"Μύθος 1ος, Η ύπαρξη βασικού κορμού παικτών": Η διατήρηση αρκετών παικτών από το περσινό ρόστερ, επισημάνθηκε από αρκετούς ως μεγάλο πλεονέκτημα του φετινού Ολυμπιακού. Ως ένα γεγονός που θα τον βοηθούσε να βρει ευκολότερα "χημεία" στο παιχνίδι του καθώς οι περισσότεροι παίκτες του "γνωρίζονται" ήδη αγωνιστικά μεταξύ τους. Στην πράξη όμως τα πράγματα αποδεικνύονται εντελώς διαφορετικά. Τρεις μήνες μετά από την έναρξη της προετοιμασίας, ο Ολυμπιακός ακόμα ψάχνεται. Οι παίκτες δεν έχουν συγκεκριμένους ρόλους μέσα στο παρκέ, οι συνεργασίες σπανίζουν και οι αυτοματισμοί αναζητούνται με το μικροσκόπιο. Χθες μάλιστα ηττήθηκε από μια ομάδα που το καλοκαίρι αντικατέστησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, 7 συνολικά παίκτες (Τέπιτς, Βελίτσκοβιτς, Λάσμε, Τρίπκοβιτς, Άλεξιτς, Βίτκοβατς και Ρακόσεβιτς)! Η δικαιολογία περί "απουσίας βασικού κορμού παικτών" δεν νομίζω να τέθηκε ποτέ από τον Βουγιόσεβιτς...
"Μύθος 2ος, Η άμυνα είναι το Α και Ω": Ο προπονητής του Ολυμπιακού έχει επανειλημμένως εκφραστεί υπέρ της σπουδαιότητας του αμυντικού τομέα στο παιχνίδι. Άλλωστε όλες οι προηγούμενες ομάδες του, στηρίζονταν κατά κύριο λόγο στην πολύ καλή αμυντική προσπάθεια. Μόνο που στην τωρινή του ομάδα, τον Ολυμπιακό, φαίνεται πως κάτι δεν πάει καλά στο συγκεκριμένο τομέα... 86 πόντοι από την Μάλαγα, 90 πόντοι από την Εφές και μάλιστα μέσα στο ΣΕΦ και το αποκορύφωμα: 86 πόντοι από την Παρτιζάν, η οποία εναντίον της πλέον αδύναμης ομάδας του ομίλου, της Ορλεάν, είχε πετύχει 78, οι οποίοι ήταν και το επιθετικό της ρεκόρ στη φετινή Ευρωλίγκα! Συμπέρασμα: Ο ...Γουάφερ δεν ξέρει να παίζει άμυνα...
"Μύθος 3ος, Ο Ολυμπιακός φέτος θα παίξει γρήγορα στην επίθεση": Αν εννοούμε τα εύκολα παιχνίδια με αντιπάλους την Καβάλα, την Ορλεάνη και τον ...Ίκαρο Καλλιθέας, τότε ναι, ο Ολυμπιακός παίζει γρήγορο μπάσκετ. Σε αυτά τα ματς, έχει τη δυνατότητα να πιέσει, να κλέψει μπάλες και να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο. Τι γίνεται όμως σε "κλειστά" παιχνίδια, με ελεγχόμενο ρυθμό και αντιπάλους ισχυρότερες από τις προαναφερθείσες ομάδες; Τι γίνεται απέναντι σε παιχνίδι "5 εναντίον 5", όπως ήταν το χθεσινό ματς στη μεγαλύτερη διάρκειά του; Σε τέτοια ματς ο Ολυμπιακός όχι μόνο αδυνατεί να επιτεθεί γρήγορα αλλά αδυνατεί ακόμα και να ...εκδηλώσει επίθεση! Η ομάδα δείχνει να είναι εντελώς αδούλευτη επιθετικά, το αντίπαλο καλάθι αρχίζει να απειλείται από τα τελευταία 10'' της επίθεσης και έπειτα και ενώ έχει προηγηθεί μια σειρά από ανούσια και προβλέψιμα σκριν, οι σωστές "αποστάσεις" στην επίθεση απουσιάζουν παντελώς και το σκοράρισμα εξαρτάται αποκλειστικά από προσωπικές ενέργειες "εγκεφαλικών" παικτών όπως οι Βούιτσιτς και Παπαλουκάς. Δίχως υπερβολή, η μοναδική επιθετική ενέργεια την οποία εκτελεί με ταχύτητα ο Ολυμπιακός τον τελευταίο 1,5 χρόνο, είναι η συνεργασία Βούιτσιτς-Χαλπερίν σε κατάσταση "2 εναντίον 2", η οποία προφανώς είναι "κληρονομιά" από την κοινή τους συνύπαρξη στην μεγάλη Μακάμπι του Γκέρσον.
"Μύθος 4ος, Η προσαρμογή των Αμερικανών στον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού απαιτεί κάμποσο χρόνο": Η συγκεκριμένη ρήση είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία, παρόλο που σπουδαίοι πραγματικά προπονητές, όπως ο Γιάννης Ιωαννίδης, κατάφεραν να προσαρμόσουν σχετικά εύκολα Αμερικανούς που ήρθαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη ακόμα και στην ηλικία των ...34, όπως ο σπουδαίος Έντυ Τζόνσον. Προφανώς για το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού κάτι τέτοιο φαντάζει αρκετά δύσκολο. Για να προσαρμοστεί κάποιος βέβαια πρέπει να "παίρνει" χρόνο συμμετοχής. Όπως ο πρώην τερματοφύλακας, που σε 19:38 παρουσίας στο παρκέ αδυνατεί να σκοράρει εντός πεδιάς. Πάλι καλά που υπάρχει και το Αλ Τσαντίρι τελικά...
Μεγάλη αλήθεια: Ας αφήσουμε την πλάκα και ας περάσουμε στα σοβαρά! Αν αναλογιστούμε πως η διαφορά δυναμικότητας στο ελληνικό πρωτάθλημα μεταξύ ΠΑΟ-ΟΣΦΠ και όλων των υπολοίπων είναι πραγματικά χαώδης, τότε οι νίκες σε Αλεξάνδρειο και Πυλαία δεν θα πρέπει να θεωρούνται τρομερά επιτεύγματα. Η αλήθεια λοιπόν είναι πως ο Ολυμπιακός στα δύο δύσκολα παιχνίδια που κλήθηκε να δώσει στην Ευρωλίγκα φέτος γνώρισε ισάριθμες ήττες και ταυτόχρονα απογοήτευσε με την απόδοσή του. Καλό το χαρούμενο μπάσκετ με την Καβάλα, την Ορλεάνη και τον Κολοσσό αλλά αν μια ομάδα θέλει να φτάσει στην κορυφή τότε πρέπει να μάθει να επιβάλλεται σε έδρες όπως η Μάλαγα και το Βελιγράδι. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι ήττες; Ότι η 1η θέση του ομίλου ...γιοκ! Άλλη μια ήττα την Κυριακή και ...πάει και η 1η θέση στην κανονική περίοδο της Α1. Ακόμα βέβαια και να κερδίσει ο Ολυμπιακός, υπάρχει πλέον κανείς που να πιστεύει πως αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων της με τον συγκεκριμένο προπονητή στον πάγκο;
Υ.Γ.: Αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν επιτρέπουν στους συντελεστές του blog να ασχολούνται τακτικά με την αγαπημένη τους ενασχόληση. Ελπίζουμε σε λίγο καιρό να μπορούμε και πάλι να σχολιάζουμε σε καθημερινή βάση τα τεκταινόμενα και την ειδησεογραφία από το αγαπημένο μας σπορ.
11 σχόλια:
Ontos, teleutaia mas eixate afisei xoris sxoliasmo.
Την Κυριακη χανουμε και απο ΠΑΟ και φευγει ο αχρηστος κλαψιαρης!
Αλλιως οι Αγγελοπουλοι θα ειναι υπευθυνοι για την καταντια μας.
Ελπιζω την Κυριακη να απολυθει και χωρις αποζημιωση ο πανηλιθιος.
Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΞΑΝΤΛΗΘΗΚΕ!!!
Υ.Γ.:Σε διαφορετικη περιπτωση(μη απολυσης) οι καφεδες που πεφτανε στον Γκερσον δεν θα ειναι τιποτα μπροστα σε αυτα που θα γινουν στο ΣΕΦ.
αντε ρε παιδια μαυρα ματια! ο γιαννακης επρεπε να εινια ηδη παρελθον. παει και το πρωταθλημα πραγματι με δαυτον στον παγκο. κοκκαλης που σου χρειαζεται
Ερυθρίζει ο ιστολόγιο ή κάνω (τραγικό) λάθος;
Ευελπιστώ το 2ο...
Oi aggelopouloi me ta lefta pou riksane perisi kai fetos tha mporousan na ehoun 2 europaika alla ekanan ena tragiko lathos kai piran ton kefala aytiagoura gia proponiti.Ta lathoi plironodai!
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης θα πρέπει να είναι ο μόνος προπονητής που όταν κερδίζει η ομάδα η νίκη οφείλεται αποκλειστικά στους παίκτες και όταν χάνει φταίει αποκλειστικά αυτός...
Ομολογουμένως λαμπρή η 'ανάλυσή' σας και κυρίως τα συμπεράσματά σας. Η δε αμεροληψία σας είναι υποδειγματική. Κάτι τέτοια διαβάζω --πονήματα που κινούνται στη γραμμή σκέψης μιας αυθεντίας της ελληνικής μπασκετικής δημοσιογραφίας, του εντιμότατου κ. Φ. Συρίγου-- και μου δημιουργείται η υποψία ότι προφανώς ξένοι μπασκετάνθρωποι, όπως ο Mike Krzyzewski, είτε "τα παίρνουν" είτε δεν ξέρουν τι λένε, όταν εκφράζονται με τόσο σεβασμό για αυτόν τον καθ' όλα ανεπαρκή έλληνα τεχνικό, που δεν έχει να επιδείξει τίποτε αξιόλογο στην προπονητική του διαδρομή.
2.47
Epi tis ousias tis kritikis eheis na peis tipota i apla eironeuesai ta paidia tou blog?
Ama einai toso kalos proponitis o Giannakis giati den ton ehoun proslavei sto NBA pou toso ton ektimoun opos les i se mia megali europaiki omada?
An thimamai kala sto Marousi itane prin kanoun to lathos kai ton paroun oi Aggelopouloi.
Oso kai na prospathei o Giannakis o Olympiakos den tha ginei Marousi.
Kai den midenizo tin aksia tou os proponiti apla den kanei gia ton Olympiako mas.
Ουδείς αναμάρτητος αγαπητέ μου, του Γιαννάκη μη εξαιρουμένου. Υπ'αυτήν την έννοια η κριτική είναι επιβεβλημένη. Διερωτώμαι όμως, συνιστά ή δεν συνιστά κορύφωση ιδεοληψίας μια 'κριτική' η οποία καταλήγει με την εξής ρητορική ερώτηση: "Ακόμα βέβαια και να κερδίσει ο Ολυμπιακός, υπάρχει πλέον κανείς που να πιστεύει πως αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων της με τον συγκεκριμένο προπονητή στον πάγκο;"
Η πρόοδος μιας ομάδας προσδιορίζεται από τη διαδρομή που έχει διανύσει. Σκεφθείτε, πού ήταν και τί μπάσκετ έπαιζε ο Ολυμπιακός, και πού έφτασε πέρυσι; Και ας θυμηθούμε, πού έφτασε και το Μαρούσι; Για να μην υπενθυμίσω 'οικεία κακά', όταν η Εθνική, προερχόμενη από την, θεωρηθείσα τότε από τον ειδήμονα της Ελευθεροτυπίας, αποτυχημένη 4η θέση στο Παγκόσμιο, στην συνέχεια με τον 'σπουδαίο προπονητή', κ. Ιωαννίδη, ως τεχνικό σύμβουλο, έφτασε να παίζει challenge round, για να την αναλάβει εκ νέου ο 'παραμυθάς' κ. Γιαννάκης και να αγγίξει στην συνέχεια την παραμυθένια κορυφή του παγκοσμίου και ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Καλή λοιπόν η κριτική, φίλτατε, όταν ασκείται με σεβασμό στην αξία του κρινόμενου και όταν ο ασκών την κριτική έχει συνείδηση του επιπέδου της δικής του γνώσης επί του αντικειμένου.
@ Ανώνυμος
Η κριτική στον Γιαννάκη προφανώς και δεν αφορά την πλευρά της προσωπικότητας του. Ο Γιαννάκης είναι ένας πραγματικός "μύθος" του μπάσκετ αλλά και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Ο σεβασμός απέναντι στο πρόσωπό του είναι απεριόριστος από όλους όσους γράφουν σε αυτό το blog. Εξάλλου δεν νομίζω να γράφτηκε κάτι μειωτικό για τον "άνθρωπο" Γιαννάκη. Ο χαρακτηρισμός "παραμυθάς" αναφέρεται αποκλειστικά στις "προπονητικές του εξαγγελίες".
Όσον αφορά την προπονητική αξία του Γιαννάκη, μπορεί να σου φανεί περίεργο, αλλά συμφωνώ μαζί σου. Άλλωστε ουδέποτε έγραψα πως ο Γιαννάκης είναι ανεπαρκής ως τεχνικός. Η πολύ καλή δουλειά του στο Μαρούσι αλλά και οι μεγάλες επιτυχίες της εθνικής ομάδας αποτελούν τρανή απόδειξη για το ακριβώς αντίθετο. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και ο ειδήμων της Ελευθεροτυπίας στον οποίο αναφέρεσαι. Ασχέτως βέβαια αν συχνά πυκνά "πυροβολεί" τον Γιαννάκη από τις στήλες του, για λόγους βέβαια που δεν έχουν να κάνουν με την προπονητική του αξία. Να ξέρεις πάντως ότι ο "άμισθος υπάλληλος της εθνικής" σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί πρότυπό μας. Το αντίθετο μάλιστα...
Η δική μας κριτική αφορά αποκλειστικά στην προπονητική επίδοση του Γιαννάκη στον πάγκο του Ολυμπιακού. Και δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα τα οποία μας δικαιώνουν. Δεν είναι ούτε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός, με τον Γιαννάκη στον πάγκο του εδώ και σχεδόν 2 χρόνια, δεν κέρδισε ούτε ένα σημαντικό ματς απέναντι στον μοναδικό σοβαρό εν Ελλάδι αντίπαλό του. Κυρίως είναι το γεγονός πως η ομάδα του Ολυμπιακού σε όλο αυτό το διάστημα που έχει προπονητή τον "Δράκο", δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει μια σταθερή αγωνιστική ταυτότητα. Αλλοπρόσαλλη διαχείριση του πλούσιου υλικού της ομάδας, απουσία σαφών επιθετικών πλάνων, "θάψιμο" δικών του μεταγραφικών επιλογών (Πελεκάνος πέρυσι, Γλυνιαδάκης φέτος;) και η απόλυτη διάψευση των επιλογών του με τις εμφανίσεις Τεόντοσιτς και Σκορτσιανίτη στο Ευρωμπάσκετ, είναι μερικά από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παρουσία του Γιαννάκη στον πάγκο του Ολυμπιακού. Υπάρχουν και άλλα πολλά... Όσο για την πρόοδο στην οποία αναφέρεσαι, πέραν της παρουσίας στο F4 ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για κάτι άλλο την περσινή σεζόν. Και αν εξαιρέσεις το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου, δεν μπορεί να υπερηφανεύεται ούτε και για το μπάσκετ που έπαιξε. Τέλος πάντων ο καθένας έχει την άποψή του και η δική μου εκφράζεται ξεκάθαρα μέσα από το ρητορικό ερώτημα με το οποίο ολοκληρώνεται το άρθρο. Άσχετα με το αποτέλεσμα του ματς της Κυριακής, η τοποθέτηση αυτή δεν αλλάζει. Θέλω να πιστεύω πάντως πως σου ξεκαθάρισα ότι ουδεμία εμπάθεια υπάρχει προς το πρόσωπο του Γιαννάκη από την πλευρά μας.
Εξαιτίας ενός τεχνικού προβλήματος, που με απέτρεπε εδώ και 2 μέρες από το να απαντήσω στον φίλο μέσω του λογαριασμού μου, το έπραξα με τον λογαριασμό του μπλογκ.
Sixama
Δημοσίευση σχολίου
Δώσε την ασίστ σου ή κάρφωσε με ένα σχόλιο...