Η ημέρα των μαχών βρίσκεται πλέον προ των πυλών, μιας και μετράμε αντίστροφα για την μεγάλη αναμέτρηση του ελληνικού πρωταθλήματος. Το διακύβευμα είναι σαφώς μεγαλύτερο για τους γηπεδούχους, καθώς πέρα από την αναγκαιότητα μιας εντός έδρας επικράτησης απέναντι στον άμεσο ανταγωνιστή στα πλαίσια της regular season, παίζονται έστω και πρόωρα οι καρέκλες όσων είναι υπεύθυνων για την αγωνιστική εικόνα των Πειραιωτών.
Η ηχηρή καρπαζιά των Παρτιζάνων, που συνοδεύτηκε από οικεία συνθηματολογία, έχει φέρει τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση - κυρίως ως προς την ψυχολογία του. Είναι γεγονός ότι δεν μπορεί να φταίει μόνο ένας άνθρωπος για το αντιπροχθεσινό χάλι, αφού είναι ανεπίτρεπτο για επαγγελματίες μπασκετμπολίστες (πόσο μάλλον της συγκεκριμένης αξίας) να χάνουν για παράδειγμα ένα κάρο βολές, αλλά μέχρι και αυτό εντάσσεται στο εγκεφαλικό κομφούζιο που προαναφέρθηκε. Όπως και να έχει το τεχνικό επιτελείο είναι εκείνο που έχει επωμιστεί το βάρος και της ψυχολογικής ετοιμασίας της ομάδας. Αν μάλιστα ανατρέξει κάποιος στο πρόσφατο παρελθόν για να αξιολογήσει την επίδοση στον συγκεκριμένο τομέα, μάλλον θα μελαγχολήσει: στα πλαίσια των περσινών τελικών του πρωταθλήματος και αφού ο Ολυμπιακός υπέστη το έμφραγμα στο ΣΕΦ, αντί να παρουσιαστεί στο ΟΑΚΑ ανασυνταγμένος, με μάτι που γυαλίζει και η ομάδα να τρώει σίδερα, κόντεψε να καταρρίψει εκείνο το αραχνιασμένο +35... Πέραν τούτου, το κοντέρ γράφει ήδη 27 ήττες (αν δεν ξέχασα κάποια), 11 εκ των οποίων από τον Παναθηναϊκό, με την τροπαιοθήκη να παραμένει άδεια. Με αυτά και αυτά, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο το συγκεκριμένο παιχνίδι να είναι οριακό. Άποψή μου είναι ότι ο Παναγιώτης Γιαννάκης πρέπει να απομακρυνθεί ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ αποτελέσματος, μιας και έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του στα σχεδόν δυο χρόνια που έχει το κουμάντο των αποδυτηρίων, με το μεγαλύτερο μείον του να είναι το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι ψάχνουν ακόμα μια αγωνιστική ταυτότητα. Βέβαια το ανησυχητικό είναι ότι στην πιάτσα κυκλοφορεί ελεύθερος ο Ντεϊβιντ Μπλατ, αλλά αυτό είναι αλλουνού παππά Ευαγγέλιο...
Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός κατεβαίνει στο Φαληρικό στάδιο πάνοπλος, με το απουσιολόγιο να αναγράφει μόνο το όνομα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Αυτά τα περί μη σημαντικού αγώνα που δεν είναι τελικός, που γράφονται και ακούγονται δεξιά και αριστερά είναι μπούρδες και εντάσσονται σε επικοινωνιακό παιχνίδι, τα κουμπιά του οποίου ξέρει άριστα ο Σέρβος τεχνικός. Πλεόν παρουσιάζεται μια μοναδική ευκαιρία να αποτελειώσει το θηρίο τώρα που είναι λαβωμένο και αυτό το ξέρουν καλά άπαντες στο πράσινο στρατόπεδο. Είναι γεγονός ότι και οι πράσινοι εμφανίζουν αυξομειώσεις στην απόδοσή τους στην αρχή της σεζόν και κυρίως όταν καλούνται να αγωνιστούν εκτός έδρας, αλλά σίγουρα το πρόσημο είναι θετικό ως προς συνέπεια που επιδεικνύουν. Άλλωστε, θα πρέπει να είναι αφελής όποιος νομίζει ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν κρύβει πράγματα ενόψει συνέχειας. Η ομάδα φωνάζει ότι έχει κρυφούς άσσους στο μανίκι, που θα τους φανερώσει σε κομβικά σημεία της σεζόν. Όλα αυτά φυσικά εντάσσονται σε ένα καλοδουλεμένο πλάνο, που εφαρμόζεται χρόνια τώρα στους κόλπους της πράσινης ΚΑΕ και αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι στους ερυθρόλευκους. Στον Παναθηναϊκό η υπομονή συνιστά συστατικό της λειτουργίας του, ενώ στον Ολυμπιακό χρησιμοποιείται ως δικαιολογία. Η συγκεκριμένη ειδοποιοός διαφορά αντικατοπτρίζεται και πάνω στο παρκέ, μιας και εκεί που οι Διαμαντίδης, Σπανούλης, εσχάτως μέχρι και ο Πέκοβιτς ψάχνουν τον ελεύθερο παίκτη, από την άλλη οι Κλεϊζα, Τσίλντρες, Μπουρούσης κλπ καλούνται να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους.
Θεωρητικά ο Παναθηναϊκός έχει το πάνω χέρι σχετικά με την επικράτηση στο ΣΕΦ. Αυτό στα χαρτιά, γιατί κατά το παρελθόν ο Ολυμπιακός ως σκορποχώρι κατακτούσε συχνά πυκνά νίκες απέντι στους αιωνίους. Ωστόσο, στην εξίσωση της συγκεκριμένης αναμέτρησης μπαίνουν δυο άγνωστοι: η αντίδραση του κόσμου και η απόδοση των άβγαλτων referees. Αν μη τι άλλο εκρηκτικό κοκτεϊλ... Διαχρονικές αξίες οι κωλιές - σκριν του Μπατίστ και η ατελείωτη μουρμούρα του Μπουρούση. Άντε και με τις υγείες μας.
