Το ντέρμπυ των αιωνίων ανήκει στο παρελθόν με μεγάλο θριαμβευτή τον Ολυμπιακό. Πλέον με μια πιο ψύχραιμη ματιά ας επιχειρήσουμε να φιλτράρουμε τον απόηχο των όσων έλαβαν χώρα στο φαληρικό στάδιο.
Καταρχήν, αξίζει ένα τεράστιο μπράβο στον θεσμικό (λέμε τώρα) κολοσσό του πρωταθλήματος, που ακούει στο όνομα ΕΣΑΚΕ, μιας και είχε την μοναδική έμπνευση να ορίσει την αναμέτρηση στην ζώνη prime time της Κυριακής. Κάπου μεταξύ Ντόρας - Σαμαρά και με τους ποδοσφαιρόφιλους πειναλέους διαιτητολάγνους να αδημονούν για τις τοποθετήσεις των διαιτητο-κριτών επί των αμφισβητούμενων φάσεων του ποδοσφαιρικού ντέρμπυ, χώρεσε και η πορτοκαλί μπάλα. Αποτέλεσμα; 14% τηλεθέαση στο πιο δυνατό χαρτί και συνάμα εξαγώγιμο προϊόν της Α1. Άντε και εις ανώτερα.
Πάμε, όμως, στα του παιχνιδιού, καθώς η ανεπάρκεια και η μιζέρια που αποπνέουν οι εντεταλμένοι φορείς τρακάρει με τις αθλητικές και ηθικές αξίες, που κόσμησαν το παρκέ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν εξαρχής αναμφισβήτητα σε δύσκολη θέση, αφού έπρεπε να αποδείξει πράγματα στους ανυπόμονους αλλά και χαρούμενους από τα ποδοσφαιρικά μαντάτα ερυθρόλευκους οπαδούς. Όσο και να φαίνεται παράξενο η ποδοσφαιρική επικράτηση εκτόνωσε, σε ένα βαθμό, την συσσωρευμένη ένταση και βοήθησε στο να χαλαρώσει η θηλιά γύρω από το μπασκετικό τμήμα. Όχι ότι θα άλλαζε την στρατηγική των γηπεδούχων, μιας και η συνταγή πάνω στην οποία πόνταρε ο τεχνικός των γηπεδούχων ήταν δοκιμασμένη και σε προηγούμενες αναμετρήσεις και αφορούσε ως προς την αμυντική φιλοσοφία στην οχύρωση της ρακέτας και ρίσκο έξω από την γραμμή των 6.25. "Πυροβολήστε αν μπορείτε αλλά για να σκοράρετε από το λόου ποστ θα πρέπει να φτύσετε αίμα" έμοιαζε η αγωνιστική ρήση που εκτελούσαν οι ερυθρόλευκοι πάνω στο παρκέ. Τα αναμενόμενα πράσινα πικ ν ρολ και το μονοδιάστατο παιχνίδι που παρουσίασε ο παθητικός Ομπράντοβιτς λειτούργησαν συνεπικουρικά στην συσπείρωση γύρω από το συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο. Έτσι, λοιπόν, ο Ολυμπιακός ανέλαβε από νωρίς τα ηνία του παιχνιδιού και δεν τα απώλεσε ποτέ, καθώς δεν βρέθηκε ποτέ πίσω στο σκορ. Από την άλλη, όμως, αξίζει να σημειωθεί ότι παρά το ερυθρόλευκο προβάδισμα και την αδυναμία του Παναθηναϊκού να εμφανιστεί απειλητικός, ο ρυθμός που είχε επιβληθεί (κυρίως στο πρώτο ημίχρονο) ήταν πράσινης απόχρωσης. Οι Βασιλόπουλος και στη συνέχεια Τσίλντρες πάνω στον Διαμαντίδη αποτέλεσαν δικλείδες ασφαλείας, που πιστώνονται στον Γιαννάκη. Ενδιάμεση παραφωνία το ματσάρισμα Τσίλντρες πάνω στον Σπανούλη (βγαλμένο από το F4), όπου ο τελευταίος δεχόμενος ένα σκριν στα 9 μέτρα περνούσε πάντα και βρισκόταν μπροστά σε πρωτοφανή αμυντική ανισορροπία, αφού το διστακτικό hedge out των ψηλών ή η απόφασή τους να ακολουθήσουν τους πράσινους ψηλούς που "σκρίναραν", άφηνε ακόμη περισσότερες επιλογές στον διεθνή γκαρντ. Τώρα κάτι οι χαμένες βολές κάτι το προβληματικό αμυντικό τρανζίσιον κάτι η απειλή μετά τα 15 πρώτα δεύτερα - κληρονομιές από την αναμέτρηση του Βελιγραδίου - δεν αλλάζουν στο άψε σβήσε. Εντούτοις, η ηγετική παρουσία του Θοδωρή Παπαλουκά συνέβαλε στην άμβλυνση των προβλημάτων και από μόνη της ισχυροποίησε τον Ολυμπιακό σε σετ στιγμές. Πόσο μάλλον όταν πυροβολούσε από το τρίποντο σαν καθαρόαιμος σουτέρ και με προσπάθειες μαχαιριές και ηχητικό εφέ την κόρνα της λήξης των επιθέσεων.
Ένα άλλο μεγάλο συν της προχθεσινής αναμέτρησης είναι το γεγονός ότι ο Παναγιώτης Γιαννάκης βρήκε ρόλους και χώρο για 8-9 παίκτες, την στιγμή που ο Ζοτς στηριζόταν στους εξής 5: Διαμαντίδης, Σπανούλης, Νίκολας, Μπατίστ και Πέκοβιτς. Από αυτούς μόνο ο Αμερικανός μπορεί να σπάσει το σύστημα για να κάνει κάτι μη προβλεπόμενο, προκειμένου να αιφνιδιάσει - ο άλλος ανακατωσούρας βρίσκεται μεταξύ φυσιοθεραπείας και διακοπών... Οι υπόλοιποι ήταν εκτός συστήματος - κλίματος, ενώ κάποιοι άλλοι ξεμούδιαζαν μόνο όταν σηκώνονταν όρθιοι στα time out. Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι αφενός ο Σέρβος τεχνικός ήταν σε μέτρια μέρα και από την άλλη ότι υπάρχει αγωνιστικό θέμα στο πράσινο στρατόπεδο. Όπως και στην περίπτωση του Ολυμπιακού: καλές οι νίκες με την Όλντενμπουργκ και με την Χίμκι, αλλά στα δύσκολα η διαχείριση του υλικού πρέπει να είναι ορθολογική και συνετή. Πάντως παρά την θολούρα του ο Ομπράντοβιτς πήγε με μια γνωστή και δοκιμασμένη προβοκατόρικη κίνηση να ανέβει καβάλα στο άλογο, όταν και ουσιαστικά εξώθησε τους διαιτητές να τον χρεώσουν με τεχνική ποινή, έτσι ώστε να απολαύσει τους καρπούς στη συνέχεια. Μάταια όμως. Το επιχείρημα της καλοδεχούμενης ήττας, προκειμένου να μην αλλάξουν οι ισορροπίες στον Ολυμπιακό, ανήκουν σε καφενειακή συζήτηση, όπως και η δήλωση του Βασίλη Σπανούλη περί αγώνα χωρίς μεγάλη σημασία. +11 είναι αυτό. Όπως και να έχει στον Παναθηναϊκό η λέξη "κρίση" δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιο (εδώ δεν ακούστηκε το παραμικρό μετά την κρίσιμη περσινή εντός έδρας ήττα από την Σιένα, ενώ μετά την προπέρσινη αποτυχία στην Ευρωλίγκα απλώς υπήρξε μια παρατεταμένη μουρμούρα) και έτσι το ραντεβού ανανεώνεται για την ρεβάνς στο ΟΑΚΑ. Δύσκολο να υπάρξουν ενδιάμεσα στραβοπατήματα, αφού και οι δυο έχουν ξεμπερδέψει με το Αλεξάνδρειο και το τελευταίο οχυρό είναι εκείνο του κλειστού του Αγίου Θωμά.
2 σχόλια:
Μα τώρα σοβαρά πιστεύεις ότι ο ολυμπιακός έπαιξε με 8-9 παίκτες; 3 εναντίον 3 ήταν το παιχνίδι: Παπαλουκάς - Τσίλντρες - Κλέιζα απ'τον Ολυμπιακό με τον Κλέιζα αόρατο σε όλο το παιχνίδι αλλά υπερτυχερό στο τέλος (άντε πες και Βασιλόπουλος που έκανε αθόρυβη). Διαμαντίδης - Σπανούλης - Νίκολας ο Παναθηναϊκός με τον Διαμαντίδη εκνευρισμένο, τον Νίκολας να το έχει πάρει πάνω του και να κάνει σκοτωμένα σουτ και τον Σπανούλη να προκαλεί ζημιά μόνο κατά διαστήματα. Πάντως, εμένα δεν με ενθουσίασε κανείς απ'τους δύο. Ο μέτριος Ολυμπιακός κέρδισε τον παναθηναϊκό που σερνότανε.
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να υπάρξουν στραβοπατήματα μέχρι τη ρεβάνς του ΟΑΚΑ όπου ο παναθηναϊκός άνετα θα υπερκαλύψει τη διαφορά των 11 πόντων. Εκτός απ'το Μαρούσι (όπου τότε θα έχει απαλλαγεί απ'το βάρος των διπλών υποχρεώσεων), είναι και ο Πανελλήνιος που μπορεί να κάνει τη ζημιά.
Νομίζω ότι αδικείς τους υπόλοιπους. Ο Μπουρούσης έκανε τρομερή δουλειά μέσα στην ρακέτα και σε τομείς που δεν αποτυπώνονται στην στατιστική. Παράλληλα, ο Χαλπερίν ήταν ουσιαστικός και απέριττος, ενώ ο Τεόντοσιτς ανέλαβε τον ρόλο του οργανωτή (μην ξεχνάς ότι αυτός έθεσε εκτός παιχνιδιού τον Πέκοβιτς που βολόδερνε για κάποια λεπτά με 4 φάουλ), μιας και ο Παπαλουκάς ήταν ο εκτελεστής. Ο Σοφοκλής επίσης βοήθησε και φόρτωσε τους αντίπαλους ψηλούς. Προσοχή δεν λέω ότι όλοι πιάσανε σούπερ απόδοση, παρά μόνο ότι είχαν ρόλους που εξυπηρετούσαν ένα συγκεκριμένο πλάνο.
Από την άλλη οι Μπατίστ και Πέκοβιτς είναι κομβικοί στη στρατηγική του Ζοτς. Δεν απέδωσαν βέβαια τα αναμενόμενα, αλλά σε αυτούς στηρίζεται η ομάδα.
Συμφωνώ απόλυτα για την συνολική εικόνα των ομάδων. Όσο για τον Πανελλήνιο, παροτι έχει καλή αντικειμενικά ομάδα, οι παίκτες του δεν ταιριάζουν καθόλου με εκείνους των αιωνίων. +15 έκαστος είναι η εκτίμησή μου.
Δημοσίευση σχολίου
Δώσε την ασίστ σου ή κάρφωσε με ένα σχόλιο...