Αστεία πράγματα...

Η αποθέωση και το χάιδεμα έχουν και τα όριά τους. Ειδικά όταν τα φαινόμενα είναι επαναλαμβανόμενα και βλάπτουν την αξιοπιστία του πρωταθλήματος και την ομαλή διεξαγωγή του. Ο λόγος φυσικά για το κλίμα που εντέχνως δυναμιτίζεται κατά καιρούς στο κλειστό των Τρικάλων.

Τα τραγελαφικά που διαδραματίστηκαν πέρσι πριν (ζημιές στο λεωφορείο του Αιγάλεω, τακτικές αλά Μακάμπι του να μην επιτρέπεις στην αποστολή της αντίπαλης ομάδας να ηρεμήσει με false alarm για πρωινό ξύπνημα και έξω από το ξενοδοχείο να δοκιμάζουν όλοι οι έφηβοι της περιοχής, τα ξημερώματα, τις αντοχές των zembric εξατμίσεών τους) και κατά τη διάρκεια του αγώνα με το Αιγάλεω (20 εκδρομείς από την Αθήνα με προσκλήσεις φυγαδεύτηκαν από το γήπεδο, αφού δεν υπήρχαν θέσεις για να καθίσουν, ενώ οι γνωστοί ψευτοτραμπουκισμοί έκαναν την εμφάνισή τους και εντός γηπέδου) άφησαν κακή εικόνα από τους μέχρι πρότινος άψογους οικοδεσπότες. Τελικά μετά την παρένθεση επίδειξης φιλοξενίας με τους "αγαθούς" φιλάθλους του Αμαρουσίου, ο τροχός ξαναγύρισε και έδειξε συμπεριφορές κουτοπόνηρες. Δεν μπορεί να εξηγηθεί με διαφορετικό τρόπο η στάση που τήρησε η διοίκηση της Θεσσαλικής ΚΑΕ και φυσιολογικά μετακύλησε στις τάξεις των οργανωμένων οπαδών. Εφόσον τα εισιτήρια πωλούνται από τα εκδοτήρια, γεγονός που συνιστά τον μοναδικό τρόπο προμήθειάς τους, δε νοείται να αποκλείεις την προσέλευση οπαδών στήνοντας αστυνομικό μπλόκο, διαδίδοντας ότι επίκειται ντου... Ίσα - ίσα δημιουργείς όλες τις προϋποθέσεις, με το τζάμπα νταϊλίκι και το έτσι θέλω, να λάβουν χώρα επεισόδια. Ντροπής πράγματα και κυρίως δίχως λόγο, με την επιλεκτική διάθεση φιλοξενίας.

Ωστόσο, το αίσχος των εξωγηπεδικών συμπεριφορών, σε συνδυασμό με την αποτυχημένη ενέργεια εκτόνωσης του κλίματος από την αστυνομική δύναμη, δεν αποτέλεσαν τα μοναδικά μελανά σημεία της χθεσινοβραδινής αναμέτρησης. Απ' ότι φαίνεται το έχει το συγκεκριμένο γήπεδο να γίνεται έρμαιο στις γκρίζες ορέξεις. Τον προηγούμενο μήνα ήταν ο Πανελλήνιος που ευνοήθηκε προκλητικά μέσα στα Τρίκαλα, κατακτώντας εν τέλει το ροζ φύλλο αγώνα μετά από ένα επεισοδιακό παιχνίδι. Αυτή τη φορά την τιμητική τους την είχαν οι οικοδεσπότες. Το είχα γράψει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε προηγούμενο κείμενο, ότι ο Λάζαρος Παπαδόπουλος προσφέρεται ως μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για επίδειξη αφοσίωσης στο άρμα του Γιώργου Βασιλακόπουλου, αλλά το κακό έχει παραγίνει. Κύριοι, ο Λάζος είναι αθλητής του ΠΑΟΚ. Δηλαδή ποιος είναι ο Ντίκελ που θα πρέπει να απολαμβάνει τέτοια ασυλία, τη στιγμή που αποκλειστικός του στόχος είναι να τραμπουκίζει για να βγάλει από τα νερά του τον Μονρό και να γυρίσει το αποτέλεσμα; Αυτό που συνέβη το τελευταίο πεντάλεπτο δεν είχε προηγούμενο. Σίγουρα υπάρχει η συνήθεια να αντιμετωπίζεται περισσότερο ελαστικά η ομάδα που υπολείπεται στο σκορ, αλλά το να βαφτίζονται φάουλ τα ασπρόμαυρα χάδια, να ανακαλύπτονται αντιαθλητικά και από την άλλη να επιτρέπονται οι ξυλιές είναι κάτι το πρωτοφανές. Δεν μπορεί ο ιστορικός σύλλογος της Θεσσαλονίκης να αντιμετωπίζεται με εμπάθεια, εξαιτίας φαντασμάτων ή στο όνομα μιας ανατροπής. Αν δεν θορυβήσει η συγκεκριμένη πρακτική τους κόλπους της ΚΑΕ ΠΑΟΚ και δεν προχωρήσει στη δημιουργία προστατευτικού τείχους απέναντι σε τέτοιες διαθέσεις, ειλικρινά  είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.