Μεγάλη νίκη με σημαντική βελτίωση

Η σταθερά ανοδική αγωνιστική πορεία, που διαγράφουν οι ερυθρόλευκοι το τελευταίο διάστημα πιστοποιήθηκε με την επικράτηση επί λιθουανικού εδάφους, σ' ένα παιχνίδι οριακό για την κατάκτηση της πρωτιάς του ομίλου. Σ' ένα φανταστικό μπασκετικό γήπεδο (ελπίζω να κρατά σημειώσεις το επιτελείο της διοίκησης για την υλοποίηση μελλοντικής δέσμευσης - επένδυσης) και μπροστά στο συμπαθές και πολυπληθές λιθουανικό κοινό, η ομάδα του Πειραιά ξεκίνησε ως συνήθως νωθρά, με αποτέλεσμα να βρεθεί γρήγορα πίσω στο σκορ και να κυνηγά άλλη μια ανατροπή.

Στο αρχικό σχήμα που παρέταξε ο Παναγιώτης Γιαννάκης αποφάσισε να ρίξει στη μάχη τον Πάτρικ Μπέβερλυ - έναν παίκτη που στο πρόσφατο παρελθόν βρισκόταν στο μεταίχμιο σχετικά με την συμμετοχή του ή όχι στο ελληνικό πρωτάθλημα - σε μια προσπάθεια να πιέσει τα αντίπαλα γκαρντ και να συμπληρώσει τον Μίλος Τεόντοσιτς (αν όχι να τον υποκαταστήσει) στα οργανωτικά του καθήκοντα. Πρόκειται για έναν μπασκετμπολίστα με εξαιρετικά προσόντα, που όμως ΔΕΝ μπορεί να ανταπεξέλθει ακόμη στις πρωταγωνιστικές ανάγκες της θέσης, με συνέπεια ο ρόλος που του ανατίθεται, κάθε φορά, να δημιουργεί περισσότερο σύγχηση. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η διαχείρισή του κατά την εξέλιξη της αναμέτρησης, καθώς από πρώτο βιολί στο ξεκίνημα βρέθηκε στο τέλος με την φόρμα εργασίας στην άκρη του πάγκου, μιας και η παρουσία του σε συνδυασμό με την αποκαρδιωτική οργανωτικά εμφάνιση του Σέρβου συμπαίκτη του, κόστισε κατά την εκκίνηση. Με δεδομένη την αδυναμία του αρχικού σχήματος να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, η μπαγκέτα βρέθηκε για άλλη μια φορά στα χέρια του Θοδωρή Παπαλουκά. Άλλωστε, τείνει να γίνει συνήθεια η πρακτική της αγωνιστικής ανέλιξης με την συμμετοχή του αρχηγού στην πεντάδα. Μιλάει στους συμπαίκτες του κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού, δείχνει τις αποστάσεις που πρέπει να τηρούνται και κουμαντάρει σε τελική ανάλυση ολόκληρη την ομάδα, αποτελώντας ένα μόρφωμα παίκτη - προπονητή. Εντούτοις, τα 37:39 λεπτά που αγωνίστηκε ο Τεό και το επακόλουθο κλειστό rotation, που εφαρμόστηκε (και) στην θέση του άσσου, μαρτυρούν την ανάγκη αναζήτησης μιας ακόμα λύσης στο ασσόδυο από την αγορά. Αυτά τα 30+ λεπτά του αρχηγού, αδιαμφισβήτητα τον επιβαρύνουν και ίσως κοστίσουν σε περισσότερο κρίσιμα παιχνίδια... Άλλωστε, η απουσία του στο παιχνίδι του Βελιγραδίου ήταν κομβική, γεγονός που υπογραμμίζει την σημασία του και συνηγορεί υπέρ της αγωνιστικής υποστήριξής του.

Ένας άλλος παίκτης, του οποίου η παρουσία είναι καταλυτική στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, είναι σίγουρα ο Λίνας Κλεϊζα. Ο Λιθουανός, που γνωρίζει άριστα τα κατατόπια, έστω και αν δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε αυτά, έκανε πλάκα σε αντιπάλους και συμπαίκτες με τα κατορθώματά του: παιχνίδι στην περιφέρεια αλλά και μέσα στην ρακέτα (δίνοντας περεταίρω τροφή για σκέψη σχετικά με την - αστεία κατά την γνώμη μου - συζήτηση για την θέση που "έχει"), πηδούσε σαν αγρίμι για ριμπάουντ, κατεβάζοντας τα περισσότερα αιωρούμενα σκουπίδια και γενικά έδινε απαντήσεις σε αντιπάλους και συμπαίκτες. Σε κάποια στιγμή εκνευρίστηκε, βέβαια, καθώς πέρα από το trash talking του λιθουανικού πάγκου (και τα ναζάκια κάποιων συμπαικτών του), είχε να αντιμετωπίσει τις ξυλιές των προσωπικών του φρουρών και την ανοχή της διαιτητικής τριάδας στον συγκεκριμένο αυτό βρώμικο τρόπο παιχνιδιού. Ευτυχώς δεν ξέφυγε, με τον ερυθρόλευκο τεχνικό συνεπικουρούμενο από τον Παπαλουκά να τον συνετίζουν. Πάντως αποτελεί απόλαυση να βλέπεις τον Λιθουανό από το να σουτάρει μέχρι και να τσακώνεται!

Γενικά η αντιμετώπιση του παιχνιδιού από τεχνικής πλευράς ήταν θετική. Ο Τσίλντρες αξιοποιήθηκε και είχε ξεκάθαρο ρόλο, οι ψηλοί τροφοδοτήθηκαν και έφθειραν τους αντιπάλους, οι περιστροφές λειτούργησαν, ενώ ο ρυθμός ήταν την περισσότερη ώρα υπό ερυθρόλευκο έλεγχο. Μοναδική ένσταση (πέρα από την λογική χρησιμοποίησης του Μπέβερλυ) αφορά στον τρόπο προσέγγισης της τελευταίας επίθεσης των Λιθουανών, στα πλαίσια της κανονικής διάρκειας του αγώνα. Όντας με δυο πόντους μπροστά και βρισκόμενος σε θέση άμυνας για τα 20+ τελευταία δευτερόλεπτα, νομίζω ότι είναι επικίνδυνη η απόφαση του να παίξεις καθαρή άμυνα. Γιατί σε περίπτωση που η ομάδα δεχτεί τρίποντο... πάπαλα... Πάει το παιχνίδι. Αντί, λοιπόν, να γίνει νωρίς ένα φάουλ για να έχει ο Ολυμπιακός την δυνατότητα να αντιδράσει σε ενδεχόμενη ισοφάριση, επιλέγει (;) να κάνει φάουλ στα 5 δευτερόλεπτα, αφού έχει προηγηθεί σύγχηση σχετικά με το "παίζουμε ή όχι άμυνα". Το παρακάτω βίντεο για του λόγου το αληθές... Έχω την εντύπωση ότι ο Γιαννάκης απευθυνόμενος στον Μανουσέλη τον ρωτάει "τι να κάνουμε;", αλλά ίσως είμαι εξαρχής αρνητικά προκαταλειμένος...

Παρά την τελευταία ανoρθογραφία, η αίσθηση είναι ότι η ομάδα ρολάρει σιγά - σιγά και ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει σημαντική συμβολή στην παγίωσή της.