Η τρίτη μέρα του Eurocup ολοκληρώθηκε με τα αποτελέσματα να αφήνουν ανάμεικτα συναισθήματα σχετικά με τις ελληνικές παρουσίες στην διοργάνωση. Η τρικλοποδιά που έστησαν οι Λιθουανοί στον Άρη του στέρησε την ευκαιρία να μπει καβάλα στο άλογο του ομίλου, αγοράζοντας παράλληλα πολύτιμο χρόνο στην προσπάθεια ζύμωσης στα θέλω του Φώτη Κατσικάρη.
Κανονικά ομάδες της δυναμικής του Άρη και με δεδομένη την εμπειρία που διαθέτουν, δε νοείται να μην περνάνε αέρα από τέτοιες έδρες, αλλά ας όψεται η ιδιαιτερότητα της συγκυρίας. Οι Θεσσαλονικείς προσπαθούν να αφομοιώσουν μια νέα φιλοσοφία, με συνέπεια το κόστος πέρα από το ντεφορμάρισμα στα τελευταία παιχνίδια να αποτυπώνεται και στον τρόπο διαχείρισης καταστάσεων σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού. Για παράδειγμα η απώλεια των διαφορών (βέβαια προηγήθηκαν τόσο με τον Πανιώνιο όσο και με τους Λιθουανούς σερί που οικοδόμησαν διψήφιες διαφορές υπέρ του Άρη). Μην μου πει κάποιος ότι οι Χατζηβρέττας, Ντικούδης και Κακιούζης δεν ξέρουν τον τρόπο να (απο)τελειώσουν τον αντίπαλο, όταν ανοίγουν οι διαφορές. Το θέμα είναι, όμως, να το δουλέψουν όλοι μαζί (να πιάσουν το νόημα και οι Αμερικανοί), προκειμένου να υπάρξει εκλογίκευση των κινήσεων και σταδιακά να αποκτηθεί η πολυπόθητη αγωνιστική ταυτότητα. Στο πλαίσιο αυτό, γίνονται συνειδητά ή ασυνείδητα λάθη και θυσίες. Έτσι και απόψε. Όταν μάλιστα επιχειρείται να επιβιώσει ένα αγωνιστικό πλάνο (ας μην ξεχνάμε ότι και τα εργαλεία είναι από άλλον μάστορα) σε συνθήκες που παραπέμπουν σε μπάσκετ playground, τότε αναπόφευκτα ο συντελεστής δυσκολίας αυξάνεται. Άλλωστε το λιθουανικό στυλ, όπου ο καθένας τουφεκάει... τρέχοντας ποτέ δεν μας ταίριαζε... Όπως και να έχει αυτή η ήττα καταπίνεται δύσκολα, αλλά η αξιολόγησή της αφορά στο συναίσθημα και όχι στους στόχους, μιας και η πρωτιά απλά δεν κλείδωσε. Ζητείται αντίδραση στην ματσάρα που έπεται με αντίπαλο το Περιστέρι.
Για Πανελλήνιο δεν έχω άποψη, καθώς το παιχνίδι δεν είχε τηλεοπτική κάλυψη. Πάντως αν και η ομάδα είχε πιο δύσκολο έργο στον όμιλο, συνεχίζει ακάθεκτη για τη πρωτιά, που δύσκολα θα την χάσει. Απ' ότι έμαθα στο κλειστό "Ανδρέας Παπανδρέου" παραβρέθηκαν 23 φίλαθλοι. Ακριβώς! Ουδέν σχόλιον...
2 σχόλια:
Οτι η ομαδα ξαναχτιζεται απο την αρχη μετα τα πειραματα απο την διοικηση δεν σημαινει οτι ο Αρης δεν μπορει να κερδιζει ενα λιθουανικο χωριο. Ειναι χρεος του με παικτες πολυ ποιοτικοτερους απο τους αντιπαλους. Νομιζω οτι ο Κατσικαρης εχει ευθυνες για το χθεσινο αποτελεσμα γιατι δεν καταφερε να πειθαρχησει τους Αμερικανους του. Πολλες ατομικες ενεργειες με σουτ εκτος ψυχολογιας. Αντι να εκλωβισει την Σιαλιουαι στον ρυθμο του προσπαθουσε να συναγωνιστει τον τρελο ρυθμο τους. Τους εβαλε ξανα στο παιχνιδι της προκρισης και χρειαζεται μεγαλη προσοχη για να μην εχουμε τα περισινα. ΞΥΠΝΑΤΕ
Αυτό που λες είναι σωστό για τους Αμερικανούς - παρασύρθηκαν στον φρενήρη ρυθμό των γηπεδούχων.
Δημοσίευση σχολίου
Δώσε την ασίστ σου ή κάρφωσε με ένα σχόλιο...