Η Ρεάλ μετά τον τραυματισμό του Γιούλ δεν έμεινε για πολύ καιρό με σταυρωμένα τα χέρια και προχώρησε στον εμπλουτισμό της κομβικής θέσης 1, με την προσθήκη του διεθνή Σέρβου Μάρκο Γιάριτς. Πρόκειται αδιαμφισβήτητα για μια μεγάλη μεταγραφή, που εντούτοις συνοδεύεται από πολλά ερωτηματικά.
Ο Μάρκο Γιάριτς είναι γιός του Σρέτσκο Γιάριτς - παλαίμαχου Σέρβου μπασκετμπολίστα, που τυγχάνει τεράστιας εκτίμησης από το σλαβικό μπασκετικό συνάφι, ενώ κατά την περίοδο της αγωνιστικής μεσουρανίας του, είχε χαρακτηριστεί ως λευκός Μάτζικ Τζόνσον - και μπουσούλησε για πρώτη φορά στο παρκέ του κλειστού του Περιστερίου. Ήταν εκείνη η περίοδος που τα διάφορα λαγωνικά σκορπούσαν ελληνικά διαβατήρια δεξιά και αριστερά, εκμεταλλευόμενα τις πολιτικές αναταραχές της περιόδου αλλά και το καθεστώς συμμετοχής αθλητών στις εγχώριες και διεθνείς δοργανώσεις. Κρατούμενο ένα, λοιπόν, ο Γιάριτς στην Ισπανία θα αγωνίζεται ως κοινοτικός, ενώ στην Ελλάδα δεν θα διατάρασσε τις ισορροπίες του 3+3, καθώς φανέλα και πιστοποιητικά ντοκουμέντα θα ανέγραφαν το όνομα "Λάτσης"...
Αγωνιστικά μπορεί να ανταπαξέλθει άψογα στα αμυντικά του καθήκοντα, μαζεύοντας ριμπάουντ και κάνοντας όλες τις υπόγειες δουλείες, ενώ πρόκειται για εγκεφαλικό παίκτη, που διαβάζει το παιχνίδι ψάχνοντας διαρκώς miss match και κταστάσεις αμυντικής ανισορροπίας. Επιθετικά βέβαια, δεν μας τα λέει και τόσο καλά, σχετικά με την επαφή του με το καλάθι, μιας και είναι εντελώς αναξιόπιστος. Εντούτοις, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ζητάει σκορ από τον οργανωτή της ομάδας (ανεξαρτήτως αν Πριτζιόνι και Γιούλ παίρνουν προσπάθειες όταν κολλάει η ομάδα), καθώς η συγκεκριμένη ευθύνη έχει μετακυλήσει στις λοιπές θέσεις. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του παλιννοστούντα στα ευρωπαϊκά παρκέ καλαθοσφαιριστή, είναι ότι ποτέ δεν αποτέλεσε πρώτο βιολί ή ηγέτη των ομάδων του - ούτε καν στην εθνική της Σερβίας του 2007 όταν είχε κληθεί να συνυπάρξει με νεαρούς παίκτες. Πόσο μάλλον κατά το πέρασμα από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, όταν και οι μοναδικές αξιομνημόνευτες στιγμές του, αφορούν συμβάντα όπου είναι αρνητικός πρωταγωνιστής. Την μια δέχεται αγκωνιά από τον Κόμπε Μπράιαντ.
Και την άλλη μπαίνει στο γήπεδο φορώντας την φανέλα του ανάποδα...
Ωστόσο, οι μεγαλύτερες ενστάσεις για τον Μάρκο Γιάριτς, σχετίζονται με εξωγηπεδικές συμπεριφορές. Τρελοκομείο μπορεί να μην είναι, αλλά κάποια συμπλέγματα τα έχει και τα βγάζει προς τα έξω, είτε μουρμουρώντας είτε διασκεδάζοντας... Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το προσωνύμιο "βασιλιάς των σπλάβοβι (= τα παραδουνάβια κλαμπς του Βελιγραδίου)" που του έχουν προσδώσει οι Σέρβοι. Η κατάσταση είχε ξεφύγει στο Ευρωμπάκετ του 2005, όταν οργάνωνε μαζικές εξόδους πρώτα κατά την προετοιμασία της ομάδας στην Ισπανία και έπειτα στο Νόβι Σαντ - πόλη όπου αγωνιζόταν οι πλάβι στα πλαίσια της φάσης των ομίλων. 4-6 τα ξημερώματα χτυπούσε κάρτα επιστροφής, ενώ δημοσιογράφοι τον εντόπιζαν με τρεις και τέσσερις αιθέριες υπάρξεις σε στιγμές κρεπάλης να το ρίχνει έξω. Όλα αυτά γινόντουσαν υπό την ανοχή τόσο του Ομπράντοβιτς όσο και της Ομοσπονδίας, οι οποίοι τηρούσαν μασονική πρακτική, προκειμένου να μην χαθεί ο στόχος της πρωτιάς. Στο τέλος, αναπόφευκτα, το έφαγαν όλοι μαζί (παίκτες, κόουτς, ομοσπονδία) το κεφαλάκι τους, με τους πληγωμένους οπαδούς οικοδεσπότες να ρίχνουν ανάθεμα. Και πάλι, όμως, ο αμετανόητος Γιάριτς δεν κρύφτηκε και αφού έκανε προσωπική επίθεση στον Ζοτς (κάνοντας λόγο για τελειωμένο από την Εθνική τεχνικό που καταρράκωσε την ψυχολογία της ομάδας) χαρακτήρισε με ειρωνική διάθεση και τους Σέρβους φιλάθλους (υπάρχουν δυο τύποι Σέρβων: αυτοί που μας υποστηρίζουν και εκείνοι που υποστηρίζουν τον αντίπαλο. Οι δεύτεροι ας προσέλθουν και όταν αγωνιζόμαστε απέναντι σε ομάδες σαν το Ισραήλ). Όμως και προς απόδοση δικαιοσύνης Μεσίνα και Γιάριτς είναι ζευγάρι χωρίς γκρίνια, γεγονός που πιστοποιήθηκε από την κοινή τους θητεία στην Ιταλία. Θα αντέξει η σχέση τους στον χρόνο; Για να δούμε...
Ο Μάρκο Γιάριτς είναι γιός του Σρέτσκο Γιάριτς - παλαίμαχου Σέρβου μπασκετμπολίστα, που τυγχάνει τεράστιας εκτίμησης από το σλαβικό μπασκετικό συνάφι, ενώ κατά την περίοδο της αγωνιστικής μεσουρανίας του, είχε χαρακτηριστεί ως λευκός Μάτζικ Τζόνσον - και μπουσούλησε για πρώτη φορά στο παρκέ του κλειστού του Περιστερίου. Ήταν εκείνη η περίοδος που τα διάφορα λαγωνικά σκορπούσαν ελληνικά διαβατήρια δεξιά και αριστερά, εκμεταλλευόμενα τις πολιτικές αναταραχές της περιόδου αλλά και το καθεστώς συμμετοχής αθλητών στις εγχώριες και διεθνείς δοργανώσεις. Κρατούμενο ένα, λοιπόν, ο Γιάριτς στην Ισπανία θα αγωνίζεται ως κοινοτικός, ενώ στην Ελλάδα δεν θα διατάρασσε τις ισορροπίες του 3+3, καθώς φανέλα και πιστοποιητικά ντοκουμέντα θα ανέγραφαν το όνομα "Λάτσης"...
Αγωνιστικά μπορεί να ανταπαξέλθει άψογα στα αμυντικά του καθήκοντα, μαζεύοντας ριμπάουντ και κάνοντας όλες τις υπόγειες δουλείες, ενώ πρόκειται για εγκεφαλικό παίκτη, που διαβάζει το παιχνίδι ψάχνοντας διαρκώς miss match και κταστάσεις αμυντικής ανισορροπίας. Επιθετικά βέβαια, δεν μας τα λέει και τόσο καλά, σχετικά με την επαφή του με το καλάθι, μιας και είναι εντελώς αναξιόπιστος. Εντούτοις, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ζητάει σκορ από τον οργανωτή της ομάδας (ανεξαρτήτως αν Πριτζιόνι και Γιούλ παίρνουν προσπάθειες όταν κολλάει η ομάδα), καθώς η συγκεκριμένη ευθύνη έχει μετακυλήσει στις λοιπές θέσεις. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του παλιννοστούντα στα ευρωπαϊκά παρκέ καλαθοσφαιριστή, είναι ότι ποτέ δεν αποτέλεσε πρώτο βιολί ή ηγέτη των ομάδων του - ούτε καν στην εθνική της Σερβίας του 2007 όταν είχε κληθεί να συνυπάρξει με νεαρούς παίκτες. Πόσο μάλλον κατά το πέρασμα από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ, όταν και οι μοναδικές αξιομνημόνευτες στιγμές του, αφορούν συμβάντα όπου είναι αρνητικός πρωταγωνιστής. Την μια δέχεται αγκωνιά από τον Κόμπε Μπράιαντ.
Και την άλλη μπαίνει στο γήπεδο φορώντας την φανέλα του ανάποδα...
Ωστόσο, οι μεγαλύτερες ενστάσεις για τον Μάρκο Γιάριτς, σχετίζονται με εξωγηπεδικές συμπεριφορές. Τρελοκομείο μπορεί να μην είναι, αλλά κάποια συμπλέγματα τα έχει και τα βγάζει προς τα έξω, είτε μουρμουρώντας είτε διασκεδάζοντας... Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το προσωνύμιο "βασιλιάς των σπλάβοβι (= τα παραδουνάβια κλαμπς του Βελιγραδίου)" που του έχουν προσδώσει οι Σέρβοι. Η κατάσταση είχε ξεφύγει στο Ευρωμπάκετ του 2005, όταν οργάνωνε μαζικές εξόδους πρώτα κατά την προετοιμασία της ομάδας στην Ισπανία και έπειτα στο Νόβι Σαντ - πόλη όπου αγωνιζόταν οι πλάβι στα πλαίσια της φάσης των ομίλων. 4-6 τα ξημερώματα χτυπούσε κάρτα επιστροφής, ενώ δημοσιογράφοι τον εντόπιζαν με τρεις και τέσσερις αιθέριες υπάρξεις σε στιγμές κρεπάλης να το ρίχνει έξω. Όλα αυτά γινόντουσαν υπό την ανοχή τόσο του Ομπράντοβιτς όσο και της Ομοσπονδίας, οι οποίοι τηρούσαν μασονική πρακτική, προκειμένου να μην χαθεί ο στόχος της πρωτιάς. Στο τέλος, αναπόφευκτα, το έφαγαν όλοι μαζί (παίκτες, κόουτς, ομοσπονδία) το κεφαλάκι τους, με τους πληγωμένους οπαδούς οικοδεσπότες να ρίχνουν ανάθεμα. Και πάλι, όμως, ο αμετανόητος Γιάριτς δεν κρύφτηκε και αφού έκανε προσωπική επίθεση στον Ζοτς (κάνοντας λόγο για τελειωμένο από την Εθνική τεχνικό που καταρράκωσε την ψυχολογία της ομάδας) χαρακτήρισε με ειρωνική διάθεση και τους Σέρβους φιλάθλους (υπάρχουν δυο τύποι Σέρβων: αυτοί που μας υποστηρίζουν και εκείνοι που υποστηρίζουν τον αντίπαλο. Οι δεύτεροι ας προσέλθουν και όταν αγωνιζόμαστε απέναντι σε ομάδες σαν το Ισραήλ). Όμως και προς απόδοση δικαιοσύνης Μεσίνα και Γιάριτς είναι ζευγάρι χωρίς γκρίνια, γεγονός που πιστοποιήθηκε από την κοινή τους θητεία στην Ιταλία. Θα αντέξει η σχέση τους στον χρόνο; Για να δούμε...
