Η Παρτιζάν επανέλαβε τον περσινό της άθλο και ξαναπέρασε αέρα από την έδρα της Ουνικάχα και ο Ντανίλοβιτς μπορεί να τρίβει πρόωρα τα χέρια του για τα νέα εξαγώγιμα προϊόντα του συλλόγου.
Πλέον με σερί 2-0 νικών ξαναμπαίνει δυνατά στο κόλπο της πρόκρισης και πιστοποιεί τα περί λερναίας ύδρας, που συχνά - πυκνά ακούγονται για τον σερβικό σύλλογο. Από την αρχή της αναμέτρησης οι φιλοξενούμενοι κρατούσαν τα γκέμια και τα τραβούσαν όποτε η Μάλαγα επιχειρούσε να τρέξει, με αποτέλεσμα να επιβάλλουν πλήρως και καθόλη τη διάρκεια του αγώνα τον ρυθμό της αναμέτρησης. Ως γνωστόν όταν κόψεις τον φρενήρη ρυθμό των ισπανικών ομάδων - ιδίως όταν αγωνίζονται μπροστά στο κοινό τους - θέτεις τις βάσεις για κάτι καλό. Έτσι και η Παρτιζάν, που αφού αφομοίωσε τον δικό της Αμερικανό (Μακ Κάλεμπ) δεν δυσκολεύτηκε να υποτάξει άλλο ένα φαβορί. Βέβαια θα πρέπει να μπει ένας αστερίσκος ως προς το θέμα του ρυθμού. Η αποδυναμωμένη φέτος Μάλαγα δυστύχησε να μην έχει στο παρκέ δυο παίκτες - κλειδιά: τους Χιμένεθ και Άρτσιμπαλντ, με αποτέλεσμα να υστερεί σε άλμα και ψηλά κορμιά. Παράλληλα, οι γηπεδούχοι αγχώθηκαν, καθώς πέρα απ΄την αναγκαιότητα της νίκης στα πλαίσια των ομίλων της Ευρωλίγκα, κουβαλούν και τον βραχνά της δυσάρεστης παρουσίας τους στην ACB. Πάντως εκείνα τα μάτια που γυάλιζαν βρισκόταν από την ασπρόμαυρη πλευρά, γεγονός που πιστοποείται τόσο από τις παθιασμένες αντιδράσεις όσο και από τα συνολικά ριμπάουντ (47 έναντι 31). Μ' αυτά και μ' αυτά δημιουργούνται νέα δεδομένα στον όμιλο, με τον Ολυμπιακό να δύναται να κατακτήσει μέχρι και την πρωτιά. Για να συμβεί, βέβαια, αυτό θα πρέπει να περάσει από δύσκολες έδρες και να καλύψει διψήφιες διαφορές...
