Οι φήμες σχετικά με ένα μακρόσυρτο "χο, χο, χο...", το οποίο ακούστηκε στο γραφείο του Προέδρου της Intracom ύστερα από την ανακοίνωση της συνεργασίας του Ηλία Ζούρου με την ΕΟΚ, ελέγχονται ως ανακριβείς και ταυτόχρονα κακοήθεις. Βέβαια ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν ο πρώτος που διείδε τις προπονητικές ικανότητες του Ηλία Ζούρου και του έδωσε για πρώτη φορά θέση 1ου προπονητή το 2000 στον Ολυμπιακό. Ο Σωκράτης λοιπόν, τώρα δικαιώνεται! Ή μήπως όχι;Την θητεία του Ηλία Ζούρου στον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη, συνοδεύει πλήθος ιστοριών και παρασκηνίων. Το "κομπιούτερ" όπως ονομάστηκε τότε ο σημερινός ομοσπονδιακός τεχνικός, ήταν η προσπάθεια του τότε διοικητικού ηγέτη του Ολυμπιακού να αναδείξει έναν νεαρό προπονητή μέσω του πάγκου της ομάδας του. "Τρίχες", λέω εγώ! Το πείραμα Ζούρου ήταν ουσιαστικά η απαρχή μιας σειράς πειραμάτων που εφάρμοσε ο Κόκκαλης τόσο στον μπασκετικό όσο και στον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό. Κοινός παρανομαστής όλων αυτών των πειραμάτων του "ερυθρόλευκου" ηγέτη, ήταν ο απόλυτος έλεγχος της ομάδας από τον ίδιο τον πρόεδρο. Άλλωστε είναι κοινό μυστικό πως οι, ακριβές κατά τα άλλα, μεταγραφές της ομάδας του Πειραιά τη σεζόν 2000-2001, ήταν προεδρικές επιλογές και δεν πραγματοποιήθηκαν κατόπιν προπονητικών υποδείξεων. Οι "κακές" γλώσσες λένε μάλιστα, πως στα καλοκαιρινά φιλικά προετοιμασίας εκείνης της περιόδου στο Τρεβίζο, οι προεδρικές ιαχές από την εξέδρα μετά από κάθε "ερυθρόλευκο" καλάθι, ήταν δυνατότερες από το χειροκρότημα του Έλληνα κόουτς προς τους παίκτες του.
Η θητεία του Ζούρου στον Ολυμπιακό, ολοκληρώθηκε άδοξα μετά από ενάμιση χρόνο, με το όνομα του να γίνεται σύνθημα πικαρίσματος στα χείλη των "πράσινων" φιλάθλων, προκαλώντας ταυτόχρονα ...μελαγχολία στους "κόκκινους". Η μετέπειτα πάντως πορεία του Ζούρου στους προπονητικούς πάγκους, χαρακτηρίζεται αν μη τι άλλο από σκληρή δουλειά και προσπάθεια. Αν και χρειάστηκε να ξενιτευτεί μέχρι και τον Λίβανο για να "φτιάξει" το όνομά του, ο 45χρονος Έλληνας τεχνικός κατόρθωσε μετά από μια δεκαετία να συγκαταλέγεται στην ελίτ των Ελλήνων προπονητών και με παράσημο την περσινή ανακήρυξη του σε καλύτερο προπονητή του Eurocup, να εξασφαλίσει φέτος θέση σε πάγκο της Euroleague.
Τη δεδομένη χρονική στιγμή, ύστερα μάλιστα από την αδικαιολόγητη καθυστέρηση που παρατηρήθηκε, η επιλογή ενός Έλληνα προπονητή και δη του Ζούρου για το "τιμόνι" της εθνικής ομάδας, μοιάζει ως λογική επιλογή. Απομένει πλέον να μάθουμε και τους συνεργάτες του νέου ομοσπονδιακού προπονητή. Η επιλογή τους θα είναι άλλωστε ένα πρώτο δείγμα, για το κατά πόσο οι γέροντες της ΕΟΚ, θα προσπαθήσουν να προσαρμόσουν τα "θέλω" του Έλληνα τεχνικού, στις δικές τους ορέξεις και επιθυμίες...
Έστω και από "σπόντα" τελικά, ο Σωκράτης τώρα δικαιώνεται...
