Ψάχνει αυτό που ο Κλεϊζα βρήκε

Ήταν ένα από τα συνήθη περίεργα μεσοβδομαδιάτικα ευρωπαϊκά απογεύματα το χθεσινό στο ΣΕΦ. Εκείνα που ο αδύναμος αντίπαλος προδιαθέτει σε ένα ματς διαδικαστικού χαρακτήρα, προσδίδοντας μόνο στοιχηματικό ενδιαφέρον στο παιχνίδι. +20 ή -20; Ιδού η απορία.

Ωστόσο, παρότι η ομάδα θα έκανε τις απαραίτητες συστάσεις με τους ερυθρόλευκους φιλάθλους και τα αποκαλυπτήρια για την σεζόν 2009-2010, οι τελευταίοι δεν παραβρέθηκαν μαζικά στο φαληρικό στάδιο για να σιγοτραγουδήσουν το "I feel devotion". Όλοι κι όλοι 3-4.000 σκόρπιοι μπασκετικοί τίμησαν τη νέα προσπάθεια που γίνεται. Προσπάθεια... Μέχρι και αυτοί οι πιστοί έχουν χορτάσει από αυτές τις κουβέντες, για να μην αναφερθώ στην πολυφορεμένη περσινή αλλά φρεσκοαπαγορευμένη λέξη με το Υ ως αρχικό γράμμα. Οι δυσάρεστες αναμνήσεις της ατυχούς επικοινωνιακής πολιτικής σε συνδυασμό και με την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, που έμοιαζε με συνέχεια της περσινής χρονιάς και ειδικά όταν ο Μίλος Τεόντοσιτς αποσυρόταν για να ξαναδεί παρκέ στο τρίτο δεκάλεπτο ή όταν η μπάλα γύριζε με τους παίκτες εκνευριστικά στατικούς για να γίνουν σουτ της κακιάς ώρας στη λήξη επιθέσεων, είναι ορισμένοι από τους παράγοντες της χθεσινής υποτονικότητας, η συνέχεια της οποίας διακόπτονταν μόνο από στιγμές γκρίνιας και μπιζαδόρικες ατάκες. Μαζί και η διοικητική απαξίωση που βιώνει το άθλημα στην Ελλάδα, με τους φορείς-ζητιάνους να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Στο πλαίσιο αυτό, μοναδικό κίνητρο για τους πιστούς φιλάθλους, πέρα από την δεδομένη καψούρα για την ομάδα, οι θερμές καλησπέρες και οι ευχές για μια καλή σεζόν με τις παρέες των διαρκείας που τόσα χρόνια είναι καρφωμένοι στις ίδιες θέσεις.

Όλα αυτά βέβαια μέχρι την ανάπαυλα. Γιατί στην επανάληψη το ερυθρόλευκο κοινό είχε τη δυνατότητα να απολαύσει έναν πραγματικό παικταρά, που αρνήθηκε να συμβιβαστεί με την γενική μετριότητα και έδειξε τον δρόμο για μια εύκολη επικράτηση με μπόλικο θέαμα. Ο Λίνας Κλεϊζα σαν αγρίμι πηδούσε με μανία για ριμπάουντ, εκτελούσε κατά βούληση, έκανε διεισδύσεις και παρέσυρε όποιον έβρισκε μπροστά του. Βέβαια, εδώ πρέπει να πάνε και credits στον κόουτς, μιας και έστησε αρκετές επιθετικές καταστάσεις με πρωταγωνιστή τον νεαρό Λιθουανό. Και επειδή Λιθουανός μπασκετμπολίστας + ερυθρόλευκη φανέλα = νοσοκομείο, το ΣΕΦ πάγωσε στη θέα της άτσαλης πτώσης του Κλεϊζα στην διεκδίκηση μιας μπάλας. Το "πίτμπουλ", όμως, δεν είναι καμιά τιτίκα όπως θα έλεγε και ο Αλέφαντος. Δεν χρειάζεται την κλασική ευχή "σιδερένιος" ο τύπος. Το έχει και φαίνεται. Ένας πραγματικός ηγέτης αρχίζει να αχνοφαίνεται. Αναζητείται συνέχεια και συνέπεια.

ΥΓ: Απίστευτη έμπνευση και επιμονή να βαφτιστεί ο Τζος Τσίλντρες δυάρι. Ας μου πει κάποιος μια ομάδα στην οποία τα τεσσαροπεντάρια έχουν δυνητικά καλύτερο σουτ από τον σούτινγκ γκαρντ.