"Αθηναϊκός" ...προβληματισμός

Η επιτυχία της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Αθηναϊκού έφερε στο προσκήνιο της δημοσιότητας έναν χώρο αρκετά παραμελημένο, όπως αυτόν του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ. Είναι η δεύτερη φορά σε διάστημα ενός έτους, ύστερα από την 5η θέση της εθνικής ομάδας των γυναικών στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ, που το γυναικείο μπάσκετ βρίσκεται στο επίκεντρο, γεγονός που αν μη τι άλλο αποδεικνύει πως ο χώρος έχει ζωντάνια. Όπως και τότε, νομίζω πως και η τωρινή επιτυχία είναι κυρίως ευκαιρία για προβληματισμό και προτάσεις, παρά για πανηγύρια και γιορτές.

Καταρχάς,το σημαντικότερο όφελος από το χθεσινό θρίαμβο των κοριτσιών του Αθηναϊκού και την προβολή της επιτυχίας τους από τα ΜΜΕ, είναι πως ενδεχομένως περισσότερα νέα κορίτσια θα θελήσουν να ασχοληθούν με το άθλημα. Στην ίδια κατεύθυνση νομίζω ότι βοήθησε αρκετά και η μεγάλη πορεία της εθνικής των γυναικών στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας και πιθανόν να βοηθήσει και μια ανάλογη παρουσία στο φετινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τσεχίας. Αρκεί βέβαια να βοηθήσει και η ΕΡΤ και να μας δείξει κανένα παιχνίδι της διοργάνωσης...

Από χθες πληθαίνουν, και σωστά κάνουν, οι φωνές για καλύτερη οργάνωση του πρωταθλήματος και περισσότερο ενδιαφέρον της ομοσπονδίας προς το γυναικείο μπάσκετ. Κακά τα ψέματα, ο Αθηναϊκός και 1-2 ακόμα ομάδες είναι η "βιτρίνα". Το "οικοδόμημα" δεν είναι καθόλου στέρεο και όποιος έχει αντίρρηση, απλώς ας ρωτήσει τις παίκτριες της περσινής σεζόν του Άρη Χολαργού ή ας κοιτάξει το παράδειγμα του ΟΑ Χανίων φέτος. Προσωπικά θεωρώ ότι το μοντέλο της ομάδας του Αθηναϊκού δεν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και για τις άλλες ομάδες. Στο κάτω-κάτω της γραφής δεν έχει τη δυνατότητα και ούτε την υποχρέωση ο κάθε φορέας τοπικής αυτοδιοίκησης να δείχνει ενδιαφέρον για τους κατά τόπους αθλητικούς συλλόγους. Και χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την επιτυχία της ομάδας του Αθηναϊκού, πιστεύω ότι η μεγαλύτερη απόδειξη πως ο δήμαρχος του Βύρωνα ενδιαφέρεται για το μπάσκετ, θα είναι η συντήρηση των ακαδημιών του συλλόγου και η εγγραφή σε αυτές πλήθους κοριτσιών με αφορμή την επιτυχία της ομάδας.

Σχετικά λοιπόν με το πως πρέπει να οργανωθεί το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα, είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να κινηθούμε σε μείωση ομάδων, δομή επαγγελματικής λίγκας και ομάδες με προϋπολογισμούς όπως ο Αθηναϊκός. Ας μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό οι ξένες παίκτριες και ας παίζουν οι Ελληνίδες από μικρή ηλικία. Θα προτιμούσα να λειτουργεί το γυναικείο πρωτάθλημα σε καθαρά μεν ερασιτεχνική και σαν μια μορφής αναπτυξιακή λίγκα για τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Ισπανία, Γαλλία, Ρωσία), παρά σαν ένα πρωτάθλημα ουσιαστικά επαγγελματικό για 1-2 ομάδες "βιτρίνες" με ταυτόχρονη παρουσία ορισμένων άλλων που πραγματικά "δε ξέρουν τι τους ξημερώνει". Ελάχιστα με ενδιαφέρει να έρθουν κούπες ευρωπαϊκές και διακρίσεις ξανά, αυτό που πρωτίστως πρέπει να εξυπηρετηθεί μέσω του πρωταθλήματος είναι η εθνική ομάδα και η ατομική πρόοδος των Ελληνίδων παικτριών. Από εκεί και πέρα, όποια επιθυμεί χρήματα και δόξα ας πηγαίνει στο εξωτερικό όπως έκαναν οι Κωστάκη, Μάλτση, Καλτσίδου, Δημητράκου κλπ. Για να υπάρχει εσωτερικός ανταγωνισμός πρέπει να υπάρξει σύγκλιση των ομάδων. Και σύγκλιση "προς τα πάνω" είναι αδύνατο να υπάρξει. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μόνο "προς τα κάτω" μπορεί να επιτευχθεί αυτή η σύγκλιση. Ταπεινή μου άποψη είναι, πως καλύτερα ένα πρωτάθλημα 12 ή 14 ισοδύναμων ομάδων παρά ένα πρωτάθλημα με Αθηναϊκό ή Εσπερίδες και 12 "κομπάρσους". Όσον αφορά την αξιοπιστία των παραγόντων, είναι ένα θέμα που μόνο η ομοσπονδία μπορεί να το λύσει με αποφασιστικές παρεμβάσεις. Εδώ βέβαια παραμένει αδρανής στον ανδρικό χώρο, θα το πράξει στο γυναικείο;