Μέσα σε ένα απόγευμα βγήκε ολόκληρο το ερυθρόλευκο απωθημένο όταν ο Μίλος Τεόντοσιτς ευστόχησε επιτέλους σε ένα τελευταίο σουτ. Οι "μεγάλες μπάλες", τα "ηγετικά προσόντα" και το "κρύο αίμα" αποτέλεσαν συνιστώσες - εκφράσεις που έντυσαν την ενέργεια του νεαρού Σέρβου, με την οποία κρίθηκε το παιχνίδι. Ωστόσο, γεννάται το εξής ερώτημα: Είναι ικανό ένα νικητήριο σουτ να διαγράψει όλες τις προηγούμενες ενέργειες και να σκεπάσει μια κακή εμφάνιση;
Ο Μίλος Τεόντοσιτς στο περιθώριο της post game συνέντευξης στην σερβική κρατική τηλεόραση, αποποιήθηκε τον τίτλο του ηγέτη, αποθεώνοντας τους συμπαίκτες του και υπογραμμίζοντας ότι η συμβολή των οποίων "τον έκανε μάγκα". Η αλήθεια είναι ότι ο ερυθρόλευκος άσσος πραγματοποίησε μια ιδιαίτερα άσχημη βραδιά και μάλλον ήταν ο χειρότερος Σέρβος που πάτησε στο παρκέ, μέχρι την στιγμή της λύτρωσης. Ζητώ συγγνώμη. Ξέχασα τον Μιλένκο Τέπιτς... Σίγουρα το γεγονός ότι ο Τεόντοσιτς αγωνίζεται με σπασμένα δάκτυλα, λειτουργεί ως ελαφρυντικό για το μέτριο Μουντομπάσκετ που πραγματοποιεί. Από την άλλη, όμως, η οργάνωση του παιχνιδιού δεν είναι συνήθως νηφάλια, με αποτέλεσμα οι συμπληρωματικοί Ράσιτς και Μάρκοβιτς να μετρούν αρκετά λεπτά πάνω στο παρκέ, εξαιτίας της συγκεκριμένης νεοσύστατης αδυναμίας. Στο πλαίσιο αυτό, ο Τεόντοσιτς πήρε την τελευταία "απενοημένη" προσπάθεια και έστειλε τους συμπατριώτες του στους χίλιους ουρανούς.
Στην τελευταία κατοχή, ο Ίβκοβιτς σχεδίασε να πάρει την μπάλα ο Τεόντοσιτς, δείχνοντάς του απόλυτη εμπιστοσύνη. Ωστόσο, ο "σοφός" περίμενε πώς οι Ισπανοί θα κάνουν φάουλ και θα στείλουν την ομάδα του στις βολές - όπως εξήγησε μετά το τέλος του αγώνα. Για τον λόγο αυτό η μπάλα πήγε κατευθείαν στον Μίλος, που σε κρίσιμες στιγμές είναι στην κοσμάρα του και δεν καταλαβαίνει τίποτε, ευστοχώντας στην πλειονότητα των περιπτώσεων από την γραμμή των προσωπικών. Ωστόσο, οι Ίβηρες αποφάσισαν να παίξουν άμυνα, με αποτέλεσμα να αιφνιδιαστεί, σ' ένα βαθμό, η σερβική πλευρά. Τελικά ο κίνδυνος να μείνει η μπάλα στα χέρια τους, συνεπικουρούμενος από την τάση του Τεόντοσιτς να παίρνει το τελευταίο σουτ με κάθε κόστος, οδήγησε σ' έναν απρόοπτο θρίαμβο. Κατά το παρελθόν αυτή η τάση είχε στιγματιστεί από κακές επιλογές (βλ. τελευταία σουτ στα παιχνίδια του Ολυμπιακού με την Λιέτουβος, την Εφές, την Παρτίζαν κ.α.), αλλά μια του κλέφτη, δυο, τρεις, τέσσερις... ήρθε η λύτρωση και η ικανοποίηση της αδιάκοπης προσπάθειας του Σέρβου να πετύχει με δικό του buzzer beater μια νίκη. Μπορεί, λοιπόν, ο Τεόντοσιτς να μην αγωνίζεται βάσει των δυνατοτήτων του αυτό το καλοκαίρι, μπορεί να είναι ξεροκέφαλος, μπορεί να μην επικοινωνεί με το περιβάλλον του, μπορεί με την φάτσα του να παραπέμπει σε τρόφιμο κάποιου ιδρύματος, αλλά το γεγονός ότι παρά τις συνεχόμενες αποτυχίες και τις όποιες ιδιαιτερότητες, επιχειρεί ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα, δίχως να κρύβεται, δείχνει παίκτη που δεν κολώνει και αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε ομάδα.
ΥΓ: Κουιζάκι. Ποιος έχει εκφράσει την άποψη ότι "Ο Σλούκας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον Τεόντοσιτς".
ΥΓ2: Στο ίδιο μήκος κύματος η δήλωση ότι αυτός ο παίκτης παίρνει χρόνο συμμετοχής από Έλληνες παίκτες...
