Ένας μήνας πλέον απομένει για την τελική φάση του κολεγιακού πρωταθλήματος των ΗΠΑ, του περίφημου March Madness. Οι ομάδες που μέχρι στιγμής έχουν ξεχωρίσει με την απόδοσή τους και λογίζονται ως φαβορί για τον τίτλο είναι το Kentucky του εκπληκτικού John Wall, το Kansas που κατέκτησε τον τίτλο πριν από δύο χρόνια και το αρκετά υπολογίσιμο την τελευταία πενταετία Villanova. Ανάμεσα στα παραπάνω πανεπιστήμια προσθέστε και το Syracuse, την ομάδα που έχει πλέον το καλύτερο ρεκόρ στη regular season (24-1) και παρόλο που δεν υπολογιζόταν ως φαβορί στις αρχικές προβλέψεις, δείχνει ικανή να επαναλάβει το κατόρθωμα του 2003 και να κατακτήσει ξανά το κολεγιακό πρωτάθλημα. Η σημερινή ομάδα του Syracuse δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την ομάδα του 2003. Δεν υπάρχουν οι μεγάλοι αστέρες όπως οι Carmelo Anthony και Hakim Warrick, οι οποίοι ήταν οι στυλοβάτες εκείνης της ομάδας. Ούτε καν ένας παίκτης αντίστοιχων ικανοτήτων με τον Jonny Flynn, ο οποίος από φέτος "βγάζει μάτια" με τους Timberwolves στο NBA. Αντιθέτως οι Oranges είναι πλέον μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Η πλειοψηφία των παικτών του Syracuse δεν αποτελούν σπουδαία prospects για τα drafts των επόμενων ετών. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο 23χρονος Wesley Johnson. O ύψους 2.01 φόργουορντ μετράει φέτος 16,1 πόντους και 8,8 ριμπάουντ κατά μέσο όρο και οι περισσότερες προβλέψεις τον φέρνουν στην πρώτη 10άδα του επόμενου draft. Ο Johnson είναι τρομερά αθλητικός, ικανός να σκοράρει με πολλούς τρόπους στην επίθεση και διαθέτει ένα τεράστιο άνοιγμα χεριών γεγονός που τον βοηθάει στην άμυνα αλλά και στον τομέα των ριμπάουντ. Οι Αμερικάνοι τον παρομοιάζουν με τον Shawn Marion και επισημαίνουν αφενός την αδυναμία του στο physical game και τις όχι και τόσο πολύ ανεπτυγμένες ηγετικές του ικανότητες. Από τη μία φαίνεται να έχουν δίκιο καθώς ο Johnson δεν είναι δα και ο πιο δυνατός παίκτης του κόσμου για αυτό άλλωστε δεν συνηθίζει να ποστάρει τους αντιπάλους του στην επίθεση αλλά από την άλλη μάλλον αγνοούν την πολύ συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία του Syracuse η οποία υποτάσσει τον Johnson στο γενικότερο καλό της ομάδας.
Πέραν του Τζόνσον, οι υπόλοιποι βασικοί παίκτες του Syracuse είναι ο Καναδός "μπόμπερ" Andy Rautins, o πρωτοετής play maker Brandon Triche, ο φοργουορντ Rick Jackson και ο νιγηριανής καταγωγής θηριώδης σέντερ Arinze Onuaku, πιθανό pick 2ου γύρου στο φετινό draft. Επίσης σημαντικό ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία του έχει παίξει η πολυτέλεια επιλογής ποιοτικών λύσεων από τον πάγκο, όπως ο γκαρντ Scoop Jardine και οι φόργουορντς Jones και Joseph.
Το μεγάλο όπλο της ομάδας είναι η άμυνα και συγκεκριμένα η ζώνη 2-3, την οποία δουλεύει και εξελίσσει συνεχώς, ο επί 34 συναπτά έτη προπονητής της ομάδας και assistant coach στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ, Jim Boeheim. Η ζώνη του Boeheim είναι αρκετά ενεργητική, παρουσιάζεται αποτελεσματική απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή επίθεσης και υποχρεώνει αρκετές φορές τον αντίπαλο σε λάθη και παραβάσεις των 35 δευτερολέπτων. Οι 2 γρήγοροι "μπροστινοί" παίκτες με διαρκή κίνηση ελαχιστοποιούν τα ελεύθερα σουτ του αντιπάλου την ίδια στιγμή που ο συνολικός στόχος της άμυνας είναι να "κόψει" τις πάσες μέσα στο ζωγραφιστό. Επιπλέον οι ευέλικτοι φόργουορντς στα "φτερά" έχουν την ικανότητα είτε να βγαίνουν για "παγίδες" είτε να αλλάζουν την διάταξη σε 3-2 όταν ο αντίπαλος προσπαθεί να απειλήσει από τις γωνίες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως το Syracuse στον τελευταίο του αγώνα ανάγκασε το Connecticut, το οποίο διαθέτει δύο εξαιρετικούς γκαρντς όπως οι Jerome Dyson και Kemba Walker, να υποπέσει σε 15 λάθη συνολικά.
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, το Syracuse μετράει ήδη 10 συνεχόμενες νίκες και προηγείται στην περιφέρεια της Big East με ρεκόρ 11-1. Μπορεί άραγε να επαναλάβει την επιτυχία του 2003; Ένας καλός "οιωνός" είναι ίσως το πως εκτός του προπονητή υπάρχει και κάτι άλλο που συνδέει εκείνη την ομάδα με την φετινή. Στο προπονητικό team υπάρχει ένας παίκτης με σημαντική συμβολή στην πορεία εκείνης της ομάδας. Ένας παίκτης που πέρασε και από τα μέρη μας αλλά δεν "ακούμπησε". Ομιλώ φυσικά για τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου Gerry McNamara, ο οποίος εγκατέλειψε την ενεργό δράση στα 26 του μόλις χρόνια και από φέτος ακολουθεί καριέρα assistant coach στο Syracuse! Μεγάλε Γκέρσον, που πήγαινες και τους έβρισκες...;
Πέραν του Τζόνσον, οι υπόλοιποι βασικοί παίκτες του Syracuse είναι ο Καναδός "μπόμπερ" Andy Rautins, o πρωτοετής play maker Brandon Triche, ο φοργουορντ Rick Jackson και ο νιγηριανής καταγωγής θηριώδης σέντερ Arinze Onuaku, πιθανό pick 2ου γύρου στο φετινό draft. Επίσης σημαντικό ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία του έχει παίξει η πολυτέλεια επιλογής ποιοτικών λύσεων από τον πάγκο, όπως ο γκαρντ Scoop Jardine και οι φόργουορντς Jones και Joseph.
Το μεγάλο όπλο της ομάδας είναι η άμυνα και συγκεκριμένα η ζώνη 2-3, την οποία δουλεύει και εξελίσσει συνεχώς, ο επί 34 συναπτά έτη προπονητής της ομάδας και assistant coach στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ, Jim Boeheim. Η ζώνη του Boeheim είναι αρκετά ενεργητική, παρουσιάζεται αποτελεσματική απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή επίθεσης και υποχρεώνει αρκετές φορές τον αντίπαλο σε λάθη και παραβάσεις των 35 δευτερολέπτων. Οι 2 γρήγοροι "μπροστινοί" παίκτες με διαρκή κίνηση ελαχιστοποιούν τα ελεύθερα σουτ του αντιπάλου την ίδια στιγμή που ο συνολικός στόχος της άμυνας είναι να "κόψει" τις πάσες μέσα στο ζωγραφιστό. Επιπλέον οι ευέλικτοι φόργουορντς στα "φτερά" έχουν την ικανότητα είτε να βγαίνουν για "παγίδες" είτε να αλλάζουν την διάταξη σε 3-2 όταν ο αντίπαλος προσπαθεί να απειλήσει από τις γωνίες. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως το Syracuse στον τελευταίο του αγώνα ανάγκασε το Connecticut, το οποίο διαθέτει δύο εξαιρετικούς γκαρντς όπως οι Jerome Dyson και Kemba Walker, να υποπέσει σε 15 λάθη συνολικά.
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, το Syracuse μετράει ήδη 10 συνεχόμενες νίκες και προηγείται στην περιφέρεια της Big East με ρεκόρ 11-1. Μπορεί άραγε να επαναλάβει την επιτυχία του 2003; Ένας καλός "οιωνός" είναι ίσως το πως εκτός του προπονητή υπάρχει και κάτι άλλο που συνδέει εκείνη την ομάδα με την φετινή. Στο προπονητικό team υπάρχει ένας παίκτης με σημαντική συμβολή στην πορεία εκείνης της ομάδας. Ένας παίκτης που πέρασε και από τα μέρη μας αλλά δεν "ακούμπησε". Ομιλώ φυσικά για τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου Gerry McNamara, ο οποίος εγκατέλειψε την ενεργό δράση στα 26 του μόλις χρόνια και από φέτος ακολουθεί καριέρα assistant coach στο Syracuse! Μεγάλε Γκέρσον, που πήγαινες και τους έβρισκες...;
