Παράδοση άνευ όρων

Με τρόπο που δεν χωράει καμία αμφισβήτηση, η Μπαρτσελόνα κατέκτησε τη φετινή Ευρωλίγκα, επικρατώντας εύκολα του Ολυμπιακού με 86-68 στον τελικό της διοργάνωσης. Το καμάρι της Καταλωνίας κατέκτησε για 2η φορά στην ιστορία του το βαρύτιμο τρόπαιο ενώ ταυτόχρονα επιβεβαίωσε την υπεροχή του ισπανικού μπάσκετ στον ευρωπαϊκό χώρο. Ειλικρινά τα δύο τελευταία χρόνια, οι Ισπανοί, τόσο σε συλλογικό όσο και εθνικό επίπεδο, πραγματικά αποδεικνύουν πως βρίσκονται έτη φωτός μακριά από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Για το χθεσινό ματς, δεν νομίζω ότι μπορούν να γραφτούν πολλά, δεδομένου πως η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων, ήταν φανερή. Για να μην κουράσω, επειδή ο σκοπός του άρθρου δεν είναι τόσο να αναλύσει το χθεσινό ματς αλλά να εκφράσει έναν γενικότερο προβληματισμό για την εικόνα των "ερυθρολεύκων", θα προσπαθήσω να θίξω, μόνο επιγραμματικά, ορισμένα σημεία τα οποία κατά την άποψή μου έκριναν το ματς:

- Το συνηθισμένο κακό ξεκίνημα του Ολυμπιακού, ο οποίος βρέθηκε για άλλη μια φορά πίσω στο σκορ με διψήφια διαφορά από την πρώτη κιόλας περίοδο. Δυστυχώς η Μπαρτσελόνα δεν είναι ούτε Άρης, ούτε Παρτιζάν και όταν αποκτά τέτοια αβαντάζ από την αρχή, δύσκολα κοιτάζει πίσω.

- Η αδιάβαστη άμυνα των "ερυθρολεύκων", η οποία δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει σε καμία στιγμή του αγώνα τα κοψίματα και τις συνεργασίες των ψηλών της Μπάρτσα μέσα στο καλάθι. Επίσης δεν κατόρθωσε να περιορίσει σε καμία περίπτωση τον Ναβάρο, παρόλο που το μαρκάρισμα του εξελίχθηκε σε μια σκυταλοδρομία παικτών, αφού ο τρόπος που αντιμετώπιζαν τα μονά ή διπλά σκριν που έπαιρνε από τους συμπαίκτες του ο Ισπανός γκαρντ, ήταν εξαρχής λανθασμένος.

- Η επιθετική λειτουργία της ομάδας του Γιαννάκη, η οποία χαρακτηριζόταν για ακόμα μια φορά από σαφή στατικότητα. Η σύγκριση με την αντίστοιχη των Καταλανών, στην οποία κυριαρχούσε η συνεχής κίνηση των παικτών χωρίς τη μπάλα, σου προκαλούσε μελαγχολία. Αναχρονιστικό και προβλέψιμο το μοναδικό επιθετικό πλάνο του Ολυμπιακού, η αξιοποίηση του Σοφοκλή, διαβάστηκε και εξουδετερώθηκε εύκολα από τον Πασκουάλ, όπως άλλωστε συνέβη και με τον Βουγιόσεβιτς.

- Η αδικαιολόγητη νευρικότητα του Κλέιζα, η οποία δεν του επέτρεψε ουσιαστικά σε κανένα σημείο του ματς να μπει στο πνεύμα του παιχνιδιού. Το φαινόμενο αυτό είναι επαναλαμβανόμενο φέτος αλλά στον Ολυμπιακό δεν φρόντισαν μέσα στη διάρκεια της σεζόν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο θέμα. Τελικά το "πλήρωσαν" στο κρισιμότερο σημείο της χρονιάς...

- Το βάθος στο ρόστερ των Καταλανών. Τη στιγμή που η Μπαρτσελόνα έβρισκε λύσεις από τις ρεζέρβες Σάντα και Μπαζίλε, ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να γυρίσει το ματς με τον ...Πεν και τον Μπέβερλι. Όσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό, ίσως να το κατάφερνε αν ο προπονητής του δεν "τραβούσε" τον Μπέβερλι στον πάγκο στο τρίτο δεκάλεπτο, τη στιγμή που η ομάδα είχε μειώσει στους πέντε πόντους και ο Αμερικανός είχε παίξει 2-3 καταπληκτικές άμυνες πάνω στον Ρούμπιο. Το "ρεσιτάλ" συνεχίστηκε, με τον Γιαννάκη να αρνείται πεισματικά να καλέσει time out σε ολόκληρο το τρίτο δεκάλεπτο παρόλο που η ισπανική ομάδα ανέβαζε ρυθμό και αύξανε ξανά τη διαφορά.

Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά σε όλα τα ελληνικά αθλητικά sites μετά το ματς, είδα παντού να γράφεται πως η Μπαρτσελόνα ήταν καλύτερη και πως ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάξει μπροστά. Αυτό είναι μεγάλο λάθος! Ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάξει πίσω και όχι μπροστά. Συγκεκριμένα, οφείλει να ανατρέξει στο παρελθόν και να διαπιστώσει γιατί η Μπαρτσελόνα είναι καλύτερη ομάδα από αυτόν. Οι δύο ομάδες έχουν κοινή αφετηρία, τον Φεβρουάριο του 2008. Τότε ανέλαβε ο Πασκουάλ του Καταλανούς αντικαθιστώντας τον "τύραννο" Ιβάνοβιτς ενώ την ίδια περίοδο o Παναγιώτης Γιαννάκης ανέλαβε την ομάδα του Ολυμπιακού ύστερα από την απόλυση του Γκέρσον. Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός ξεκίνησαν να χτίζονται την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή, διένυσαν 2,5 σχεδόν χρόνια μέχρι τον χθεσινό τελικό διατηρώντας σταθερό τον βασικό κορμό και τον προπονητή τους, με τους Πειραιώτες μάλιστα να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για μεταγραφές και το αποτέλεσμα τελικά να είναι αυτό που είδαμε όχι μόνο χθες αλλά ολόκληρη τη φετινή σεζόν. Οι Καταλανοί είναι κλάσεις ανώτεροι και κατά την άποψή μου η διαφορά πόντων στο χθεσινό ματς είναι αντιπροσωπευτική των δύο ομάδων. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν η Μπαρτσελόνα είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Το θέμα είναι γιατί είναι καλύτερη! Νομίζω πως η απάντηση είναι προφανής...

Κλείνω, λέγοντας δύο πράγματα:

1) Η επιτυχία μιας ομάδας που κοστίζει σχεδόν 30 εκατομμύρια ευρώ, μεταφράζεται σε κατακτήσεις τίτλων και τίποτα άλλο και

2) Ας προσέχουν οι φίλοι του Ολυμπιακού ποιους διαβάζουν και εμπιστεύονται. Δυστυχώς για μερικούς από αυτούς, το να σώσουν τα τομάρια ορισμένων μπαίνει πάνω από το καλό της ομάδας...