Πολλοί υποστηρίζουν ότι απόψε αρχίζει το πραγματικό Μουντομπάσκετ για την Εθνική Ελλάδας. Με δεδομένο ότι τα δυο πρώτα παιχνίδια θεωρούνταν του χεριού μας - αλήθεια αυτή η πεποίθηση δεν υπήρχε και στις Ντιζόν, Αττάλεια; - πλέον το παιχνίδι σταθμός για την μελλοντική "τύχη" της Εθνικής εξαρτάται, σ' ένα βαθμό, από το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου αγώνα. Κρυφοκοιτώντας την εξέλιξη των υπόλοιπων ομίλων, μπορεί η απρόσμενη ήττα των Ισπανών να θόλωσε το τοπίο, αλλά τουλάχιστον η χθεσινοβραδινή επικράτηση των ΗΠΑ δεν έκανε αναγκαία την χρήση "διαφορικών εξισώσεων" για την αποκωδικοποίηση της επόμενης ημέρας...
Στο πλαίσιο αυτό και βάσει λογικής - αν υπάρχει τέτοια στον αθλητισμό - η κατάκτηση της σημερινής νίκης συνεπάγεται ουσιαστικά πρωτιά στον όμιλο και αποφυγή των μπαμπούλων Ισπανίας - ΗΠΑ μέχρι το final 4, ήττα (ή νίκη και τελικώς τριπλή ισοβαθμία με ήττα από τους Ρώσους στην τελευταία αγωνιστική) και δεύτερη θέση στέλνουν την Ελλάδα αγκαλιά με τις ΗΠΑ στην οκτάδα, ενώ ήττα (ή νίκη και τελικώς τριπλή ισοβαθμία με μεγάλη ήττα από τους Ρώσους στην τελευταία αγωνιστική) και τρίτη θέση σημαίνει σύγκρουση με τους Ισπανούς με το καλημέρα, ήτοι στους 16 της διοργάνωσης.
Έτσι, λοιπόν, το σημερινό ροζ φύλλο αγώνα έχει σαφώς μεγάλη σημασία για την μοίρα των δυο ομάδων. Για τον λόγο αυτό έχουν ήδη ξεκινήσει τα όργανα, με στόχο την άσκηση της όποιας επιρροής, την δημιουργία κλίματος και πόλωσης. "Θα αντιμετωπίσουμε ένα εχθρικό κοινό και μια εχθρική διαιτησία(;)" δήλωσε ο βοηθός προπονητή Γιάννης Σφαιρόπουλος. Από την άλλη, το τουρκικό πολιτικό οικοδόμημα, με εκφραστή του τον πρωθυπουργό της χώρας Ερντογάν, τιμά και επενδύει στην διοργάνωση. Οι εξωγηπεδικές συμπεριφορές έχουν σίγουρα την σημασία τους, αλλά η απόδοση πάνω στο παρκέ είναι αυτή που θα γείρει την πλάστιγγα. Κατά την άποψή μου τα σημεία κλειδιά του αποψινού παιχνιδιού είναι τα εξής:
- Έλεγχος του ρυθμού. Ο Καζλάουσκας έχει τη δυνατότητα να σημαδέψει στα αργά πόδια των Τούρκων σέντερ και να αδειάσει την ρακέτα με τα πολυφορεμένα πικ ν ρολ. Παράλληλα, η Εθνική ομάδα μπορεί να τρέξει τους Τούρκους, καθώς στις περισσότερες των περιπτώσεων ο Τάνιεβιτς χρησιμοποιεί βαριά σχήματα (ο Γκονλούμ χρησιμοποιείται και ως αναπληρωματικός του Τούρκογλου στο 3, την στιγμή που συνυπάρχουν στην πεντάδα ο Ασίκ και ο Ερντέν)
- Πίεση στα γκαρντ των Τούρκων. Η αδυναμία των οικοδεσποτών εντοπίζεται στους κοντούς της ομάδας, η ποιότητα των οποίων υστερεί σε σχέση με τους Έλληνες διεθνείς. Μάλιστα το ύψος των γκαρντ είναι τέτοιο, που επιτρέπει ποσταρίσματα στην επίθεση και αξιοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος των Ελλήνων διεθνών, αλλά και αμυντική εξόντωση, καθώς σε καταστάσεις πίεσης οι Τουντσερί και Αρσλάν θολώνουν...
- Αμυντική προσήλωση. Κατά το παρελθόν η αποτελεσματική αντιμετώπιση των επιτιθεμένων προσδιόριζε την ταυτότητα της ομάδας. Ωστόσο, σε αυτό το τουρνουά αποδεικνύεται η αχίλλειος πτέρνα της Εθνικής. Δεν θα είναι ψέμα αν πούμε ότι η αμυντική συμπεριφορά της Τουρκίας, Αυστραλίας και Βραζιλίας θύμιζε Ελλάδα από τα παλιά... Ειλικρινά τους ζήλεψα. Οι διεθνείς πρέπει να επανέλθουν και να εκνευρίσουν με το physical game τους γείτονες. Και αν αρχίσουν τα παράπονα οι Τούρκοι, το μισό παιχνίδι έχει κερδηθεί...
Κλείνοντας παρατίθεται για γούρι το βίντεο του Greek Hoopz με την προϊστορία των αναμετρήσεων Ελλάδας - Τουρκίας, που περιλαμβάνει σπάνιο υλικό.
Και η επικαιροποίηση με την περσινή επικράτηση...
