Τα κεφάλια μέσα...

Το τελευταίο φιλικό της εθνικής ομάδας πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, συνοδεύτηκε από άσχημη εμφάνιση και βαριά ήττα από την αντίστοιχη των ΗΠΑ. Τα στοιχεία όμως που προβλημάτισαν περισσότερο από το χθεσινό παιχνίδι, είναι κατά κοινή ομολογία, όχι η αγωνιστική απόδοση αλλά η ψυχολογική κατάσταση και η νευρικότητα των διεθνών.

Τα γεγονότα του αγώνα με τη Σερβία και όλη η παραφιλολογία που ακολούθησε είναι λογικό να έχουν επηρεάσει το μυαλό των παικτών. Αυτό που δεν είναι λογικό και πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από το τεχνικό τιμ της ομάδας είναι τα νεύρα των Ελλήνων διεθνών, τα οποία δείχνουν να είναι διαρκώς "τσιτωμένα". Κάτι που αποδείχθηκε στο ματς με τη Σερβία, όπου τρεις εξ αυτών είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στον καβγά αλλά και χθες, όπου ο Ζήσης(!) χρεώθηκε με τεχνική ποινή για διαμαρτυρία, ο Διαμαντίδης φλέρταρε με το "Τ" για τον ίδιο λόγο σε δύο φάσεις ενώ και ο κατά τα άλλα ήρεμος στον πάγκο Καζλάουσκας, συνελήφθη να γκρινιάζει στους διαιτητές. Και όλα αυτά σε έναν αγώνα που είχε περισσότερο το χαρακτήρα επίδειξης. Ας ελπίσουμε πως τα πρώτα καλά αποτελέσματα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (θεωρώ πως ακόμα και με ενδεχόμενες απουσίες, Κίνα και Πουέρτο Ρίκο είναι "του χεριού μας"), θα βελτιώσουν την ψυχολογία της ομάδας και θα κατευνάσουν την ανεξήγητη νευρικότητα.

Όλα τα παραπάνω, όπως και οι απουσίες Μπουρούση και Σκορτσιανίτη, αποτελούν απτές δικαιολογίες για τη χθεσινή εμφάνιση. Αυτό όμως δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση την ανωτερότητα της αμερικανικής ομάδας. Οι παίκτες του Σιζέφκσι, έμοιαζαν να είναι πολλά επίπεδα πιο πάνω σε ταχύτητα και αντιδράσεις από τους Έλληνες. Οι αμυντικές περιστροφές, η πίεση στους αντίπαλους περιφερειακούς και η Orange "ζωνάρα" του Τζιμ Μπόχεϊμ, δείχνουν να δουλεύουν στην εντέλεια, επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά πως το μεγάλο όπλο αυτής της αμερικανικής ομάδας είναι η αμυντική προσήλωση. Υπάρχουν όμως και τρωτά σημεία στην ομάδα των ΗΠΑ, τα οποία είχαμε επισημάνει και ύστερα από το φιλικό με τους Ισπανούς. Τα κυριότερα είναι η αδυναμία στο σετ παιχνίδι δεδομένης της έλλειψης συνεργασιών στην αμερικανική επίθεση και η απουσία ενός post player μέσα στο καλάθι. Σίγουρα μέσα από τα παιχνίδια η ομοιογένεια των Αμερικανών θα ανέβει επίπεδο, η απουσία όμως ενός παίκτη στον οποίο να "ακουμπάει" η μπάλα μέσα στη ρακέτα, είναι ένα ερωτηματικό που θα τους συνοδεύει μέχρι το τέλος του τουρνουά.

Τα "κεφάλια μέσα" λοιπόν, καθώς οι πραγματικοί αγώνες ξεκινούν το Σάββατο, με την έκβαση της 1ης φάσης, έτσι όπως έχουν καθοριστεί τα διασταυρώματα της διοργάνωσης, να έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχεια του τουρνουά.

Αντί επιλόγου ο πολυμήχανος Φίλιππος Συρίγος σε ρεσιτάλ καλλιτεχνικής ανησυχίας. Ενδεικτικό του ενδιαφέροντος που είχε η αναμέτρηση...