Οι μέρες περνούν γρήγορα και η έναρξη του Ευρωμπάσκετ πλησιάζει. Κι αν για την Ελλάδα περιμένει κανείς το τουρνουά Ακρόπολις για τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα, το ενδιαφέρον προσέλκυσε, αυτές τις μέρες, το 02 τουρνουά που έλαβε χώρα στο Λονδίνο. Με τις ομάδες που μπορούν να κινηθούν ψηλά (Ισπανία, Ελλάδα, Λιθουανία, Γαλλία, Σλοβενία, Κροατία) να είναι πάνω κάτω γνωστές, τα φανερά αουτσάιντερ (Βουλγαρία, ΠΓΔΜ) επίσης, τα ερωτηματικά είναι λίγα. Κι αν οι εμφανώς αποδυναμωμένες Γερμανία, Ρωσία και η μέτρια Λετονία δεν είναι δυσεπίλυτοι γρίφοι, οι τέσσερις ομάδες που συμμετείχαν στο Λονδρέζικο τουρνουά, είναι μαζί με την αγνώριστη Σερβία, οι λιγότερο προβλέψιμες όσον αφορά την επικείμενη πορεία τους.Αρχικά η απογοήτευση ήταν οι οικοδεσπότες Βρετανοί. Στο πρώτο τους παιχνίδι αντιμετώπισαν τους μελλοντικούς γηπεδούχους Πολωνούς, οι οποίοι μάλιστα έχουν στερηθεί λόγω τραυματισμού τον βασικό τους σέντερ και φιναλίστ του ΝΒΑ, Μάρτσιν Γκόρτατ. Οι Βρετανοί ξεκίνησαν δυνατά, αλλά είδαν τελικά το Λόγκαν, το Λαμπέ και το Σέβσικ να τους καταβάλουν άνετα, με 56-70. Με τους Τούρκους το πάλεψαν περισσότερο αλλά έχασαν με 63-70, κυρίως επειδή έδειξαν σημαντική αδυναμία στο να περιορίσουν με προσαρμοσμένες άμυνες τον πολύ καλό Ερσάν Ιλιασόβα. Στο τρίτο και τελευταίο τους παιχνίδι ηττήθηκαν με 69-79 από τους Ισραηλινούς, χωρίς πάλι να δείξουν κάτι το ιδιαίτερο. Ο Χαλπερίν με 29(!) πόντους και ο Ελιγιάχου με 16, έμοιαζαν να παραβιάζουν πολύ άνετα την αντίπαλη άμυνα και η ομάδα που θα κατέβει χωρίς Γκόρντον και Ντενγκ, μοιάζει να έχει ίσως και χειρότερες προοπτικές για κάτι καλό, σε σχέση με ότι εκτιμούσαμε ως τώρα. Μοναδικός διασωθείς, ο πολύ καλός νέος συμπαίκτης του Πρίντεζη, ο Τζόελ Φρίλαντ.
Έπειτα ας περάσω στο Ισραήλ, μιας και είναι μια από τις ομάδες που θα αντιμετωπίσει η δική μας εθνική στην πρώτη φάση. Παρότι στον πρώτο τους αγώνα δυσκολεύτηκαν πολύ με τους Τούρκους και ηττήθηκαν με το ευρύ 85-69, απέναντι σε πιο εύκολους αντιπάλους τα πήγαν καλύτερα και σιγά σιγά βρήκαν ρυθμό. Πριν από την προαναφερθείσα νίκη, κέρδισαν άνετα (86-72) και τους Πολωνούς. Έδειξαν κάποια καλά στοιχεία αλλά με ηγέτες τον Ελιγιάχου και το Χαλπερίν - που δε φημίζεται κιόλας για τις ηγετικές του ικανότητες - δεν πάνε μακριά. Εκτός κι αν αποδώσει τόσο πια, το κρυφό χαρτί που λέγεται Μπέρσταϊν, που στη μέρα του μπορεί να σκοράρει κατά βούληση, πράγμα που απέδειξε και στο ματς με τους Πολωνούς όπου σταμάτησε στους 28.
Οι Πολωνοί με μια νίκη επί των Βρετανών μόνο δεν έπεισαν κανένα. Μόνο με το Λόγκαν δεν θα δείξουν κάτι παραπάνω από μια μετριότητα, εκτός πια κι αν η επανένταξη του Γκόρτατ στο ρόστερ τους ανεβάσει τόσο. Δύσκολο... Κλείνοντας οι Τούρκοι, με μόνο δύο παίκτες προερχόμενους εκτός Superlig, θα βασιστούν πάνω τους κι όσο μακρύτερα φτάσουν, τόσο περισσότερες υποσχέσεις θα αφήσουν για τον επόμενο χρόνο, όταν και θα διοργανώσουν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πέρα από τους Τούρκογλου και Ιλιασόβα, προσέξτε το Σαβάς. Μοιάζει ανερχόμενος ψηλός και είναι μόνο 22.
Το συμπέρασμα είναι απλό. Από τις τέσσερις ομάδες, οι δύο, εκτός προσκηνίου στο παρελθόν, δεν έδειξαν τίποτα το ιδιαίτερο. Το Ισραήλ είναι λίγο καλύτερο στα φόργουορντ όσο ωριμάζει ο Ελιγιάχου αλλά δε μοιάζει ικανό να βγει καν από τον ομίλους προς την οκτάδα. Οι Τούρκοι έπεισαν ότι είναι καλύτεροι από τις άλλες τρεις ομάδες και μπορούν ίσως να μπουν και στην οκτάδα. Χωρίς Οκούρ δύσκολα κοιτάζουν ψηλότερα. Άσε που οι βλέψεις τους είναι για του χρόνου...
