Tι να πουν και οι Λιθουανοί; (Part II)

Η εθνική ομάδα της Λιθουανίας έχει υποστεί τις σοβαρότερες απώλειες ως τώρα, όσον αφορά το επερχόμενο Ευρωμπάσκετ. Ο Μπουτάουτας με δεμένα τα χέρια λοιπόν, συνεχίζει να δουλεύει για την καλύτερη δυνατή εμφάνιση και "έκοψε" από την προετοιμασία τρεις παίκτες, ορίζοντας ουσιαστικά τη δωδεκάδα για το Σεπτέμβρη καθώς κράτησε στην ομάδα δεκατρείς. Οι αποχωρήσεις των Σεϊμπούτις, Γκούστας και Κατελίνας ήταν - ειδικά για τους δύο πρώτους - αρκετά προβλέψιμες. Ας δούμε λοιπόν ποια θα είναι εκτός απροόπτου η σύνθεση των Λιθουανών και κατά πόσο θα μπορέσουν να παίξουν το επιθετικογενές στυλ που συνηθίζουν.

Ας ξεκινήσουμε από τα ψηλά, αφού όπως έχουμε ξαναπεί εκεί θα ακουμπήσουν λογικά οι Λιθουανοί καθώς οι απουσίες Σάρας, Σίσκα, Μάτσας, Ρίμας είναι σημαντικότερες από τη μοναδική απουσία στο 4, του Σονγκάιλα. Στο 5 η έφεση του Ντάριους Λαβρίνοβιτς στο σκοράρισμα θα είναι απαραίτητη πέραν του αναμενόμενου, μιας και ο Γιαβτόκας είναι περισσότερο ριμπάουντερ και αμυντικά συνεπής και ο Πετραβίτσιους πολύ καλός αλλά φανερά ανέτοιμος να σηκώσει τη Λιθουανία στις πλάτες του. Στο 4, ο ερχόμενος στα μέρη μας Κλέιζα θα παλέψει να κερδίσει χρόνο από τον πάντα αξιόπιστο και στην άμυνα και στην επίθεση Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς και το αποτέλεσμα μάλλον θα αναδειχθεί ισόπαλο. Κι εδώ, βλέπω την πιθανότητα αποχώρησης υπ 'αριθμόν ένα, στο πρόσωπο του Παούλιους Γιανκούνας. Φιλότιμος, εργατικός αλλά ούτε το σουτ των δύο άλλων διαθέτει ούτε το κορμί του Κσιστόφ.

Στο 3 τρέμει το "φιλοκάρδι" των φίλων της Λιθουανίας - και το δικό μου δηλαδή - για πρώτη φορά. Πέρα από τον αξιόπιστο "ταύρο" Γιόνας Μασιούλις που άφησε μόλις τη Ζαλγκίρις για το Μιλάνο, για τον Γιασάιτις τα έχουμε πει. Eπειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όμως, ας θεωρήσουμε αυτή τη διοργάνωση ως την τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει κάτι ξεχωριστό. Καλά στατιστικά με τέτοιο ελλειπή εσωτερικό ανταγωνισμό σίγουρα θα συγκεντρώσει αλλά η ικανότητά του να ηγηθεί θα είναι παράγοντας σημαντικός στο που θα φτάσει αυτή η αποδεκατισμένη Λιθουανία. Και με αυτό το γνώμονα θα κριθεί. Λύσεις θα δώσει και ο πολύ ισορροπημένος - και συμπαθητική περίπτωση παίκτη για όσους δεν τον γνωρίζετε- Αρτούρας Γιομάντας, μόλις είκοσι τεσσάρων χρόνων, αθόρυβος και σημαντικό στέλεχος της τρεμπλούχου, μέσω Eurocup, Λιέτουβος Ρίτας. Και οι δύο προαναφερθέντες σμολ φόργουορντ δίνουν λύσεις και στο 2, από κοινού με τον swingman Μιντάουγκας Λουκάουσκις, πρώην συμπαίκτη του Γιομάντας στη Λιέτουβος που μεταγράφηκε πρόσφατα στη Βιλερμπάν. Η πιθανή μάχη μεταξύ των δύο πρώην συμπαικτών, δημιουργεί τη δεύτερη υποψηφιότητα για αποχώρηση του ενός, αλλά οι λύσεις που προσφέρουν και στις δύο θέσεις μάλλον τους κρατούν μαζί στην ομάδα. Ο Λουκάουσκις είναι καλύτερος σκόρερ αλλά ο Γιομάντας σαφώς πιο ολοκληρωμένος παίκτης. Ένα ακόμα στοιχείο είναι, πως ο τελευταίος έχει δοκιμαστεί κι ως άσσος, μήπως λυθεί έμμεσα το τεράστιο πρόβλημα στην οργάνωση...

Στον άσσο πέρα από τη γνωστή ιστορία του Καλνιέτις, που παρά το χρόνο που παίρνει στο Κάουνας, δεν έχει πείσει ότι είναι ο νέος μεγάλος ηγέτης, έχουμε τον Ντελινινκάιτις και τον Μαζούτις. Ο πρώτος, μετά τη φήμη του εξαιρετικού σουτέρ στο Ρίτας ρίσκαρε στη χρεοκωπημένη πλέον Αζόβμας και στο Κίεβο. Ουσιαστικά γκρέμισε δηλαδή την ανοδική πορεία, που τον είχε φέρει στη δωδεκάδα το 2006 για πρώτη και τελευταία φορά. Ο δεύτερος αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό. Κλήθηκε αργότερα από τους υπόλοιπους, είναι ένας μέτριος οργανωτής που δεν πασάρει και δίνει λύσεις στο 2, χωρίς να έχει ιδιαίτερη έφεση στο σουτ. Είναι 28 ετών και κλήθηκε για πρώτη φορά ακόμη και σε προεπιλογή. Είχε βρεθεί τόσο βαθιά στα αζήτητα που έχει αγωνιστεί ακόμα και στο Αζερμπαϊτζάν! Αν επικρατούσε η κοινή λογική θα είχε ήδη κοπεί. Δεν τολμώ ωστόσο να τον καταδείξω ως τον τελευταίο αποχωρήσαντα για έναν, μοναδικό και απλούστατο λόγο. Στη Ρίγα, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Λετονίας πριν λίγους μήνες, έχει ως προπονητή τον Μπουτάουτας...

Υ.Γ. Είχα ζητήσει Μοτιεγιούνας αλλά ο κόουτς δεν μου έκανε το χατίρι. Σωστά έπραξε, κρίνοντας από την πιθανή θηλιά γύρω από το λαιμό του, αν δεν παρουσιάσει κάτι αξιοπρεπές. Αυτό το Ευρωμπάσκετ, όντως θα είναι το Ευρωμπάσκετ των πειραματισμών και των μεγάλων απουσιών. Οι πειραματισμοί όμως αυτοί από τη στιγμή που είναι αναγκαστικοί, δεν αφήνουν περιθώρια για περαιτέρω ρίσκα. Ήδη οι Λιθουανοί παίζουν με τη φωτιά...