Ο Σάρας έμεινε πράσινος...

Η ανανέωση του συμβολαίου του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με τον Παναθηναϊκό από διαπραγματευτικής πλευράς ήταν μια νίκη της ομάδας του τριφυλλιού. Ένας μεγάλος παίκτης όπως ο Σάρας δέχθηκε τη σημαντική μείωση αποδοχών, καθώς και την "αβεβαιότητα" του ερχόμενου καλοκαιριού με το 1+1. Μια δήλωση του μάνατζέρ του, Μπαλντούτσι, σε ανύποπτο χρόνο κι εν μέσω διαπραγματεύσεων ήταν που είχε προετοιμάσει το έδαφος και είχε προϊδεάσει πως το τέλος αυτής της ιστορίας θα ήταν αίσιο. "Ο Σάρας έχει κατακτήσει τόσους τίτλους γιατί πάντα έκανε τις σωστές επιλογές ανάμεσα στις ομάδες που τον διεκδικούσαν, και έτσι τώρα ως μόνη του επιλογή βλέπει τον Παναθηναϊκό". Έτσι, λοιπόν, ο Ομπράντοβιτς κατάφερε να περάσει την εισήγησή του για παραμονή του παίκτη και ο Λιθουανός -αν εξαντλήσει την προοπτική του διετούς συμβολαίου- θα κλείσει πιθανότατα την καριέρα του στο τριφύλλι, έχοντας ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2011 να βαδίζει προς τα 36.

Από αγωνιστικής πλευράς υπάρχουν σημαντικά πράγματα, που προσφέρει ο Γιασικεβίτσιους στον Παναθηναϊκό, παρά το συνωστισμό στην πράσινη περιφέρεια και την προχωρημένη ηλικία του. Τακτικά είναι πολύ καλός στη διεκπεραίωση των συστημάτων, ιδιαίτερα με παρτενέρ το Μπατίστ στο πικ ν ρολ. Αν το σύστημα δε βγει, οι επιλογές του δεν είναι ποτέ απόρροια βιασύνης κι αντίθετα συνήθως βγαίνουν από ένα δικό του playbook γεμάτο εμπνεύσεις της στιγμής, που αποφέρουν κι αποτέλεσμα. Ως εκτελεστής υπάρχουν ματς που παρουσιάζει αστάθεια, σε δικαιώνει όμως σκοράροντας συχνά σε κρίσιμες καταστάσεις. Σκοράρει από κάθε απόσταση λοιπόν αλλά το ατού που προσφέρει πάνω από όλα στον ΠΑΟ είναι η απρόσμενη πάσα. Όχι τόσο από την πλευρά του θεάματος που τον κάνει αγαπητό στους πράσινους φιλάθλους, αλλά κυρίως από το εύκολο σκορ που δίνει στον αμαρκάριστο συμπαίκτη του, ο οποίος έχουν υπάρξει φορές που δεν περιμένει καν τη μπάλα...

Αμυντικά βεβαίως είναι αδύναμος και επειδή θεωρώ ότι είναι κυρίως θέμα νοοτροπίας του, αυτό ούτε ο Ομπράντοβιτς δεν το έχει αλλάξει κι ούτε θα το κάνει λογικά. Ακόμη έχει κακές βραδιές, όπως όλοι άλλωστε, αλλά στη δεύτερη χρονιά ο Ζοτς βρήκε τρόπο σε αυτές τις περιπτώσεις να καλύψει κενά σε δημιουργία ή σκοράρισμα και έτσι δεν υπήρξε κόστος. Η προσφορά του στον ΠΑΟ είναι γνωστή όσον αφορά τους τίτλους, με 5/6 τρόπαια σε μια διετία. Από πλευράς απόδοσης την πρώτη χρονιά δεν είχε προσαρμοστεί και πολλές φορές έμοιαζε "ξένο σώμα" ή να λειτουργεί με το παραγωγικό του ένστικτο αλλά έξω από το σχεδιασμό και σε βάρος της ομάδας. Δούλεψε όμως και φέτος ήταν πραγματικά ταιριαστό κομμάτι στο πράσινο παζλ. Και του ευχόμαστε καλή συνέχεια...