Οι αναπροσαρμογές στα πλάνα του Ζούρου και η ανακατανομή των ρόλων και των χρόνων συμμετοχής των παικτών μετά την ήττα από τη ΦΥΡΟΜ, δικαιώνουν απόλυτα όσους άσκησαν κριτική στον Έλληνα τεχνικό μετά την ήττα από τη γειτονική χώρα. Η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του Βασιλειάδη συνεχώς μεγαλώνει με αποτέλεσμα από αγώνα σε αγώνα ο άσος της Μπιλμπάο να "ξεμπουκώνει", ο Μπράμος παίρνει ρόλο βασικού και παρά την αστοχία του αναδεικνύεται σε ένα πολύ χρήσιμο αμυντικό εργαλείο και ο Κουφός μοιράζεται πλέον το ρόλο συμμετοχής με τον Μπουρούση. Επιπλέον, στα ματς με Μαυροβούνιο και Κροατία, η Ελλάδα έπαιξε ενεργητική άμυνα και έψαξε με τρανζίσιον παιχνίδι το εύκολο καλάθι. Οι δυσκολίες επίθεσης στο παιχνίδι "5 εναντίον 5" παραμένουν με τις κακές αποστάσεις και την αστοχία των περιφερειακών μας να οξύνουν το πρόβλημα. Αυτό λίγο έλειψε να μας στοιχίσει στο χθεσινό δεύτερο ημίχρονο με την Κροατία, όταν ο ρυθμός του ματς έπεσε αισθητά σε σχέση με το πρώτη ημίχρονο. Ένα πρώτο ημίχρονο, που ομολογουμένως ήταν το καλύτερο διάστημα της εθνικής μέχρι στιγμής στο τουρνουά. Με μεγάλη ενέργεια στην άμυνα, με βοήθειες και καλές περιστροφές όταν η μπάλα ακουμπούσε χαμηλά στον Τόμιτς, με γρήγορο παιχνίδι στη επίθεση και με στόχευση του Μπουρούση στο low post σε καταστάσεις οργανωμένης άμυνας. Στο τελευταίο στοιχείο προσθέστε και την ...υπνηλία του Γιόζιπ Βράνκοβιτς, ο οποίος αντιλήφθηκε την αδυναμία του Τόμιτς να μαρκάρει τον Έλληνα σέντερ και έστειλε για πρώτη φορά βοήθεια στο μαρκάρισμά του, μόλις 1 λεπτό πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου.
Η κατακόρυφη πτώση του ρυθμού στο δεύτερο ημίχρονο έκανε πολύ κακό στην ελληνική ομάδα και την εγκλώβισε σε ένα τέμπο που αποδεικνύεται πως δεν της ταιριάζει. Με το rotation όμως των γκαρντ να εξαντλείται σε τρεις μόλις παίκτες (Καλάθης, Ζήσης, Βασιλειάδης), κάτι τέτοιο μοιάζει λογικό. Επομένως αν θέλουμε να δούμε την εθνική το ίδιο πιεστική στην άμυνα και με στόχο το εύκολο καλάθι στην επίθεση, ο Ζούρος οφείλει να διατηρεί φρέσκια την περιφέρεια του. Αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί είτε με τον Καϊμακόγλου να παίρνει χρόνο συμμετοχής και στο "3", όπως άλλωστε έγινε και στα φιλικά προετοιμασίας, και τον Μπράμο να συμπληρώνει το καρέ στα γκαρντ, είτε με την κατακόρυφη άνοδο της απόδοσης ενός εκ των Σλούκα-Ξανθόπουλου.
Η επόμενη φάση του τουρνουά, η οποία για την εθνική ξεκινάει την Πέμπτη, είναι εντελώς απρόβλεπτη. Θεωρώ πως με δύο νίκες η εθνική δεν θα εξαρτάται από κανένα άλλο αποτέλεσμα, όσον αφορά την υπόθεση πρόκρισης. Αυτό σημαίνει πως πρέπει οπωσδήποτε να νικήσει τη Γεωργία και να ψάξει για μία νίκη σε ένα από τα ματς με Σλοβενία και Ρωσία. Ίσως όμως και μία νίκη επί των Γεωργιανών να είναι αρκετή, ώστε να περάσουμε στα προημιτελικά. Αυτό προϋποθέτει όμως να κερδίσει η ΦΥΡΟΜ στο μεσημεριανό ματς της Πέμπτης τη Γεωργία. Σε αντίθετη περίπτωση, τα πράγματα θα μπλέξουν. Η τριπλή ισοβαθμία με τη ΦΥΡΟΜ μέσα, θα είναι ένα πολύ πιθανό σενάριο και σε μια τέτοια περίπτωση το -14 της ήττας μας στην πρώτη φάση, ίσως αποδειχθεί καταδικαστικό...
Για να μην παρεξηγηθούμε, επειδή διαβάζουμε και ακούμε πολλά, κανείς δεν θα κατηγορήσει την ελληνική ομάδα, εάν αποκλειστεί στο χιαστί προημιτελικό ή εάν στη συνέχεια χάσει τον αγώνα κατάταξης για την είσοδο στην 6άδα. Σε ενδεχόμενη ήττα σε κρίσιμους νοκ άουτ αγώνες, όποιος επικαλεστεί τις απουσίες θα έχει σε μεγάλο βαθμό δίκιο. Αν όμως η πρόκριση στην 8άδα του τουρνουά χαθεί από "υπερδυνάμεις" όπως η ΦΥΡΟΜ και η Γεωργία τότε θα πρέπει να αναζητηθούν υπεύθυνοι για την αποτυχία. Και αυτοί προφανώς θα ανήκουν στους παρόντες και όχι στους απόντες...
Sixama & Banou
