Σκεφτόμουν να γράψω κάτι σχετικό με την πρόκριση της εθνικής στο Προολυμπιακό, αλλά ο Juan Carlos Navarro δεν μου επέτρεψε να ξεκαρφώσω τα μάτια μου από τον τηλεοπτικό δέκτη, με αποτέλεσμα η αρχική σκέψη να μετουσιωθεί σε φόρο τιμής για τον Ισπανό παικταρά. Έχω βαρεθεί να ακούω για παίκτες που χαμηλώνουν στην άμυνα, που κάνουν δουλειές... που δεν φαίνονται στο γήπεδο, που τρέχουν τα 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα, που είναι οι προπονητές πάνω στο παρκέ. Ο Juan Carlos Navarro δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Είναι ένα ωμό επιθετικό ταλέντο. Ένας killer με αγγελικό πρόσωπο κάστορα. Και όσο τον χλευάζουν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές του ελληνικού μπασκετικού οικοδομήματος, άλλο τόσο με εξιτάρει όταν απλά σκοράρει. Ξανά και ξανά και ξανά.
Άραγε μια σύγκριση μεταξύ Navarro και Γκάλη που θα οδηγούσε;
