Χθες μιλήσαμε για την αντιμετώπιση ειδικών καταστάσεων σήμερα λέμε να ασχοληθούμε με χάραξη πλάνου και στρατηγικής πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του αγώνα...
Η λογική λέει πως όταν ένας αντίπαλος στηρίζει το rotation του σε μόλις 8 παίκτες, προσπαθείς να τον φθείρεις είτε με φάουλ είτε εξαντλώντας τον σωματικά. Δεν του επιτρέπεις να αγωνίζεται επί 40 λεπτά στον ρυθμό που τον βολεύει και του δίνει το δικαίωμα να διατηρεί για 39 και 35 λεπτά αντίστοιχα τα βασικά του γκαρντ (Ιλιέβσκι και Μακ Κάλεμπ) μέσα στο παρκέ. Το γεγονός πως σου λείπει το εύκολο καλάθι, είναι ένας επιπλέον λόγος για να προσπαθήσεις να "ανοίξεις" τον ρυθμό. Και αν προσπαθήσεις όλα τα παραπάνω δίχως επιτυχία, τότε επιλέγεις τη λύση μιας "τεχνητής" έντασης, η οποία θα ηλεκτρίσει την ατμόσφαιρα και θα ξυπνήσει τους παίκτες σου από το λήθαργο.
Η ελληνική ομάδα δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω και μοιραία εγκλωβίστηκε στο τέμπο που έξυπνα οι Σκοπιανοί επέβαλλαν στο ματς. Με 58 πόντους απέναντι σε μια ομάδα όπως η ΦΥΡΟΜ δεν πας πουθενά. Και πως να πετύχεις παραπάνω άλλωστε, από τη στιγμή που η μονοτονία στις σετ επιθέσεις σου είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Οι φάσεις του δευτέρου ημιχρόνου, με τον Μπουρούση να προσπαθεί συνεχώς να ποστάρει με αφετηρία από τα 4 μέτρα και τα τριπλ τιμ των Σκοπιανών να πέφτουν πάνω του είναι χαρακτηριστικές...
Όσο για την άμυνα, το "δυνατό" χαρτί υποτίθεται της εθνικής ομάδας, "κάηκε" εύκολα τόσο από την αδυναμία να βρεθεί σχέδιο εξουδετέρωσης του Μακ Κάλεμπ, όσο και από την ανικανότητα να αντιμετωπιστούν τα σουτ τριών πόντων των Σκοπιανών ψηλών. Τρία τρίποντα μας έβαλε ο Τσεκόφσκι, με τον Μπουρούση να τον μαρκάρει και στα τρία από απόσταση, δείγμα φυσικά της "καλής" δουλειάς που έκανε το τεχνικό τιμ στο σκάουτινγκ της αντίπαλης ομάδας...
Για να μην πολυλογούμε, με την ψυχολογία πλέον στα τάρταρα, η εθνική ομάδα καλείται να δώσει αύριο έναν πολύ σημαντικό αγώνα απέναντι στο Μαυροβούνιο. Με βάση την νωχελικότητα που τον διακρίνει στο κοουτσάρισμα και τις αντιδράσεις του κατά τη διάρκεια του σημερινού ματς, θεωρούμε πως ο Ζούρος δεν έχει την ικανότητα να ανυψώσει τη ψυχολογία της ομάδας ενόψει του αυριανού ματς. Μακάρι να κάνουμε λάθος...
Υ.Γ.: Η σημερινή ήττα, όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι και μόνο, μας πήγε 50 χρόνια πίσω. Γιατί πέρα από το αποτέλεσμα, ο τρόπος με τον οποίο προσπαθήσαμε να κερδίσουμε το ματς ήταν αναχρονιστικός. Δεν τολμούμε να σκεφτούμε τι θα διαβάζαμε αυτή τη στιγμή, αν στον πάγκο της εθνικής ήταν ο Καζλάουσκας...
Sixama & Banou
