Back to the Future

Ο Ολυμπιακός μαζί με την εταιρεία ένδυσης που συνεργάζεται, ετοιμάζει να εισάγει μια καινοτόμα στυλιστική παρέμβαση για τα ερυθρόλευκα δεδομένα. Πρόκειται για την παρουσίαση μιας ριγέ εμφάνισης, από τις τρεις φανέλες που οφείλει να διαθέτει μια ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκα, σύμφωνα με τις επιταγές του Μπερτομέου. Η αλήθεια είναι ότι με ριγέ εμφάνιση είχαν συστηθεί οι Πειραιώτες στο φίλαθλο κοινό την δεκαετία του 30 και με αυτήν πορεύτηκαν στην συνέχεια, μέχρι που κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους με πρωταγωνιστές τους αδερφούς Σπανουδάκη. Η ποδοσφαιρική αισθητική εγκαταλείφθηκε τις επόμενες δεκαετίες για να υιοθετηθούν μονόχρωμες φανέλες. Ωστόσο, το συνεχές των στυλιστικών επιλογών διακόπτεται φέτος, μιας και γυάλισε στους ερυθρόλευκους η εμφάνιση που εισήγαγε από το 2006 το αδερφό σωματείο του Ερυθρού Αστέρα και λειτούργησε ως μοντέλο επίδειξης για τον Ολυμπιακό, δεδομένου ότι οι Σέρβοι φορούν τα ίδια χρώματα. Στο πρόσφατο παρελθόν έχουν τιμήσει τις ρίγες και άλλες ομάδες μπάσκετ, που εκπροσωπούνται και στο ποδόσφαιρο, όπως (παραδοσιακά) η Μπαρτσελόνα, ο Άρης και η Φενέρ. Μπορεί η ρίγα να συνδέθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, εντούτοις οι σύγχρονοι οιωνοί είναι ιδιαίτερα αποθαρρυντικοί, καθώς με εξαίρεση τους Καταλανούς, όσοι έχουν επιλέξει την κολεξιόν των 00's βλέπουν τίτλους με το κιάλι . Ίδωμεν...

Συνέχεια...

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε ακόμα ...δεκατρείς!

Το πρωτάθλημα της Α1 αργεί ακόμα να αρχίσει καθώς η πρεμιέρα του τοποθετείται περίπου στα τέλη του ερχόμενου Οκτώβρη. Όμως η εξωαγωνιστική δράση, έχει ξεκινήσει από την αρχή σχεδόν του καλοκαιριού και από τη στιγμή που εμφανίστηκαν τα πρώτα σύννεφα σχετικά με τη συμμετοχή της Ολύμπιας Λάρισας στο επόμενο πρωτάθλημα. Το μπαράζ αγωνίας για τη λαρισινή ομάδα αναμένεται να κρατήσει μέχρι τα μέσα του Αυγούστου, όταν και εκπνέει η προθεσμία κατάθεσης εγγυητικής επιστολής ύψους 500 χιλιάδων ευρώ, η οποία απαιτείται για τη συμμετοχή στη διοργάνωση του ΕΣΑΚΕ. Σύμφωνα με τα δεδομένα που προέκυψαν από τη χθεσινή ειδησεογραφία, τα σενάρια, που αφορούν στην ομάδα που θα συντροφέψει τις υπόλοιπες 13 στο επόμενο πρωτάθλημα της Α1, είναι τα εξής τρία:

1. Η Ολύμπια Λάρισας καταθέτει κανονικά την εγγυητική επιστολή και συμμετέχει στο επόμενο πρωτάθλημα, έχοντας στο ρόστερ της 3 φτηνούς Αμερικανούς και 7 παίκτες από την εφηβική της ομάδα. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται προφανώς να επικυρωθεί από την ΕΟΚ η απόφαση του ΕΣΑΚΕ για το νέο καθεστώς (3+3) των ξένων παικτών. Βέβαια ένα τέτοιο σενάριο προϋποθέτει επίσης την εξεύρεση λύσεων των οικονομικών προβλημάτων του συλλόγου από τους αδερφούς Μαλάκους. Με βάση όμως την δύσκολη οικονομική κατάσταση των τελευταίων αλλά και τα ..."βραχυκυκλώματα" που πλήττουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, το παραπάνω σενάριο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί.

2. Η Ολύμπια Λάρισας συγχωνεύεται με την υποβιβασθείσα ΑΕΛ και στο επόμενο πρωτάθλημα της Α1 συμμετέχει η νεοιδρυθείσα "Ένωση Ολύμπιας-ΑΕΛ". Το Greek Hoopz σας είχε ενημερώσει από τον Μάρτιο για μια ενδεχόμενη συγχώνευση των δύο λαρισινών ομάδων, με την πρωτοβουλία της συγκεκριμένης κίνησης να ανήκει στο δήμαρχο της πόλης Κώστα Τζανακούλη. Το όλο εγχείρημα φαντάζει αρκετά δύσκολο, από τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες της Ολύμπιας αξιώνουν τη ρύθμιση των χρεών της ΑΕΛ και την αποπληρωμή των οφειλόμενων στους παίκτες της. Ποιος όμως θα χρηματοδοτήσει την παραπάνω προσπάθεια; Μάλλον ...κανένας, οπότε και το δεύτερο σενάριο προφανώς απορρίπτεται.

3. Η Ολύμπια Λάρισας δεν κατορθώνει να καταθέσει την απαιτούμενη εγγυητική επιστολή και την θέση της στην Α1 παίρνει η 3η ομάδα της Α2. Αυτή ...ήταν η Δάφνη, καθώς η αθηναϊκή ομάδα γνωστοποίησε την πρόθεσή της να πουλήσει τη θέση της, εφόσον προβιβαστεί στην κορυφαία εθνική κατηγορία. Το συγκεκριμένο σενάριο είναι πλέον το πιο πιθανό, με την ομάδα που όπως όλα δείχνουν θα αγοράσει τη θέση της Δάφνης, να είναι η Ολυμπιάδα Πατρών. Ο σύλλογος της Πάτρας κινείται αρκετά δυναμικά στο φετινό μεταγραφικό παζάρι, γεγονός που φανερώνει πως οι παράγοντες της αχαϊκής ομάδας, ετοιμάζονται για ...μεγάλα πράγματα. Οδεύουμε λοιπόν προς επιστροφή της Ολυμπιάδας στην Α1 ύστερα από δύο χρόνια, με τους λάτρεις του παρασκηνίου και της "διαιτητομουρμούρας", να αδημονούν ήδη για τις επικές ανακοινώσεις κατά πάντων, που συνηθίζει να βγάζει ο πρόεδρος των πατρινών Νίκος Μπογονικολός, ύστερα από τις ήττες της ομάδας του. Σύντομα αναμένουμε εξελίξεις...

Συνέχεια...

Toronto Raptors... squadra??

Κάθε καλοκαίρι όλο και κάποιο παράπονο έχει ο καθένας μας -μικρό ή μεγάλο- από τις μεταγραφικές επιλογές της ομάδας του. Το μεγαλύτερο παράπονο ως τώρα έχει φτάσει στα αυτιά μου από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, από φίλο τον Τορόντο Ράπτορς. Και πιστεύω πως η αγανάκτησή του είναι δικαιολογημένη...

Η Ευρωλίγκα και το ΝΒΑ είναι δύο τελείως διαφορετικοί κόσμοι, προσπερνώντας κάθε είδος αναλύσεων που θα στρέψουν αλλού τη συζήτηση. Πόσο λογικό είναι όμως μια καναδέζικη ομάδα να έχει τόσο ξεκάθαρα Ευρωπαϊκή βάση; Ο Κολάντζελο ανέλαβε χρέη γενικού διευθυντή (GM) το 2006 και έφερε για βοηθό του από την Ιταλία τον Γκεραρντίνι. Επέλεξε στο νούμερο 1 του ντραφτ τον Μπαρνιάνι και τον πήρε από τη Μπενετόν, πήρε τον Γκαρμπαχόσα από τη Μάλαγα -για να δώσει λύσεις και στο 3, κατά τα λεγόμενα του- και επαναπάτρισε τον Άντονι Πάρκερ, που στην από δω πλευρά του ωκεανού έφτιαξε κι αυτός το όνομά του. Παρότι προβλέπαμε πολλοί πως το εγχείρημα μοιάζει να έχει κακές πιθανότητες, ο Mίτσελ βγήκε προπονητής της χρονιάς για το 2007, ο Κολάντζελο GM της χρονιάς και το Τορόντο τερμάτισε τρίτο. Το 2008 έφτασε στην έκτη θέση. Και τις δύο χρονιές δεν προχώρησε πέρα από τον πρώτο γύρο των πλέι οφ. Πέρυσι δεν προκρίθηκε καν ως εκεί. Πλέον σταρς που έχουν περάσει, αποτέλεσαν άμεσο παρελθόν (Μάριον, Ζερμέιν Ο' Νιλ) και το αυξανόμενο κενό στο σάλαρι καπ προορίζεται για το "δέσιμο" του Κρις Μπος...

Με αφορμή την απόκτηση του Μπελινέλι από το Γκόλντεν Στέιτ πολλοί έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται που θα φτάσει ο εξευρωπαϊσμός των Ράπτορς, που του κάνει όλο και πιο αργούς και προβλέψιμους, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός πως το προπονητικό τιμ δεν προσθέτει ταιριαστά plays. Έπειτα από τον Μπος, που κι αυτός παρά το ύψος του βασίζεται στην τεχνική του και όχι στο δυναμισμό, τη θέση του σέντερ θα καλύψει ο νεοαποκτηθείς Νεστέροβιτς και συμπληρωματικά ο Μπαρνιάνι. Στις δύο θέσεις φόργουορντ αποκτήθηκε ο Τούρκογλου, με προτεραιότητα να δώσει λύσεις στο 3. Έπειτα πέρα από το 2, όπου θα λάβει χρόνο ο Μπελινέλι, στον άσσο βασική επιλογή είναι ο Καλντερόν και από κοινού με τον Τζάρετ Τζακ λύσεις στα γκαρντ θα δώσει ο κροάτης Ρόκο - Λένι Ούκιτς.

Παρατηρώντας το ότι πέραν από τον Μπος και τον Τζακ μόνο ο Μπανκς και λίγο ο Ράιτ έχουν δείξει ότι μπορούν να δώσουν στο ΝΒΑ λύσεις από τον πάγκο, συμπεραίνει λογικά κανείς ότι οι έξι από τους δωδεκαδάτους και πέντε από τη δεκάδα που θα κουβαλά το βάρος θα είναι Ευρωπαίοι. Πιθανό είναι να δούμε και βασική πεντάδα τους Καλντερόν, Μπελινέλι, Τούρκογλου, Μπαρνιάνι και Μπος, με τέσσερις δηλαδή Ευρωπαίους. Κι όσο η διαχείριση προτιμά Ευρωπαίους αλλά ο Τριάνο συνεχίζει να ευαγγελίζεται το γρήγορο παιχνίδι που ήθελε να εφαρμόζει ο Μίτσελ, θα διαιωνίζεται μια κατάσταση ιδιαίτερη και μάλλον όχι συμβατική. Το αν αυτό θα οδηγήσει στην έκπληξη ή στην αποτυχία είναι σχετικό κι ως τώρα έχουμε δει πτυχές και των δύο πλευρών.

Κλείνοντας πιστεύω ότι το 2007 η προσέγγιση των Ράπτορς προκάλεσε έκπληξη και οι αντίπαλες ομάδες άργησαν κάπως να το διαγνώσουν και να βρουν τρόπους αντιμετώπισης Πλέον αυτό έχει αλλάξει και μάλλον τη θέση αυτή δικαιώνει και η απόφαση του Ετόρε να κινηθεί στα σίγουρα μένοντας στην Ευρώπη και προτιμώντας τη διάθεση της Ρεάλ να ξοδέψει από το ρίσκο της υπερατλαντικής πτήσης...

Συνέχεια...

"Ζέλικο, τα μακαρόνια να είναι ...Μίσκο!"

Στο προσκήνιο της δημοσιότητας βρίσκεται από προχθές, το όνομα του Σέρβου ατζέντη Μίσκο Ραζνάτοβιτς. Ο εκπρόσωπος του Νίκολα Πέκοβιτς, "άναψε φωτιές" στους οπαδούς του Παναθηναϊκού με τη δήλωσή του περί αποχώρησης του Μαυροβούνιου σέντερ από τους πρωταθλητές Ευρώπης, στο τέλος της επόμενης σεζόν. Σύμφωνα με τον Ραζνάτοβιτς, "ο Πέκοβιτς, ύστερα από δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό με προπονητή τον Ομπράντοβιτς, δεν έχει τίποτα να κερδίσει παίζοντας στην Ευρώπη. Δεν έχει να κάνει με την ομάδα ή τα χρήματα, έχει να κάνει με τους στόχους. Κέρδισε την Ευρωλίγκα, μέσα σε δύο χρόνια θα έχει βελτιωθεί πολύ ως παίκτης με τον Ομπράντοβιτς, έτσι ο δρόμος τον οδηγεί στο ΝΒΑ. Η Μινεσότα τον θέλει πάρα πολύ, ανεξαρτήτου κόστους. Έτσι λοιπόν κρίνω ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συνεχίσει στην Ευρώπη", καταλήγει ο Ραζνάτοβιτς, σε δηλώσεις του που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα "Goal". Όντως το ενδιαφέρον των Τίμπεργουλβς για το νούμερο 31 του περσινού draft, είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτό και το 1 εκατομμύριο ευρώ που προβλέπεται ως buy out στο τωρινό συμβόλαιο του παίκτη, δεν αναμένεται να αποτελέσει σοβαρό εμπόδιο για τους "Λύκους". Οι "πράσινοι" για την ώρα δεν δείχνουν να προβληματίζονται από τα μελλοντικά σχέδια του Μαυροβούνιου σέντερ. Η απόκτηση βεβαίως του Μπόγρη δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός, θέλει από τώρα να "επενδύσει" στη θέση του σέντερ και να είναι καλυμμένος σε ενδεχόμενη αποχώρηση του Πέκοβιτς. Ότι και να συμβεί πάντως, ο Ομπράντοβιτς θα τα βρει με τον καλό του φίλο Μίσκο και θα εξασφαλιστεί τόσο το συμφέρον του παίκτη όσο και της ομάδας. Άλλωστε, Παναθηναϊκός και Ραζνάτοβιτς κάνουν "χρυσές" δουλειές τα τελευταία χρόνια και κανείς δε θέλει να χάσει τον άλλον από πελάτη.

Πριν αναφερθούμε στις συναλλαγές του Ραζνάτοβιτς με τον Παναθηναϊκό, ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον περιβόητο αυτό μάνατζερ. Ο Μίσκο (κατά κόσμον Μίοντραγκ) Ραζνάτοβιτς, ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν έχει ουδεμία σχέση με τον μακαρίτη Ζέλικο Ραζνάτοβιτς ή πιο απλά ..."Αρκάν", είναι μια πολύ γνωστή μπασκετική προσωπικότητα στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ηγείται του μεγαλύτερου πρακτορείου παικτών του Βελιγραδίου, του ΒεoBasket, το οποίο εκπροσωπεί περισσότερους από 100 μπασκετμπολίστες διαφόρων εθνικοτήτων και αρκετούς γνωστούς προπονητές, μεταξύ των οποίων ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο Μίροσλαβ Νίκολιτς, ο Οκτάι Μαχμούτι και ο Σαρόν Ντρούκερ. Ο Ραζνάτοβιτς υπήρξε στα νιάτα του αρκετά καλός παίκτης, αγωνίστηκε μάλιστα σε Ραντνίσκι και Ζελέζνικ, ενώ από το 1988 είναι κάτοχος του πτυχίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Με το επάγγελμα του μάνατζερ ασχολείται από το 1995 και τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει επαγγελματικές σχέσεις ακόμα και με ατζέντηδες από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Στα highlights της καριέρας του, καταγράφεται η εκπροσώπηση της σερβικής ομοσπονδίας στην κλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Σύδνεϋ το 2000, όταν ακόμα ο "Ζοτς" ήταν ομοσπονδιακός προπονητής των "Πλάβι". Στη γλώσσα του Greek Hoopz, νομίζω ότι ο όρος "Μασόνος 1ου βαθμού" ταιριάζει απόλυτα για έναν από τους πλέον πετυχημένους Ευρωπαίους μπασκετικoύς μάνατζερ.

Όσον αφορά τα "προξενιά" του Μίσκο με τον Παναθηναϊκό, από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς... Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως οι "ιτς" που ψωνίζουν οι "πράσινοι" τα τελευταία χρόνια, είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία πελάτες του Ραζνάτοβιτς! Τομάσεβιτς, Μπετσίροβιτς, Σάκοτα, Κέτσμαν, Πέκοβιτς και εσχάτως Τέπιτς είναι τα "deals" του Σέρβου με τους αδερφούς Γιαννακόπουλους. Μέχρι και ο Μαυροβούνιος Βλάντιμιρ Ντάσιτς, το όνομα του οποίου ακούστηκε προσφάτως ως μεταγραφικός στόχος του Παναθηναϊκού, εκπροσωπείται από το γραφείο BeoBasket του Μίσκο Ραζνάτοβιτς! Δεν είναι μυστικό πως η προτίμηση των "πρασίνων" στο συγκεκριμένο ατζέντη, προκύπτει και από τις άριστες σχέσεις που διατηρεί ο Ραζνάτοβιτς με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Σχέσεις οι οποίες ίσως να δοκιμαστούν το επόμενο καλοκαίρι, καθώς πέρα από την ενδεχόμενη φυγή του Πέκοβιτς, οι δύο πλευρές θα κληθούν να διαπραγματευτούν και για έναν άλλο πελάτη του Μίσκο Ραζνάτοβιτς, το συμβόλαιο του οποίου λήγει. Φυσικά και αναφερόμαστε στον Βασίλη Σπανούλη, που και αυτός έχει ως εκπρόσωπο το Σέρβο ατζέντη! Όποια βέβαια και να είναι η κατάληξη με τα συμβόλαια των δύο παικτών, οι σχέσεις των δύο Σέρβων δύσκολα θα χαλάσουν αφού είναι δεδομένη η θέληση και των δύο για νέες συνεργασίες. Άλλωστε τους Σέρβους μπορείς να τους κερδίσεις στο μπάσκετ, να τους κλέψεις όμως, δεν μπορείς!

Συνέχεια...

Tι μπορεί να προσφέρει ο Τσαλδάρης στον ΠΑΟ;

Φημολογείται εδώ και καμιά δεκαριά μέρες ότι ο Παναθηναϊκός έχει εκφράσει στο Δημήτρη Τσαλδάρη την επιθυμία του να τον προσθέσει στο ρόστερ του, χωρίς να έχει γίνει ωστόσο κάποια κίνηση. Θέτοντας το ενδεχόμενο να υλοποιηθεί αυτή η κίνηση ως θέμα συζήτησης διέγνωσα δύο αντιδράσεις. Η μειοψηφία, ως επί το πλείστον Αρειανοί, συνοψίζουν τη στάση τους σε ένα "Γιατί όχι;" και θεωρούν τον Τσαλδάρη ανάλογης αξίας των Κέτσμαν, Σάκοτα ή καλύτερων παικτών του παρελθόντος όπως του Γκαγκαλούδη και άλλων. Η πλειοψηφία ωστόσο αντιτάσσει το λογικό: "Στην ήδη θεωρούμενη υπερφορτωμένη πράσινη περιφέρεια, τι θα προσθέσει ως ιδιαίτερο στοιχείο ο συμπαθής Τσαλδάρης;". Ενδιαφέρον...

Αρχικά θεωρώ άκαιρες τις συγκρίσεις που τέθηκαν ως επιχειρήματα. Ο Σάκοτα ήταν ένας ελπιδοφόρος νέος με φονικό σουτ, που αγωνιζόταν σε άλλη θέση και βρέθηκε στον ΠΑΟ ελέω όχι μόνο του ταλέντου του αλλά και της Σέρβικης προέλευσής του και του γενεολογικού του δέντρου. Ο Κέτσμαν είχε μια αρκετά καλή χρονιά στην Παρτιζάν όταν αποκτήθηκε και η αξία του δεν είναι μικρή και όσο για το Γκαγκαλούδη, θεωρώ ότι απλά κάποιοι τον βοήθησαν να εκλπηρώσει την επιθυμία του... Ήδη πάντως οι συγκεκριμένες συγκρίσεις καταδεικνύουν το αυτονόητο: Κανείς από τους τρεις παίκτες του ΠΑΟ δε στέριωσε πραγματικά, συνδυάζοντας την παρουσία του με αρκετό χρόνο συμμετοχής.

Έτσι κι ο Τσαλδάρης δεν πείθει εύκολα, όχι για την αξία του ως παίκτης, που είναι σημαντική και τον έχει φέρει στην πόρτα της δωδεκάδας της -αποδεκατισμένης έστω- Εθνικής, αλλά για το κατά πόσο έχει κάτι να προσφέρει στον ΠΑΟ του 2010. Από πλευράς ύψους ο Τσαλδάρης στην Εθνική όντως μοιάζει χρήσιμος με τα 196 του εκατοστά για την περιφερειακή άμυνα χωρίς Διαμαντίδη και Παπαλουκά, αλλά στον ΠΑΟ με 3D, Τέπιτς, Καλάθη και Περπέρογλου δεν είναι το ίδιο. Οργανωτικά είναι λογικό να μην έχει τις αρετές του Σάρας και του 3D, αλλά δε μοιάζει να δίνει το κάτι παραπάνω ούτε σε σχέση με τον Τέπιτς ή ακόμα και με τον ελπιδοφόρο απλά Καλάθη. Ηλικιακά οδεύοντας προς τα 30 ανεβάζει παρά χαμηλώνει το μέσο όρο, χωρίς μάλιστα να προσθέτει επιπλέον εμπειρίες. Για τη διεισδυτικότητά του και την τρίπλα του δε φημίζεται ούτε καν ως στέλεχος του Άρη -πόσο μάλλον για μέλος του πρωταθλητή Ευρώπης... Αθλητικά είναι καλός, δυνατός αλλά ξανά όχι ξεχωριστός. Το σημαντικότερο προσόν του θεωρείται το καλό του περιφερειακό σουτ, ειδικά έξω από τα 6,25. Είναι ωστόσο τόσο ξεχωριστός σουτέρ που να βρίσκει χώρο στον ΠΑΟ; Πέρυσι στην κατά γενική παραδοχή καλύτερη σεζόν του είχε στην Ευρωλίγκα 49% δίποντα, 35% τρίποντα (χειρότερη επίδοση από τις αντίστοιχες φετινές των Σάρας, Διαμαντίδη, Νίκολας, Τέπιτς, Καλάθη, δηλαδή 5 εκ των 7 υποθετικών ανταγωνιστών του) και 2 στρογγυλά λάθη μέσο όρο. Με τον Πανελλήνιο βγήκε καλύτερος νέος παίκτης στα 26 (!) του, αλλά ο τίτλος που πέρυσι δόθηκε στον Ίαν Βουγιούκα και φέτος στον χωρίς συμμετοχές Κώστα Παπανικολάου δεν πείθει κανέναν πως σημαίνει κάτι...

Συνοψίζοντας αν διαχειριζόμουν τις τύχες του ΠΑΟ -πάλι καλά που προτιμάται ο Ζέλικο- ο Τσαλδάρης δε θα έβρισκε καν το δρόμο για τη δωδεκάδα, αφού θα προτιμούνταν οι Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους, Σπανούλης, Νίκολας, Περπέρογλου, Τέπιτς, Καλάθης για την επτάδα της περιφέρειας. Δεν απαξιώνω τον Τσαλδάρη, απλά είναι ένας σημαντικός ρολίστας που σουτάρει καλά και δεν έχει καμία αδυναμία στο παιχνίδι του- τα κάνει όλα ικανοποιητικά. Αρκεί αυτό όμως για το τοπ επίπεδο της Ευρώπης; Μάλλον όχι...

Υ.Γ. Στη wikipedia μόλις διάβασα ότι θεωρείται ο Έλληνας Μάικλ Ρέντ... Απλά no comment

Συνέχεια...

Ακόμα φτωχότερο...

Το φετινό Ευρωμπάσκετ τείνει πλέον να εξελιχθεί σε μια διοργάνωση που στιγματίζεται από τις απουσίες των σπουδαιότερων Ευρωπαίων παικτών. Ύστερα από τους Λιθουανούς, τους Έλληνες, τους Σέρβους και τους Ρώσους, χθες ήταν η σειρά των Βρετανών να πληροφορηθούν τα "θλιβερά" μαντάτα. Οι δύο μεγάλοι σταρ της ομάδας, οι ΝΒΑers Λούολ Ντενγκ και Μπεν Γκόρντον, θα είναι οριστικά απόντες από το τουρνουά του ερχόμενου Σεπτέμβρη. Ο μεν Ντενγκ δήλωσε πως είναι αδύνατο να συνέλθει, από τον σοβαρό φετινό του τραυματισμό, μέχρι το Ευρωμπάσκετ, ο δε Γκόρντον προτίμησε να παραμείνει στις ΗΠΑ ώστε να προσαρμοστεί όσο το δυνατό καλύτερα στο περιβάλλον της νέας του ομάδας, των Detroit Pistons. Και οι δύο βέβαια αναμένεται να επανέλθουν στην εθνική ομάδα στο μέλλον, μέχρι τότε όμως ο Αμερικανός προπονητής των Βρετανών Κρις Φιντς, είναι αναγκασμένος να πορευτεί δίχως αυτούς.

Υπενθυμίζουμε πως οι Βρετανοί θα δώσουν το παρόν για 1η φορά σε τελική φάση Ευρωμπάσκετ. Άλλωστε πρόκειται για μια νεοσύστατη ομοσπονδία, η οποία ιδρύθηκε μόλις πριν από τέσσερα χρόνια. Μέχρι τότε, οι ομοσπονδίες Αγγλίας, Σκωτίας και Ουαλλίας, συμμετείχαν ξεχωριστά στις διοργανώσεις της FIBA. Οι Άγγλοι είχαν δώσει το παρόν σε 4 συνολικά Ευρωμπάσκετ (1946, 1955, 1961, 1981) και οι Σκωτσέζοι σε 2 (1951, 1955), χωρίς κάποια σημαντική διάκριση. Η πρόκληση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, που θα διεξαχθούν στο Λονδίνο, ανάγκασε τους Βρετανούς να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με αποτέλεσμα την 1η Δεκεμβρίου του 2005, οι τρεις παραπάνω ομοσπονδίες να συγχωνευτούν σε μία. Τα καλά αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν, καθώς η βρετανική ομάδα με πρωταγωνιστή τον Ντενγκ, κέρδισε αρχικά την άνοδό της στην 1η κατηγορία το 2007 και πέρυσι εξασφάλισε μέσω των προκριματικών την παρουσία της στα παρκέ της Πολωνίας.

Τι να περιμένουμε άραγε από τους "πρωτάρηδες" Βρετανούς στο φετινό Ευρωμπάσκετ; Χωρίς τους Ντενγκ και Γκόρντον, η ούτως ή άλλως αδύναμη περιφέρεια της ομάδας, εξασθενίζει ακόμα περισσότερο. Με πόιντ γκαρντ όπως ο ...Νέϊτ Ρέινκινγκ της βελγικής Μονς και ο ...Φλίντερ Μπόιντ των Λέστερ Ράιντερς, οι Βρετανοί αναμένεται να περάσουν εξαιρετικά δύσκολες στιγμές απέναντι σε Ισπανούς, Σέρβους και Σλοβένους. Η μεγάλη δύναμη της ομάδας είναι σαφώς η frontline της, την οποία αποτελούν παίκτες όπως ο εκρηκτικός Μενσά-Μπονσού, ο ανερχόμενος Τζόελ Φρίλαντ και οι έμπειροι Μπετς, Άρτσιμπαλντ και Σάλλιβαν. Μάλλον λοιπόν οι Βρετανοί θα αναλωθούν σε ρόλο κομπάρσου, στον πιο αμφίρροπο ίσως όμιλο του φετινού Ευρωμπάσκετ...

Συνέχεια...

Φτου μην σας ματιάσουμε!

Οι μικροί μας διεθνείς τα κατάφεραν, λοιπόν και σε αυτήν την διοργάνωση και έγραψαν τα ονόματά τους στην χρυσή ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, διευρύνοντας το παλμαρέ των επιτυχιών, που γνώρισε στο πρόσφατο παρελθόν μόνο μια στείρα χρονιά (2004) από άποψης μεταλλίων... Βέβαια το ερώτημα που είχε θέσει το Greek Hoopz μετά και το προηγούμενο κατόρθωμα στη Νέα Ζηλανδία παραμένει. Ο Σλούκας μπορεί να μοιάζει με τον Διαμαντίδη, ο Παππάς με τον Σπανούλη, ο Παπανικολάου με τον Φώτση, ο Κασελάκης με τον Βασιλόπουλο κοκ, αλλά για να φτάσουν στο επίπεδο των διεθνών ανδρών θα πρέπει να καταθέσουν πολλά κιλά ιδρώτα και να κλείσουν τα αυτιά σε όλους τους κόλακες, που περιτριγυρίζουν το μπασκετικό οικοδόμημα. Άλλωστε, από εδώ και πέρα ξεκινάει μια μοναχική πορεία προς την καταξίωση και καθιέρωση, καθώς από την μια οι παίκτες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν αντιπάλους μεγαλύτερης ηλικίας και από την άλλη το σύνολο που κατέκτησε την ευρωπαϊκή κορυφή θα διαλυθεί - όπως επίσης και η θαλπωρή και συμπάθεια που περιστοιχίζουν τις μικρές εθνικές ομάδες.

Ωστόσο, τα διαπιστευτήρια, που έδωσαν οι νεαροί διεθνείς είναι άκρως ενθαρρυντικά και πιστοποιούν το γεγονός ότι το πρωτογενές ακατέργαστο υλικό υπάρχει και ίσως να πρόκειται για την καλύτερη φουρνιά παικτών, που έχουν περάσει από τα μικρά εθνικά κλιμάκια. Σε 13 μήνες κατέκτησαν 3 μετάλλια, κάτι που συνιστά παγκόσμιο ρεκόρ. Εντούτοις, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η Ελλάδα δεν έγινε ξαφνικά για παράδειγμα Σερβία στην παραγωγή ταλέντων, αφού ένας κορμός 7 παικτών αποτέλεσε τους σημαιοφόρους στις πρόσφατες επιτυχίες. Με άλλα λόγια η ποιότητα ορισμένων 90άρηδων χρησιμοποιήθηκε στις ομάδες των U18 (πέρσι), U19 και U20 φέτος, με στόχο να υποστηριχθεί για άλλο ένα καλοκαίρι το περίφημο αναπτυξιακό πρόγραμμα που προωθεί η Ομοσπονδία. Μιας και ο λόγος πήγε στην ΕΟΚ θα πρέπει να επισημανθεί ένα περιστατικό, που άφησε κάκιστες εντυπώσεις στους θριαμβευτές, τους παρευρισκόμενους άλλα και την πλειοψηφία όσων παρακολούθησαν τον τελικό. Πρόκειται για την συμμετοχή του βουλευτή Παυλίδη στην απονομή των μεταλλίων. Μάλλον γέρασε ο "σωλήνας", αφού μερικά χρόνια πριν δεν θα επέτρεπε ούτε να πατήσει παρκέ πολιτικός παράγοντας και να κλέψει λίγη από την δόξα της Ομοσπονδίας - πόσο μάλλον ο συγκεκριμένος κύριος, η εμπλοκή του οποίου σε σειρά σκανδάλων μόλυνε με την παρουσία του την τελετή απονομής... Ως αντίβαρο και από την πλευρά των διακριθέντων υπήρχε ένας μπασκετικός άνθρωπος με ήθος, που καθοδήγησε τεχνικά την ομάδα και την συμμάζεψε μόλις σε μια μέρα! Ο Κώστας Μίσσας, που στοχοποιήθηκε από μεγάλη μερίδα του Τύπου ως ανεπαρκής, επειδή άκουσον άκουσον περιόρισε την (ανύπαρκτη μέχρι πρότινος) Εθνική γυναικών στην 5η θέση! Φαίνεται ενόχλησε αρκετούς όταν ανέλαβε και την Εθνική νέων ανδρών, που εξαρχής είχε τεράστιες πιθανότητες διάκρισης, αντί κάποιου άλλου χαϊδεμένου προπονητή, που αρέσκεται να μιλάει σε δημοσιογράφους.. Ο "στρατηγός" δήλωσε αμέσως μετά το χρυσό μετάλλιο πώς "το μπάσκετ είναι στο DNA του Έλληνα". Το ίδιο και οι ροχάλες να προσθέσω, μιας και ο Νίκος Παππάς στον ημιτελικό με την Ισπανία τήρησε την... παράδοση.

Το έθιμο έχει τιμηθεί κατά το παρελθόν από συναθλητή του διεθνή γκαρντ, όταν στα πλαίσια του Ευρωμπάσκετ Εφήβων του 2006 η Εθνική είχε αντιμετωπίσει τους Γάλλους. Τότε ο Μπατούμ είχε καρφώσει στο πρόσωπο ενός Έλληνα σέντερ για να εισπράξει ως συγχαρητήρια μια ωραία ροχάλα... Επίσης, και σε διασυλλογικό επίπεδο είχαμε ανάλογα φαινόμενα με τους Μπουρούση και Διαμαντίδη να λούζουν τους Ερβέλ και Γκόλεματς αντίστοιχα. Για τα πεπραγμένα ορισμένων θεατών δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση, ενώ αποδέκτες δεν είναι μόνο παίκτες... Φτου κακά!!!

Συνέχεια...

Γιασάιτις ή πώς να αφήνετε την καριέρα σας να χάνεται...

Διαβάζοντας ότι ο Σίμας Γιασάιτις υπέγραψε στην τρίτη δύναμη της Τουρκίας Γαλατασαράι - φήμες λένε πως ακόμα σκέφτεται την πρόταση της πρόσφατα προαχθείσας στην ACB και με διάθεση να ξοδέψει, Αλικάντε και πως η συμφωνία με τους Τούρκους είναι προφορική, ίδωμεν- καταλαβαίνει εύκολα κανείς πόσο έχουν πέσει οι μετοχές του άλλοτε διαδόχου του Ραμούνας Σισκάουσκας... Ο Γιασάιτις ξεκίνησε την καριέρα του από τη γνωστή προαγωγό ταλέντων BC Sakalai, η οποία μεταξύ άλλων έχει αναδείξει το Σίσκα και το γνώριμό μας Σειμπούτις, και γρήγορα πέρασε στη μια από τις δύο δυνάμεις της χώρας την τελευταία δεκαετία, τη Λιέτουβος Ρίτας. Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2002, όπου ακόμη αντιμετωπιζόταν σαν ταλαντούχος, η πρώτη του δοκιμή σε ευρωπαϊκό επίπεδο έγινε στο ULEB cup για δύο σεζόν, όπου σε σημαντικό χρόνο συμμετοχής σούταρε με το απελπιστικό 27,5% και 25% αντίστοιχα έξω από τα 6,25. Μάλιστα μου είχε προξενήσει μεγάλη εντύπωση πόσο θράσος είχε να σουτάρει συνεχώς πέντε τρίποντα το παιχνίδι και δίποντα μόνο... εξ επαφής.

Το 2006 ήταν η κρίσιμη χρονιά στην καριέρα του και η πρώτη φορά που απέδειξε ότι οι προσδοκίες που είχαν οι φίλοι της Λιθουανίας για αυτόν δεν ήταν τελείως αβάσιμες. Η Λιέτουβος πήρε το πρωτάθλημα και έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην Ευρωλίγκα, όπου ο Σίμας με 10,7 πόντους, 5 ριμπάουντ και 39,6% τρίποντα πήρε τη μεταγραφή που έμοιαζε να αποζητούσε στο εξωτερικό. Η σε φθίνουσα πορεία ευρισκόμενη Μακάμπι τον έχρισε διάδοχο του Άντονι Πάρκερ και φυσικά το λάθος της φάνηκε όταν ο Σίμας διώχθηκε σχεδόν στο τέλος της χρονιάς. Οι μέσοι όροι του παρότι είχαν αρχίσει να σταθεροποιούνται κρύβουν το πόσο ασταθείς ήταν οι παρουσίες του. Αυτό ακριβώς τον οδήγησε στην αγκαλιά της -πρώην πλέον- Ταού, από κοινού με το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ επί ισπανικού εδάφους εκείνο το καλοκαίρι. Κι αν η Ταού κατάφερε να πάρει το νταμπλ και να βρεθεί για πολλοστή φορά σε φάιναλ φορ, ο Σίμας διώχθηκε ξανά χωρίς πολλά πολλά γιατί ούτε χρόνο βρήκε ούτε απέδωσε όταν του δόθηκαν οι ευκαιρίες. Απέδειξε μόνο στους επικριτές του ότι για όλα φταίει ο χαρακτήρας του. Εντάσεις μέσα στην ομάδα και ευστοχία στα τρίποντα λόγω αυστηρού shot selection, που απέδειξαν την αλαζονεία του και τα λάθη του παρελθόντος αντίστοιχα...

Πέρυσι χρίστηκε ξανά μεσσίας, αυτή τη φορά ως αντικαταστάτης του Φερνάντεθ στη Μπανταλόνα. Τα αποτελέσματα τα ξέρετε, μιας και οι οκτώ κι εννιά πόντοι στατιστικά μεσσία σίγουρα δεν αποτελούν. Έτσι καταλήξαμε στο σήμερα, με τον παίκτη από τη μια να κατευθύνεται στο σαφώς υποδεέστερο τούρκικο πρωτάθλημα και από την άλλη να καλείται να ηγηθεί για πρώτη φορά, στα 27 του χρόνια πλέον, της Λιθουανικής περιφέρειας. Και η πτώση συνεχίζεται...

Συνέχεια...

Κίτρινοι κουμπάροι

Να λοιπόν που ο Άρης κλέβει τις εντυπώσεις στην μεταγραφική περίοδο, αφού έχει προσπεράσει στην μάχη των εντυπώσεων τους (πλήρη) Παναθηναϊκό και (διστακτικό) Ολυμπιακό και παράλληλα έχει πραγματοποιήσει προς το παρόν δυο ουσιαστικές μεταγραφές. Μετά τους γαλάζιους κουμπάρους και το καρτέλ γάλακτος, που απασχόλησε την επικαιρότητα πριν από περίπου δυο χρόνια, κάνουν την εμφάνισή τους κάποιοι άλλοι κουμπάροι σε κίτρινο φόντο, αυτή την φορά και με τελείως διαφορετικές προθέσεις φυσικά: Να παίξουν μπάσκετ και να αποτινάξουν τις ταμπέλες των συμπληρωματικών και παρωχημένων παικτών, που έφεραν τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος φυσικά για τους Νίκο Χατζηβρέττα και Δήμο Ντικούδη. Ο διεθνής γκαρντ, οπαδός της ομάδας του Άρη (ένα πουλάκι μου σφύριξε ότι έβγαλε διαρκείας στο ποδόσφαιρο και στη θύρα 9, ενώ θα είναι παρών και στο φιλικό με την Μπόκα Τζούνιορς) έγνεψε στον παλιόφιλό του και του έδειξε το Αλεξάνδρειο ως την ιδανική λύση. Από την άλλη, ο έμπειρος φόργουορντ, που η μοναδική σχέση με τον Άρη είναι ο σκύλος του που ακούει στο συγκεκριμένο όνομα (ο Λαρισαίος είναι φανατικός οπαδός της ΑΕΛ, σε σημείο που μια φορά ενώ αγωνιζόταν η ΑΕΛ με τον Παναθηναίκό στο ποδόσφαιρο είχε πανηγυρίσει έξαλλα στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ γκολ των βυσσινί), περίμενε πρόταση από εξωτερικό και όταν εξέτασε το μοναδικό ισπανικό προσκλητήριο για συνεργασία, δεν ενθουσιάστηκε και ακολούθησε τον κουμπάρο του στην Θεσσαλονίκη. Άλλωστε, η πορεία τους είχε πάντα κοινές στάσεις, μόνο που αυτές συνέβαιναν με χρονοκαθυστέρηση. ΤΣΣΚΑ ο Νικόλας; Ακολούθησε ο Δήμος. Παναθηναϊκό ο ένας; Ξανακολουθεί ο άλλος. Ε αυτήν την φορά τρίτωσαν τις επιλογές τους, με την διαφορά ότι συνέπεσαν και χρονικά. Θα συνεχίσουν την ξέφρενη πορεία τους προς τις επιτυχίες; Το παρκέ θα είναι ο καθρέφτης.

Πάντως, παρά το γεγονός ότι ο Άρης υπέγραψε τον Χατζηβρέττα, εντούτοις δεν εγκαταλείπει την περίπτωση του Τσαλδάρη και ας πρόκειται για παίκτες με κοινά χαρακτηριστικά και παράλληλα ακριβά συμβόλαια. Αυτό προκύπτει από τη νέα συνάντηση των εκπροσώπων του Άρη με τον μάνατζερ Δελημπαλταδάκη. Σε προηγούμενο άρθρο κάναμε λόγο για εκτός λογικής κίνηση, αλλά όταν υπάρχει ρευστό τότε καταρρίπτεται και αυτή... Επόμενη κίνηση Αμερικανός άσσος και Ταπούτος. Κάτι καλό μαγειρεύουν τελικά στην Θεσσαλονίκη, αρκεί να μην δοκιμάσει πρώτο το Μαρούσι τις λιχουδιές.

Συνέχεια...

Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια

Η μεταγραφική επικαιρότητα του Ολυμπιακού αφορά στην πολιορκία του ΜακΙνταϊρ και της Σιένα, προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις, να γεφυρωθούν οι αποστάσεις και οι ερυθρόλευκοι να καλύψουν το κενό που υπάρχει στην θέση των play makers. Γιατί περί κενού πρόκειται. Η διοίκηση έχει διαρρεύσει ότι δεν θα πραγματοποιήσει άλλες μεταγραφές μετά και την αδιάλλακτη στάση της ιταλικής ομάδας, αλλά και του Αμερικανού άσσου. Οπότε, προκύπτει λογικά το ερώτημα: μόνο ο ΜακΙνταϊρ καλύπτει τις ανάγκες των Πειραιωτών; Προφανώς και όχι. Ωστόσο, η νεοεισαχθείσα επικοινωνιακή πολιτική έχει στόχο να μπερδέψει την αγορά και να ρίξει κάποιες παράλογες απαιτήσεις - όχι μόνο στην περίπτωση του play maker των πρωταθλητών Ιταλίας. Η λύση του, άλλωστε δεν είναι μονόδρομος, αφού υπάρχει πάντα και το πανέρι του Σάμερ Λιγκ… Από την άλλη, η θέση του power forward είναι πιο αινιγματική... Άσχετα με το τι μέλη γεννέσθαι με την απόκτηση ή όχι ξένου ψηλού, σχεδιάζεται κίνηση για την μελλοντική θωράκιση της θέσης και εντάσσεται στα πλαίσια της απάντησης στη μεταγραφή του Μπόγρη στον Παναθηναϊκό. Και ο νοών νοείτω...

Συνέχεια...

...Jan Vesely

Η βιομηχανία παικτών που ακούει στο όνομα Παρτιζάν Βελιγραδίου ξαναχτύπησε και φέτος! Νέο της προϊόν ο Τσεχός Jan Vesely. Από την πρώτη κιόλας χρονιά του στην Ευρωλίγκα ο νεαρός κατάφερε να δείξει το ταλέντο του και να κερδίσει με το σπαθί του μια θέση στη βασική πεντάδα της ομάδας του Βελιγραδίου. Άλλωστε ο Βουγιόσεβιτς έχει δείξει ότι εμπιστεύεται και αξιοποιεί τους νεαρούς παίκτες με τον καλύτερο τρόπο. Αν και μόλις 17 ετών, ο Vesely είχε φέτος 19 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής στα ματς των Σέρβων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Καλύτερή του εμφάνιση, απέναντι στον Πανιώνιο στο Βελιγράδι, όταν και τελείωσε το ματς με 19 πόντους και 10 ριμπάουντ.

Γεννημένος στις 24 Απριλίου του 1991, ο Vesely πρωτοέπαιξε μπάσκετ στη γενέτειρα του Οστράβα της Τσεχίας. Το 2007 μετακόμισε στη Σλοβενία και συγκεκριμένα στη Σλόβαν Γκέοπλιν με την οποία αγωνίστηκε στην Αδριατική Λίγκα. Εκεί τον παρατήρησαν οι άνθρωποι της Παρτιζάν και την αμέσως επόμενη χρονιά τον έντυσαν με τα χρώματα της ομάδας τους. Αν και ο 17χρονος Τσέχος βλέπει τον κόσμο από τα 2 μέτρα και 11 εκατοστά, περνάει τον περισσότερο χρόνο αγωνιζόμενος στη θέση 3. Παρόλο το ύψος του, είναι αρκετά αθλητικός, με γρήγορα πόδια. Έτσι μπορεί να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο αλλά και να αντιμετωπίσει με επιτυχία παίκτες με χαμηλότερο κέντρο βάρους, στην άμυνα. Έχει τρομακτική έφεση στο ριμπάουντ και ειδικότερα στον τομέα των επιθετικών. Αρκετά καλός και στο χειρισμό της μπάλας, με αξιόλογο drive το οποίο μπορεί να βελτιώσει ακόμα περισσότερο.

Τα μειονεκτήματά του συνοψίζονται κυρίως σε δύο σημεία. Αρχικά στο σουτ του, το οποίο χρήζει μεγάλης βελτίωσης. Φέτος είχε μόλις ...6% στα τρίποντα και 53,8% στις ελεύθερες βολές. Η βελτίωση σε αυτό τον τομέα είναι το μεγάλο στοίχημα του Τσέχου πιτσιρικά για την επόμενη χρονιά. Ένας άλλος τομέας στον οποίο υστερεί είναι η δύναμη καθώς είναι αρκετά λεπτός. Βέβαια, είναι μόλις 17 και έχει αρκετό χρόνο στη διάθεση του για να αποκτήσει την απαιτούμενη μυική μάζα. Η πρόοδός του πάντως ήταν εκπληκτική τα δύο τελευταία χρόνια και αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό θα είναι υποψήφιος για μια αρκετή καλή θέση στο draft σε ένα-δυο χρόνια. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι Αμερικανοί, τρελαίνονται για μοντέρνους seven-footers στο στυλ του Τσέχου. Οι προϋποθέσεις για τον ίδιο είναι οι καλύτερες αφού βρίσκεται στα χέρια ενός προπονητή που ξέρει να δουλεύει άριστα με νεαρούς παίκτες. Τσεκάρετε λοιπόν το όνομα Jan Vesely, γιατί μάλλον θα μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον.

Συνέχεια...

Ο Σάρας έμεινε πράσινος...

Η ανανέωση του συμβολαίου του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με τον Παναθηναϊκό από διαπραγματευτικής πλευράς ήταν μια νίκη της ομάδας του τριφυλλιού. Ένας μεγάλος παίκτης όπως ο Σάρας δέχθηκε τη σημαντική μείωση αποδοχών, καθώς και την "αβεβαιότητα" του ερχόμενου καλοκαιριού με το 1+1. Μια δήλωση του μάνατζέρ του, Μπαλντούτσι, σε ανύποπτο χρόνο κι εν μέσω διαπραγματεύσεων ήταν που είχε προετοιμάσει το έδαφος και είχε προϊδεάσει πως το τέλος αυτής της ιστορίας θα ήταν αίσιο. "Ο Σάρας έχει κατακτήσει τόσους τίτλους γιατί πάντα έκανε τις σωστές επιλογές ανάμεσα στις ομάδες που τον διεκδικούσαν, και έτσι τώρα ως μόνη του επιλογή βλέπει τον Παναθηναϊκό". Έτσι, λοιπόν, ο Ομπράντοβιτς κατάφερε να περάσει την εισήγησή του για παραμονή του παίκτη και ο Λιθουανός -αν εξαντλήσει την προοπτική του διετούς συμβολαίου- θα κλείσει πιθανότατα την καριέρα του στο τριφύλλι, έχοντας ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2011 να βαδίζει προς τα 36.

Από αγωνιστικής πλευράς υπάρχουν σημαντικά πράγματα, που προσφέρει ο Γιασικεβίτσιους στον Παναθηναϊκό, παρά το συνωστισμό στην πράσινη περιφέρεια και την προχωρημένη ηλικία του. Τακτικά είναι πολύ καλός στη διεκπεραίωση των συστημάτων, ιδιαίτερα με παρτενέρ το Μπατίστ στο πικ ν ρολ. Αν το σύστημα δε βγει, οι επιλογές του δεν είναι ποτέ απόρροια βιασύνης κι αντίθετα συνήθως βγαίνουν από ένα δικό του playbook γεμάτο εμπνεύσεις της στιγμής, που αποφέρουν κι αποτέλεσμα. Ως εκτελεστής υπάρχουν ματς που παρουσιάζει αστάθεια, σε δικαιώνει όμως σκοράροντας συχνά σε κρίσιμες καταστάσεις. Σκοράρει από κάθε απόσταση λοιπόν αλλά το ατού που προσφέρει πάνω από όλα στον ΠΑΟ είναι η απρόσμενη πάσα. Όχι τόσο από την πλευρά του θεάματος που τον κάνει αγαπητό στους πράσινους φιλάθλους, αλλά κυρίως από το εύκολο σκορ που δίνει στον αμαρκάριστο συμπαίκτη του, ο οποίος έχουν υπάρξει φορές που δεν περιμένει καν τη μπάλα...

Αμυντικά βεβαίως είναι αδύναμος και επειδή θεωρώ ότι είναι κυρίως θέμα νοοτροπίας του, αυτό ούτε ο Ομπράντοβιτς δεν το έχει αλλάξει κι ούτε θα το κάνει λογικά. Ακόμη έχει κακές βραδιές, όπως όλοι άλλωστε, αλλά στη δεύτερη χρονιά ο Ζοτς βρήκε τρόπο σε αυτές τις περιπτώσεις να καλύψει κενά σε δημιουργία ή σκοράρισμα και έτσι δεν υπήρξε κόστος. Η προσφορά του στον ΠΑΟ είναι γνωστή όσον αφορά τους τίτλους, με 5/6 τρόπαια σε μια διετία. Από πλευράς απόδοσης την πρώτη χρονιά δεν είχε προσαρμοστεί και πολλές φορές έμοιαζε "ξένο σώμα" ή να λειτουργεί με το παραγωγικό του ένστικτο αλλά έξω από το σχεδιασμό και σε βάρος της ομάδας. Δούλεψε όμως και φέτος ήταν πραγματικά ταιριαστό κομμάτι στο πράσινο παζλ. Και του ευχόμαστε καλή συνέχεια...

Συνέχεια...

Οι ενοχές του Βασιλιά James

Κάτι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό με τον Lebron James. Να φταίει η άλλη μια στείρα σεζόν; Μήπως βαρέθηκε να βλέπει τον χρυσοδάκτυλο Kobe; Η ρετσινιά του Le-BRONZE ίσως; Όπως και να έχει ο Βασιλιάς υποπίπτει σε επικοινωνιακά σφάλματα, με συνέπεια να φθείρει την εικόνα που με κόπο έχει δημιουργήσει αυτός, η εταιρεία του, η λίγκα, το σύστημα... Η αρχή έγινε στους τελικούς της Ανατολής, όταν και αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στους νικητές του Ορλάντο, στα πλαίσια του fair play. Η συνέχεια δόθηκε στο καμπ που διοργανώνει ο ίδιος υπό την αιγίδα της ΝΙΚΕ και στο οποίο συγκεντρώθηκαν, μεταξύ άλλων, οι 80 περισσότερο ελπιδοφόροι νέοι των ΗΠΑ, που αγωνίζονται σε high schools και κολέγια. Όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις το αστέρι του ΝΒΑ καλωσορίζει τους μετέχοντες, συντροφεύοντάς τους σε ένα διπλό. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, λοιπόν, ένας θρασύτατος νέος ο Jordan Crawford (πρόκειται παρεμπιπτόντως για καλό παίκτη που φοιτεί και αγωνίζεται στο Xavier) τόλμησε να σηκωθεί και να καρφώσει στο πρόσωπο του Βασιλιά! Μάλιστα με το που προσγειώθηκε, δεν γύρισε καν να κοιτάξει τον Lebron και να του κάνει κάποια χειρονομία ή γκριμάτσα, αφού όπως ο ίδιος δήλωσε προς στιγμή δεν κατάλαβε τι έκανε και το συνειδητοποίησε δευτερόλεπτα αργότερα όταν είδε τους θεατές εκστασιασμένους να ζητωκραυγάζουν! Δυο από τους παρευρισκομένους αποθανάτισαν το στιγμιότυπο, ωστόσο ο James εισηγήθηκε την κατάσχεση του βίντεο, κάτι το οποίο πραγματοποιήθηκε, με την αθλητική εταιρεία να αποδίδει την συγκεκριμένη ενέργεια στην πάγια πολιτική της, που απαγορεύει σε δημοσιογράφους να μαγνητοσκοπούν τα εν λόγω καμπς...

Από την άλλη, ο Kobe Bryant σε ένα αντίστοιχο καμπ που διοργάνωσε αποκρίθηκε αστειευόμενος σε έναν πιτσιρίκο, ότι "κανείς δεν θα καρφώσει στο πρόσωπό μου στο ΔΙΚΟ μου καμπ". Με αυτόν τον τρόπο έριξε με το γάντι την μπηχτή του, αλλά και ως συνεργάτης της ίδιας αθλητικής εταιρείας έσπευσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.


Κάμποσα χρόνια νωρίτερα η αυτού μεγαλειότης Michael Jordan δεν απέκρυψε ποτέ οπτικοακουστικό υλικό, στο οποίο σε καμπ του και σε μονό 1 vs 1 του "είχε πάρει τον αέρα" ένας σπασίκλας! Πρόκειται για εκείνους τους τύπους που συναντάς στα play grounds και δεν σε προϊδεάζουν για σχετικό με το αντικείμενο, με αποτέλεσμα όταν ξεκινάνε να γράφουν να χάνεις το παιχνίδι, τα λεφτά, την αξιοπρέπεια...


Τέλος, επειδή το Greek Hoopz είναι προβοκατόρικο μπλογκ θα κλείσουμε με ένα βίντεο μιξ με καρφώματα που έχει φάει ο Lebron κατά καιρούς, αφού στέρησε σε όλους τους μπασκετόφιλους ένα σπάνιο στιγμιότυπο και απο τον Crawford τα 15 λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούσαν. Με την ευχή για περισσότερο ανοιχτόμυαλους αθλητές και εταιρείες...

Συνέχεια...

Τι να πουν και οι Λιθουανοί;

Απογοήτευση έχει επικρατήσει -κακά τα ψέματα- λόγω του ότι τέσσερις "δωδεκαδάτοι" παίκτες δεν θα ενισχύσουν την Εθνική μας στην Πολωνία, αναγκάζοντας το φίλτατο Γιόνας να καταφύγει στα μαγειρέματα. Κι αν οι Ισπανοί έχουν δύο απώλειες (Καλντερόν, Βάσκεθ) που όμως μπορούν να τις καλύψουν, κι αν οι Σλοβένοι προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν πιο πλήρεις καλοβλέποντας την ευκαιρία ενός μεταλλίου, τι να πουν και οι Λιθουανοί; Ένα κράτος με τρομερό μπασκετικό ταλέντο και με φιλοσοφία άκρως επιθετική μέσα στο παρκέ, που έχει φανατικούς θαυμαστές. Πώς να δείξουν όμως την παραμικρή αισιοδοξία οι φίλοι των Λιθουανών με αυτά που βλέπουν φέτος;

Ο Μπουτάουτας, που ανελίχθηκε σε προπονητής της εθνικής μέσα από την καθοδήγηση των "μικρών" εθνικών ομάδων της Λιθουανίας, έχει ως διάκριση με σύλλογο την κατάκτηση του πρωταθλήματος Λετονίας με την ομάδα της Ρίγα. Το χάλκινο μετάλλιο στην Ισπανία πριν δύο χρόνια και η πολύ καλή παρουσία στο Πεκίνο έχουν ανεβάσει τις μετοχές του, αλλά ακόμα δε με έχει πείσει ότι η αξία του ως προπονητής είναι πάνω από το μέσο όρο. Το γεγονός ότι δεν έχει τα έξι πρωταθλήματα Λιθουανίας και την Ευρωλίγκα του Καζλάουσκας μπορεί να είναι και θέμα ηλικίας και συγκυριών, αυτό όμως δεν αρκεί ως δικαιολογία. Ένας καλός αλλά συμβατικός προπονητής, λοιπόν, καλείται να παρουσιάσει μια ομάδα ικανή να υπερασπιστεί τις θέσεις των μεταλλίων, έχοντας δει όμως το ρόστερ του να έχει δεχθεί αποδεκατισμό πραγματικό!

Ο Σισκάουσκας ανακοίνωσε νωρίς νωρίς την αποχώρησή του από την ενεργό δράση με τα πράσινα και κίτρινα αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στην θέση 3. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε ο Γιασικεβίτσιους προτίθεται να βοηθήσει. Κι αν η περίπτωση του Ματσιγιάουσκας δεν ευώδωσε, η σημερινή ανακοίνωση του Ριμάντας Καουκένας πως δε θα δώσει το παρόν στην Πολωνία μοιάζει να έριξε στα... τάρταρα τις ελπίδες των Λιθουανών για την κορυφή της Ευρώπης. Ο Ρίμας, με 14,7 πόντους στην Ευρωλίγκα και 13 στην Ιταλία τη χρονιά που πέρασε, θα έδινε πολλές λύσεις, όπως έκανε άλλωστε και με τους 10 πόντους μέσο όρο πέρυσι στο Πεκίνο. Το πρόβλημα υγείας του πατέρα του που επικαλέστηκε είναι σοβαρό, αποτελεί επιπρόσθετα και τροχοπέδη στην αναζήτηση καινούριας ομάδας κι έτσι ο παίκτης δεν έχει καμία όρεξη να ασχοληθεί με το μπάσκετ αυτές τις στιγμές. Πράγμα κατανοητό. Αλλά η ταυτόχρονη απώλεια Σάρας, Σίσκα, Μάτσας και Ρίμας φθάνει το Μπουτάουτας στο σημείο να καλέσει τον παγκίτη στη Μπιλμπάο Σεϊμπούτις!

Στα ψηλά εκτιμώ ότι θα περάσει τη μπάλα ο Μπουτάουτας. Αδερφοί Λαβρίνοβιτς, Γιαβτόκας, Κλέιζα, Πετραβίτσιους, με μοναδική απουσία το Σονγκάιλα στο 4. Αυτό μοιάζει να είναι μονόδρομος, μιας και το βάρος χαμηλά θα περάσει στα -"τρεμάμενα" σε σχέση με το ταλέντο του- χέρια του Γιασάιτις, στον Κατελίνας, ακόμα και σε παίκτες όπως ο Γιομάντας ή ο ανερχόμενος οργανωτής της Ζαλγκίρις Καλνιέτις. Σκούρα τα πράγματα...

Υ.Γ. Ας ελπίσουμε ότι ο Μοτιεγιούνας θα προτιμηθεί από τύπους σαν τους παγκίτες της Ζαλγκίρις και της Λιέτουβος και τον ... Καβαλιώτη Γκούστας. Είναι πολύ καλό ταλέντο και περιμένω πολύ να τον δω σε μεγάλη διοργάνωση.

Συνέχεια...

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα

Μετά την άρνηση των Παπαλουκά και Διαμαντίδη (έπεται και αυτή του Βασιλόπουλου) ο Γιόνας Καζλάουσκας καλείται να πιάσει την κουτάλα και να μαγειρέψει πρόσωπα και καταστάσεις, έτσι ώστε να ετοιμάσει μια νόστιμη εναλλακτική πρόταση ενόψει του Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Οι απουσίες των στυλοβατών της Εθνικής ομάδας στις τελευταίες διοργανώσεις δημιουργούν εκ των πραγμάτων πολλά ερωτηματικά σχετικά με τη νέα αγωνιστική ταυτότητα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και παράλληλα θέτουν σπαζοκεφαλιές από την μια στον προπονητή, που προσπαθεί να αναπληρώσει τα κενά στην περιφέρεια και από την άλλη στην Ομοσπονδία, που βλέπει να διακυβεύεται η αρτιότητα του αναπτυξιακού μοντέλου που προωθεί, με την απειλή της σύγκρισης του Λιθουανού τεχνικού με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να παραμονεύει. Άλλωστε, η δήλωση του Γιώργου Βασιλακόπουλου "κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες των πράξεών τους" φανερώνει πέρα από ενόχληση και διάθεση να αποδοθεί πρόωρα μια ενδεχόμενη αποτυχία σε πολωνικά εδάφη, στην επιλογή αποχής των διεθνών, έτσι ώστε να προστατευθούν οι ενέργειες της Ομοσπονδίας σε όλα τα επίπεδα.

Σε αγωνιστικό επίπεδο η αλλαγή φρουράς και οι προσωρινά ορφανές φανέλες με αριθμούς το 4, 8, και 13 σηματοδοτούν συγκεκριμένα προβλήματα, που δεν μπορούν να λυθούν αποτελεσματικά από τους νεοκληθέντες παίκτες: το ανελέητο πρέσινγκ με τους διεθνείς να κρύβουν το οπτικό πεδίο των αντιπάλων και να προβληματίζουν ή και να αγχώνουν την ανάπτυξη του παιχνιδιού, το άψογο αμυντικό τρανζίσιον, οι αλλαγές στα σκριν με ψηλότερους παίκτες και τα ποσταρίσματα στην επίθεση απέναντι σε κοντύτερους θα είναι σε μεγάλο βαθμό ουτοπικά βάσει του διαθέσιμου υλικού. Ο Βασίλης Σπανούλης αναμένεται να μετρήσει περισσότερο χρόνο στο παρκέ ως οργανωτής, ένα πείραμα το οποίο είδαμε και στον φετινό Παναθηναϊκό. Τον διεθνή γκαρντ προβλέπεται να τον πλαισιώσουν οι Ζήσης, Παπαμακάριος και Καλάθης. Ωστόσο, το γρήγορο τέμπο που έχουν προφητεύσει αρκετοί στο άκουσμα της συνεργασίας με τον Καζλάουσκας δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί με τους συγκεκριμένους οργανωτές, μιας και ο V-span ως άσσος ντριμπλάρει πολύ ώρα και αρέσκεται σε σετ επιθέσεις, τις οποίες και αρκετές φορές τελειώνει με διεισδύσεις. Φωτοτυπία του κολλητού του στα οργανωτικά καθήκοντα είναι και ο Νίκος Ζήσης, μιας και σπανίως ανοίγει τον ρυθμό και προτιμά τις σίγουρες επιλογές. Από την άλλη, ο Μανώλης Παπαμακάριος, αν και παίκτης καμωμένος για κοντρόλ ρυθμό, έδειξε φέτος στον Πανελλήνιο (αλλά και στον Ολυμπιακό της σεζόν 2005-2006) ότι μπορεί να ανταποκριθεί σε γρηγορότερη ανάπτυξη. Τέλος, ο Νικ Καλάθης το έχει, αλλά αφενός το έδειξε μόνο σε κολεγιακό επίπεδο και επομένως η συμβολή του αναμένεται τελείως συμπληρωματική

Στα δυαρο-τριάρια τώρα Περπέρογλου, Τσαλδάρης, Καλαμπόκης και Γεωργαλής θα προσπαθήσουν να δικαιώσουν την εμπιστοσύνη και έμπνευση του ομοσπονδιακού τεχνικού και να στριμωχτούν στην τελική 12άδα. Φαβορί; Οι τρεις πρώτοι, αν και η κλήση του Ροδίτη δεν είναι τυχαία, αφού ο Σφαιρόπουλος την εισηγήθηκε με το σκεπτικό ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του (μακριά χέρια με έφεση στα κλεψίματα, τις τάπες και τα ριμπάουντ), υπηρετούν το δόγμα της αναπλήρωσης του τρόπου συμπεριφοράς της Εθνικής των Παπαλουκά-Διαμαντίδη. Περίπτωση ριζικής ανανέωσης της ομάδας με προσκλητήριο σε Σλούκα, Παππά και Παπανικολάου δεν υπήρχε εξαρχής, καθώς πέρα από το γεγονός ότι οι νεαροί δεν έχουν ζυμωθεί ούτε με τις ομάδες τους σε αντρικό επίπεδο, από την άλλη θα κουβαλάνε ήδη δυο τουρνουά μέσα στο καλοκαίρι: αυτό του Όκλαντ και της Ρόδου. Ωστόσο, εντύπωση προκαλεί το Χ που μπήκε σε περιπτώσεις παικτών με επιθετικό ταλέντο, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα. Βασιλειάδης (αρχικώς δεν κλήθηκε, ενώ στην συμπληρωματική πρόσκληση δεν υπολογίστηκε εξαιτίας τραυματισμού, που όμως δεν έχει δημοσιοποιηθεί πουθενά), Διαμαντόπουλος και Παπανικολάου είναι κάποιοι από τους παίκτες που θα μπορούσαν να πάρουν κρίσιμα σουτ και να υπακούσουν σε σύγχρονες εκδοχές του σλόγκαν "βάλ' το αγόρι μου".

Τέλος, και εξαιτίας των περιορισμένων επιλογών σε γκαρντς η Εθνική θα στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό στην ποιότητα των ψηλών της. Μπουρούσης, Κουφός, Φώτσης, Πρίντεζης, Σχορτσανίτης, Γλυνιαδάκης, Μαυροκεφαλίδης και Καϊμακόγλου συνθέτουν μια από τις καλύτερες φροντ λαϊνς της Ευρώπης, με αποτέλεσμα το παιχνίδι μέσα στην ρακέτα να αποτελεί μονόδρομο. Με δεδομένη την συμμετοχή των δυο καθαρόαιμων τεσσαριών (Φώτσης - Πρίντεζης), του Μπουρούση που μπορεί να αγωνιστεί 4-5, απομένουν ποια δυο βαριά κορμιά θα συμπληρώσουν την 12άδα. Σχορτσανίτης και Κουφός έχουν ένα προβάδισμα, αλλά τίποτε δεν έχει τελεσιδικήσει και όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Πάντως σε περίπτωση που υπάρξει έκπληξη και συμμετάσχει κανονικά ο Βασιλόπουλος, τότε διαφοροποιούνται τα πάντα και πάμε πάλι από την αρχή... Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες Γιόνας...

ΥΓ: Άραγε η κατάληψη μιας θέσης μεταξύ 5-6 (οι πρώτες έξι οδηγούν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τουρκίας το 2010) θα θεωρηθεί ως επιτυχία από την Ομοσπονδία όπως το 2003 στην Σουηδία ή ως αποτυχία όπως το 2008 στο Πεκίνο;

Συνέχεια...

Επιστροφών... ξεκίνημα

Ως τώρα παίκτες με πολύ καλή σεζόν στην Ευρώπη διασχίζουν τον Ατλαντικό - πρόχειρα μου ήρθαν στο μυαλό οι Χάισλιπ, Άντερσεν και Ιλιασόβα - αλλά δεν υπάρχει προβληματισμός στην ευρωπαϊκή αγορά. ΝΒΑers που έχουν το δικαίωμα να διαπραγματευτούν το μέλλον τους από την πρώτη Ιουλίου και που απασχολούν ευρωπαϊκές ομάδες υπάρχουν, με ή χωρίς προηγούμενη εμπειρία στη γηραιά ήπειρο. Από ονόματα όπως Πάρκερ, Αρτέστ και Ρόμπινσον μέχρι τους παίκτες των "μηδενικών" συμβολαίων η προσφορά μοιάζει να καλύπτει τη ζήτηση. Μάλιστα η πρώτη μεγάλη "επιστροφή" έλαβε ήδη χώρα... Ο Bάλτερ Χέρμαν είναι παίκτης της Ταού επισήμως από χτες. Παρότι σε τρεις χρονιές σε Σάρλοτ και Ντιτρόιτ δεν κατάφερε να δείξει τίποτα ιδιαίτερο, οι δυνατότητές του είναι γνωστές σε όσους τον έχουν παρακολουθήσει με τη Μάλαγα, αλλά κυρίως με τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής. MVP της ACB στην πρώτη του ευρωπαϊκή χρονιά με τη φανέλα της Φουενταλαμπάρδα και τρεις μεστές χρονιές με τη Μάλαγα, όπου θεωρούν πολλοί πως δεν ταίριαζε στα σχήματα της, σίγουρα η απόκτησή του από την Ταού δεν περνά απαρατήρητη. Μάλιστα η Ταού μοιάζει να καλύπτει τις απώλειες των Μάικλ και Ρακόσεβιτς, έστω ως ένα βαθμό, με την απόκτηση όχι μόνο του Χέρμαν, αλλά και του Ελιγιάχου από τη Μακάμπι, που πέρυσι έκανε πολύ καλή χρονιά με 14 πόντους και 6,6 ριμπάουντ και του Κάρλ Ίνγκλις, που ίσως να μην είναι ευρύτερα γνωστός αλλά με 16 πόντους πέρυσι στην Ισπανία θα δοκιμαστεί στο κορυφαίο επίπεδο έχοντας πολύ καλές πιθανότητες επιτυχίας...

Στις φήμες τώρα μια διαφορετική επιστροφή - πέρασμα του Ατλαντικού. Ο Κάσπαρς Καμπάλα, ο Λετονός γίγαντας που κατέχει το ρεκόρ πόντων στην ιστορία της Eυρωλίγκας με 41 πόντους με τη φανέλα της Εφές Πίλσεν αφήνει το Λας Βέγκας και την πυγμαχία (!) , με την οποία ασχολήθηκε τα δύο χρόνια που ήταν αποκλεισμένος από το μπάσκετ λόγω χρήσης ουσιών, και σκέφτεται πολύ σοβαρά την πρόταση που δέχθηκε από τη Ζαλγκίρις. Από το νούμερο 95 των πυγμαχικών prospect ξανά στα παρκέ της Ευρωλίγκας. Όσοι δεν τον θυμάστε, προσθέτω ότι στη χειρότερή του σεζόν στην Ευρωλίγκα είχε με τη φανέλα της Φενερμπαχτσέ 15,8 πόντους μέσο όρο με 61% δίποντα..

Συνέχεια...

Ο Κελάτι στο λιμάνι

Η διαδρομή από το Τέξας και τον Αρτέστ μέχρι το Τορόντο και τον Πάρκερ (με πάμπολλες ενδιάμεσες στάσεις), κάπου παρέκκλινε και έβγαλε τελικά στην Ιβηρική χερσόνησο και τον Κελάτι... Πρόκειται για έναν παίκτη που σίγουρα εναρμονίζεται με τις επιταγές του τεχνικού επιτελείου, αφού πέρα από πολύ καλό σουτ παίζει σκυλίσια άμυνα, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση "παίκτης αεροδρομίου", όπως θα περίμεναν οι ερυθρόλευκοι οπαδοί. Πριν ταχθείτε με την μεριά των κολάκων, που ξεφύτρωσαν σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα αμέσως μετά την ανακοίνωση ή αντίθετα όσων υποστηρίζουν ότι άλλη μια χρυσή μετριότητα θα συντροφεύσει τις προσπάθειες για τίτλους την σεζόν 2009-2010, ας ακτινογραφήσουμε καταρχήν τον Αμερικανό γκαρντ και έπειτα ας θέσουμε κάποια κρίσιμα ερωτήματα.

Η νέα μεταγραφή του Ολυμπιακού βλέπει τον κόσμο από τα 195 εκατοστά, γεγονός πολύ σημαντικό δεδομένου ότι τα πράσινα ποσταρίσματα σε παίκτες τύπου Έντνι, Πεν, Γκριρ έχουν κοστίσει σε μεγάλο βαθμό στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά και ενδεχόμενη απόκτηση play maker στυλ ΜακΙνταϊρ, Ρόμπινσον δεν θα επέτρεπε την συνύπαρξη πολλών κοντών και θα οδηγούσε στην δυσλειτουργία αρκετών σχημάτων. Παράλληλα, πρόκειται για παίκτη με τρομερό σουτ (ρεκόρ Ευρωλίγκα με 9 τρίποντα σε έναν αγώνα), που μπορεί να εκτελέσει με μεγάλη αποτελεσματικότητα είτε στατικά είτε μετά από σκριν. Ωστόσο το επιθετικό του οπλοστάσιο περιλαμβάνει σχεδόν αποκλειστικά σουτ από απόσταση, μιας και παρά τα πλούσια αθλητικά του προσόντα αρνείται, σε μεγάλο βαθμό, τα ντράιβς λες και η ρακέτα είναι ναρκοπέδιο. Από την άλλη η εκρηκτικότητα και τα γρήγορα πόδια του, του επιτρέπουν να παίζει εκπληκτική άμυνα εξουδετερώνοντας σε πολλές περιπτώσεις τον αντίπαλό του και μετά τον Βασιλόπουλο ο Ολυμπιακός βρίσκει στο πρόσωπο του Αμερικανού παίκτη που να μπορεί να ποντάρει αμυντικά πάνω του. Όταν, λοιπόν, εξαφανίζεται (γιατί σε αρκετά παιχνίδια έχει συμβεί) εστιάζει στο καταστροφικό κομμάτι του παιχνιδιού δηλαδή τα αμυντικά του καθήκοντα. Άλλωστε, το γεγονός ότι δεν πρόκειται για ηγετική φυσιογνωμία του επιτρέπει την ενασχόληση με δουλειές χαμάληδων στην διάρκεια ενός αγώνα, στις οποίες τόσο πολύ όμως επιμένουν οι προπονητές.

Αντί επιλόγου κάποια ερωτήματα προς τροφή για σκέψη:

1. Γιατί διετές συμβόλαιο;
2. Είναι σίγουροι στο λιμάνι ότι θα περάσει το καθεστώς των 3+3 διαβατηρίων; (Ο Κελάτι έχει αμερικανικό διαβατήριο και μόλις παντρευτεί την Πολωνή εκλεκτή του θα ζητήσει πολωνική υπηκοότητα)
3. Σχετίζεται το 2ο ερώτημα με το 1ο;
4. Με δεδομένο ότι τα διαβατήρια σιγά-σιγά σώνονται και παράλληλα υπάρχει ανάγκη ενίσχυσης στον άσσο, το τεσσάρι πάει περίπατο;
   
5. Γιατί άφηνε η διοίκηση να ανακυκλώνονται ονόματα - κολοσσοί ως πιθανοί μεταγραφικοί στόχοι, με αποτέλεσμα ονόματα τύπου Κελάτι να σπέρνουν την απογοήτευση στον ερυθρόλευκο κόσμο;
6. Αφού αποκτήθηκε ο Κελάτι γιατί είχε απομακρυνθεί ο Ντόμερκαντ;
   

Συνέχεια...

Παρόν & Μέλλον

Μετά από αρκετό καιρό διακοπών και στασιμότητας, μετά την ολοκλήρωση της απόκτησης των Τέπιτς και Καλάθη, έφτασε ο καιρός για τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού να ολοκληρώσουν το μεταγραφικό τους σχεδιασμό ή τουλάχιστον να τον προχωρήσουν ένα ακόμη βήμα. Ουσιαστικά όλα εξαρτώνται από την παραμονή ή όχι του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ο Λιθουανός καθυστερεί όσο μπορεί την οριστική του απάντηση, με την ελπίδα ότι θα του προκύψει κάτι καλύτερο από την πρόταση των Πρασίνων. Βέβαια, δύσκολα θα βρει φέτος ακόμη και τα 1,7 εκ. ευρώ που του προσφέρει το Τριφύλλι, αλλά όσο ζει ελπίζει. Ο Παναθηναϊκός, όμως, δεν έχει άλλη υπομονή, ούτε χρόνο για χάσιμο, γι΄αυτό έδωσε στο Σάρας άλλη μια τελευταία διορία, προκειμένου να αποφασίσει για το μέλλον του.

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός κοιτάζει και στο πιο μακρινό μέλλον. Οι εμφανίσεις των πιτσιρικάδων της Εθνικής Εφήβων, δεν άφησαν ασυγκίνητους τους ιθύνοντες των Πρασίνων. Αφού η ανανέωση στην περιφέρεια έχει ήδη προχωρήσει, ήρθε η ώρα και για τη front line. Έτσι, το Τριφύλλι κινείται για να κλείσει τους Γιώργο Μπόγρη (20 ετών, 2.10, Center) και Λεωνίδα Κασσελάκη (19, 2.01, Power Forward), ενώ ενδιαφέρεται και για τον Κώστα Παπανικολάου του Άρη για τη θέση 3, αλλά και για τον Βαγγέλη Μάντζαρη του Περιστερίου, όπως έχει γράψει εδώ και καιρό το Greek Hoopz. Όλοι αυτοί μαζί με τους Παππά, Σλούκα και Γιάνκοβιτς διέπρεψαν με την Εθνική Εφήβων, αλλά διαπρέπουν και με την Εθνική Νέων Ανδρών αυτές τις μέρες στη Ρόδο.

Βέβαια, είναι προφανές ότι οι νέοι παίκτες που θα αποκτηθούν θα δοθούν δανεικοί, μιας και δε θα μπορέσουν ακόμη να βρουν χρόνο συμμετοχής στον Πρωταθλητή Ευρώπης, σε τόσο υψηλό επίπεδο, όμως σε 2-3 χρόνια έχουν όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσουν στον Παναθηναϊκό και να στελεχώσουν την Εθνική Ανδρών, αρκεί να προσεχθούν και να δουλέψουν σκληρά και μεθοδικά, αλλά και να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο.

Τέλος, μια είδηση που προέκυψε σήμερα, έχει να κάνει με το Νίκο Χατζηβρέττα και με την ανακοίνωση της αποχώρησής του από την ομάδα, μετά από 6 χρόνια προσφοράς στο Τριφύλλι. Ο Νικόλας δεν τα βρήκε στο οικονομικό με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού και έτσι θα συνεχίσει αλλού την καριέρα του. Αυτή η εξέλιξη μάλλον θα προσφέρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής στους Καλάθη και Τέπιτς, οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να δείξουν το ταλέντο τους και να αναλάβουν επικίνδυνες αποστολές, όπως αυτές που έφερνε εις πέρας ο "δουλευταράς" Νίκος Χατζηβρέττας.

Καλή τύχη Νικόλα, όπου και αν συνεχίσεις την καριέρα σου, και σ' ευχαριστούμε πολύ για ό,τι προσέφερες στην ομάδα...

Συνέχεια...

Γίνε Άρης για να τσοντάρεις

Μπορεί τις τελευταίες μέρες να παρατηρείται έντονη κινητικότητα στις τάξεις των κιτρινόμαυρων, αλλά παράλληλα έχει αναπτυχθεί και μια παραφιλολογία, που περιλαμβάνει σε μεγάλο βαθμό μη ρεαλιστικά μέτωπα. Το μπάτζετ της ομάδας είναι δεδομένο και οι κινήσεις που αναμένονται να πραγματοποιηθούν δεν προμηνύουν τεράστια ανοίγματα, παρά την πρόσφατη εξέλιξη που επιτρέπει στους Θεσσαλονικείς να παλέψουν για την είσοδό τους στους ομίλους της Ευρωλίγκα. Στο πλαίσιο αυτό κινείται και ο τεχνικός της ομάδας, που έχει μεταβεί προ ημερών στην Αμερική, με στόχο να ψωνίσει έναν οικονομικό άσσο. Τα χαρακτηριστικά του παίκτη, που είναι σημειωμένα στο μπλογκάκι του Ιταλού είναι τα εξής: καλός οργανωτής σε πρώτο επίπεδο και έπειτα να μπορεί να σκοράρει σε δεύτερο χρόνο. Διπλοϋπογραμμισμένο το ύψος του υποψηφίου, που θα πρέπει να ξεπερνάει ή έστω να κυμαίνεται στα 1.90 μ., προκειμένου η συνύπαρξη στην πεντάδα με τον Κίκι Κλαρκ να λύνει λειτουργικά προβλήματα και όχι να δημιουργεί. Τρίτος Αμερικανός κατά πάσα πιθανότητα ΔΕΝ θα αποκτηθεί, παρά το επικείμενο καθεστώς των 3+3 διαβατηρίων. Πολλοί αποδίδουν την συγκεκριμένη απόφαση ως τρικ του Ματσόν, που συνηθίζει να έχει μια θέση ανοικτή, έτσι ώστε να καλυφθεί στην πορεία του πρωταθλήματος και εφόσον φανούν οι αδυναμίες του υφιστάμενου συνόλου, αλλά η αλήθεια είναι ότι το πορτοφόλι δεν αντέχει... Ωστόσο, (και) βάσει συγκυριών προβλέπεται αξιοποίηση του υπάρχοντος ταλαντούχου έμψυχου δυναμικού της ομάδας, καθώς Παπανικολάου και Σκορδίλης αναμένεται να έχουν διακριτούς ρόλους αυτή την φορά μέσα στο παρκέ και όχι στα χαρτιά.

Από την άλλη, οι Θεσσαλονικείς φέρεται να εξετάζουν κάποιες αλμυρές περιπτώσεις Ελλήνων παικτών, με σκοπό να θωρακίσουν την ομάδα αλλά και να συσπειρώσουν τον κόσμο. Πρώτα - πρώτα η περίπτωση του Νίκου Χατζηβρέττα. Ο διεθνής γκαρντ είναι σε διαπραγματεύσεις με τον Παναθηναϊκό και το μέλλον του είναι άμεσα συνυφασμένο με το τι μέλη γενέσθαι με τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Όπως έχει γραφεί και κατά το παρελθόν από το Greek Hoopz, σε μια διερευνητική κρούση η διοίκηση του τριφυλλιού του είχε προτείνει μείωση της τάξης του 30% και μονοετές συμβόλαιο ύψους 500.000€. Όμως το ενδιαφέρον ατόνησε και οι συζητήσεις έχουν παγώσει. Εδώ υπεισέρχεται το φημολογούμενο μπάσιμο του Άρη, που επιδιώκει να αγκαλιάσει τον οικογενειάρχη πλέον παίκτη, εκμεταλλευόμενος την διάθεσή του για παραμονή στην Ελλάδα (και δη την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη), μιας και είναι από τους πρώτους Έλληνες που μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και ξεκίνησαν για ξένες πολιτείες. Όμως, η αλήθεια είναι ότι πέρα από το αξεπέραστο (;) οικονομικό σκέλος, η ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι σε προχωρημένες διαπραγματεύσεις με τον Τσαλδάρη, με αποτέλεσμα οι θέσεις των γκαρντ να υπερφορτώνονται με όμοιους παίκτες και υψηλά συμβόλαια. Γίνεται κάτι τέτοιο; Η λογική λέει όχι. Βέβαια κάποτε είχε ξεπεραστεί και αυτή, όταν σε ένα σουρεαλιστικό σχήμα είχαν συνυπάρξει στο λιμάνι οι Γκόρενς, Διαμαντόπουλος και Λιαδέλης... Παράλληλα, το ενδιαφέρον για τον Δήμο Ντικούδη είναι φιλολογικό. Ο διεθνής φόργουορντ, σε αντίθεση με τον πρώην συμπαίκτη του, έχει θέσει ως προτεραιότητα το εξωτερικό. Ωστόσο, αν δεν έρθει η πρόταση που επιθυμεί, τότε ο Άρης είναι η αμέσως επόμενή του επιλογή. Οι κιτρινόμαυροι το γνωρίζουν αυτό και γι' αυτό δεν καίνε το συγκεκριμένο χαρτί. Από εκεί και πέρα Κακιούζης, Παπαδόπουλος και λοιποί παλιννοστούντες είναι μάλλον όνειρα θερινής νυκτός, σε αντίθεση με κάποιους στόχους από Αθήνα μεριά, που μπορούν να βοηθήσουν και να βοηθηθούν...

Και ας πάμε σε κάτι ρεαλιστικό και ευχάριστο. Ένας παλιόφιλος επέστρεψε σε γνώριμα λιμέρια και πλέον θα μπορεί να βοηθήσει την οικογένεια του Άρη από άλλο πόστο. Ο λόγος για τον Μάριο Μπόνι, που είχε συνδέσει ως παίκτης, το όνομά του με κάποιες από τις ενδοξότερες στιγμές των κιτρινόμαυρων. Πλέον με κοστούμι και μπλογκάκι θα στελεχώσει το τμήμα σκάουτινγκ της ομάδας. Σαν πότε πέρασε ο καιρός, όταν με σορτσάκι και αμέσως μετά την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας το 1998, φράκαρε σπρώχνοντας την πόρτα των αποδυτηρίων και έβριζε σε άπτεστα ελληνικά όσους καρεκλοκένταυρους παράγοντες και τζάμπα μάγκες ήθελαν να εισβάλλουν, προκειμένου να φωτογραφηθούν δίπλα στους θριαμβευτές, ενώ τους προηγούμενους μήνες τους είχαν εγκαταλείψει; Είναι τρελός ο Ιταλός...

Συνέχεια...