Fiba Americas Championship: Στην τελική ευθεία

Οι αγώνες που διεξάγονται αυτές τις μέρες στο San Juan του Πουέρτο Ρίκο, είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέροντες. Το φετινό Fiba Americas Championship μπαίνει από αύριο στη δεύτερη φάση του, με 8 από τις 10 ομάδες του τουρνουά να συνεχίζουν. "Σπίτι" τους επέστρεψαν, μετά την πρώτη φάση, η Βενεζουέλα και η ομάδα των Παρθένων Νήσων, με τη δεύτερη μάλιστα να αποχωρεί χωρίς νίκη από τη διοργάνωση.

Αναμφίβολα, η καλύτερη μέχρι στιγμής ομάδα του τουρνουά, είναι η Βραζιλία. Ο κόουτς Μονσάλβε έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα αρκετά "συμπαγές" σύνολο, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την περσινή ομάδα του προολυμπιακού τουρνουά και πόσο μάλλον με το "συνονθύλευμα" του 2006 στην Ιαπωνία. Οι Βραζιλιάνοι παίζουν πλέον αρκετά πιο οργανωμένο μπάσκετ, ο Μπαρμπόσα έχει περιορίσει τις περιττές ατομικές ενέργειες και γενικότερα η ομάδα προσπαθεί επιτέλους και στην άμυνα. Μαζί με το Πουέρτο Ρίκο είναι οι μοναδικές αήττητες ομάδες του τουρνουά. Οι Πορτορικάνοι βέβαια αγωνίζονται εντός έδρας και η αλήθεια είναι πως στον όμιλό τους αντιμετώπισαν ευκολότερους αντιπάλους από ότι οι Βραζιλιάνοι.

Ευχάριστη έκπληξη για την ώρα είναι η πορεία της Ουρουγουάης. Η "Σελέστε" κέρδισε όλους τους βασικούς ανταγωνιστές της στον όμιλο (Καναδάς, Μεξικό, Παρθένες Νήσοι) και έχει πλέον βάσιμες πιθανότητες να προκριθεί σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ύστερα από πάρα πολλά χρόνια, από το 1986 για την ακρίβεια. Η Αργεντινή προβλημάτισε αρχικά γνωρίζοντας δύο σερί ήττες από Βενεζουέλα και Βραζιλία. Στη συνέχεια όμως οι παίκτες της απέβαλαν τον εκνευρισμό τους και κέρδισαν κατά σειρά Παναμά και Δομινικανή Δημοκρατία, αποδεικνύοντας πως παρά τις απουσίες παραμένουν ισχυρή ομάδα. Σταθερή αξία ο Λουίς Σκόλα, είναι για την ώρα ο πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, με 23,5 πόντους μ.ο.

Αρκετά ισχυρή, όπως αναμενόταν εξάλλου, παρουσιάζεται και η Δομινικανή Δημοκρατία. Το τρίο από το ΝΒΑ (Βιλανουέβα, Χόρφορντ, Γκαρσία) είναι όλα τα λεφτά, έχοντας σκοράρει τους 201 από τους 333 πόντους της ομάδας στο τουρνουά! Οι Δομινικανοί έχουν την καλύτερη, μέχρι στιγμής, επίθεση, σουτάροντας με φοβερά ποσοστά από την περιφέρεια (44,2%). Οι ήττες από Βραζιλία και Αργεντινή, στις λεπτομέρειες, κόστισαν κυρίως ψυχολογικά αλλά το αυριανό ματς με αντίπαλο την Ουρουγουάη θα είναι αυτό που θα κρίνει πολλά για τη συνέχεια. Ελπίδες για να μπουν στην τετράδα έχουν και οι Καναδοί, που όμως με αντιπάλους στη δεύτερη φάση τους Αργεντίνους, Βραζιλιάνους και Δομινικανούς, θα πρέπει να κάνουν την υπέρβαση αν θέλουν να πετύχουν το στόχο τους. Η ήττα στον πόντο από την Ουρουγουάη στην πρώτη φάση, ενδέχεται τελικά να αποβεί μοιραία για αυτούς. Τέλος, το Μεξικό και ο Παναμάς, που συμπληρώνουν την οκτάδα, δεν "μεταφέρουν" καμιά νίκη στη δεύτερη φάση ενώ παράλληλα η δυναμικότητα τους είναι τέτοια, που μάλλον είναι απίθανο να προκριθούν στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Η βαθμολογία του ενός και μοναδικού πλέον ομίλου που έχει σχηματιστεί, πριν την έναρξη των αγώνων της δεύτερης φάσης, έχει ως εξής:

Πουέρτο Ρίκο 6
Βραζιλία 6
Αργεντινή 5
Ουρουγουάη 5
Δομινικανή Δημοκρατία 4
Καναδάς 4
Μεξικό 3
Παναμάς 3

Οι ομάδες που θα προκριθούν στα ημιτελικά και ταυτόχρονα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2010, θα γίνουν γνωστές το Σάββατο. Τα highlights που ακολουθούν είναι από τον χθεσινό και πλέον συγκλονιστικό αγώνα του τουρνουά για την ώρα, μεταξύ Αργεντινής και Δομινικανής Δημοκρατίας, ο οποίος κρίθηκε στην παράταση υπέρ των Αργεντίνων.

Συνέχεια...

Σφηνάκι...

Όπως είναι γνωστό το Εθνικό σύστημα υγείας νοσεί και οι παρεχόμενες υπηρεσίες υπολείπονται σε ποιότητα των αντίστοιχων του εξωτερικού. Σε αυτό το πλαίσιο ανθούν οι ιδιωτικές κλινικές και νοσοκομεία, που λειτουργούν ως αντίβαρο στο κορεσμένο και καταπονημένο δημόσιο σύστημα και αποτελούν προνομιακές λύσεις για όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα. Όταν όμως διακεκριμένοι χειρουργοί, ένθεν και ένθεν, δυσκολεύονται να αποφανθούν για την κατάλληλη αγωγή, που θα οδηγήσει στην αποθεραπεία ενός ασθενή και αφού η διοίκηση έχει προχωρήσει στον πατροπαράδοτο και ελαφρώς γραφικό αγιασμό, τότε απαιτούνται καινοτόμες πρωτοβουλίες και εναλλακτικές προσεγγίσεις. Για παράδειγμα μια επίσκεψη στο καλοκαιρινό Ακάνθους και τετράωρη ορθοστασία, με διαλείμματα κινησεολογίας - όπως υπαγορεύονται από τα καλοκαιρινά summer hits που επιλέγει ο DJ - συνιστά μια ενδιαφέρουσα αντιμετώπιση μιας χρόνιας πάθησης. Αλήθεια, τέτοιου είδους επισκέψεις θεωρούνται από το ταμείο;

Συνέχεια...

Ο Iverson στο Ευρωμπάσκετ!

Μπορεί το φημολογούμενο "φλερτ" του Alan Iverson με τον Ολυμπιακό να μην κατέληξε τελικά σε "γάμο", όμως ο βετεράνος πλέον αστέρας του ΝΒΑ ετοιμάζεται πολύ σύντομα να "πατήσει" σε ευρωπαϊκά παρκέ. Ο λόγος είναι μια διαφημιστική καμπάνια της γνωστής εταιρείας αθλητικών ειδών Reabok. Η καμπάνια λοιπόν αυτή, προβλέπει πως ο Iverson θα πάρει μέρος σε ένα διαγωνισμό τριπόντων, ο οποίος θα διεξαχθεί στο Κατοβίτσε της Πολωνίας στις 19 Σεπτέμβρη, μια μέρα δηλαδή πριν από τον τελικό του φετινού Ευρωμπάσκετ. Το Κατοβίτσε, είναι η πόλη που θα φιλοξενήσει τους αγώνες του Ευρωμπάσκετ από την προημιτελική φάση και έπειτα.

Αντίπαλος του Iverson στον συγκεκριμένο διαγωνισμό, θα είναι μια σημαντική μορφή του πολωνικού μπάσκετ, ο Andrej Pluta. Ο 36χρονος πλέον Pluta, ήταν ο επί χρόνια play maker της εθνικής Πολωνίας, την οποία βοήθησε να κατακτήσει την 7η θέση στο Ευρωμπάσκετ του 1997. Θεωρείται ο κορυφαίος σουτέρ τριών πόντων στο πολωνικό πρωτάθλημα, στο οποίο αγωνίζεται με τη φανέλα της Άνβιλ. Μάλιστα έχει κερδίσει τους 6 από τους 14 τελευταίους αντίστοιχους διαγωνισμούς, που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των πολωνικών All Star Games! O Pluta δηλώνει αρκετά αισιόδοξος ενόψει του διαγωνισμού και πανέτοιμος να επικρατήσει του τετράκις πρώτου σκόρερ του NBA. Τα προγνωστικά πάντως είναι σαφώς υπέρ του. Σύμφωνα με το blog του Πολωνού δημοσιογράφου και συνεργάτη του Greek Hoopz Maciej Kwiatkowski, ο Pluta υπερέχει του Iverson σε ποσοστά ευστοχίας στα τρίποντα, τις τελευταίες 5 σεζόν! Ραντεβού λοιπόν στις 19 Σεπτέμβρη, με την ελπίδα πως οι παίκτες της εθνικής μας θα παρακολουθήσουν αυτόν τον διαγωνισμό από κοντά...

Συνέχεια...

Γεωργιανό buzzer!

Τον τελευταίο καιρό διεξήχθησαν αγώνες για την Β' κατηγορία του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ανδρών, με έπαθλο την άνοδο στην Α' κατηγορία και την δυνατότητα συμμετοχής σε μια τελική φάση. Ωστόσο, πέρα από τις εμπλεκόμενες χώρες και όσους διακατέχονται από την διαστροφή να παρακολουθούν οτιδήποτε σχετίζεται με την πορτοκαλή μπάλα, οι υπόλοιποι δεν δίνουν δεκάρα για τις αναμετρήσεις (αν βέβαια γνωρίζουν την ύπαρξή τους). Εκτός εάν συμβεί κάτι συγκλονιστικό σε έναν αγώνα, που δύναται να τον στιγματίσει και να προκαλέσει ενδιαφέρον. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο εντάσσεται και ο αγώνας μεταξύ της Γεωργίας και των Ιρλανδών. Όχι δεν είχαμε την κατάρρευση κάποιου στατιστικού ρεκόρ, ούτε εξωγηπεδικές φασαρίες... Ο λόγος για ένα buzzer beater, που απλά δεν υπάρχει! Ο κατά κόσμον Giorgi Tsintsadze (πλέον θα έχουμε την δυνατότητα να τον παρακολουθούμε από κοντά, μιας και τον υπέγραψαν τα Τρίκαλα!) δίκαια απολαμβάνει τα όποια λεπτά δημοσιότητας, αφού κατά την λήξη της πρώτης περιόδου της αναμέτρησης εισακούστηκαν οι προσευχές του, όταν και ξεφορτώθηκε την μπάλα πίσω από την σέντρα και με σπάσιμο στη μέση! Ειλικρινά απίστευτο!

Συνέχεια...

Oh say! Can you see...

Οι Αμερικανοί δεν παραλείπουν ακόμα και μέσω των επαγγελματικών τους σπορ να τονώνουν το πατριωτικό τους αίσθημα. Δεν είναι τυχαίο πως πριν την έναρξη οποιοδήποτε αγώνα του ΝΒΑ, πάντοτε προηγείται ο εθνικός τους ύμνος, με παίκτες και θεατές να ακούν σχεδόν ευλαβικά την ανάκρουση του. Κατά καιρούς αρκετοί σημαντικοί καλλιτέχνες των ΗΠΑ, έχουν τραγουδήσει το εν λόγω μουσικό κομμάτι, στο κέντρο συνήθως του παρκέ και πριν το εναρκτήριο τζάμπολ. Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο Youtube, βρήκαμε videos του αείμνηστου μουσικού της soul, Marvin Gaye, να τραγουδά τον εθνικό ύμνο στο All Star Game του 1983, του γνωστού καλλιτέχνη του RnB Brian McKnight να ξεσηκώνει το κοινό των Golden State Warriors, όπως και της Κινέζας τραγουδίστριας της Pop, Coco Lee, που τραγούδησε τον εθνικό ύμνο σε ματς των Houston Rockets. Κανένας όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ...Jerry Stackhouse! O πρώην παίκτης των Maverics αποφάσισε τον Ιανουάριο του 2007 στο ματς με τους Rockets, να αποδείξει πως εκτός από το να παίζει μπάσκετ ξέρει και να τραγουδάει. Απολαύστε τον...

Συνέχεια...

Επόμενη στάση: Άρης

Να λοιπόν, που ο Άρης συνεχίζει με ευχάριστες εκπλήξεις να γεμίζει το ρόστερ του και ισχυροποιείται σε μεγάλο βαθμό ενόψει της επερχόμενης αγωνιστικής περιόδου.

Συνέχεια...

Americanino

Λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της τελικής φάσης του Ευρωμπάσκετ, η αμερικανική ήπειρος διοργανώνει το αντίστοιχο δικό της τουρνουά. Το FIBA Americas Championship ξεκινάει σήμερα και ολοκληρώνεται στις 6 Σεπτέμβρη, στο San Juan του Πουέρτο Ρίκο. Η διοργάνωση είχε αρχικά προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο Μεξικό, όμως από τη μία οι οικονομικές δυσκολίες των διοργανωτών και από την άλλη η απειλή του ιού της νέας γρίπης, ανάγκασαν την FIBA Americas να αλλάξει την έδρα του τουρνουά. Η σημασία της διοργάνωσης είναι ιδιαίτερα σημαντική αλλά δεν έχει να κάνει τόσο με την κατάκτηση του ηπειρωτικού τίτλου. Αυτός δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα, καμία από τις συμμετέχουσες ομάδες. Το τουρνουά είναι σημαντικό γιατί θα κρίνει την πρόκριση για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2010. 'Αλλωστε, για αυτό και οι ΗΠΑ επέλεξαν να μην κατεβάσουν καν ομάδα στη διοργάνωση! Έχοντας εξασφαλίσει ήδη την παρουσία τους του χρόνου στην Τουρκία, ως Ολυμπιονίκες στο Πεκίνο, αποφάσισαν να αφήσουν τις υπόλοιπες εθνικές ομάδες τις ηπείρου, να "σφαχτούν" για τα τέσσερα εναπομείναντα εισιτήρια.

Στην διοργάνωση συμμετέχουν συνολικά 10 ομάδες, χωρισμένες σε δύο ομίλους ως εξής:

Α' Όμιλος: Μεξικό, Ουρουγουάη, Καναδάς, Παρθένες Νήσοι, Πουέρτο Ρίκο

Β΄Όμιλος: Παναμάς, Βενεζουέλα, Βραζιλία, Δομινικανή Δημοκρατία, Αργεντινή

Από κάθε όμιλο προκρίνονται οι 4 πρώτες ομάδες, μεταφέροντας τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης. Στη δεύτερη φάση οι 8 ομάδες συγκροτούν πλέον έναν ενιαίο όμιλο και παίζουν μεταξύ τους όσοι δεν αναμετρήθηκαν στον πρώτο γύρο. Οι τέσσερις ομάδες που θα τερματίσουν ψηλότερα στην βαθμολογία θα συνεχίσουν στους ημιτελικούς και ταυτόχρονα θα προκριθούν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Το τουρνουά, όπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα στα φιλικά προετοιμασίας, είναι αρκετά "ανοικτό". Υπάρχουν 6-7 ομάδες που μπορούν να διεκδικήσουν μια από τις τέσσερις προνομιούχες θέσεις. Η Αργεντινή είναι σίγουρα ένα από τα φαβορί του τουρνουά. Παρά τις απουσίες των Τζινόμπιλι, Ντελφίνο, Νοτσιόνι και Ομπέρτο, η ομάδα του Σέρχιο Ερνάντεθ έχει τον τρόπο αλλά και την χημεία να ξεχωρίζει στις μεγάλες διοργανώσεις. Μπροστάρηδες στη φετινή της προσπάθεια αναμένεται να είναι οι Σκόλα και Πριτζιόνι, συνεπικουρούμενοι από τους "δευτεροκλασάτους" Κιντέρος, Κάμερικς, Γκονζάλεθ, Λεονάρντο και Χουάν Γκουτιέρεζ.

Οι διοργανωτές Πορτορικάνοι επιθυμούν όχι μόνο να προκριθούν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αλλά και να κατακτήσουν το τρόπαιο μπροστά στους φιλάθλους τους. Στο προηγούμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, συμμετείχαν με wild card και αν δεν καταφέρουν να προκριθούν και πάλι, τότε πολύ δύσκολα η FIBA θα τους κάνει "χάρη" δεύτερη φορά. Η ομάδα που θα κατεβάσουν στη διοργάνωση είναι λίγο πολύ ίδια με την περσινή, που έπαιξε στο προολυμπιακό της Αθήνας. Ξεχωρίζουν τα "πολυβόλα" Αρόγιο και Αγιούσο, οι "δεινόσαυροι" Ράμος και Σαντιάγκο αλλά και ο ανεπαρκής, σύμφωνα με τους Πορτορικάνους φιλάθλους, κόουτς, Μανουέλ Τσιντρόν. Μοναδική σοβαρή απουσία λόγω τραυματισμού, ο "κοντορεβυθούλης" guard, Χοσέ Μπαρέα.

Μεγάλο στοίχημα θα είναι η φετινή διοργάνωση για τους Βραζιλιάνους. Ο Ισπανός προπονητής Μονσάλβε, έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να οδηγήσει ξανά την εθνική ομάδα σε επιτυχίες. Από τους Βραζιλιάνους δεν λείπουν ούτε το ταλέντο, ούτε οι καλοί παίκτες. Στο ρόστερ τους υπάρχουν αξιόλογες μονάδες, με παρουσία σε σπουδαία πρωταθλήματα, όπως οι Μπαρμπόσα, Βαρεχάο, Σπλίττερ, Χουέρτας, Τζιοβανόνι, Γκαρσία και Μαρσελίνιο Μασάδο. Αυτό που δεν κατάφεραν ποτέ οι παραπάνω, μέχρι τώρα, είναι να λειτουργήσουν συνολικά ως ομάδα. Πάντως, είναι από τα φαβορί για είσοδο στην τετράδα, ακόμα και χωρίς τους σέντερ Νενέ Ιλάριο και Ράφαελ Αραούζο.

Ο Καναδάς θα προσπαθήσει να προκριθεί και πάλι σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μετά την απουσία του 2006 από την Ιαπωνία. Η τελευταία μεγάλη επιτυχία των Καναδών, ήταν η είσοδος στην 8άδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000, όταν αγωνιζόταν ακόμα με την εθνική ομάδα, ο "μεγάλος" Στιβ Νας. Από τότε οι Καναδοί δεν έχουν καταφέρει κάποια σημαντική διάκριση. Στο ρόστερ τους ξεχωρίζουν κυρίως, ο guard, της Ταού πλέον, Καρλ Ίνγκλις και ο center των Miami Heat, Τζόελ Άντονυ. Από τους μικρότερους σε ηλικία παίκτες, οι πλέον αναγνωρίσιμοι είναι ο "δικός μας" Λεβόν Κένταλ και ο εξαιρετικός σουτέρ του Syracuse, Άντυ Ράουτινς, γιος του προπονητή της εθνικής ομάδας, Λιο Ράουτινς.

Μια ομάδα με αρκετά σταθερή παρουσία στην αμερικανική ήπειρο τα τελευταία χρόνια, είναι η Βενεζούελα, με παίκτες όπως ο Όσκαρ Τόρρες που αγωνίστηκε για χρόνια στην Ευρώπη, o Ρίτσαρντ Λούγκο, κορυφαίος ριμπάουντερ των δύο τελευταίων Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων και ο Έκτορ Ρομέρο, ο οποίος αγωνίστηκε για ένα φεγγάρι στην Ελλάδα με τη φανέλα της ΑΕΛ. Η Βενεζουέλα θα διεκδικήσει με πολλές αξιώσεις την πρόκρισή της για 3η συνεχή φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Εκτός από τους προαναφερθέντες, μεγάλη ελπίδα για το μπάσκετ της χώρας αποτελεί ο "σεσημασμένος" σκόρερ στο NCAA με το Maryland, Γκρέϊβιζ Βάσκεθ.

Το μεγαλύτερο ίσως ερωτηματικό του φετινού τουρνουά, είναι η Δομινικανή Δημοκρατία. Στην παρέα των γεννημένων στο Santo Domingo και Pouerto Plata, Φρανσίσκο Γκαρσία των Kings και Αλ Χόρφορντ των Chawks, αντίστοιχα, προστέθηκε και ο Τσάρλι Βιλανουέβα. Ο φόργουορντ των Pistons, γεννημένος στις ΗΠΑ από Δομινικανούς γονείς, αποδέχτηκε την πρόταση της ομοσπονδίας της χώρας και θα αγωνιστεί για πρώτη φορά με την εθνική ομάδα. Αν στους παραπάνω προσθέσουμε και τους βετεράνους, πρώην ΝΒΑers, Λουίς Φλόρες και Ρικάρντο Γκριρ, τότε καταλαβαίνουμε πως οι Δομινικανοί έχουν πολλές πιθανότητες να προκριθούν σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μετά την μοναδική τους εμφάνιση το 1978. Στα συν της ομάδας, η παρουσία στον πάγκο ενός πολύ ικανού και έμπειρου προπονητή, του Πορτορικανού Χούλιο Τόρο.

Αρκετά δύσκολα θα είναι τα πράγματα για την Ουρουγουάη. Μια χώρα με μεγάλη παράδοση στο άθλημα μέχρι τη δεκαετία του 1960, η οποία έχει πραγματικά σβηστεί από τον μπασκετικό χάρτη τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ελπίδες της ομάδας για κάτι καλό, συγκεντρώνονται αποκλειστικά, πάνω στον γνωστό, από τη θητεία του σε Μακάμπι και Ζαλγκίρις, center Εστεμπάν Μπατίστα. Μετά από αυτόν, υπάρχει πραγματικά το χάος. Ακόμα πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα για τον Παναμά και το Μεξικό. Οι δύο χώρες μπήκαν από το "παράθυρο" στη διοργάνωση, αντικαθιστώντας τις Κούβα και ΗΠΑ αντίστοιχα, οι οποίες απέσυραν τη συμμετοχή τους. Οι Παναμέζοι χωρίς τους Ντάγκλας, Γκάρσες και Χικς πλέον, έχουν ως καλύτερο παίκτη τον πρώην guard του Κολοσσού, Ντανίλο Πίνοκ. Από την άλλη, οι μοναδικοί αξιόλογοι παίκτες των Μεξικανών είναι ο guard Ρόμελ Μπεκ, με θητεία σε ιταλικές ομάδες και ο center Γκουστάβο Αγιόν, με σύντομο πέρασμα από την ACB. Ο NBAer Εδουάρδο Ναχέρα, δεν θα ενισχύσει την ομάδα, εξαιτίας τραυματισμού. Την διοργάνωση συμπληρώνει η ομάδα των Παρθένων Νήσων. Η χώρα, από την οποία κατάγεται ο σπουδαίος Τιμ Ντάνκαν, αναμένεται να παίξει καθαρό ρόλο κομπάρσου στο τουρνουά, έχοντας ελάχιστες ελπίδες για κάποια διάκριση.

Για όσους θέλουν να ...εντρυφήσουν περισσότερο, αρκεί μια ματιά στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργάνωσης, στο http://puertorico2009.fiba.com/pages/eng/fe/09/facm/p/index.html

Συνέχεια...

Λάρυ vs Κλέιζα

Το ημερήσιο βραβείο εφευρετικότητας σε μια στείρα οπαδική μπασκετική περίοδο κερδίζει επάξια η εφημερίδα Πρωταθλητής. Στο εξώφυλλό της στήνει στον τοίχο τον αγαπημένο Λάρυ για την υπέρ του δέοντος αυστηρή αντιμετώπιση, που έτυχε ο Λίνας Κλέιζα στο φιλικό της Λιθουανίας με την Ρωσία, στο πλαίσιο του τουρνουά Ακρόπολις. Άλλωστε, όποιο παιχνίδι και να διαιτητεύει ο διεθνής διαιτητής κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να αφήνει το στίγμα του και έτσι συνέβη και στον χθεσινό αγώνα. Λογικά όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στο παιχνίδι του νέου μεταγραφικού αποκτήματος των ερυθρόλευκων, αλλά ο Λάζαρος Βορεάδης δεν μπορούσε να επιτρέψει κάτι τέτοιο. Με παρατεταμένα και μακρόσυρτα σφυρίγματα, αλλά και με ύφος χολυγουντιανού αστέρα απαίτησε, μάλιστα, σε μια φάση να υψώσει ο Λιθουανός το χέρι του στον καταλογισμό ενός φάουλ, ως δείγμα υποταγής και συμμόρφωσης με την υπόδειξη του παιχνιδιάρη ρέφερι. Ας μην ξεχνάμε ότι η χθεσινή παράσταση αποτελεί απλώς το ορεκτικό σε σχέση με την πολυαναμενόμενη ερμηνεία του στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας.

Συνέχεια...

Τελικά δεν ήταν γραφτό...

Η προετοιμασία της εθνικής Σλοβενίας για το φετινό Ευρωμπάσκετ, ξεκίνησε με αρκετά όνειρα και φιλοδοξίες. Εξαιρουμένου του τραυματία Σάνι Μπετσίροβιτς, όλοι οι υπόλοιποι μεγάλοι Σλοβένοι άσοι, ανταποκρίθηκαν θετικά στο κάλεσμα του ομοσπονδιακού τεχνικού Γιούρι Ζντοβτς. Οι Σλοβένοι, οι οποίοι "διψούν" αρκετά για μια διάκριση σε μια μεγάλη διοργάνωση, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν μια ομάδα που απαρτίζεται, μεταξύ άλλων, από τους Ντράγκιτς, Λάκοβιτς, Ούντριχ, Νάχμπαρ, Μπρέζετς, Σλόκαρ, Σμόντις και Λόρμπεκ! Αναμφισβήτητα όμως, το πιο λαμπρό αστέρι στην φετινή προεπιλογή των Σλοβένων, δεν ήταν άλλος από τον πρωταθλητή του NBA με τη φανέλα των Lakers, τον Σάσα Βούγιατσιτς. Ο Βούγιατσιτς αποφάσισε φέτος να αγωνιστεί με την εθνική ομάδα των ανδρών της πατρίδας του, για πρώτη φορά! Κάτι όμως που δεν έμελλε τελικά να πραγματοποιηθεί...

Σύμφωνα με χθεσινοβραδινή είδηση από τη Σλοβενία, ο Ζντοβτς αποφάσισε να "κόψει" τον guard των Lakers από τη συνέχεια της προετοιμασίας! Οι λόγοι της απόφασης αυτής, είναι καθαρά εξωαγωνιστικοί. Ο Βούγιατσιτς δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα με την "βεντετίστικη" συμπεριφορά του. Έχασε αρκετές προπονήσεις λόγω ασήμαντων, όπως αποδείχθηκε τελικά, τραυματισμών, αδιαφορούσε για το αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού και απαιτούσε να έχει μεγάλο και εγγυημένο χρόνο συμμετοχής. Όλα τα παραπάνω τερτίπια του Βούγιατσιτς εκνεύρισαν τον Ζντοβτς, ο οποίος δεν δίστασε τελικά να τον "στείλει σπίτι του"! Η συμπεριφορά του Βούγιατσιτς, θυμίζει πολύ έντονα έναν πρώην συμπαίκτη του στο Los Angeles, με τον οποίο μάλιστα μοιάζουν αρκετά και σε αγωνιστικό στυλ. Ο λόγος για τον Σέρβο Βλαντιμίρ Ραντμάνοβιτς, τον οποίο ο Πέσιτς έπιασε να τρώει ...μπανάνες στο time out ενός αγώνα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2002! Φυσικά και τον έστειλε κατευθείαν για μπάνιο στα αποδυτήρια...

Έτσι μετά την αποπομπή του Βούγιατσιτς, το ρόστερ των Σλοβένων περιορίστηκε σε 14 παίκτες, από τους οποίους ο Ζντοβτς θα "κόψει" άλλους δύο μέχρι την έναρξη του Ευρωμπάσκετ. Βέβαια υπάρχουν και ευχάριστα νέα για τους Σλοβένους. Οι πόνοι του Ματίας Σμόντις στη μέση αποδείχτηκαν τελικά επιπόλαιοι και ο φόργουορντ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας αναμένεται να επιστρέψει στις προπονήσεις από σήμερα. Για καλό και για κακό πάντως, ο Ζντοβτς κάλεσε στις προπονήσεις της εθνική ομάδας, το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας των Τρικάλων, Μίχα Ζούπαν.

Συνέχεια...

Λιθουανικές στυλιστικές επιλογές

Κι όμως το κιτς και η κακογουστιά έχουν συνέχεια! Ο λόγος φυσικά για τους Λιθουανούς, που μετά την κολεξιόν των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 όταν και πρωτοσυστήθηκαν στον μπασκετικό κόσμο με μια καλτ σειρά ένδυσης, που απαντούσε σε όλα τα χρώματα που περιλαμβάνονται στις παιδικές νερομπογιές και είχε χρηματοδοτήσει ο Μαρτσουλιόνις ήρθε το τουρνουά του Ακρόπολις για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι ότι η λιθουανική φαντασία δύσκολα εγκλωβίζεται. Οι διεθνείς της βαλτικής χώρας παρατάχθηκαν, λοιπόν, στο παρκέ φορώντας υποδήματα γνωστής αθλητικής εταιρίας, που σχεδιάστηκαν κατά παραγγελία της Ομοσπονδίας σε χρώμα καρπουζί! Και εις ανώτερα!!! Α και τον Γιόνας από κοντά...

Συνέχεια...

Η σπαζοκεφαλιά του τριαριού

Με φόντο το must κάθε προετοιμασίας, το τουρνουά Ακρόπολις, ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής ομάδας ετοιμάζεται να ακυρώσει ορισμένες από τις (προ)επιλογές του και να καταλήξει στον special one, που θα μπορέσει να προσφέρει ουσιαστικά στην θέση 3. Η αλήθεια είναι ότι τον Γιόνας Καζλάουσκας τον έχει απασχολήσει αρκετά το θέμα, καθώς πραγματοποίησε αρκετούς πειραματισμούς στην προσπάθειά του να στύψει τους διαθέσιμους παίκτες και να κρατήσει ότι περισσεύει σε ταλέντο και μπορεί να διοχετευτεί στην πονεμένη θέση των small forwards.

Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα: Κάποτε η Ελλάδα έπασχε από σέντερς - δεν είναι άλλωστε και τόσο μακρινή η εποχή που ο Τσέκος ...ο αληταράς μετρούσε στο παρκέ πολλά λεπτά συμμετοχής (εκτός αν προλάβαινε να βγει με φάουλ) - αλλά την δεδομένη χρονική στιγμή τα καθαρόαιμα ελληνικά τριάρια μοιάζουν με τις πολικές αρκούδες (Ursus maritimus) - είναι υπό εξαφάνιση. Μάλιστα οι απουσίες των Θοδωρή Παπαλουκά και Δημήτρη Διαμαντίδη λειτουργούν ως πρόσθετα τροχοπέδια στην εξεύρεση λύσεων, μιας και θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στα αγαπημένα χαμηλά σχήματα που παρέταξε στο παρελθόν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η διακύμανση της απόδοσης του Στράτου Περπέρογλου δημιουργεί πρόσθετη ανησυχία, τότε γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος. Στο πλαίσιο αυτό άρχισαν οι πειραματισμοί και οι κλήσεις απόγνωσης. Από την μια έγινε μια προσπάθεια ο Γιώργος Πρίντεζης να σουλουπωθεί στην επίμαχη θέση, αλλά η έφεση του νεαρού φόργουορντ να κλίνει προς το καλάθι σε συνδυασμό με το αναξιόπιστό του σουτ, που τον οδηγεί σε συνθήκες όπου όταν βρίσκεται ξεμαρκάριστος να ψάχνει την πάσα και το πικ ν ρολ, έχει ως συνέπεια να τρακάρει στους αντιπάλους και οι χώροι να λιγοστεύουν. Από την άλλη, ο Κώστας Καϊμακόγλου έχει καλύτερη σχέση με το καλάθι από μακρινή απόσταση (με στατικό τρόπο), αλλά η πλαστικότητά του δεν του επιτρέπει να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός ως τριάρι. Θυμηθείτε πως είχε ρίξει ο Παναθηναϊκός στο καναβάτσο το Μαρούσι στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας: όταν ο Καϊμακόγλου κλήθηκε να περιορίσει τον Περπέρογλου...

Με αυτά και με αυτά κλήθηκαν οι Γιάννης Γεωργαλής και Κώστας Παπανικολάου, έτσι ώστε να δώσουν απαντήσεις στην σπαζοκεφαλιά του τεχνικού τιμ. Ο μεν πρώτος τέθηκε γρήγορα νοκ άουτ, ενώ ο δεύτερος απασχολεί ακόμα για το αν μπορεί να αντεπεξέλθει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Σίγουρα πρόκειται για τον παίκτη που πληροί τις προϋποθέσεις της θέσης αλλά... Μπορεί στις διοργανώσεις που συμμετείχε να έκανε πάρτυ, εντούτοις απέναντι σε άγχος και άντρες αντιπάλους θα αντιμετωπίσει πρόβλημα. Κάποτε ο Ρεντζιάς άφηνε τον μπασκετικό κόσμο άφωνο στο Παγκόσμιο των Εφήβων του 1995, αλλά όταν πήρε το βάπτισμα του πυρός στο Ευρωμπάσκετ της ίδιας χρονιάς αποτέλεσε νόστιμο μεζέ για Ντίβατς, Ρέμπρατσα, Σαμπόνις και λοιπούς πειναλέους σέντερς. Προσοχή δεν μιλάμε για τις δυνατότητες και την προοπτική του παίκτη - κάτι που εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο μάνατζερς και αυλικοί - αλλά για το ΤΩΡΑ. Όποιος και αν είναι ο εκλεκτός του Καζλάουσκας θα είναι ρίσκο και γι' αυτό πρέπει να πάρει το μικρότερο δυνατό. Πάντως κατά την προσφιλή ελληνική τακτική οι διακριθέντες θα είναι οι απόντες...

Συνέχεια...

Η απίστευτη ιστορία της νέας ομάδας του Κώστα Βασιλειάδη

Με τις μεταγραφικές υποθέσεις των ομάδων της Α1 και την εθνική ομάδα να κυριαρχούν στην επικαιρότητα τις τελευταίες εβδομάδες, η είδηση πέρασε στα ψιλά. Ο Κώστας Βασιλειάδης, ένας παίκτης που η μη κλήση του στη φετινή εθνική Ελλάδος εξακολουθεί να προβληματίζει ορισμένους, θα αγωνίζεται τη νέα σεζόν στην ισπανική ACB με τη φανέλα της Obradoiro. Η Obradoiro που εδρεύει στην Γαλικία και ιδρύθηκε το 1970, είναι νεοφώτιστη στην κορυφαία κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος. Η ιστορία της ανόδου της στην ACB, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και έχει τις ρίζες της στο μακρινό 1990...

Το 1990 λοιπόν, η Obradoiro και η Murcia κλήθηκαν να αγωνιστούν σε μια σειρά play-out, με έπαθλο την παραμονή στην πρώτη κατηγορία. Η Murcia επικράτησε και εξασφάλισε την παραμονή της στην πρώτη κατηγορία ενώ η Obradoiro τελικά υποβιβάστηκε. Όμως η κόντρα των δύο ομάδων συνεχίστηκε και εκτός παρκέ. Η ομάδα της Γαλικίας ισχυρίστηκε πως ο Αργεντίνος παίκτης της Murcia, Esteban Perez, αγωνιζόταν παράτυπα ως Ισπανός. Πράγματι, τέσσερα χρόνια αργότερα, οι ισχυρισμοί αυτοί επιβεβαιώθηκαν. Ο συγκεκριμένος μπασκετμπολίστας αποδείχθηκε πως είχε πλαστογραφήσει δημόσια έγγραφα, τα οποία αποδείκνυαν την ισπανική καταγωγή του. Η νέα ομάδα του Κώστα Βασιλειάδη, ζήτησε από την ισπανική ομοσπονδία να κερδίσει στα "χαρτιά" τους αγώνες με την Murcia και να παίξει στην πρώτη κατηγορία από τη νέα σεζόν. Τελικά η ισπανική ομοσπονδία απέρριψε την ένσταση της Obradoiro παρά την απόδειξη της απάτης του Perez και "πέταξε" την υπόθεση στο καλάθι των αχρήστων. Όμως οι παράγοντες της Obradoiro δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια για δικαίωση της ομάδας τους...

Αμέσως μετά την απόρριψη του αιτήματός τους από την ισπανική ομοσπονδία, προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Το δικαστικό σύστημα της Ισπανίας, που φημίζεται για την γραφειοκρατία και τις χρονοβόρες διαδικασίες του, έκανε τελικά το θαύμα του! 18 χρόνια μετά τους αγώνες της Murcia με την Obradoiro, δικαίωσε την ομάδα της Γαλικίας και διέταξε την ACB να δεχθεί στους "κόλπους" της την Obradoiro, με τις ίδιες οικονομικές προϋποθέσεις μάλιστα που ίσχυαν το 1990! Απίστευτο και όμως αληθινό! Η απόφαση αυτή βέβαια ξεσήκωσε αντιδράσεις. Η πρώτη ισπανική κατηγορία είχε μετατραπεί εν τω μεταξύ σε επαγγελματική λίγκα και η ισπανική ομοσπονδία δεν ήταν πλέον ο οργανωτικός φορέας του πρωταθλήματος. Η ACB, που αποτελεί τον φορέα ευθύνης του ισπανικού πρωταθλήματος (ο αντίστοιχος ΕΣΑΚΕ δηλαδή), αρνήθηκε να υποβιβάσει κάποια από τις ομάδες της ώστε να αδειάσει θέση για την Obradoiro. Έτσι ο "κλήρος έπεσε" στην ισπανική ομοσπονδία, η οποία υποχρεώθηκε τη σεζόν που θα επιλέξει να αγωνιστεί στην ACB η Obradoiro, να μειώσει σε μία από δύο τις προβιβαζόμενες από την δεύτερη κατηγορία ομάδες. Τελικά κάτι τέτοιο δεν χρειάστηκε. Η Obradoiro επέλεξε να παίξει στην ACB από τη σεζόν 2009-2010. Με τις ομάδες όμως της ACB να είναι 15 ύστερα από τον υποβιβασμό των Menorca και Cai Zaragoza και την διάλυση της Girona, μια σεζόν πριν, δεν χρειάστηκε να θυσιαστεί κάποια θέση για λογαριασμό της ομάδας από την Γαλικία. Οι δύο ομάδες που κέρδισαν την άνοδο από την LEB Oro (Alicante και Valladolid) θα αγωνιστούν κανονικά στην ACB και η 18άδα των ομάδων θα συμπληρωθεί από την Obradoiro.

Η συμμετοχή πάντως της Obradoiro στην ACB πέρασε από "χίλια κύματα". Η ομάδα, που στο μεταξύ είχε φτάσει να αγωνίζεται στα περιφερειακά πρωταθλήματα, έδωσε μάχη ώστε να εξασφαλίσει τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους. Τελικά τα κατάφερε, με τους τοπικούς φορείς της πόλης Santiago de Compostella να αναλαμβάνουν να στηρίξουν σε μεγάλο ποσοστό την προσπάθεια της ομάδας. Οι πρώτες της μεταγραφικές κινήσεις δείχνουν πάντως αρκετά καλές και δίνουν ελπίδες στους φίλους της ομάδας για παραμονή στην ACB. Εκτός του Βασιλειάδη, η Obradoiro απέκτησε, με την μορφή δανεισμού από την Μπαρτσελόνα, τον ταλαντούχο Βόσνιο φόργουορντ Nihad Dedovic ενώ με κανονικές μεταγραφές, ενισχύθηκε με τον έμπειρο Κροάτη σέντερ Drago Pasalic, τον Ρώσο πρώην φόργουορντ της Μπανταλόνα Dmitry Flis και τον διεθνή Νιγηριάνο σέντερ, με θητεία στην Σκαβολίνι Πέζαρο, Jeleel Akindele. Πάντως, η όλη ιστορία της ομάδας, θυμίζει λίγο από τη δική μας Καβάλα! Δεν συμφωνείτε;

Συνέχεια...

Το τουρνουά της Σεβίλλης

Τα φιλικά τουρνουά συνεχίζονται και στη Σεβίλλη είδαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Οι Ισπανοί κατέκτησαν με 3 στα 3 την πρώτη θέση, κι αυτό δεν προκαλεί εντύπωση. Το ότι επικράτησαν με χαρακτηριστική άνεση απέναντι σε ομάδες δυνατές όπως οι Λιθουανοί και οι Σλοβένοι xωρίς το Γκασόλ, είναι αυτό που κρατάμε.

Οι Ισπανοί υποδέχθηκαν πρώτα τους Βρετανούς. Τους σεβάστηκαν αρκετά μιας και δεν πάτησαν ιδιαίτερα το γκάζι. Και πάλι κέρδισαν σχεδόν με είκοσι πόντους διαφορά, 84-63, με το Μάρκ Γκασόλ χωρίς το εμπόδιο του αδερφού του να είναι ο πρώτος σκόρερ με 17, όσους πέτυχε και ο Ναβάρο. Σειρά είχαν οι Σλοβένοι, που στο πρώτο ημίχρονο ήταν ανταγωνιστικοί. Στην ανάπαυλα βρίσκονταν μόλις τέσσερις πόντους πίσω, κυρίως χάριν του Έραζεμ Λόρμπεκ, που έδειξε στη Μπάρτσα ότι μπορεί να σκοράρει 18 πόντους σε ένα ημίχρονο αν χρειαστεί. Τελικό σκορ 89-71. Πρώτοι σκόρερ ξανά Μάρκ και Χ.Κ., ξανά με 17 πόντους έκαστος. Ο Λόρμπεκ σταμάτησε στους 23. Τρίτη και τελευταία έλαβε χώρα η επικράτηση των Φούριας Ρόχας επί των Λιθουανών, με 100-74! Ήδη στις αρχές τις τρίτης περιόδου οι Ισπανοί βρίσκονταν 28(!) πόντους μπροστά... Αυτή τη φορά ο Ναβάρο έβαλε 23 πόντους, αλλά τη σημαντικότερη άνοδο εμφάνισε ο Βίτορ Κλαβέρ. Άλλο ένα όπλο στη φαρέτρα των Ισπανών λοιπόν, που πολλοί παραβλέπουν. Διασωθέντες κατά βάση οι Λαβρίνοβιτς.

Πάμε και στους υπόλοιπους τώρα. Οι δεύτεροι Λιθουανοί κέρδισαν πιο εύκολα από ότι δείχνει το σκορ με 81-75 τους Σλοβένους και επικράτησαν πολύ εύκολα με 97-62 των Βρετανών. Πέρα από τους προαναφερθέντες διδύμους, λύσεις στο σκοράρισμα βρίσκει ως τώρα ο Μπουτάουτας και από το αξιόπιστο σουτ του Ντελινινκάιτις. Οι Σλοβένοι όσο πονά και είναι αμφίβολος ο Σμόντις πονούν κι αυτοί. Το γεγονός ότι έχασαν ακόμα και από τους Βρετανούς με 63-56, μόνο προβληματισμό μπορεί να προκαλέσει.

Πόσο πιο μονόπλευρο μπορεί να μοιάσει αυτό το Ευρωμπάσκετ; Αν δεν είναι απόλυτο φαβορί μια ομάδα που κέρδισε άνετα δύο από τις 4-5 άλλες ομάδες που έχουν βλέψεις για μετάλλιο χωρίς καν τον καλύτερό της παίκτη, τότε ποιος είναι;

Συνέχεια...

Μια ζέστη, μια κρύο...

Το τριεθνές τουρνουά, που διοργάνωσε η ΕΟΚ στο ΟΑΚΑ το τελευταίο τριήμερο, ολοκληρώθηκε με την ομάδα της Σερβίας να κατακτά τελικά την 1η θέση. Οι Σέρβοι πέτυχαν δύο νίκες επί Λετονίας και Ελλάδας αντίστοιχα, δείχνοντας αρκετά καλό αγωνιστικό πρόσωπο ειδικά στο ματς με αντίπαλο την εθνική μας ομάδα. Όσον αφορά την ελληνική ομάδα του Γιόνας Καζλάουσκας, ο απολογισμός ήταν μια νίκη και μια ήττα, με τις εντυπώσεις από το κάθε παιχνίδι να είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.

Το παιχνίδι ενάντια στη Λετονία αποδείχθηκε υγιεινός περίπατος για την εθνική μας ομάδα. Με όπλο την πολύ καλή άμυνα και το σκοράρισμα σε "τρανσίσιον" παιχνίδι, κάτι που δεν είχαμε τα προηγούμενα χρόνια, η Ελλάδα πήρε από νωρίς κεφάλι στο σκορ για να κλείσει τελικά το ματς στο 80-52! Εξαιρετικός ο Καλάθης που δείχνει να έχει προσαρμοστεί αρκετά γρήγορα στην ομάδα και μαζί με τον Σπανούλη αναμένεται να "τραβήξουν το κουπί" στον οργανωτικό τομέα. Αναγεννημένος ο Σκορτσιανίτης, ο οποίος βρίσκεται πλέον σε ιδανική κατάσταση από πλευράς σωματικού βάρους. Μελανά σημεία τα αρκετά χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και η περιφερειακή μας αστοχία. Σχετικά με τους Λετονούς, απογοήτευσαν σε σχέση με όσα έδειξαν στα προηγούμενα φιλικά. Πιστεύω πάντως ότι δεν είναι τόσο κακή ομάδα όσο δείχνει το τελικό σκορ της αναμέτρησης.

Το χαρακτηρισμένο ως πρώτο σοβαρό τεστ της εθνικής ομάδας με αντίπαλο την Σερβία, δεν είχε την ίδια ευτυχή κατάληξη. Η Ελλάδα γνώρισε την ήττα με 83-82, προβληματίζοντας αρκετά με την απόδοσή της. Το πρόβλημα στο ριμπάουντ εξακολούθησε να υφίσταται για δεύτερο συνεχή αγώνα. Από τη μία τα ανύπαρκτα μπλοκ άουτ και από την άλλη η αδυναμία του "soft" για το ύψος του Κουφού να σπρώξει τους αντίπαλους ψηλούς, έδωσαν τη δυνατότητα στους νεαρούς, ως επί το πλείστον Σέρβους, να πραγματοποιήσουν αρκετές δεύτερες επιθέσεις. Αρκετά και τα αμυντικά προβλήματα της ομάδας, με τον Κουφό να είναι και σε αυτόν τον τομέα ο αρνητικός πρωταγωνιστής. Γενικότερα στην άμυνα, η ομάδα έδειξε να μην έχει την "σπιρτάδα" του πρώτου ματς. Οι 46 πόντοι που δεχθήκαμε στο ημίχρονο και οι 30 στο τελευταίο δεκάλεπτο αποδεικνύουν την άσχημη αμυντική μας συμπεριφορά. Αρκετά κακή και η εφαρμογή της ζώνης 2-3 στο πρώτο ημίχρονο, την οποία ο Τεόντοσιτς "έσπασε" εύκολα με πάσες στην πλάτη της άμυνας.

Στο επιθετικό κομμάτι, η ομάδα "σκόνταψε" πάνω στο πολύ διαβασμένο παιχνίδι των Σέρβων. Ο Ίβκοβιτς αντιμετώπισε το τρανσίσιον με γρήγορες επιστροφές και ασφυκτική πίεση στο κατέβασμα της μπάλας. Από εκεί και πέρα το επιθετικό παιχνίδι της εθνικής θύμιζε προηγούμενες εποχές. Συνεχόμενα πικ εν ρολ, με τους περιφερειακούς και ιδιαίτερα τον Σπανούλη να κρατούν την μπάλα αρκετή ώρα στην κατοχή τους και τον Σκορτσιανίτη να παλεύει να "βάλει πλάτη" ως άλλος Λάζαρος Παπαδόπουλος! Εκεί που πίστεψα πως ο "Δράκος" επέστρεψε στον πάγκο της εθνικής, ήταν όταν στο τελευταίο δεκάλεπτο επιστρατεύθηκε από τον Καζλάουσκας το παλιομοδίτικο figure 8, για να καταφέρει να σκοράρει η εθνική δύο συνεχόμενα τρίποντα με τον Βασίλη Σπανούλη. Προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα με τον επιθετικό προσανατολισμό της εθνικής. Θεωρώ ότι ο Κουφός μπορεί να αξιοποιηθεί περισσότερο στο συγκεκριμένο τομέα και να μην αναλώνεται μονάχα στο να "σκρινάρει" τα γκαρντ στην κορυφή του τριπόντου. Στα θετικά της ομάδας καταγράφεται σαφώς η βελτίωση στο περιφερειακό σουτ, με τον Στράτο Περπέρογλου να συμβάλει σημαντικά στον εν λόγω τομέα.

Όσον αφορά την ατομική κριτική, ο Καλάθης επιβεβαίωσε την προσαρμογή του στο περιβάλλον της εθνικής και έδειξε ότι είναι ο πιο καθαρός άσος από τους γκαρντ της ομάδας. Οφείλει βέβαια να περιορίσει τις λάθος πάσες σε καταστάσεις πίεσης. Το ίδιο ισχύει και για τον Σπανούλη, που έδειξε πως στις κρίσιμες στιγμές αυτός θα αναλάβει να πάρει την ομάδα στις πλάτες του. Ο Ζήσης ήταν ο γνωστός "κακός Ζήσης" των τελευταίων 2-3 ετών, με εμφανή αδυναμία στο τελείωμα των φάσεων. Ακόμα και έτσι όμως, είναι σίγουρα καλύτερος από τον "άφαντο" Καλαμπόκη και τον Τσαλδάρη, που φάνηκε μόνο στην άμυνα. Καλή εμφάνιση από τον Στράτο Περπέρογλου που έδωσε λύσεις στο σκοράρισμα. Ο Πρίντεζης αναλώθηκε σε καθαρά αμυντικό ρόλο ενώ και η απόδοση του Φώτση κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα. Ο Σκορτσιανίτης έκανε σαφές πως βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα, την ίδια στιγμή που ο Κουφός έδειχνε να βρίσκεται "έξω από τα νερά του". Τέλος ο Γλυνιαδάκης έκανε αρκετά καλή εμφάνιση, με το "δέσιμο" της ελληνικής άμυνας στο τρίτο δεκάλεπτο, να πιστώνεται, εν πολλοίς, στην δική του παρουσία στο παρκέ.

Κλείνοντας, ας σταθούμε λίγο και στη σερβική εθνική ομάδα. Μια ομάδα που έχει πολύ μέλλον και χθες έβγαλε αρκετή ενέργεια πάνω στο παρκέ. Η αμυντική πίεση των Σέρβων ήταν ο καταλύτης ώστε να φτάσουν στην νίκη. Εντυπωσίασε ο γκαρντ Πάουνιτς της βελγικής Οστάνδης και πολύ καλοί ήταν οι Τρίπκοβιτς, Μάτσβαν και Τέπιτς, με τον τελευταίο πάντως να υποπίπτει σε δύο σημαντικά λάθη στο τελευταίο δίλεπτο. Ο Τεόντοσιτς του πρώτου ημιχρόνου, έστειλε το μήνυμα πως ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη από άλλον πλέϋ μέικερ. Το σημαντικό βεβαίως για τους Σέρβους, είναι ότι η ομάδα τους βαδίζει πλέον στο σωστό δρόμο, απαλλαγμένη από τις βεντετίστικες και προβληματικές συμπεριφορές των τελευταίων χρόνων.

Συνέχεια φιλικών από Δευτέρα, με το τουρνουά "Ακρόπολις" να φιλοξενεί τις Ρωσία, Σερβία, Λιθουανία και Ελλάδα. Στις 19:00 ο πρώτος αγώνας κάθε ημέρας και στις 21:45 ο δεύτερος. Νομίζω πως είναι λίγο "τραβηγμένη" η ώρα διεξαγωγής του 2ου αγώνα, ειδικά σε μια περίοδο που η συγκοινωνιακή πρόσβαση στο ΟΑΚΑ έχει περιοριστεί. Ακόμα και έτσι, καλό θα είναι όσοι μπορούν να παραβρεθούν στο γήπεδο και να στηρίξουν την εθνική ομάδα, ενόψει της δύσκολης συνέχειας.

Συνέχεια...

Απορίες vol II

1. θα πραγματοποιήσει ο Ολυμπιακός και άλλη μεταγραφή;

2. Σε ποια ομάδα θα αγωνίζεται του χρόνου ο Δημήτρης Τσαλδάρης;

3. Ποια θα είναι τελικά η 14η ομάδα της Α1;

4. Τι άλλο ακόμα θα δοκιμάσει ο Καζλάουσκας στη θέση 3;

5. Πως εξελίσσεται η θεραπεία του Παναγιώτη Βασιλόπουλου;

6. Οι Παπαλουκάς και Διαμαντίδης "είναι μέρος ενός συντονισμένου σχεδίου, με στόχο να πληγεί η εθνική ομάδα";

7. Με ποιον τρόπο προτίθεται να "ασχοληθεί η ΕΟΚ με τους απόντες μετά το Ευρωμπάσκετ";

8. Θα προλάβει ο Πάου Γκασόλ να αγωνιστεί στο τουρνουά της Πολωνίας;

9. Πόσα κιλά είναι πλέον ο Σοφοκλής Σκορτσιανίτης;

10 Άραγε ο Στεφόν Μάρμπουρι είναι ...gay;

Συνέχεια...

Πλάβι ερωτηματικά...

Παρίσκε Κομούνε, περιοχή Ντετελίναρα (έτσι ονομάζουν οι ντόπιοι την περιοχή - εξού και η συμμορία Ντετελίναρα), Νόβι Σαντ, Βοϊβοντίνα, Σερβία. Το Greek Hoopz εκπέμπει από εδώ και μεταξύ μπόλικης μπύρας και πλιέσκαβιτσα σας μεταφέρει τον σφυγμό του ανάδελφου έθνους σχετικά με την προετοιμασία του, τις ίντριγκές του και τις φιλοδοξίες του αναφορικά με το επερχόμενο Ευρωμπάσκετ. Οι μπασκετικές συζητήσεις μπορεί να εξαντλούνται στην αναστάτωση που προκλήθηκε στον πάγκο του Ερυθρού Αστέρα μετά το διαζύγιο με τον Πέσιτς, την αρπαγή (;) με τον παραδοσιακό μασονικό τρόπο από την Παρτίζαν ενός ακόμα Μαυροβούνιου - του Ντάσιτς αυτή τη φορά - αλλά τα βλέμματα είναι στραμμένα στο πάλαι ποτέ καμάρι της χώρας: την Εθνική ομάδα Σερβίας (ελέω των τελευταίων επιτυχιών στο τένις, καφέ και μπαρς είναι μονίμως συντονισμένα στις προσπάθειες των Τζόκοβιτς και Ιβάνοβιτς - άκουσον άκουσον...).

Το παράπονο για την συμπεριφορά των βεντέτων και η δυσαρέσκεια για την συνεχόμενη σύγκρουση με την Ομοσπονδία είναι διάχυτα, αλλά η πίστη των ομόδοξων στο πρόσωπο του Ίβκοβιτς είναι δεδομένη. Τι και αν κάποτε είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για διάκριση στον έτερο κορυφαίο προπονητή Ζέλικο Ομπράντοβιτς και το καράβι πήγε άπατο, με τα μεθεόρτια να περιλαμβάνουν μαραθώνια συνέντευξη, διάρκειας τριών ωρών, του Ζοτς στο Κανάλι SOS όπου και δεινοπάθησε από την παλαϊκή επίθεση (η συνέντευξη έχει περιέλθει στην κατοχή του Greek Hoopz και εν καιρώ θα δημοσιοποιηθεί, προκειμένου να γίνει κατανοητός ο όρος "μασονικό ξεκατίνιασμα"), εκείνοι συνεχίζουν να εμπιστεύονται την προπονητική τους σχολή και να περιφρονούν τα καμώματα των παικτών. Μιας και αναβίωσαν μνήμες του 2005, η πληγή που αφορά στους τότε διεθνείς, όπου με πρωτοστάτη τους Γιάριτς και Γκούροβιτς (παρεμπιπτόντως ο τελευταίος έχει προχωρήσει στην ανέγερση ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων, το αρχιτεκτονικό ύφος των οποίων συγκρούεται με την φονξιοναλιστική και μεταμοντέρνα πολιτική που είχε υιοθετήσει το κομουνιστικό καθεστώς, με αποτέλεσμα ο χαρακτηρισμός του ανεπιθύμητου να μην εγκλωβίζεται μόνο στο παρκέ αλλά να επεκτείνεται και στους πολεοδομικούς κύκλους) απόλαυσαν όλα... τα κάλη της πόλης, δεν έχει κλείσει. Ωστόσο, το εκ φύσεως υπεροπτικό ύφος των Σέρβων δεν τους επιτρέπει να μην στοχεύουν στην κορυφή. Το "πώς;" είναι ένα καλό ερώτημα. Το "με ποιούς;" ακόμα καλύτερο. Όταν μάλιστα το ριζικό πογκρόμ των (διεθνών) Σέρβων από Αμερικανούς σε μια από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες - τον Ολυμπιακό - εξαρτάται, σε ένα βαθμό, από την απόδοση του Μίλος Τεόντοσιτς στο επερχόμενο Ευρωμπάσκετ, τότε γίνεται αντιληπτή η κρίση στους κόλπους των πλάβι. Τα αποκαλυπτήρια με τους Γερμανούς έδωσαν ένα στίγμα ότι πρόκειται για συμπαγής ομάδα, αλλά δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως κομβικά, μιας και η Νασιονάλμανσαφτ δεν πείθει. Έπονται τα φιλικά με την Εθνική Ελλάδας. Για να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο κάθε σάκος...

Συνέχεια...

Tίποτα το ιδιαίτερο

Οι μέρες περνούν γρήγορα και η έναρξη του Ευρωμπάσκετ πλησιάζει. Κι αν για την Ελλάδα περιμένει κανείς το τουρνουά Ακρόπολις για τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα, το ενδιαφέρον προσέλκυσε, αυτές τις μέρες, το 02 τουρνουά που έλαβε χώρα στο Λονδίνο. Με τις ομάδες που μπορούν να κινηθούν ψηλά (Ισπανία, Ελλάδα, Λιθουανία, Γαλλία, Σλοβενία, Κροατία) να είναι πάνω κάτω γνωστές, τα φανερά αουτσάιντερ (Βουλγαρία, ΠΓΔΜ) επίσης, τα ερωτηματικά είναι λίγα. Κι αν οι εμφανώς αποδυναμωμένες Γερμανία, Ρωσία και η μέτρια Λετονία δεν είναι δυσεπίλυτοι γρίφοι, οι τέσσερις ομάδες που συμμετείχαν στο Λονδρέζικο τουρνουά, είναι μαζί με την αγνώριστη Σερβία, οι λιγότερο προβλέψιμες όσον αφορά την επικείμενη πορεία τους.

Αρχικά η απογοήτευση ήταν οι οικοδεσπότες Βρετανοί. Στο πρώτο τους παιχνίδι αντιμετώπισαν τους μελλοντικούς γηπεδούχους Πολωνούς, οι οποίοι μάλιστα έχουν στερηθεί λόγω τραυματισμού τον βασικό τους σέντερ και φιναλίστ του ΝΒΑ, Μάρτσιν Γκόρτατ. Οι Βρετανοί ξεκίνησαν δυνατά, αλλά είδαν τελικά το Λόγκαν, το Λαμπέ και το Σέβσικ να τους καταβάλουν άνετα, με 56-70. Με τους Τούρκους το πάλεψαν περισσότερο αλλά έχασαν με 63-70, κυρίως επειδή έδειξαν σημαντική αδυναμία στο να περιορίσουν με προσαρμοσμένες άμυνες τον πολύ καλό Ερσάν Ιλιασόβα. Στο τρίτο και τελευταίο τους παιχνίδι ηττήθηκαν με 69-79 από τους Ισραηλινούς, χωρίς πάλι να δείξουν κάτι το ιδιαίτερο. Ο Χαλπερίν με 29(!) πόντους και ο Ελιγιάχου με 16, έμοιαζαν να παραβιάζουν πολύ άνετα την αντίπαλη άμυνα και η ομάδα που θα κατέβει χωρίς Γκόρντον και Ντενγκ, μοιάζει να έχει ίσως και χειρότερες προοπτικές για κάτι καλό, σε σχέση με ότι εκτιμούσαμε ως τώρα. Μοναδικός διασωθείς, ο πολύ καλός νέος συμπαίκτης του Πρίντεζη, ο Τζόελ Φρίλαντ.

Έπειτα ας περάσω στο Ισραήλ, μιας και είναι μια από τις ομάδες που θα αντιμετωπίσει η δική μας εθνική στην πρώτη φάση. Παρότι στον πρώτο τους αγώνα δυσκολεύτηκαν πολύ με τους Τούρκους και ηττήθηκαν με το ευρύ 85-69, απέναντι σε πιο εύκολους αντιπάλους τα πήγαν καλύτερα και σιγά σιγά βρήκαν ρυθμό. Πριν από την προαναφερθείσα νίκη, κέρδισαν άνετα (86-72) και τους Πολωνούς. Έδειξαν κάποια καλά στοιχεία αλλά με ηγέτες τον Ελιγιάχου και το Χαλπερίν - που δε φημίζεται κιόλας για τις ηγετικές του ικανότητες - δεν πάνε μακριά. Εκτός κι αν αποδώσει τόσο πια, το κρυφό χαρτί που λέγεται Μπέρσταϊν, που στη μέρα του μπορεί να σκοράρει κατά βούληση, πράγμα που απέδειξε και στο ματς με τους Πολωνούς όπου σταμάτησε στους 28.

Οι Πολωνοί με μια νίκη επί των Βρετανών μόνο δεν έπεισαν κανένα. Μόνο με το Λόγκαν δεν θα δείξουν κάτι παραπάνω από μια μετριότητα, εκτός πια κι αν η επανένταξη του Γκόρτατ στο ρόστερ τους ανεβάσει τόσο. Δύσκολο... Κλείνοντας οι Τούρκοι, με μόνο δύο παίκτες προερχόμενους εκτός Superlig, θα βασιστούν πάνω τους κι όσο μακρύτερα φτάσουν, τόσο περισσότερες υποσχέσεις θα αφήσουν για τον επόμενο χρόνο, όταν και θα διοργανώσουν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Πέρα από τους Τούρκογλου και Ιλιασόβα, προσέξτε το Σαβάς. Μοιάζει ανερχόμενος ψηλός και είναι μόνο 22.

Το συμπέρασμα είναι απλό. Από τις τέσσερις ομάδες, οι δύο, εκτός προσκηνίου στο παρελθόν, δεν έδειξαν τίποτα το ιδιαίτερο. Το Ισραήλ είναι λίγο καλύτερο στα φόργουορντ όσο ωριμάζει ο Ελιγιάχου αλλά δε μοιάζει ικανό να βγει καν από τον ομίλους προς την οκτάδα. Οι Τούρκοι έπεισαν ότι είναι καλύτεροι από τις άλλες τρεις ομάδες και μπορούν ίσως να μπουν και στην οκτάδα. Χωρίς Οκούρ δύσκολα κοιτάζουν ψηλότερα. Άσε που οι βλέψεις τους είναι για του χρόνου...

Συνέχεια...

Τέλος εποχής για το "αγριογούρουνο"

Η μεγάλη γενιά των Αργεντίνων παικτών, που οδήγησε την εθνική ομάδα σε μεγάλες επιτυχίες την τελευταία δεκαετία, φτάνει σιγά-σιγά στη δύση της καριέρας της. Οι περισσότεροι παίκτες από τη "χρυσή" ομάδα του 2004 έχουν ήδη ξεπεράσει τα τριάντα. Οι 37άρηδες πλέον Μοντέκια και Βολκοβίτσκι έχουν αποσυρθεί εδώ και χρόνια από την εθνική ομάδα και "κολλάνε" τα τελευταίας του ένσημα, σε Αργεντινή και Πουέρτο Ρίκο αντίστοιχα. Ο Ομπέρτο "πάτησε" ήδη τα 34 και του χρόνου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τουρκίας αναμένεται να "χορέψει" το τελευταίο του "τανγκό" με τη φανέλα της εθνικής. Οι 32άρηδες Σάντσεθ και Τζινόμπιλι, αντιμετωπίζουν ο καθένας τα δικά του προβλήματα. Ο πρώην play maker της Ρεάλ, που δεν αγωνίζεται πλέον στην εθνική ομάδα, προσπαθεί ακόμα να βρει ομάδα ενώ ο Μανού δίνει μάχη για να επανέλθει από τον περσινό τραυματισμό του στον αστράγαλο. Ο Πριτζιόνι, ο οποίος δεν αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση, όμως και αυτός επίσης έφτασε τα 32. Ο Χέρμαν "τριαντάρισε" και αυτός αλλά ούτως ή άλλως έχει αποσυρθεί από τη εθνική ομάδα, από το 2006. Οι συμπληρωματικοί Γκάμπριελ Φερνάντεθ και Λεονάρντο Γκουτιέρεζ είναι 33 και 32 αντίστοιχα, με τον δεύτερο πάντως, να συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εθνική. Οι πλέον "μάχιμοι", ηλικιακά τουλάχιστον, φαίνεται να είναι οι Σκόλα και Νοτσιόνι (29 ετών έκαστος) και σίγουρα ο νεότερος όλων Κάρλος Ντελφίνο (26 ετών), ο οποίος μάλλον θα αποτελέσει τον ηγέτη της εθνικής ομάδας τα επόμενα χρόνια. Ξεχάσαμε κάποιον; Δεν ξεχάσαμε, απλώς αφήσαμε για το τέλος τον γηραιότερο εκείνης της μεγάλης ομάδας, τον Ούγκο Σκονοκίνι. Ο 38χρονος πλέον άσος, αποχώρησε και επίσημα από την ενεργό δράση στις αρχές Αυγούστου ύστερα από καριέρα 20 συνολικά ετών!

Ο Σκονοκίνι, ή "αγριογούρουνο" όπως ήταν το παρατσούκλι του λόγω της ορμής και της εκρηκτικότητας του, γεννήθηκε το 1971 στην επαρχία Santa Fe της Αργεντινής. Σε ηλικία μόλις 18 ετών μετακόμισε στην Ιταλία για λογαριασμό της Ρέτζιο Καλάμπρια, ομάδα που έφερε αργότερα στην Ευρώπη τόσο τον Τζινόμπιλι όσο και τον Ντελφίνο. Αγωνίστηκε κατά σειρά σε Ρέτζιο, Μιλάνο και Ρόμα μέχρι το 1996 όταν και πήρε μεταγραφή στον ΠΑΟ του Μάλκοβιτς. Εκεί έτυχε σε πολύ άσχημη σεζόν και έτσι την αμέσως επόμενη χρονιά, μετακόμισε στην Κίντερ του Μεσίνα. Στη Μπολόνια παρέμεινε για 4 χρόνια, με κορυφαία του στιγμή την κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 1998. Στη συνέχεια έπαιξε σε Ταού και ξανά σε Μιλάνο και Ρόμα ενώ την τελευταία διετία αγωνίστηκε στην Πιατσεντίνα, ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας της Ιταλίας. Υπήρξε μέλος της εθνική ομάδας της Αργεντινής για 7 συνεχή έτη (1997-2004), με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς της Αθήνας και το αργυρό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιντιανάπολις το 2002. Ήταν μάλιστα ο "μοιραίος" της Αργεντινής στον τελικό εκείνου του τουρνουά, καθώς αστόχησε σε lay up στην εκπνοή του αγώνα, σε μια φάση που ο Έλληνας διαιτητής Πιτσίλκας σίγουρα την θυμάται ακόμη...

Οι Αργεντίνοι τίμησαν τον Σκονοκίνι για την προσφορά του στο μπάσκετ της χώρας, στο πλαίσιο τετραεθνούς τουρνουά που διοργανώθηκε από 2 εώς 5 Αυγούστου στο Ροζάριο της Αργεντινής. Μάλιστα στο παιχνίδι με αντίπαλο την Ουρουγουάη, ο Σκονοκίνι αγωνίστηκε για μερικά λεπτά με την ομάδα της Αργεντινής, πετυχαίνοντας 3 πόντους. Να υπενθυμίσουμε πως το φετινό καλοκαίρι περιλαμβάνει αγωνιστική δράση για την αμερικανική ήπειρο, αφού σε 12 μέρες από τώρα, ξεκινά στο Πουέρτο Ρίκο το Fiba Americas Championship, δηλαδή το αντίστοιχο τουρνουά με το δικό μας Ευρωμπάσκετ. Οι Αργεντίνοι προετοιμάζονται αυτό το διάστημα, με τον κόουτς Σέρχιο Ερνάντεθ να μην υπολογίζει στα περισσότερα από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας. Ο Τζινόμπιλι προσπαθεί να αναρρώσει από τον τραυματισμό του, οι Νοτσιόνι και Ομπέρτο προτίμησαν να ξεκουραστούν και ο Ντελφίνο ψάχνει να βρει ομάδα για του χρόνου. Ηγέτης στην φετινή προσπάθεια των Αργεντίνων θα είναι ο "πιστός στρατιώτης" της εθνικής Λουίς Σκόλα, ο οποίος θα πλαισιώνεται από παίκτες που έπαιξαν πέρυσι στο Πεκίνο με την εθνική ομάδα, όπως ο Χουάν Γκουτιέρεζ, ο Ρόμαν Γκονζάλεθ, ο Φεντερίκο Κάμερικς, ο Πάολο Κιντέρος και ο "βετεράνος" Λεονάρντο Γκουτιέρεζ. Η προοπτική να ενταχθεί στην ομάδα ο Πάμπλο Πριτζιόνι, εξαρτάται από το διάστημα που θα χρειαστεί ώστε να ολοκληρωθεί η επικείμενη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Κάτι ανάλογο είναι πολύ πιθανό να συμβεί και με τον Κάρλος Ντελφίνο, ο οποίος ανακοίνωσε μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας, πως έμεινε ελεύθερος από την Κίμκι. Ο Ερνάντεθ θα τον περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή, εάν και εφόσον ο Ντελφίνο καταφέρει μέχρι τότε να υπογράψει κάπου. Οι πρώτες φήμες πάντως, λένε πως η αργεντίνικη παροικία στη Μαδρίτη αναμένεται να μεγαλώσει και άλλο...

Συνέχεια...

Πολωνός Ματσιγιάουσκας;

Στον Ολυμπιακό μπορεί να αισθάνονται ικανοποιημένοι από την ευτυχή κατάληξη που είχαν οι υποθέσεις των Γουέιφερ και Κλέιζα, όμως ξαφνικά ένα νέο "αγκάθι" φαίνεται να προκύπτει για τη διοίκηση των Πειραιωτών. Σύμφωνα με άρθρο πολωνικής ιστοσελίδας, ο μάνατζερ του Τόμας Κελάτι δήλωσε πως ο πελάτης του σκοπεύει να αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό και να τιμήσει το συμβόλαιο που υπέγραψε! Ο Αμερικανός ατζέντης David Maravilla, υποστήριξε πως ο Κελάτι είναι 100% έτοιμος να αγωνιστεί ανά πάσα στιγμή και αμφισβήτησε την διάγνωση των Ελλήνων γιατρών, η οποία έκανε λόγο για απουσία δύο μηνών από την αγωνιστική δράση. Μάλιστα ο Maravilla, μιλώντας για τον τραυματισμό του πελάτη του, έκανε λόγο για μια περίπτωση κήλης που ταλαιπωρεί τον παίκτη και η οποία συναντάται κυρίως σε παίκτες του χόκεϋ. Υποστήριξε πως ο Κελάτι έχει γνωμάτευση ενός ειδικού γιατρού από το Σηάτλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία δεν συντρέχει λόγος εγχείρησης, παρά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Τελειώνοντας, απείλησε τον Ολυμπιακό με προσφυγή στο διαιτητικό δικαστήριο της FIBA, σε περίπτωση που δεν καταφέρουν να λύσουν το συμβόλαιο μέσα από διαπραγματεύσεις.

Είναι προφανές πως ο Maravilla προσπαθεί να αποκομίσει ότι καλύτερο δυνατό για τον πελάτη του, που στη συγκεκριμένη περίπτωση μεταφράζεται σε μια γερή αποζημίωση από τον Ολυμπιακό. Μπλοφάρει ο Αμερικανός ατζέντης ή όχι; Ότι και να συμβαίνει, αυτό έλειπε στους Αγγελόπουλους τώρα: Από το πουθενά ένας Ματσιγιάουσκας Νούμερο 2! Βέβαια η ανησυχητική πλέον καθυστέρηση της ανακοίνωσης της μεταγραφής Κλέιζα, ίσως έχει άμεση σχέση με τους ισχυρισμούς του μάνατζερ του Κελάτι. Ίσως τελικά να υπάρχει πρόβλημα με την αποδέσμευση του Αμερικανού γκαρντ... Πάντως ο Κελάτι δεν θα δυσκολευτεί να βρει ομάδα. Το ίδιο άρθρο ξεκαθαρίζει πως ο Αμερικανός αναμένεται λίαν συντόμως να αποκτήσει την πολωνική υπηκοότητα, δεδομένου πως είναι ήδη από τον Μάιο παντρεμένος με Πολωνέζα. Το γεγονός αυτό, κάνει την Πρόκομ να σκέφτεται πάρα πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο απόκτησής του.

Την ίδια στιγμή ένας άλλος Αμερικανός που πήρε πρόσφατα πολωνικό διαβατήριο, αναμένεται να αποτελέσει τον ηγέτη των Πολωνών στο Ευρωμπάσκετ που οι ίδιοι θα φιλοξενήσουν. Ο λόγος για τον David Logan της Πρόκομ, ο οποίος στο πρώτο φιλικό προετοιμασίας με αντίπαλο την Κροατία, προχθές το βράδυ, ήταν ο καλύτερο παίκτης της ομάδας με 16 πόντους (3/7 τρίποντα) και 7 ασίστ. Οι Κροάτες επικράτησαν τελικά δύσκολα με 78-82, έχοντας ως κορυφαίο τον Ukic με 23 πόντους (4/4 τρίποντα). Οι Πολωνοί είχαν ακόμα στη σύνθεσή τους, τον σέντερ των Orlando Magic, Marcin Gortat, ο οποίος τελείωσε τον αγώνα με 11 πόντους και 7 ριμπάουντ. Εντύπωση προκαλεί, η παρουσία στο ρόστερ των Πολωνών, του "αειθαλούς" Adam Wojcik. O 39χρονος πια πρώην παίκτης του Περιστερίου, αποτελεί τον συνδετικό "κρίκο" της σημερινής πολωνικής εθνικής ομάδας, με την ομάδα που στο Ευρωμπάσκετ του 1997 κατέκτησε την 7η θέση, την κορυφαία των Πολωνών στη σύγχρονη ιστορία τους. Όσον αφορά τις μεγαλύτερες μπασκετικές διακρίσεις των Πολωνών, αυτές είναι, και πιθανόν θα παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμα, το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1963 και τα χάλκινα το 1939, το 1965 και το 1967.

Συνέχεια...

Ο Γουέιφερ, ο Κλέιζα και οι άλλοι

Οι μεταγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού φαίνεται να ολοκληρώνονται με την απόκτηση των Κλέιζα και Γουέιφερ. Η φημολογία που αφορά την απόκτηση ενός ακόμα παίκτη στη θέση 1, δεν επιβεβαιώνεται για την ώρα αλλά επειδή είδαν πολλά τα μάτια μας φέτος το καλοκαίρι, ας περιμένουμε λίγο ακόμη. Κατά τα άλλα, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο το ρόστερ του σε σχέση με πέρυσι. Στην περιφέρεια κέρδισε σε ύψος, με τον ερχομό του Γουέιφερ στη θέση του Γκριρ, χωρίς ταυτόχρονα να "χάσει" επιθετικά, αφού ο πρώην παίκτης των Ρόκετς και σκόρερ είναι αλλά και πολύ καλός σουτέρ. Μέσα στη ρακέτα, αντικατέστησε τον Πρίντεζη με έναν παίκτη που συγκεντρώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά του και μπορεί επιπλέον να απειλήσει από την περιφέρεια, κάτι στο οποίο ο παίκτης της Μάλαγα πλέον, υστερούσε σημαντικά. Μιλάω ασφαλώς για τον Κλέιζα, το μοναδικό μειονέκτημα του οποίου, όπως και του Γουέιφερ, είναι πως θα χρειαστούν σίγουρα χρόνο προσαρμογής στην Ευρώπη καθώς δεν έχουν ποτέ αγωνιστεί σε ευρωπαϊκό συλλογικό επίπεδο. Όσο για τις προσθήκες Μαυροκεφαλίδη και Γλυνιαδάκη, σίγουρα και οι δυο τους έχουν αφήσει υποσχέσεις από την περσινή σεζόν και νομίζω πως θα προσφέρουν περισσότερα από τους Βουγιούκα και Έρτσεγκ.

Ένα ερώτημα όμως που πλανάται ακόμα αναπάντητο, είναι το αν ο Ολυμπιακός κινήθηκε βάσει σχεδιασμού φέτος το καλοκαίρι, όσον αφορά το μεταγραφικό παζάρι. Πως είναι δυνατόν από την αρχική διάθεση για αποπομπή του Τεόντοσιτς να οδηγούμαστε τελικά στην πιθανή παραμονή του; Πως από τον Χόλντεν, τον Κουκ, τον Ρόμπινσον και τον Μακ Ιντάιρ φτάσαμε τελικά στον ...Μίλος; Για ποια θέση του ρόστερ προόριζε τελικά ο Ολυμπιακός τον Ζήση; Είναι αλήθεια πως οι "ερυθρόλευκοι" κινήθηκαν για τον Ζορόσκι του Πανιωνίου; Πως από τον Πάρκερ καταλήξαμε στον Γουέιφερ και πως από την σιγουριά για παραμονή του Έρτσεγκ προέκυψε η μεταγραφή του Κλέιζα; Αυτά και πολλά άλλα σχετικά ερωτήματα απασχολούν σίγουρα τους φίλους του Ολυμπιακού... Ορισμένοι μιλούν για σκόπιμο αποπροσανατολισμό των δημοσιογράφων και προσπάθεια της διοίκησης της ΚΑΕ να κρατήσει κρυφούς τους πραγματικούς μεταγραφικούς στόχους της ομάδας. Δεν ενστερνίζομαι την συγκεκριμένη άποψη. Αντίθετα πιστεύω πως για όλα τα ονόματα που ακούστηκαν, υπήρξε ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Π.χ, πως γίνεται να ισχυρίζονται κάποιοι πως οι Πειραιώτες δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τον Χόλντεν, από τη στιγμή που ο μάνατζερ του παίκτη βρέθηκε γύρω στα τέλη Ιουνίου στην Ελλάδα; Τι ήρθε δηλαδή να κάνει; Να πιει ούζα με τον "κολλητό" του τον Ζότς; Δεν νομίζω... Επίσης πως υποστηρίζουν κάποιοι ότι εξαρχής οι Αγγελόπουλοι κυνηγούσαν παίκτη από το ΝΒΑ, με τον Γουέιφερ να βρίσκεται στη σχετική λίστα; Τότε γιατί υπέγραψαν τον Κελάτι; Ήξεραν ότι θα υπήρχε πρόβλημα με τον παίκτη, το οποίο θα οδηγούσε σε αναπροσαρμογή των μεταγραφικών στόχων; Δεν θα μπορούσαν να κινηθούν κατευθείαν για τον Γουέιφερ, που αντικειμενικά είναι πληρέστερος παίκτης από τον Κελάτι;

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ο Ολυμπιακός φέτος το καλοκαίρι δεν ήξερε πραγματικά τι ζητούσε! Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει κανείς, αν αναλογιστεί πόσους παίκτες, με διαφορετικά αρκετές φορές χαρακτηριστικά, προσέγγισε ο Ολυμπιακός για την κάλυψη μιας συγκεκριμένης θέσης. Το παράδειγμα Κελάτι-Γουάιφερ είναι νομίζω αρκετά χαρακτηριστικό. Ποιος ευθύνεται για αυτό; Ασφαλώς το τεχνικό τιμ της ομάδας, το οποίο αφενός "ανακύκλωσε" μεταγραφικούς στόχους προηγούμενων ετών (Πάρκερ) και αφετέρου απέτυχε να πείσει θεωρητικά "δικούς του" παίκτες (Ζήση) να έρθουν στην ομάδα. Επίσης πρότεινε παίκτες στη δύση της καριέρας του (Χόλντεν) και γενικότερα έδειξε ότι υπάρχει πρόβλημα στη γνώση και στην αντίληψη της μεταγραφικής αγοράς. Συμπερασματικά, θεωρώ πως οι εξαιρετικές, κατά την άποψή μου, προσθήκες των Κλέιζα και Γουέιφερ, οφείλονται τελικά σε δύο παράγοντες: α) Σε καθαρά συμπτωματικά αίτια [τραυματισμός Κελάτι και "ναυάγια" των αρχικών μεταγραφικών υποθέσεων (Χόλντεν, Ζήσης κλπ.)] και β) στη θέληση της διοίκησης να φέρει παίκτες από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού στην Ελλάδα. Πιστεύει κανείς άραγε, ότι οι επιλογές Γουέιφερ και Κλέιζα έχουν να κάνουν με τις επιθυμίες του προπονητή του Ολυμπιακού; Μάλλον όχι...

Τι γίνεται από εδώ και στο εξής; Οι παίκτες που απέκτησε φέτος ο Ολυμπιακός είναι εγνωσμένης αξίας και θα βοηθήσουν σίγουρα. Δεν αρκεί όμως αυτό. Η ομάδα του Πειραιά έχει ανάγκη από "εσωτερικές" μεταγραφές. Αν οι δύο παίκτες, που πέρυσι ήταν ωσεί παρόντες σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της σεζόν (χωρίς βέβαια η ευθύνη για αυτό να είναι αποκλειστικά δική τους), δεν αποφασίσουν να παίξουν μπάσκετ φέτος, τότε ο Ολυμπιακός δύσκολα θα πάει παραπάνω από πέρυσι. Η κακή περσινή σεζόν τους, κόστισε αρκετά στην ομάδα. Άλλωστε ο Παπαλουκάς και ο Βούισιτς δεν είναι για να παίζουν τριάντα λεπτα. Έτσι δεν είναι, Μίλος και Σόφο;

Συνέχεια...

Tι να πουν και οι Λιθουανοί; (Part II)

Η εθνική ομάδα της Λιθουανίας έχει υποστεί τις σοβαρότερες απώλειες ως τώρα, όσον αφορά το επερχόμενο Ευρωμπάσκετ. Ο Μπουτάουτας με δεμένα τα χέρια λοιπόν, συνεχίζει να δουλεύει για την καλύτερη δυνατή εμφάνιση και "έκοψε" από την προετοιμασία τρεις παίκτες, ορίζοντας ουσιαστικά τη δωδεκάδα για το Σεπτέμβρη καθώς κράτησε στην ομάδα δεκατρείς. Οι αποχωρήσεις των Σεϊμπούτις, Γκούστας και Κατελίνας ήταν - ειδικά για τους δύο πρώτους - αρκετά προβλέψιμες. Ας δούμε λοιπόν ποια θα είναι εκτός απροόπτου η σύνθεση των Λιθουανών και κατά πόσο θα μπορέσουν να παίξουν το επιθετικογενές στυλ που συνηθίζουν.

Ας ξεκινήσουμε από τα ψηλά, αφού όπως έχουμε ξαναπεί εκεί θα ακουμπήσουν λογικά οι Λιθουανοί καθώς οι απουσίες Σάρας, Σίσκα, Μάτσας, Ρίμας είναι σημαντικότερες από τη μοναδική απουσία στο 4, του Σονγκάιλα. Στο 5 η έφεση του Ντάριους Λαβρίνοβιτς στο σκοράρισμα θα είναι απαραίτητη πέραν του αναμενόμενου, μιας και ο Γιαβτόκας είναι περισσότερο ριμπάουντερ και αμυντικά συνεπής και ο Πετραβίτσιους πολύ καλός αλλά φανερά ανέτοιμος να σηκώσει τη Λιθουανία στις πλάτες του. Στο 4, ο ερχόμενος στα μέρη μας Κλέιζα θα παλέψει να κερδίσει χρόνο από τον πάντα αξιόπιστο και στην άμυνα και στην επίθεση Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς και το αποτέλεσμα μάλλον θα αναδειχθεί ισόπαλο. Κι εδώ, βλέπω την πιθανότητα αποχώρησης υπ 'αριθμόν ένα, στο πρόσωπο του Παούλιους Γιανκούνας. Φιλότιμος, εργατικός αλλά ούτε το σουτ των δύο άλλων διαθέτει ούτε το κορμί του Κσιστόφ.

Στο 3 τρέμει το "φιλοκάρδι" των φίλων της Λιθουανίας - και το δικό μου δηλαδή - για πρώτη φορά. Πέρα από τον αξιόπιστο "ταύρο" Γιόνας Μασιούλις που άφησε μόλις τη Ζαλγκίρις για το Μιλάνο, για τον Γιασάιτις τα έχουμε πει. Eπειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία όμως, ας θεωρήσουμε αυτή τη διοργάνωση ως την τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει κάτι ξεχωριστό. Καλά στατιστικά με τέτοιο ελλειπή εσωτερικό ανταγωνισμό σίγουρα θα συγκεντρώσει αλλά η ικανότητά του να ηγηθεί θα είναι παράγοντας σημαντικός στο που θα φτάσει αυτή η αποδεκατισμένη Λιθουανία. Και με αυτό το γνώμονα θα κριθεί. Λύσεις θα δώσει και ο πολύ ισορροπημένος - και συμπαθητική περίπτωση παίκτη για όσους δεν τον γνωρίζετε- Αρτούρας Γιομάντας, μόλις είκοσι τεσσάρων χρόνων, αθόρυβος και σημαντικό στέλεχος της τρεμπλούχου, μέσω Eurocup, Λιέτουβος Ρίτας. Και οι δύο προαναφερθέντες σμολ φόργουορντ δίνουν λύσεις και στο 2, από κοινού με τον swingman Μιντάουγκας Λουκάουσκις, πρώην συμπαίκτη του Γιομάντας στη Λιέτουβος που μεταγράφηκε πρόσφατα στη Βιλερμπάν. Η πιθανή μάχη μεταξύ των δύο πρώην συμπαικτών, δημιουργεί τη δεύτερη υποψηφιότητα για αποχώρηση του ενός, αλλά οι λύσεις που προσφέρουν και στις δύο θέσεις μάλλον τους κρατούν μαζί στην ομάδα. Ο Λουκάουσκις είναι καλύτερος σκόρερ αλλά ο Γιομάντας σαφώς πιο ολοκληρωμένος παίκτης. Ένα ακόμα στοιχείο είναι, πως ο τελευταίος έχει δοκιμαστεί κι ως άσσος, μήπως λυθεί έμμεσα το τεράστιο πρόβλημα στην οργάνωση...

Στον άσσο πέρα από τη γνωστή ιστορία του Καλνιέτις, που παρά το χρόνο που παίρνει στο Κάουνας, δεν έχει πείσει ότι είναι ο νέος μεγάλος ηγέτης, έχουμε τον Ντελινινκάιτις και τον Μαζούτις. Ο πρώτος, μετά τη φήμη του εξαιρετικού σουτέρ στο Ρίτας ρίσκαρε στη χρεοκωπημένη πλέον Αζόβμας και στο Κίεβο. Ουσιαστικά γκρέμισε δηλαδή την ανοδική πορεία, που τον είχε φέρει στη δωδεκάδα το 2006 για πρώτη και τελευταία φορά. Ο δεύτερος αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό. Κλήθηκε αργότερα από τους υπόλοιπους, είναι ένας μέτριος οργανωτής που δεν πασάρει και δίνει λύσεις στο 2, χωρίς να έχει ιδιαίτερη έφεση στο σουτ. Είναι 28 ετών και κλήθηκε για πρώτη φορά ακόμη και σε προεπιλογή. Είχε βρεθεί τόσο βαθιά στα αζήτητα που έχει αγωνιστεί ακόμα και στο Αζερμπαϊτζάν! Αν επικρατούσε η κοινή λογική θα είχε ήδη κοπεί. Δεν τολμώ ωστόσο να τον καταδείξω ως τον τελευταίο αποχωρήσαντα για έναν, μοναδικό και απλούστατο λόγο. Στη Ρίγα, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα Λετονίας πριν λίγους μήνες, έχει ως προπονητή τον Μπουτάουτας...

Υ.Γ. Είχα ζητήσει Μοτιεγιούνας αλλά ο κόουτς δεν μου έκανε το χατίρι. Σωστά έπραξε, κρίνοντας από την πιθανή θηλιά γύρω από το λαιμό του, αν δεν παρουσιάσει κάτι αξιοπρεπές. Αυτό το Ευρωμπάσκετ, όντως θα είναι το Ευρωμπάσκετ των πειραματισμών και των μεγάλων απουσιών. Οι πειραματισμοί όμως αυτοί από τη στιγμή που είναι αναγκαστικοί, δεν αφήνουν περιθώρια για περαιτέρω ρίσκα. Ήδη οι Λιθουανοί παίζουν με τη φωτιά...

Συνέχεια...