Σαν σήμερα πριν από ολόκληρα 23 χρόνια η πορτοκαλί μπάλα έμπαινε στο dna του Έλληνα φιλάθλου! Τι να πρωτογράψεις αλήθεια γι' αυτόν τον άθλο; Ο Νίκος Γκάλης έσπαγε την μέση του και τα νεύρα των αντιπάλων, ο Παναγιώτης Γιαννάκης ένιωθε τι θα πει αγκωνιά δεινόσαυρου στα ρώσικα, ο Παναγιώτης Φασούλας συστηνόταν ως ο Spiderman της εποχής, ο μπέμπης έτρωγε όλο το φαγητό του αλλά έκλεβε και από τους Ρώσους, ο Λιβέρης Ανδρίτσος έσωζε την παρτίδα, ο Μέμος Ιωάννου θόλωνε και ο Αργύρης Καμπούρης έβαζε τις βολές... Το final countdown σημάδευε από εκεί και έπειτα την διοργάνωση, το τιρινίνι γινόταν ανέκδοτο και η Εθνική Ελλάδος μπάσκετ η επίσημη αγαπημένη. Μπορεί οι επιτυχίες να συνέχισαν να έρχονται, αλλά εκείνο το τρελό πάρτυ που είχε στηθεί μέρες τώρα στο ΣΕΦ θα αποτελεί πάντα κάτι το μοναδικό. Το πιο γλυκό απ' όλα. Εγώ μικρός γαρ, θυμάμαι μόνο θολές εικόνες πανηγυρισμών και έναν επικό και σουρεαλιστικό διάλογο που είχα με τον πατέρα μου. "Είμαστε η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη;" ρώτησα συνεπαρμένος, για να με προσγειώσει λέγοντας "Δε νομίζω. Αλλά σήμερα έγινε ένα θαύμα". Ένας φόρος τιμής από το Greek Hoopz για εκείνο το θαύμα, λοιπόν, μέσω του βίντεο ρετρό αλά NBA teaser. Where amazing happens...
Logging you in...
'Everybody has to run their own race': Will Thibs' strategy doom the
minutes-heavy Knicks?
Πριν από 30 δευτερόλεπτα
colonel gomelsky · 772 weeks ago
Στο μεταίχμιο της αλλαγής εποχής βρέθηκαν στον τελικό δύο ομάδες: Η Ελλάδα του Γκάλη και η Σοβιετική Ένωση του Γκομέλσκι. Γιατί η ΕΣΣΔ χωρίς να υπολείπεται σε αστέρια (αντίθετα κατά τη γνώμη μου 2 παίκτες της ήταν μεγαλύτερα μεγέθη από τον Γκάλη) έπαιζε το μπάσκετ του προπονητή της.
Πολλοί σήμερα νοσταλγούν το μπάσκετ του Γκάλη. Το μπάσκετ των 40 πόντων, των ατομισμών, του "υπερεγώ". Έτσι βρίσκουν καταφύγιο στο οινεί μπάσκετ που παίζεται από την άλλη μεριά του ατλαντικού.Δεν έχουν άδικο. Αλλά δεν έχουν και δίκιο. Κατά την άποψή μου δεν υπάρχει καν δίλημμα. Είναι σαν να λέμε ποιά ηλικία μας προτιμάμε. Τα 12, τα 20, τα 35; Όπως οι ηλικίες, έτσι και το μπάσκετ εξελίσσεται. Και αλλάζει. Από κει και πέρα κάθε εποχή έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της.
colonel gomelsky · 772 weeks ago
Ελλάδα-ΕΣΣΔ λοιπόν. Στο παρκέ νικήτρια η Ελλάδα. Η ΕΣΣΔ όμως έπαιζε από τότε το μπάσκετ που πάιζεται σήμερα.
ΥΓ. Δεν αναφέρομαι καθόλου στον ημιτελικό του 89 καθώς το σμπρώξιμο υπέρ μας ήταν σκανδαλώδες. Όχι δεν ήτανε φιλέλληνες οι διαιτητές. Απλά αν η ΕΣΣΔ έπαιζε τελικό η Γιουγκοσλαβία ίσως και να μη σήκωνε το τρόπαιο.
colonel gomelsky · 772 weeks ago
banou 76p · 772 weeks ago
ΥΓ: Όσο για τον Γκάλη, εδώ είχε ξεσηκωθεί η υπόλοιπη αγία τριάδα για να μην μετονομαστεί το ΟΑΚΑ σε στάδιο "Νίκος Γκάλης" στο Ευρωμπάσκετ του 1995. ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ.
ΥΓ2: Προσωπικά στο σουτ μου προσποιούμουν τον Μπάνε :D Μέχρι και τον τρόπο που σκούπιζε τον ιδρώτα από το μανίκι στις βολές είχα αντιγράψει. Α ρε Μπάνε! Τουλάχιστον μας άφησε ωραίες αναμνήσεις και πολλές υποσχέσεις! http://www.madata.gr/diafora/showbiz/65309.html
geof · 772 weeks ago
Παρεπιπτόντως μου έκανε μεγάλη εντύπωση (θετική ασφαλώς) που οι παλαίμαχοι έπαιζαν πολύ σοβαρά και δεν είχαν έρθει για να κάνουν πλάκα και χαιρόντουσαν και απολάμβαναν το παιχνίδι.
geof · 772 weeks ago
banou 76p · 772 weeks ago
Ποιοι άλλοι έπαιζαν με τους παλαίμαχους;
geof · 772 weeks ago
Σταυρακόπουλος και Μαραγκόπουλος έπαιξαν με την ομάδα του Ρεθύμνου στην οποία "προπονητής" ήταν και ο Καλαφατάκης.
banou 76p · 772 weeks ago
colonel gomelsky · 772 weeks ago
ΥΓ. Το καλό με τον Γκάλη είναι ότι δεν έπρεπε να ξέρεις μπάσκετ για να του αποδώσεις τον δέοντα σεβασμό. Αν δεν ξέρεις καθόλου μπάσκετ π.χ και κάτσεις και δεις έναν αγώνα χωρίς μετάδοση μπορεί και να μην προσέξεις καν τον Διαμαντίδη. Με τον Γκάλη δε συνέβαινε αυτό. Ο Διαμαντίδης είναι αισθητά πιο πλήρης παίκτης, ο Γκάλης καλύτερος. Όσο για τη μετονομασία έπρεπε να γίνει με ....προεδρικό διατάγμα.
colonel gomelsky · 772 weeks ago
colonel gomelsky · 772 weeks ago
banou 76p · 772 weeks ago
Στείλε μου στο greekhoopz@gmail.com ένα pm. Θέλω να σου πω!
Μάκαρος · 772 weeks ago
banou 76p · 772 weeks ago