Επιτέλους είδαμε τελικό...

Μετά από δύο μάλλον "χαζοχαρούμενα" από πλευράς εξέλιξης ματσάκια σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ, χθες ζήσαμε τον πραγματικό τελικό. Νεύρα, ανατροπές, μέχρι και ...φτυσίματα είχε το μενού της χθεσινής βραδιάς. Τελικός νικητής, με σκορ 79-70, ο Παναθηναϊκός, ο οποίος πλέον απέχει μια νίκη από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μεγάλος χαμένος ο Ολυμπιακός, ο οποίος έχασε ένα παιχνίδι που έμοιαζε "δικό του", πετώντας έτσι χρυσή ευκαιρία για break. Η ευθύνη πάντως για την ήττα σύμφωνα με τους ανθρώπους της ομάδας, δεν βαραίνει αποκλειστικά τους ίδιους...

Στο 28ο λεπτό του αγώνα, ο ηλεκτρονικός πίνακας του ΟΑΚΑ,έγραφε 46-60 υπέρ των "ερυθρόλευκων" και η παράσταση νίκης της ομάδας του Γιαννάκη, θύμιζε τα ποσοστά της νυν κυβερνητικής παράταξης στα εκλογικά γκάλοπ του περασμένου Σεπτέμβρη. Σε αντιστοιχία με το επικό πλέον, "λεφτά υπάρχουν", ο Ολυμπιακός χθες "φώναζε" για αρκετή ώρα πως ...τρίποντα υπάρχουν! Με όπλο κυρίως την περιφερειακή ευστοχία αλλά και την υπεροπλία στο νευραλγικό τομέα των ριμπάουντ, έμοιαζε να έχει ρίξει στο καναβάτσο τον Παναθηναϊκό. Έναν Παναθηναϊκό που μπήκε σαφώς πιο δυνατά στην αρχή του ματς και προηγήθηκε γρήγορα με διψήφια διαφορά, εκμεταλλευόμενος τα πολλά λάθη του αντιπάλου του. Τα δεδομένα άλλαξαν άρδην όμως από τη στιγμή που στη θέση του "καυτού" Νίκολας και του Διαμαντίδη πέρασαν ταυτόχρονα οι αρνητικοί στο πρώτο ημίχρονο Σπανούλης και Γιασικεβίτσιους. Από τη στιγμή εκείνη και έπειτα, ο Ολυμπιακός πέτυχε ένα μεγάλο σερί και επέβαλλε πλήρως το ρυθμό του, βρίσκοντας μάλιστα σκορ από όλους τους παίκτες του (μέχρι και ο Μπέβερλι πήρε προσπάθειες και ευστόχησε σε δύο τρίποντα!). Ο Μπουρούσης ήταν εντυπωσιακός και ο Τσίλντρες τιμωρούσε τον εκάστοτε προσωπικό του αντίπαλο που αποφάσιζε να του "δίνει" το σουτ. Από την αντίπαλη πλευρά, η μοναδική απειλή άκουγε στο όνομα Νίκολας, γεγονός που έκανε την επίθεση του Παναθηναϊκού να φαντάζει προβλέψιμη και εύκολα αντιμετωπίσιμη. Στο τρίτο δεκάλεπτο φαινόταν καθαρά πως οι "πράσινοι" είχαν ξεμείνει από επιθετικές λύσεις και μάλιστα έφτασαν στο σημείο να κάνουν αβίαστα λάθη, τα οποία δεν συνηθίζουν, ιδιαίτερα δε όταν αγωνίζονται στην έδρα τους. Στο μπάσκετ βέβαια τίποτα δεν τελειώνει πριν "βγει να τραγουδήσει η χοντρή", όπως λέει και μια ψυχή. Ακόμα περισσότερο μάλιστα όταν αγωνίζεσαι με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος αν μη τι άλλο, έχει "χτίσει" πνεύμα νικητή και καρδιά πρωταθλητή όλα αυτά τα χρόνια. Η φάση που άλλαξε, τη ψυχολογική κυρίως ροή του αγώνα, σημειώθηκε ακριβώς στη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου. Ο Γιασικεβίτσιους πετυχαίνει ένα απίστευτο δίποντα με ταμπλό πετώντας "σερβιριστά" την μπάλα με το ένα χέρι, αφού πρώτα όμως έχει πάει μια βόλτα στο MALL για ψώνια...

Από το 28' και έπειτα λοιπόν, ο Ομπράντοβιτς αλλάζει τακτική. Ένας τρόπος υπάρχει να πάρει το ματς ο Σέρβος και αυτό το βλέπει. Αποσύρει τον Νίκολας στον πάγκο και δίνει εντολή για τον νυν υπέρ πάντων αγώνα στην άμυνα, έναν αγώνα που συχνά-πυκνά ξεπερνάει τα όρια του φάουλ. Την ίδια ώρα στον αντίπαλο πάγκο, οι αντιδράσεις είναι για μια ακόμα φορά λανθασμένες. Ο Γιαννάκης αποσύρει τον εξαιρετικό μέχρι το τέλος του 3ου δεκαλέπτου Μπέβερλι, επειδή αυτός τολμάει να "τσαμπουκαλευτεί" με τον Σπανούλη. Ο ίδιος καταφέρνει να βάλει τον εξουδετερωμένο μέχρι εκείνη τη στιγμή διεθνή γκαρντ στο ματς, με την "έμπνευσή" του να αναθέσει το μαρκάρισμα του στον Τσίλντρες, ο οποίος αποδεδειγμένα έχει αποδειχθεί "μαύρη τρύπα" όταν καλείται να μαρκάρει κοντύτερους γκαρντ. Αποκορύφωμα όλων, η επανάληψη της τραγικής πλέον συνήθειας του Έλληνα κόουτς να μην "κόβει" το ρυθμό του αντιπάλου με time out. Η κίνηση "T" έγινε από πλευράς "Δράκου" μόλις τη στιγμή που η διαφορά από το -14 πήγε στο -1. Έχοντας λοιπόν μηδαμινή βοήθεια από τον πάγκο του αλλά και δεχόμενος φοβερή αμυντική πίεση, ο Ολυμπιακός παρουσιάζει οικτρή εικόνα στο παρκέ. Επιθέσεις χωρίς συστήματα και πλάνο και παίκτες που δεν ξέρουν τι να κάνουν την μπάλα. Οι σουρεαλιστικές καταστάσεις της "ερυθρόλευκης" εικόνας στο 4ο δεκάλεπτο, αποτυπώνονται ξεκάθαρα σε μια φάση που συγκράτησα από το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα: Ο Βούισιτς ντριπλάρει την μπάλα στην περιφέρεια ψάχνοντας την πάσα, ο χρόνος των 24" τελειώνει και την ίδια στιγμή οι συμπαίκτες του, του ανοίγουν χώρο για να παίξει 1 με 1... Ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός αφού εξασφαλίζει τα νώτα του, βρίσκει σιγά σιγά ρυθμό και στην επίθεση, με τους Σπανούλη και Σάρας να "λύνονται". Έχει σαφώς όμως και "γκρίζους" συμμάχους στην προσπάθειά του αυτή, αφού στο διάστημα της ανατροπής του σκορ, οι λανθασμένες διαιτητικές αποφάσεις του χαρίζουν 7 πόντους συν την αποβολή του Τεόντοσιτς με 5 φάουλ. Από τη στιγμή που οι "πράσινοι" παίρνουν κεφάλι στο σκορ, δεν κοιτάζουν ξανά πίσω. Ο αγώνας ολοκληρώνεται με συνοπτικές διαδικασίες και οι δύο "αιώνιοι" δίνουν εκ νέου ραντεβού για την επόμενη Κυριακή στο ΣΕΦ.

Ξέρω ότι όσοι μας διαβάζουν, περιμένουν ξεκάθαρη θέση για το αν η διαιτησία έκρινε το χθεσινό ματς. Καταρχάς ας ξεκαθαρίσω πως κατά την άποψή μου, το επίπεδο απόδοσης και των δύο ομάδων τόσο στους τελικούς της Α1 όσο και ολόκληρη τη σεζόν, είναι κατώτερο των δυνατοτήτων τους και δυσανάλογο της ποιότητας των ρόστερ που διαθέτουν. Το ότι το ματς χθες έγινε διεκδικούμενο, είναι σαφώς ευθύνη των "ερυθρόλευκων" και της νοοτροπίας με την οποία παρέταξε την ομάδα ο Γιαννάκης στο 4ο δεκάλεπτο. Όταν έχεις τον μεγάλο αντίπαλο σου στριμωγμένο στα σχοινιά τότε τον "πατάς στο κεφάλι", δεν κάνεις χασομέρια. Ο Ολυμπιακός μπήκε στην τελευταία περίοδο με σκοπό να κρατήσει τη διαφορά και όχι με σκοπό να συνεχίσει να παίζει το μπάσκετ που έπαιζε ως εκείνη την ώρα. Ακόμα και έτσι όμως θα μπορούσε να καταφέρει να φύγει νικητής, αν οι "γκρίζοι" τηρούσαν ίσες αποστάσεις. Σίγουρα μέτρησε η καρδιά του πρωταθλητή, σίγουρα μέτρησε το ένστικτο νικητή που έχουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού αλλά σίγουρα κακώς μέτρησαν 7 συνολικά καθοριστικοί πόντοι τη στιγμή που οι "πράσινοι" έκαναν την επιστροφή τους στο ματς. Εκτίμηση μου τελικά ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί με 3-2 υπέρ των "πρασίνων", καθώς όπως αποδεικνύεται οι έδρες είναι πολύ "σκληρές" για να "σπάσουν", από όποια άποψη και να το δει κανείς...