Ήταν Φεβρουάριος του 2008 όταν η διοίκηση του Ολυμπιακού αποφάσιζε να εμπιστευθεί τις τύχες του τμήματος στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Η αλήθεια είναι ότι ο φάκελος του τότε εν ενεργεία ομοσπονδιακού τεχνικού είχε εξεταστεί και κατά το παρελθόν, προτού προκριθεί η λύση του Πίνι Γκέρσον, με το ναυάγιο να αποδίδεται κατά τον αστικό μύθο σε ενδοοικογενειακές διαφορές. Βλέπετε πρόεδρος της ΚΑΕ το καλοκαίρι του 2006 διατελούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος είχε ασκήσει βέτο στο ενδεχόμενο συνεργασίας, υποστηρίζοντας ότι "ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι βάζελος"...
Εκείνη την εποχή ο κόουτς έμοιαζε με άνθρωπο ικανό να βάλει τέλος στην αναρχία των αποδυτηρίων και να συσπειρώσει τον ερυθρόλευκο κόσμο. Άλλωστε, το σοκ από την Gershon - Era στιγμάτισε το μπασκετικό τμήμα και σκέπασε τις όποιες αμφιβολίες και επιφυλάξεις για τον διάδοχο του Ισραηλίτη. Το σύνθημα, που στη συνέχεια αποτέλεσε αφορμή χλευασμού, "βγάλε την ομάδα πάλι πρώτη Παναγιώτη" γέμιζε το στόμα σχεδόν κάθε φίλου της ομάδας, με τα όνειρα να κλέβουν retro στιγμές από τα πεπραγμένα της Εθνικής με τον Γιαννάκη καπετάνιο. Βέβαια από τότε κάποιοι γραφικοί (σαν του λόγου μας) διαχώρισαν την θέση τους από την παλλαϊκή αποθέωση της έμπνευσης της διοίκησης... Στο πλαίσιο αυτό υπήρξε χαρακτηριστικό το πρώτο άρθρο με το οποίο συστήθηκε το Greek Hoopz στην μπασκετική πιάτσα - ένα έτος μετά την πρόσληψη του ερυθρόλευκου προπονητή: Υπομονή; Μάλλον μας τελείωσε
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης της πρώτης λειψής αγωνιστικής χρονιάς υπήρξε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο σε σχέση με τον κόουτς των δυο επόμενων σεζόν. Αδιαπραγμάτευτος, ασυμβίβαστος, οικουμενικός... Επέβαλε τον δικό του νόμο, ποντάροντας στην απόλυτη εμπιστοσύνη που έτυχε, αλλά και στο βαρύ όνομα που φέρει στο μπασκετικό στερέωμα. Έτσι, λοιπόν, επέλεξε τους συνεργάτες του, έστειλε τον Μαρκ Τζάκσον όταν έκρινε ότι αλλοιώνει το προφίλ της ομάδας που οραματιζόταν και αποφάσισε να παίξει ο ίδιος μπάλα σε παρασκηνιακό επίπεδο. Όλα αυτά, όμως, συνέβησαν σε μια περίεργη συγκυρία, μιας και ο κόουτς κρατούσε και τα γκέμια της Εθνικής ανδρών, με συνέπεια η στρατηγική του "δεν θέλω να χαλάσω καρδιές" να έχει το αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης επιχειρεί να νουθετήσει τον κόσμο του Ολυμπιακού και με νοήματα του απαγορεύει τις καθιερωμένες ύβρεις εναντίον παικτών του Παναθηναϊκού και του σωλήνα του ελληνικού μπάσκετ. Το γυαλί έχει ήδη ραγίσει. Από την άλλη, η παρουσία του στο ΟΑΚΑ και το πάθος με το οποίο ζει το παιχνίδι γίνονται δεκτά από το πράσινο στρατόπεδο ως προσβλητικά και ο κόουτς στοχοποιείται πλέον ποικιλοτρόπως. Στα αγωνιστικά, οι προκρίσεις στους προημιτελικούς της Ευρωλίγκα και στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας αποδίδονται περισσότερο στην αστερόσκονη και στο ψυχολογικό ηλεκτροσόκ που έχει επέλθει στα αποδυτήρια, παρά στην προπονητική καινοτομία του Γιαννάκη.
Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε επίσης με λαχτάρα για τίτλους, αλλά με το προφίλ του Γιαννάκη να έχει, σ' ένα βαθμό, απομυθοποιηθεί. Ωστόσο, ο σχεδιασμός της ομάδας είναι ανεκδιήγητος, ενώ έμελλε να έχει αντίκτυπο μέχρι την σήμερον ημέρα. Το τεχνικό επιτελείο φανερώνει την γύμνια του, καθώς αδυνατεί να διαβάσει την αγορά και στηρίζεται σε περπατημένες και σχεδιασμούς ομάδων που υλοποιήθηκαν προ ετών. Το κονκλάβιο αποφασίζει να δέσει τον Βούιτσιτς με συμβόλαιο διετίας και συντελεί στην αγωνιστική ομηρία ελπιδοφόρων παικτών, για χάρη των οποίων έχει γίνει μεγάλη οικονομική επένδυση (Τεόντοσιτς, Έρτσεγκ). Μάλιστα για τον Ζόραν Έρτσεγκ υπάρχει επιφοίτηση ότι πρέπει να μασκαρευτεί σε βαρύ πεντάρι! Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται σε πρόγραμμα εκγύμνασης με σκοπό να πάρει μυικά κιλά και να παίξει κοντά στο καλάθι. Ο νεαρός Σέρβος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και βγαίνει έξω από τα νερά του, με αποτέλεσμα την επόμενη χρονιά να δοθεί δανεικός. Οι Γκριρ και Βασιλειάδης είναι υπ' ατμών, με τον πρώτο να παραμένει από σπόντα (ο Γουντς για τον οποίο υπήρχε εισήγηση παραμονής πιστοποιεί το προσωνύμιό του smoking Q και αποβάλλεται σιωπηρά από το ελληνικό πρωτάθλημα) και τον δεύτερο να παίρνει το πολυβόλο παραμάσχαλα και να αποχαιρετά για άλλες πολιτείες, με τον Ολυμπιακό να πληρώνει μέρος του συμβολαίου του. Αποτέλεσμα; Ο Γκριρ να είναι η μοναδική απειλή από την περιφέρεια και το παιχνίδι των ερυθρόλευκων να υποφέρει από μονοτονία και λύσεις. Αγωνιστικά, το τέλος της σεζόν βρίσκει την ομάδα να έχει ικανοποιήσει την απαίτηση του κόσμου περί πρωτιάς, αλλά αδυνατεί να στεφθεί πρωταθλήτρια. Κατόπιν τούτων, το Greek Hoopz αποφασίζει να συντάξει για λογαριασμό του κόουτς επιστολή προς την διοίκηση - μια κραυγή αγωνίας που ποτέ δεν εισακούγεται.
Η pre-season 2009-2010 ξεκινάει με την παράλογη επιλογή της διοίκησης να στηρίξει τον κόουτς και αρνείται πεισματικά να υπογράψει τον Ετόρε Μεσίνα που έρχεται πετώντας. Παράλληλα, αρχίζει να εκτυλίσσεται με το καλημέρα ένα εφιαλτικό σενάριο: Ο κόουτς του Ολυμπιακού ασκεί βέτο και διατυμπανίζει την επιθυμία του να αποχωρήσει ο ατίθασος και μετέπειτα MVP της Ευρωλίγκα Μίλος Τεόντοσιτς. Η ερυθρόλευκη διοίκηση, κατόπιν προτροπής του Ντούσαν Ίβκοβιτς, απορρίπτει το συγκεκριμένο ενδεχόμενο, για να έρθει και το Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας και να ακυρωθεί τελείως το ανεκδιήγητο αίτημα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Αυτήν την φορά η δεύτερη επιστολή του Greek Hoopz για λογαριασμό του διεθνή Σέρβου γίνεται δεκτή και το καλοκαίρι κυλά αναίμακτα αναφορικά με την περίπτωσή του. Ωστόσο, ο γενικότερος προσανατολισμός του μεταγραφικού σχεδιασμού είναι επιεικώς περίεργος. Αντιγράφω απόσπασμα από το τι γραφόταν σε τούτον εδώ τον χώρο εκείνες τις ημέρες:
"Ένα ερώτημα όμως που πλανάται ακόμα αναπάντητο, είναι το αν ο Ολυμπιακός κινήθηκε βάσει σχεδιασμού φέτος το καλοκαίρι, όσον αφορά το μεταγραφικό παζάρι. Πως είναι δυνατόν από την αρχική διάθεση για αποπομπή του Τεόντοσιτς να οδηγούμαστε τελικά στην πιθανή παραμονή του; Πως από τον Χόλντεν, τον Κουκ, τον Ρόμπινσον και τον Μακ Ιντάιρ φτάσαμε τελικά στον ...Μίλος; Για ποια θέση του ρόστερ προόριζε τελικά ο Ολυμπιακός τον Ζήση; Είναι αλήθεια πως οι "ερυθρόλευκοι" κινήθηκαν για τον Ζορόσκι του Πανιωνίου; Πως από τον Πάρκερ καταλήξαμε στον Γουέιφερ και πως από την σιγουριά για παραμονή του ΈρτσεγκΚλέιζα; Αυτά και πολλά άλλα σχετικά ερωτήματα απασχολούν σίγουρα τους φίλους του Ολυμπιακού... Ορισμένοι μιλούν για σκόπιμο αποπροσανατολισμό των δημοσιογράφων και προσπάθεια της διοίκησης της ΚΑΕ να κρατήσει κρυφούς τους πραγματικούς μεταγραφικούς στόχους της ομάδας. Δεν ενστερνίζομαι την συγκεκριμένη άποψη. Αντίθετα πιστεύω πως για όλα τα ονόματα που ακούστηκαν, υπήρξε ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Π.χ, πως γίνεται να ισχυρίζονται κάποιοι πως οι Πειραιώτες δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τον Χόλντεν, από τη στιγμή που ο μάνατζερ του παίκτη βρέθηκε γύρω στα τέλη Ιουνίου στην Ελλάδα; Τι ήρθε δηλαδή να κάνει; Να πιει ούζα με τον "κολλητό" του τον Ζoτς; Δεν νομίζω... Επίσης πως υποστηρίζουν κάποιοι ότι εξαρχής οι Αγγελόπουλοι κυνηγούσαν παίκτη από το ΝΒΑ, με τον Γουέιφερ να βρίσκεται στη σχετική λίστα; Τότε γιατί υπέγραψαν τον Κελάτι; Ήξεραν ότι θα υπήρχε πρόβλημα με τον παίκτη, το οποίο θα οδηγούσε σε αναπροσαρμογή των μεταγραφικών στόχων; Δεν θα μπορούσαν να κινηθούν κατευθείαν για τον Γουέιφερ, που αντικειμενικά είναι πληρέστερος παίκτης από τον Κελάτι;
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ο Ολυμπιακός φέτος το καλοκαίρι δεν ήξερε πραγματικά τι ζητούσε! Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει κανείς, αν αναλογιστεί πόσους παίκτες, με διαφορετικά αρκετές φορές χαρακτηριστικά, προσέγγισε ο Ολυμπιακός για την κάλυψη μιας συγκεκριμένης θέσης. Το παράδειγμα Κελάτι-Γουάιφερ είναι νομίζω αρκετά χαρακτηριστικό. Ποιος ευθύνεται για αυτό; Ασφαλώς το τεχνικό τιμ της ομάδας, το οποίο αφενός "ανακύκλωσε" μεταγραφικούς στόχους προηγούμενων ετών (Πάρκερ) και αφετέρου απέτυχε να πείσει θεωρητικά "δικούς του" παίκτες (Ζήση) να έρθουν στην ομάδα. Επίσης πρότεινε παίκτες στη δύση της καριέρας του (Χόλντεν) και γενικότερα έδειξε ότι υπάρχει πρόβλημα στη γνώση και στην αντίληψη της μεταγραφικής αγοράς."
Αγωνιστικά η ομάδα κατακτά τον πρώτο της τίτλο και δίνει το παρόν στους τελικούς της Ευρωλίγκα και του ελληνικού πρωταθλήματος, δίχως να καταφέρει ζευγαρώσει ή και τριτώσει τις επιτυχίες. Το χειρότερο, όμως, όλων είναι ότι η εικόνα του Ολυμπιακού είναι προβληματική, με τα αποδυτήρια να έχουν γίνει παιδική χαρά. Χαρακτηριστικό της ...ευθυμίας το γεγονός ότι προπαραμονές του τελικού της Ευρωλίγκα 3 παίκτες το έριξαν λίγο παραπάνω έξω. Ο ένας δεν άντεξε και του διαγνώστηκε... γαστρεντερίτιδα(!). Ας σταματήσω εδώ γιατί τα κρούσματα απειθαρχίας είναι αμέτρητα.
Τα θετικά της θητείας Γιαννάκη
1. Μάθαμε πώς κλίνεται, πώς προφέρεται, πώς τραγουδιέται, πώς διαβάζεται και πώς γράφεται η λέξη υπομονή. Μάθαμε πραγματικά τα πάντα γύρω από την συγκεκριμένη σύνθετη έννοια! Στα κινέζικα: 忍耐, στα γερμανικά: Geduld, στα ισπανικά: paciencia, στα σέρβικα: стрпљење, στα εβραϊκά: סבלנות . Ανακαλύψαμε από στίχους τραγουδιών, που αποθεώνουν την υπομονή σε όλες της τις μορφές,
μέχρι και το ότι υπάρχει μεγάλος αστεροειδής στην Κύρια Ζώνη Αστεροειδών με διάμετρο περίπου 225 χιλιόμετρα με την ονομασία 451 Υπομονή!
Βέβαια, όπως έχει δηλώσει κατά το παρελθόν Αμερικανός ακτιβιστής "Η υπομονή έχει και τα όριά της. Αν φτάσει πολύ μακριά, φτάνει τα όρια της δειλίας."
2. Μετά τις ταινίες Μεγάλη των μπάτσων σχολή και Μαγαδασκάρη η λέξη Move ξαναβρήκε δόξας πεδίο λαμπρό. Η διαταγή από τον πάγκο για κίνηση, στόλιζε ηχητικά την εκδήλωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ερυθρόλευκων επιθέσεων. Τι και αν τα συστήματα ήταν λιγοστά και οι αποστάσεις των παικτών προβληματικές; Move και άγιος ο Θεός.
3. Στα σοβαρά τώρα η παρουσία του Ολυμπιακού σε δυο συνεχόμενα Final 4 είναι ίσως το μοναδικό κέρδος από την θητεία του Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο των Πειραιωτών.
Τα αρνητικά της θητείας Γιαννάκη
Η επιτυχία μιας ομάδας που κοστίζει σχεδόν 30 εκατομμύρια ευρώ, μεταφράζεται σε κατακτήσεις τίτλων και τίποτα άλλο. Νομίζω ότι η συγκεκριμένη πρόταση περικλείει τις συνιστώσες της τεχνικής επάρκειας, της αδυναμίας επιβολής, της ηττοπάθειας, της δικαιολογίας της διαιτησίας...
