Ποιο Μουντιάλ;

Τη στιγμή που οι βουβουζέλες ηχούν σαν ένα ενοχλητικό σμήνος εντόμων, που πλανάται πάνω από μια νερόβραστη - μέχρι στιγμής - διοργάνωση, στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού διεξάγεται το παιχνίδι της δεκαετίας!

Μπορεί ένας άνθρωπος να λυγίσει πέντε; Η λογική προστάζει πώς όχι, αλλά όταν μιλάμε για τον Κόμπε Μπράιαντ τότε τα πάντα είναι πιθανά. Είναι άραγε ο θιγμένος εγωισμός του Μπλακ Μάμπα το έξτρα κίνητρο, που θα μπορέσει να γυρίσει την σειρά των τελικών του ΝΒΑ; Έχω σοβαρές επιφυλάξεις... Ο Κόμπε, ο παίκτης που βιώνει την αμφισβήτηση από την ημέρα που πρωτοσυστήθηκε στον μαγικό πλανήτη του ΝΒΑ, μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά πράγματα, αλλά όχι και για πενία σε διάθεση και πάθος. Στους φετινούς τελικούς - αλλά γιατί να το περιορίσουμε μόνο στους τελικούς - μάθαμε να ζούμε με έναν διαφορετικό Κόμπε, ο οποίος προσπαθεί να βάλει στο παιχνίδι περισσότερο τους συμπαίκτες του και να τους μεταδώσει την φλόγα που σιγοβράζει μέσα του. Ωστόσο, αν ρίξει κανείς μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο αμύνεται το LA, αντιλαμβάνεται πόσο μάταιη είναι αυτή η προσπάθεια και πόσο περιορισμένο είναι το Kobe's impact! Γι' αυτό, λοιπόν, αφού είδε και αποείδε ο άνθρωπος με τους κώνους που τον περιστοιχίζουν, γύρισε τον διακόπτη στο τρίτο δεκάλεπτο του 5ου τελικού και ακολούθησε άλλη μια από τις γνωστές του "κλινικές"... 

Ο Κόμπε δεν είναι καλά! Δαγκώνει! Ωστόσο, έχει μπλέξει... Εκεί που ύψωσε την σημαία της αντεπίθεσης, κουβαλώντας όλη την ομάδα στις πλάτες του επιθετικά, η διαφορά αντί να μειώνεται αυξήθηκε, εξαιτίας της βαριεστημένης αμυντικής αντίδρασης των φιλοξενούμενων. Και καθώς, οι συγκρίσεις με το φάντασμα του 23 δίνουν και παίρνουν, ναι ο Κόμπε μοιάζει σαν να είναι ο Τζόρνταν, αλλά ένας Τζόρνταν σε μια θάλασσα από ευνούχους Κάρτραϊτ... Ο φιλότιμος Αμερικανός σέντερ δεν είχε το ταλέντο των σημερινών συμπαικτών του Μπράιαντ, αλλά είχε καρδιά και έδερνε οποιονδήποτε επίδοξο πορθητή της ρακέτας. Αντίθετα, η ταλαντούχα σημερινή front line των Λεϊκερς νιαουρίζει. Για να συνδέσω τον συμπαθή παλαίμαχο σέντερ με τα must της σειράς, ας επικαιροποιήσω την δήλωση που έκανε μετά τα όργια του Τζόρνταν το 1990 σε παιχνίδι ενάντια των Καβαλίερς: "Ποτέ δεν θα ξεχάσω την βραδιά που παρέα με τον Μαϊκλ σημειώσαμε 70 πόντους. Αυτός 69 και εγώ έναν...".



Φρονώ (που λέει και μια ψυχή) ότι αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει και ο Κόμπε: να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε στο τρίτο δεκάλεπτο του περασμένου αγώνα μέσα στην Βοστώνη. Μόνο που αυτήν την φορά το περίστροφο δεν θα πρέπει να σημαδεύει μόνο το αντιπάλο καλάθι, αλλά και τους συμπαίκτες του μπας και απειληθούν και παίξουν σαν άντρες... Γιατί αν μπορεί κάποιος στον κόσμο να γυρίσει μια τέτοια σειρά πλέον, τότε είναι μόνο αυτός!