Όρθωσε ανάστημα

Ο Πανελλήνιος πραγματοποιώντας ένα εκπληκτικό παιχνίδι, κατάφερε να σπάσει την έδρα του Αμαρουσίου και να μειώσει την σειρά σε 2-1. Ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα των Ολυμπιονικών κατάφερε να επιβάλλει πλήρως τον ρυθμό της και να παρασύρει τους αντιπάλους σε ένα πιο γρήγορο τέμπο.

Το παράδοξο, βέβαια, είναι το γεγονός ότι μια τέτοια αφοπλιστική εμφάνιση έλαβε χώρα στον τρίτο κατά σειρά μικρό τελικό και μάλιστα αφού προηγήθηκαν δυο ήττες. Για τους λόγους αυτούς τα credits πηγαίνουν στον κόουτς Ζούρο, που κατάφερε παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για ένα επικείμενο sweep, να κάνει reset στη μνήμη των παικτών του και να βρει το απαραίτητο κίνητρο. Σίγουρα η ψυχολογία του Πανελληνίου, δεν έμοιαζε με ομάδα που ηττάται 0-2 σε σειρά τελικών. Με μπροστάρηδες τους Μπλάκνεϊ και Βουγιούκα εξέθεσε την (υποτυπώδη) άμυνα που έπαιξαν οι γηπεδούχοι και πήρε το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα. Μάλιστα ο νεόκοπος Αμερικανο-βούλγαρος Μού-μου σημείωσε 37 πόντους με το ασύλληπτο 6/6 τρίποντα να κοσμεί το φύλλο στατιστικής του αγώνα. Κορυφαία η ατάκα του Δημήτρη Καρύδα, που μετέδιδε την αναμέτρηση και απορημένος από τα καμώματα του Μπλάκνεϊ σχολίασε: "Μήπως του χρωστάνε τίποτε λεφτά εκεί στο Μαρούσι;". Δεν ξέρω αν πίσω από το πετυχημένο σχόλιο κρύβεται έστω και μια μικρή δόση αλήθειας, αλλά με προβλημάτισε πολύ το γεγονός της "μερικής" διάθεσης που επέδειξαν οι Αμερικανοί των γηπεδούχων. Επειδή το μητρώο δεν είναι λευκό και τέτοιου είδους κρούσματα έχουν επαναληφθεί στο πρόσφατο παρελθόν - παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Κώστα Καϊμακόγλου να κρατήσει την δυσαρέσκεια μέσα στα αποδυτήρια - δεν είναι απίθανο οι Κις και Λούκας να αγωνίστηκαν έχοντας αλλού το μυαλό τους. Έστω και έτσι οι Αμαρουσιώτες εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι στην υπόθεση "τρίτη θέση", που οδηγεί (;) στα μονοπάτια της Ευρωλίγκα. Παρά το γεγονός ότι το 0-2 έχει ανατραπεί στην ιστορία των PlayOffs της Α1, εξακολουθούν να χρειάζονται μια νίκη σε δυο αγώνες.

ΥΓ: Ο Ίαν Βουγιούκας αξίζει ένα προσκλητήριο για την Εθνική. Προσωπικά με πείθει πλέον περισσότερο από τον Κώστα Κουφό, καθώς αυτά που ξέρει να κάνει, τα κάνει πάρα πολύ καλά, σε αντίθεση με τον Ελληνοαμερικανό που ακόμα ψάχνεται.