Το Πράσινο Μίλι

Μια χρονιά που ξεκίνησε με πολλές προσδοκίες και στη συνέχεια έφερε πολλά ερωτήματα και πολλές ανησυχίες, δείχνει να ολοκληρώνεται με τον καλύτερο τρόπο. Η ομάδα που τερμάτισε 3η και καταϊδρωμένη στον προκριματικό όμιλο της Ευρωλίγκα και έχασε (έστω προσωρινά) το πλεονέκτημα έδρας από τη Σιένα στα προημιτελικά, κατάφερε να φτάσει στην κορυφή και να γράψει ιστορία, κατακτώντας το 5ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στα 13 τελευταία χρόνια, έχοντας 5 νίκες σε 5 τελικούς, μιας και η μοναδική ήττα από τη Μακάμπι ήταν στα πλαίσια της Σουπρολίγκα και ήταν μάλλον διορισμός Πρωταθλητή παρά κατάκτηση...

Η παρουσία των Πρασίνων στο Final 4 του Βερολίνου ήταν εντυπωσιακή, μιας και πέρα από τις δύο νίκες, έπαιξε όμορφο μπάσκετ και ήλεγχε ρυθμό και σκορ και στους δύο αγώνες του τριημέρου. Σαφώς καλύτερος τόσο από τους Ερυθρόλευκους, όσο και από τους Ρώσους, άξιζε 100% την κούπα και έδειξε ότι αυτή η ομάδα έχει φτιαχτεί για μεγάλα πράγματα. Τι και αν οι εφτάψυχοι Ερυθρόλευκοι επανέρχονταν στο παιχνίδι κάθε τρεις και λίγο, τι και αν οι Ρώσοι κατάφεραν να επιστρέψουν από το -23, τι και αν ο Αρτεάγκα και οι συνεργοί του προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να στείλουν το κύπελλο στη "Μαμά Ρωσία", τι και αν και οι δύο αγώνες έφτασαν στο τελευταίο σουτ, ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που έτρεξε, σκόνταψε, σηκώθηκε, πάλεψε, ρίσκαρε και τελικά δικαιώθηκε...

Η χρονιά για το Τριφύλλι κρίνεται ήδη πετυχημένη, είτε καταφέρει να επιτύχει το triple crown είτε όχι. Όμως, με τέτοιες εμφανίσεις, και τέτοια ψυχολογία και χαρακτήρα νικητή και πρωταθλητή, η νίκη στο ΣΕΦ φαντάζει κάτι παραπάνω από σίγουρη. Ο φετινός Παναθηναϊκός επέστρεψε μία φορά από την τρίτη θέση και κατέκτησε την Ευρωλίγκα, θα επιστρέψει άλλη μια από τη δεύτερη θέση και θα κατακτήσει και το πρωτάθλημα.