Για 4η συνεχή φορά θα δώσει το παρόν σε τελικό Ευρωλίγκας η ΤΣΣΚΑ Μόσχας! Η "ομάδα του Στρατού" επιβλήθηκε της Μπαρτσελόνα με 82-78, στον πρώτο ημιτελικό του F4 του Βερολίνου. Ήταν ένα συγκλονιστικό ματς, αντάξιο της ιστορίας και της κλάσης των δύο ομάδων, που κρίθηκε στα τελευταία λεπτά. Ας δούμε όμως, ποια ήταν τα στοιχεία του ματς, που έγειραν τελικά την πλάστιγγα υπέρ των Ρώσων.1. Η κλάση του Σισκάουσκας: Ο Λιθουανός απέδειξε γιατί είναι ο κορυφαίος παίκτης αυτή τη στιγμή στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο "Σίσκα" πήρε από το χεράκι την ομάδα του στα αγχωτικά τελευταία λεπτά και με ορισμένα καθοριστικά, όσο και δύσκολα μερικές φορές, καλάθια, ήταν αυτός που της έδωσε τη νίκη. Όσοι λένε ότι οι κορυφαίοι παίκτες περιμένουν τέτοια ματς ώστε να ξεχωρίσουν από τους απλά καλούς, μάλλον έχουν δίκιο. Τα "στηρίγματα" της Μπαρτσελόνα σε όλη τη φετινή σεζόν δεν κατάφεραν σήμερα να κάνουν τη διαφορά. Ο εκπληκτικός φέτος Ιλιασόβα ήταν ωσεί παρών στο ματς (μέτρησε βέβαια και η απειρία του), ο Βάσκεθ "κρέμασε" την ομάδα του με μερικά ανόητα φάουλ, ο Ναβάρο στέρησε εαυτόν από την ομάδα για ένα ημίχρονο με χαζά επίσης φάουλ ενώ ο Μπαζίλε ήταν ο μοιραίος με κάποιες εντελώς άστοχες επιλογές στο τέλος. Αν υπήρχε ένα αντίβαρο του Σισκάουσκας, αυτό ήταν ο Αυστραλός Άντερσεν, στην καλύτερη εμφάνιση του φέτος με την Μπαρτσελόνα, η οποία όμως δεν ήταν αρκετή για να χαρίσει τη νίκη στους Καταλανούς.
2. Ο ρυθμός του ματς: Ήταν ξεκάθαρο πως το γρήγορο παιχνίδι και το υψηλό σκορ ευνοούσε τη Μπαρτσελόνα. Αν εξαιρέσει κανείς το πρώτο δεκάλεπτο, όπου οι Καταλανοί μπόρεσαν λίγο να τρέξουν και να εκτελέσουν γρήγορα σουτ, η ΤΣΣΚΑ έλεγξε το τέμπο του παιχνιδιού σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Από τη στιγμή που το παιχνίδι έγινε αρκετά "physical" και οι επιθέσεις ολοένα και πιο αργές, οι Ρώσοι απέκτησαν πλεονέκτημα όσον αφορά την έκβαση της αναμέτρησης. Και αυτό συνέβη για δύο βασικούς λόγους: Πρώτον, λόγω της πολύ μεστής εμφάνισης του Χόλντεν, όσον αφορά το οργανωτικό κομμάτι και δεύτερον εξαιτίας του γεγονότος της παραμονής του βαρύ και δυσκίνητου Σαντιάγκο για αρκετό χρόνο στο παρκέ. Με τον Πορτορικάνο στην πεντάδα, με στόχο βέβαια τη φθορά των αντίπαλων ψηλών, οι Καταλανοί "έχαναν" σε ταχύτητα, μη μπορώντας να επιβάλλουν το παιχνίδι που ασφαλώς τους ταιριάζει καλύτερα.
3. Η επιμονή του Πασκουάλ στο Λάκοβιτς: Ο Σλοβένος είναι ένας παίκτης ο οποίος στη καλή του βραδιά μπορεί να σε "σκοτώσει". Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Λάκοβιτς έδειξε ότι ίσως έφτασε η ώρα να "ξορκίσει" τις μοιραίες εμφανίσεις του σε κρίσιμες αναμετρήσεις. Σε αυτό το διάστημα πετυχε τρία τρίποντα και μοίρασε σωστά τη μπάλα, αποφεύγοντας τις βιαστικές ενέργειες. Όμως ο προπονητής του είχε τη "φαεινή" ιδέα να τον κρατήσει στο παρκέ για 35 λεπτά. Μοιραία ο Σλοβένος "τα έφτυσε" απέναντι στην πίεση και το κυνηγητό της άμυνας των Ρώσων, με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί στο 2ο ημίχρονο. Η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον προπονητή του που δε φρόντισε να χρησιμοποιήσει περισσότερο το Σάντα, τόσο για να ξεκουράσει το Σλοβένο όσο και για να βάλει τον αρκετά αξιόλογο Ισπανό στο κλίμα του ματς. Αντ' αυτού ο Πασκουάλ, "έκαψε" το Λάκοβιτς αλλά και κάλεσε ξαφνικά από τον πάγκο τον "κρύο Σάντα", στο σημείο που η αδυναμία του Σλοβένου ήταν πλέον εμφανής. Χωρίς υπερβολή, η Μπάρτσα έπαιζε χωρίς οργανωτή στα τελευταία κρίσιμα πέντε λεπτά του ματς.
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως η ΤΣΣΚΑ δίκαια θα δώσει το παρόν σε έναν ακόμα μεγάλο τελικό. Πάντως οι Ρώσοι είναι πιο τρωτοί σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Μπορεί ο Χόλντεν σήμερα να ανταποκρίθηκε πλήρως στα καθήκοντά του αλλά σε περίπτωση που χρειαστεί να μείνει στον πάγκο οι λύσεις είναι περιορισμένες. Τόσο ο Πλάνινιτς όσο και ο Ζήσης δε δείχνουν ικανοί να αναπληρώσουν το κενό που άφησε ο Θοδωρής Παπαλουκάς και γι'αυτό και ο Μεσίνα δείχνει να μην τους εμπιστεύεται. Το μεγάλο όπλο των Ρώσων είναι, πέρα από την εμπειρία και το πνεύμα νικητή που αναμφισβήτητα διαθέτουν, η σκληρή άμυνά τους. Μια άμυνα που ουκ ολίγες φορές ξεπερνάει τα όρια του φάουλ. Όποια λοιπόν ελληνική ομάδα περάσει στον τελικό, θα πρέπει να προετοιμαστεί για αρκετό ξύλο...
