Όλο και πλησιάζει το μεγάλο γεγονός με συνέπεια ο αρθρογραφικός οργασμός να συνεχίζεται! Σειρά παίρνει η αξιολόγηση των ομάδων που βρίσκονται στο Βερολίνο. Τον μεγεθυντικό φακό παρακαλώ! Πάμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στους μετέχοντες του Final Four και στις ιδιαιτερότητές τους!
Ολυμπιακός
Το περασμένο καλοκαίρι οι ερυθρόλευκοι έβαλαν τον πήχη ιδιαίτερα ψηλά. Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού ψώνισαν 11 νέους παίκτες και ζήτησαν από τον κόουτς να φτιάξει μια πρωταθλήτρια ομάδα. Ο Γιαννάκης, λοιπόν, έβαλε τα 11 νέα υλικά μαζί με τα παλιότερα στην ίδια κατσαρόλα και άρχιζε να μαγειρεύει με σκοπό να χορτάσει τους απαιτητικούς ερυθρόλευκους φίλους. Όπως κάθε νέα συνταγή, έτσι και αυτή, δεν πετυχαίνει από την αρχή. Μια της λείπει λίγο το αλάτι (το υπονοούμενο για τον ανεπιτυχή αρχικό σχεδιασμό στη θέση 1), μια το πιάτο δεν εντυπωσιάζει (κακό μπάσκετ στην αρχή της χρονιάς)... Ο σεφ από τη Νίκαια, όμως, έβαλε την κατσαρόλα στο μάτι στην ένδειξη 1 και ανακάτευε αργά και σταθερά συνιστώντας υπομονή. Ωστόσο, τα στομάχια των πεινασμένων οπαδών γουργούριζαν και ικανοποιήθηκαν μόνο όταν γεύτηκαν τις λυτρωτικές νίκες με αντιπάλους Παναθηναϊκό, ΤΑΟΥ και Ρεάλ. Σε αυτό συντέλεσε η τρομερή άνοδος, από το δεύτερο μισό και μετά της σεζόν, των Παπαλουκά και Βούιτσιτς. Όταν μάλιστα συνυπήρχαν στην ίδια πεντάδα πραγματικά το μπάσκετ που παιζόταν ήταν διαστημικό! Κακά τα ψέματα: ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Βερολίνο ως πετυχημένος (πέτυχε αυτό που δεν κατάφερνε 3 χρόνια τώρα) αλλά και ως outsider ελέω απειρίας. Ωραία αυτά, αλλά ποιός θα μπορεί να χωνέψει μια ήττα από τους αιώνιους;
Παναθηναϊκός
Οι πράσινοι κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και μέσα σε παιχνίδια είχαν τρομερά σκαμπανεβάσματα! Την μια κοιτούσες με δέος τα plays και την άλλη έλεγες "εντάξει, έκλεισε ο κύκλος της ομάδας". Στους "αδιάφορους" αγώνες οι πράσινοι έψαχναν απεγνωσμένα κίνητρο, κάτι το οποίο είχε όμως επιπτώσεις και στις κρίσιμες αναμετρήσεις. Μοιραία, λοιπόν, υπήρξε προβληματισμός, που εκφράστηκε με την έκρηξη του Ζοτς και το δημόσιο κατσιάδασμα σε βεντέτες και ρολίστες. Αποτέλεσμα; Η ομάδα συσπειρώθηκε και έδωσε απαντήσεις στα παιχνίδια που η μπάλα έκαιγε και όλοι περίμεναν στραβοπάτημα. Γενικά υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος και ο... τρόπος Ομπράντοβιτς. Έτσι, λοιπόν, αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός στηρίζεται στο πατροπαράδοτο pick n roll και στα λατρεμένα χαμηλά σχήματα. Ο Πέκοβιτς ανταποκρίνεται και παίρνει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από το ελληνικό πρωτάθλημα (η απειρία του αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη επιείκεια από τους διαιτητές), ενώ ο Νίκολας έχει προσαρμοστεί και μεταμορφωθεί από σεσημασμένο σκόρερ σε παίκτη που παίζει και άμυνα και δημιουργεί φάσεις. Το στοίχημα αφορά πλέον στην ένταξη του Διαμαντίδη στην ομάδα, μιας και προς στιγμή έμαθε να ζει χωρίς αυτόν.
ΤΣΣΚΑ
Οι Μοσχοβίτες δίνουν για άλλη μια φορά το παρόν στην γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι γεγονός ότι κουβαλάνε στις αποσκευές τους τεράστια εμπειρία, που τους επιτρέπει να διαχειρίζονται ψύχραιμα οποιεσδήποτε καταστάσεις δημιουργούνται πάνω στο παρκέ. Τα αφεντικά της ομάδας του στρατού αποφάσισαν φέτος να κάνουν ένα φρεσκάρισμα, καθώς ο κόσμος είχε βαρεθεί τα ίδια πρόσωπα και το ρόστερ έδειχνε κορεσμένο. Όμως οι Ρώσοι είναι εξίσου δυνατοί. Ο Λόρμπεκ συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από την φανταστική περσινή χρονιά, όταν και αγωνιζόταν στην Ιταλία, ο Μόρις προσδίδει περισσότερη ποιότητα μέσα στη ρακέτα, ο Κριάπα είναι πολύ αποτελεσματικός ως 4άρι, ενώ και ο Ζήσης έχει αναβαθμισμένο ρόλο. Μοναδική παραφωνία ο Πλάνινιτς, που δεν έχει καμία σχέση με τον προκάτοχό του. Από την άλλη, τι είχε κάνει ο Παπαλουκάς στα 27 του; Οι ψηλοί της ομάδας, πάντως, μπορούν να δημιουργήσουν πολλούς χώρους, μιας και όλοι τους είναι καταπληκτικοί σουτέρ, γεγονός που προβληματίζει τους αντιπάλους. Τέλος, ο αργός ρυθμός του Μεσίνα με τις λίγες επιθέσεις και το πολύ (μα πολύ) ξύλο βοηθούν στον έλεγχο του αγώνα.
Μπαρτσελόνα
Είναι η πιο σταθερή ομάδα του τουρνουά και αυτή που έπαιξε φέτος το καλύτερο μπάσκετ. Όλοι περίμεναν να ξεφουσκώσει κάποια στιγμή για να δικαιώσουν τον χαρακτηρισμό των losers, που ιστορικά τους έχει αποδοθεί, αλλά οι Καταλανοί δούλευαν και απέδιδαν με τις μηχανές στο κόκκινο. Όπως κάθε ισπανική ομάδα, έτσι και η Μπάρτσα μπήκε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αναγκασμένη να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες παιχνιδιού, καθώς οι διαιτητές σφυρίζουν ελάχιστα επιτρέποντας τις πολλές επαφές σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθείται στην ισπανική λίγκα. Κύριοι Ίβηρες θα πρέπει να θυμόσαστε, ωστόσο, ότι το άθλημα είναι αντρικό... Η Μπαρτσελόνα έδειξε, όμως, ότι ανταπεξέρχεται και έπαιξε και η ίδια σκληρή άμυνα. Δεν έχετε παρά να ρωτήσετε την σούπερ επιθετική παρέα του Ρακότσεβιτς, που ξεπέρασε μόνο μια φορά τους 70 πόντους στα 5 παιχνίδια που έπαιξαν με τους μπλαουγκράνα στο πλαίσιο των προημιτελικών. Το παραδοσιακό τους όπλο παραμένει η επίθεση. Οι Καταλανοί παίζουν σε υψηλό ρυθμό τόσο σε ανοιχτό γήπεδο όσο και σε σετ παιχνίδι. Κλειδί της επιτυχίας αποτελεί η ωρίμανση του Ναβάρο, ο οποίος μετά την επιστροφή του από το ΝΒΑ πασάρει εκπληκτικά, χαμηλώνει και ανοίγει τα χέρια στην άμυνα, ενώ δεν εκβιάζει προσπάθειες. Παράλληλα, η μετακίνηση του Ιλιάσοβα από το 3 στο 4 αποδείχτηκε σωτήρια και οι ψηλοί Βάσκεζ και Άντερσεν κάνουν φοβερή δουλειά!
Ολυμπιακός
Το περασμένο καλοκαίρι οι ερυθρόλευκοι έβαλαν τον πήχη ιδιαίτερα ψηλά. Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού ψώνισαν 11 νέους παίκτες και ζήτησαν από τον κόουτς να φτιάξει μια πρωταθλήτρια ομάδα. Ο Γιαννάκης, λοιπόν, έβαλε τα 11 νέα υλικά μαζί με τα παλιότερα στην ίδια κατσαρόλα και άρχιζε να μαγειρεύει με σκοπό να χορτάσει τους απαιτητικούς ερυθρόλευκους φίλους. Όπως κάθε νέα συνταγή, έτσι και αυτή, δεν πετυχαίνει από την αρχή. Μια της λείπει λίγο το αλάτι (το υπονοούμενο για τον ανεπιτυχή αρχικό σχεδιασμό στη θέση 1), μια το πιάτο δεν εντυπωσιάζει (κακό μπάσκετ στην αρχή της χρονιάς)... Ο σεφ από τη Νίκαια, όμως, έβαλε την κατσαρόλα στο μάτι στην ένδειξη 1 και ανακάτευε αργά και σταθερά συνιστώντας υπομονή. Ωστόσο, τα στομάχια των πεινασμένων οπαδών γουργούριζαν και ικανοποιήθηκαν μόνο όταν γεύτηκαν τις λυτρωτικές νίκες με αντιπάλους Παναθηναϊκό, ΤΑΟΥ και Ρεάλ. Σε αυτό συντέλεσε η τρομερή άνοδος, από το δεύτερο μισό και μετά της σεζόν, των Παπαλουκά και Βούιτσιτς. Όταν μάλιστα συνυπήρχαν στην ίδια πεντάδα πραγματικά το μπάσκετ που παιζόταν ήταν διαστημικό! Κακά τα ψέματα: ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Βερολίνο ως πετυχημένος (πέτυχε αυτό που δεν κατάφερνε 3 χρόνια τώρα) αλλά και ως outsider ελέω απειρίας. Ωραία αυτά, αλλά ποιός θα μπορεί να χωνέψει μια ήττα από τους αιώνιους;
Παναθηναϊκός
Οι πράσινοι κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και μέσα σε παιχνίδια είχαν τρομερά σκαμπανεβάσματα! Την μια κοιτούσες με δέος τα plays και την άλλη έλεγες "εντάξει, έκλεισε ο κύκλος της ομάδας". Στους "αδιάφορους" αγώνες οι πράσινοι έψαχναν απεγνωσμένα κίνητρο, κάτι το οποίο είχε όμως επιπτώσεις και στις κρίσιμες αναμετρήσεις. Μοιραία, λοιπόν, υπήρξε προβληματισμός, που εκφράστηκε με την έκρηξη του Ζοτς και το δημόσιο κατσιάδασμα σε βεντέτες και ρολίστες. Αποτέλεσμα; Η ομάδα συσπειρώθηκε και έδωσε απαντήσεις στα παιχνίδια που η μπάλα έκαιγε και όλοι περίμεναν στραβοπάτημα. Γενικά υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος και ο... τρόπος Ομπράντοβιτς. Έτσι, λοιπόν, αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός στηρίζεται στο πατροπαράδοτο pick n roll και στα λατρεμένα χαμηλά σχήματα. Ο Πέκοβιτς ανταποκρίνεται και παίρνει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από το ελληνικό πρωτάθλημα (η απειρία του αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη επιείκεια από τους διαιτητές), ενώ ο Νίκολας έχει προσαρμοστεί και μεταμορφωθεί από σεσημασμένο σκόρερ σε παίκτη που παίζει και άμυνα και δημιουργεί φάσεις. Το στοίχημα αφορά πλέον στην ένταξη του Διαμαντίδη στην ομάδα, μιας και προς στιγμή έμαθε να ζει χωρίς αυτόν.
ΤΣΣΚΑ
Οι Μοσχοβίτες δίνουν για άλλη μια φορά το παρόν στην γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι γεγονός ότι κουβαλάνε στις αποσκευές τους τεράστια εμπειρία, που τους επιτρέπει να διαχειρίζονται ψύχραιμα οποιεσδήποτε καταστάσεις δημιουργούνται πάνω στο παρκέ. Τα αφεντικά της ομάδας του στρατού αποφάσισαν φέτος να κάνουν ένα φρεσκάρισμα, καθώς ο κόσμος είχε βαρεθεί τα ίδια πρόσωπα και το ρόστερ έδειχνε κορεσμένο. Όμως οι Ρώσοι είναι εξίσου δυνατοί. Ο Λόρμπεκ συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από την φανταστική περσινή χρονιά, όταν και αγωνιζόταν στην Ιταλία, ο Μόρις προσδίδει περισσότερη ποιότητα μέσα στη ρακέτα, ο Κριάπα είναι πολύ αποτελεσματικός ως 4άρι, ενώ και ο Ζήσης έχει αναβαθμισμένο ρόλο. Μοναδική παραφωνία ο Πλάνινιτς, που δεν έχει καμία σχέση με τον προκάτοχό του. Από την άλλη, τι είχε κάνει ο Παπαλουκάς στα 27 του; Οι ψηλοί της ομάδας, πάντως, μπορούν να δημιουργήσουν πολλούς χώρους, μιας και όλοι τους είναι καταπληκτικοί σουτέρ, γεγονός που προβληματίζει τους αντιπάλους. Τέλος, ο αργός ρυθμός του Μεσίνα με τις λίγες επιθέσεις και το πολύ (μα πολύ) ξύλο βοηθούν στον έλεγχο του αγώνα.
Μπαρτσελόνα
Είναι η πιο σταθερή ομάδα του τουρνουά και αυτή που έπαιξε φέτος το καλύτερο μπάσκετ. Όλοι περίμεναν να ξεφουσκώσει κάποια στιγμή για να δικαιώσουν τον χαρακτηρισμό των losers, που ιστορικά τους έχει αποδοθεί, αλλά οι Καταλανοί δούλευαν και απέδιδαν με τις μηχανές στο κόκκινο. Όπως κάθε ισπανική ομάδα, έτσι και η Μπάρτσα μπήκε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αναγκασμένη να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες παιχνιδιού, καθώς οι διαιτητές σφυρίζουν ελάχιστα επιτρέποντας τις πολλές επαφές σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθείται στην ισπανική λίγκα. Κύριοι Ίβηρες θα πρέπει να θυμόσαστε, ωστόσο, ότι το άθλημα είναι αντρικό... Η Μπαρτσελόνα έδειξε, όμως, ότι ανταπεξέρχεται και έπαιξε και η ίδια σκληρή άμυνα. Δεν έχετε παρά να ρωτήσετε την σούπερ επιθετική παρέα του Ρακότσεβιτς, που ξεπέρασε μόνο μια φορά τους 70 πόντους στα 5 παιχνίδια που έπαιξαν με τους μπλαουγκράνα στο πλαίσιο των προημιτελικών. Το παραδοσιακό τους όπλο παραμένει η επίθεση. Οι Καταλανοί παίζουν σε υψηλό ρυθμό τόσο σε ανοιχτό γήπεδο όσο και σε σετ παιχνίδι. Κλειδί της επιτυχίας αποτελεί η ωρίμανση του Ναβάρο, ο οποίος μετά την επιστροφή του από το ΝΒΑ πασάρει εκπληκτικά, χαμηλώνει και ανοίγει τα χέρια στην άμυνα, ενώ δεν εκβιάζει προσπάθειες. Παράλληλα, η μετακίνηση του Ιλιάσοβα από το 3 στο 4 αποδείχτηκε σωτήρια και οι ψηλοί Βάσκεζ και Άντερσεν κάνουν φοβερή δουλειά!
