Οι τέσσερις μνηστήρες της κούπας!

Όλο και πλησιάζει το μεγάλο γεγονός με συνέπεια ο αρθρογραφικός οργασμός να συνεχίζεται! Σειρά παίρνει η αξιολόγηση των ομάδων που βρίσκονται στο Βερολίνο. Τον μεγεθυντικό φακό παρακαλώ! Πάμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στους μετέχοντες του Final Four και στις ιδιαιτερότητές τους!



Ολυμπιακός
Το περασμένο καλοκαίρι οι ερυθρόλευκοι έβαλαν τον πήχη ιδιαίτερα ψηλά. Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού ψώνισαν 11 νέους παίκτες και ζήτησαν από τον κόουτς να φτιάξει μια πρωταθλήτρια ομάδα. Ο Γιαννάκης, λοιπόν, έβαλε τα 11 νέα υλικά μαζί με τα παλιότερα στην ίδια κατσαρόλα και άρχιζε να μαγειρεύει με σκοπό να χορτάσει τους απαιτητικούς ερυθρόλευκους φίλους. Όπως κάθε νέα συνταγή, έτσι και αυτή, δεν πετυχαίνει από την αρχή. Μια της λείπει λίγο το αλάτι (το υπονοούμενο για τον ανεπιτυχή αρχικό σχεδιασμό στη θέση 1), μια το πιάτο δεν εντυπωσιάζει (κακό μπάσκετ στην αρχή της χρονιάς)... Ο σεφ από τη Νίκαια, όμως, έβαλε την κατσαρόλα στο μάτι στην ένδειξη 1 και ανακάτευε αργά και σταθερά συνιστώντας υπομονή. Ωστόσο, τα στομάχια των πεινασμένων οπαδών γουργούριζαν και ικανοποιήθηκαν μόνο όταν γεύτηκαν τις λυτρωτικές νίκες με αντιπάλους Παναθηναϊκό, ΤΑΟΥ και Ρεάλ. Σε αυτό συντέλεσε η τρομερή άνοδος, από το δεύτερο μισό και μετά της σεζόν, των Παπαλουκά και Βούιτσιτς. Όταν μάλιστα συνυπήρχαν στην ίδια πεντάδα πραγματικά το μπάσκετ που παιζόταν ήταν διαστημικό! Κακά τα ψέματα: ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Βερολίνο ως πετυχημένος (πέτυχε αυτό που δεν κατάφερνε 3 χρόνια τώρα) αλλά και ως outsider ελέω απειρίας. Ωραία αυτά, αλλά ποιός θα μπορεί να χωνέψει μια ήττα από τους αιώνιους;

Παναθηναϊκός
Οι πράσινοι κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και μέσα σε παιχνίδια είχαν τρομερά σκαμπανεβάσματα! Την μια κοιτούσες με δέος τα plays και την άλλη έλεγες "εντάξει, έκλεισε ο κύκλος της ομάδας". Στους "αδιάφορους" αγώνες οι πράσινοι έψαχναν απεγνωσμένα κίνητρο, κάτι το οποίο είχε όμως επιπτώσεις και στις κρίσιμες αναμετρήσεις. Μοιραία, λοιπόν, υπήρξε προβληματισμός, που εκφράστηκε με την έκρηξη του Ζοτς και το δημόσιο κατσιάδασμα σε βεντέτες και ρολίστες. Αποτέλεσμα; Η ομάδα συσπειρώθηκε και έδωσε απαντήσεις στα παιχνίδια που η μπάλα έκαιγε και όλοι περίμεναν στραβοπάτημα. Γενικά υπάρχει ο σωστός τρόπος, ο λάθος τρόπος και ο... τρόπος Ομπράντοβιτς. Έτσι, λοιπόν, αγωνιστικά ο Παναθηναϊκός στηρίζεται στο πατροπαράδοτο pick n roll και στα λατρεμένα χαμηλά σχήματα. Ο Πέκοβιτς ανταποκρίνεται και παίρνει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από το ελληνικό πρωτάθλημα (η απειρία του αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη επιείκεια από τους διαιτητές), ενώ ο Νίκολας έχει προσαρμοστεί και μεταμορφωθεί από σεσημασμένο σκόρερ σε παίκτη που παίζει και άμυνα και δημιουργεί φάσεις. Το στοίχημα αφορά πλέον στην ένταξη του Διαμαντίδη στην ομάδα, μιας και προς στιγμή έμαθε να ζει χωρίς αυτόν.

ΤΣΣΚΑ
Οι Μοσχοβίτες δίνουν για άλλη μια φορά το παρόν στην γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι γεγονός ότι κουβαλάνε στις αποσκευές τους τεράστια εμπειρία, που τους επιτρέπει να διαχειρίζονται ψύχραιμα οποιεσδήποτε καταστάσεις δημιουργούνται πάνω στο παρκέ. Τα αφεντικά της ομάδας του στρατού αποφάσισαν φέτος να κάνουν ένα φρεσκάρισμα, καθώς ο κόσμος είχε βαρεθεί τα ίδια πρόσωπα και το ρόστερ έδειχνε κορεσμένο. Όμως οι Ρώσοι είναι εξίσου δυνατοί. Ο Λόρμπεκ συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από την φανταστική περσινή χρονιά, όταν και αγωνιζόταν στην Ιταλία, ο Μόρις προσδίδει περισσότερη ποιότητα μέσα στη ρακέτα, ο Κριάπα είναι πολύ αποτελεσματικός ως 4άρι, ενώ και ο Ζήσης έχει αναβαθμισμένο ρόλο. Μοναδική παραφωνία ο Πλάνινιτς, που δεν έχει καμία σχέση με τον προκάτοχό του. Από την άλλη, τι είχε κάνει ο Παπαλουκάς στα 27 του; Οι ψηλοί της ομάδας, πάντως, μπορούν να δημιουργήσουν πολλούς χώρους, μιας και όλοι τους είναι καταπληκτικοί σουτέρ, γεγονός που προβληματίζει τους αντιπάλους. Τέλος, ο αργός ρυθμός του Μεσίνα με τις λίγες επιθέσεις και το πολύ (μα πολύ) ξύλο βοηθούν στον έλεγχο του αγώνα.

Μπαρτσελόνα
Είναι η πιο σταθερή ομάδα του τουρνουά και αυτή που έπαιξε φέτος το καλύτερο μπάσκετ. Όλοι περίμεναν να ξεφουσκώσει κάποια στιγμή για να δικαιώσουν τον χαρακτηρισμό των losers, που ιστορικά τους έχει αποδοθεί, αλλά οι Καταλανοί δούλευαν και απέδιδαν με τις μηχανές στο κόκκινο. Όπως κάθε ισπανική ομάδα, έτσι και η Μπάρτσα μπήκε στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αναγκασμένη να προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες παιχνιδιού, καθώς οι διαιτητές σφυρίζουν ελάχιστα επιτρέποντας τις πολλές επαφές σε αντίθεση με την πολιτική που ακολουθείται στην ισπανική λίγκα. Κύριοι Ίβηρες θα πρέπει να θυμόσαστε, ωστόσο, ότι το άθλημα είναι αντρικό... Η Μπαρτσελόνα έδειξε, όμως, ότι ανταπεξέρχεται και έπαιξε και η ίδια σκληρή άμυνα. Δεν έχετε παρά να ρωτήσετε την σούπερ επιθετική παρέα του Ρακότσεβιτς, που ξεπέρασε μόνο μια φορά τους 70 πόντους στα 5 παιχνίδια που έπαιξαν με τους μπλαουγκράνα στο πλαίσιο των προημιτελικών. Το παραδοσιακό τους όπλο παραμένει η επίθεση. Οι Καταλανοί παίζουν σε υψηλό ρυθμό τόσο σε ανοιχτό γήπεδο όσο και σε σετ παιχνίδι. Κλειδί της επιτυχίας αποτελεί η ωρίμανση του Ναβάρο, ο οποίος μετά την επιστροφή του από το ΝΒΑ πασάρει εκπληκτικά, χαμηλώνει και ανοίγει τα χέρια στην άμυνα, ενώ δεν εκβιάζει προσπάθειες. Παράλληλα, η μετακίνηση του Ιλιάσοβα από το 3 στο 4 αποδείχτηκε σωτήρια και οι ψηλοί Βάσκεζ και Άντερσεν κάνουν φοβερή δουλειά!

Συνέχεια...

Η ιστορία των "εμφυλίων" ημιτελικών

Η αναμέτρηση ομάδων από την ίδια χώρα, δεν είναι κάτι καινούριο στην ιστορία των F4. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα αναμετρηθούν για 3η φορά στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού F4 αλλά υπάρχουν και άλλες 7 συνολικά περιπτώσεις που ομάδες από το ίδιο πρωτάθλημα τέθηκαν αντιμέτωπες σε έναν ημιτελικό. Τη μερίδα του λέοντος κατέχουν οι Ιταλοί με 4 συνολικά "εμφύλιες" αναμετρήσεις και ακολουθούν οι Ισπανοί με 3. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η αρχή των "εμφυλίων" έγινε το 1992 στην Κωνσταντινούπολη όπου η Μπανταλόνα ξεπέρασε το εμπόδιο των "φοιτητών" της Εστουντιάντες για να ηττηθεί στη συνέχεια στον τελικό από την Παρτιζάν, με σουτ του Τζόρτζεβιτς στην εκπνοή του αγώνα. Το 1994 στο Τελ Αβίβ, ξανά η Μπανταλόνα επικράτησε στο ημιτελικό της συμπολίτισσας Μπαρτσελόνα ενώ στο Παρίσι το 1996 οι "μπλαουγκράνα" ήταν αυτοί που κέρδισαν τη Ρεάλ αλλά ηττήθηκαν στον τελικό από τον Παναθηναϊκό. Το 1999 στο Μόναχο, οι δύο μισητές αντίπαλοι από τη Μπολόνια, Βίρτους και Φορτιτούντο, διασταύρωσαν τα ξίφη τους, με την πρώτη να προκρίνεται στον τελικό, όπου και υποκλίθηκε στην ανωτερότητα της Ζαλγκίρις Κάουνας του "αφηνιασμένου" Τάιους Έντνι. Το 2002 στη Μπολόνια ξανά η Βίρτους κέρδισε στον ημιτελικό τη συμπατριώτισσά της Μπένετον αλλά έχασε την κούπα μέσα στο σπίτι της από τον Παναθηναϊκό. Οι ιταλικές ομάδες είχαν και πάλι την τιμητική τους στο F4 της Βαρκελώνης το 2003. Η Μπένετον ξεπέρασε τη Σιένα στον ημιτελικό αλλά στη συνέχεια σκόνταψε πάνω στο εμπόδιο της οικοδέσποινας Μπαρτσελόνα. Τελευταία εμφύλια αναμέτρηση σε ημιτελικό είχαμε το 2004 στο Τελ Αβίβ όπου συγκρούστηκαν η Φορτιτούντο με τη Σιένα. Οι Μπολονέζοι πήραν την πρόκριση αλλά στον τελικό λύγισαν απέναντι στη Μακάμπι μέσα στο "καυτό" Γιαντ Ελιάου.

Όσον αφορά τους δύο αιωνίους, η αρχή των ευρωπαϊκών τους "ραντεβού", έγινε στο Τελ Αβίβ το 1994. Οι "ερυθρόλευκοι" του Γιάννη Ιωαννίδη, ήταν καλύτερη ομάδα από τους "πράσινους" του Κώστα Πολίτη και προκρίθηκαν δίκαια στον τελικό κερδίζοντας με 77-72, έχοντας ως κορυφαίους τους Πάσπαλι και Τάρπλεϋ με 22 και 21 πόντους αντίστοιχα. Σπουδαία εμφάνιση και από το Γιώργο Σιγάλα με 15 πόντους και εξαιρετική άμυνα πάνω στο Γκάλη. Από τον Παναθηναϊκό, συγκλονιστικός ήταν ο Αλεξάντερ Βολκόφ με 32 πόντους. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν το ίδιο καλά και στον τελικό για τους Πειραιώτες όπου ηττήθηκαν από τη Μπανταλόνα με 59-57. Δήμιος τους, ο "απίθανος" χοντρούλης φόργουορντ των Ισπανών Κορνίλιους Τόμπσον, ο οποίος με τρίποντο 50 δευτερόλεπτα πριν το τέλος ήταν αυτός που διαμόρφωσε το τελικό σκορ.



Την αμέσως επόμενη χρονιά στο "Παβιγιόν Πρινθίπε Φελίπε" της Σαραγόσα, διεξήχθη ένας από τους πιο συγκλονιστικούς ημιτελικούς όλων των εποχών. Με τους Πάσπαλι και Βολκόφ να έχουν αλλάξει στρατόπεδα και τις δύο ομάδες να είναι ισοδύναμες, το ματς ήταν ντέρμπι, με συχνές εναλλαγές στο σκορ σε όλη τη διάρκειά του. Τελικώς οι "ερυθρόλευκοι" του Γιάννη Ιωαννίδη επικράτησαν ξανά με 58-52, με τους Τζόνσον και Τόμιτς να ευστοχούν σε δύο καθοριστικά τρίποντα στα 2 τελευταία λεπτά του αγώνα. Ανεπανάληπτη εμφάνιση από τον Έντυ Τζόνσον σε εκείνο το ματς, με τον Αμερικανό του Ολυμπιακού να πετυχαίνει 27 πόντους με 4 τρίποντα! Ο τελικός ήταν όμως και πάλι αποτυχημένος για τους "ερυθρόλευκους". Η Ρεάλ Μαδρίτης με το μεγάλο Άρβιντας Σαμπόνις στη σύνθεσή της, επικράτησε εύκολα με 73-61, περιορίζοντας τον Έντυ Τζόνσον μόλις στους 9 πόντους.



Με μια πρόχειρη ματιά στα F4 που αναφέραμε παραπάνω, θα διαπιστώσει κανείς την ιδιότυπη κατάρα που κατατρέχει τις ομάδες οι οποίες βγήκαν νικήτριες από "εμφύλιες" συγκρούσεις. Πιο συγκεκριμένα, καμία ομάδα, που προκρίθηκε στο τελικό μετά από "εμφύλιο" ημιτελικό, δεν κατόρθωσε να κατακτήσει το τρόπαιο! Μοναδική εξαίρεση αλλά άκρως φυσιολογική, το 1994 στο Τελ Αβίβ όπου και οι δύο ημιτελικοί είχαν "εθνικό" χαρακτήρα. Άραγε θα συνεχιστεί αυτή η παράδοση και στο φετινό F4;

Συνέχεια...

Κιτρινόμαυρες "σκούπες"

Άρης και Μαρούσι είναι από χθες οι δύο ομάδες που συντροφεύουν τους "αιωνίους" στα ημιτελικά του ελληνικού πρωταθλήματος. Η ομάδα του Ματσόν επικράτησε και στο Ελληνικό επί του Πανιωνίου, με 79-75 και προκρίθηκε στην επόμενη φάση των play off, με 2-0 νίκες. Όπως και στο πρώτο ματς, η επικράτηση του Άρη ήταν δύσκολη, με τη νίκη να έρχεται στα τελευταία λεπτά. Σημασία έχει όμως το αποτέλεσμα το οποίο "κρατάει" τους Θεσσαλονικείς εντός του μεγάλου στόχου της χρονιάς, που είναι η έξοδος στην Ευρωλίγκα. Από την άλλη, ο Πανιώνιος είχε την ευκαιρία στο πρώτο ματς να ανατρέψει τα δεδομένα της σειράς αλλά τελικά δεν τα κατάφερε. Η χρονιά πλέον, μόνο επιτυχημένη δε μπορεί να χαρακτηριστεί για την ομάδα της Νέας Σμύρνης. Στο άλλο παιχνίδι της ημέρας, το Μαρούσι "σκόρπισε" τον Πανελλήνιο στους "πέντε ανέμους", κερδίζοντας μέσα στην Κυψέλη με 93-57! Έτσι η ομάδα του Μαρκόπουλου, "έκλεισε" τη σειρά με νίκες 2-0 υπέρ της, πιστοποιώντας την πολύ καλή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το τελευταίο διάστημα. Αντίθετα ο Πανελλήνιος απογοήτευσε με τις εμφανίσεις του το τελευταίο δίμηνο και δικαίως "πάει σπίτι του" για φέτος. Παναθηναϊκός-Άρης και Ολυμπιακός-Μαρούσι είναι λοιπόν τα ζευγάρια της ημιτελικής φάσης, με τους πρώτους αγώνες να διεξάγονται στις 9 και 10 Μαΐου, αντίστοιχα.

Συνέχεια...

Ο τρίτος ελληνικός πόλος του Final Four...

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έχουν ήδη πάρει θέση επίθεσης, τα μάτια είναι καρφωμένα στο λαιμό των αντιπάλων και απομένει μόνο το τζάμπολ του αγώνα για να χιμήξει ο ένας στον άλλο και να βγάλουνε τα ματάκια τους. Την ίδια ώρα και λίγο πιο πέρα θα παρακολουθεί σφυρίζοντας ανέμελα και λιμάροντας τα νύχια του ένας τρίτος πόλος, που θα εκπροσωπεί την πατρίδας μας στο F4 του Βερολίνου: ο Λάζαρος Βορεάδης. Όπως έγινε γνωστό, λοιπόν, ο διεθνής Έλληνας διαιτητής έχει περιληφθεί στους εκλεκτούς της ULEB, παρότι στη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ μετέχουν δυο ομάδες από την Ελλάδα! Μα καλά τι καινοτομία είναι αυτή; Η φερεγγυότητα και η εμπιστοσύνη σε όλο τους το μεγαλείο ή μήπως συμβαίνει... κάτι άλλο; Κατά το παρελθόν δεν υπήρξε ποτέ ανάλογο φαινόμενο (δηλαδή συμμετοχής σε F4 ενός referee που έχει κοινή καταγωγή με δυο ομάδες που μετέχουν σε αυτό), με χτυπητή εξαίρεση την διοργάνωση της Αθήνας (2007) όταν και παρά την συμμετοχή της ΤΑΟΥ και της Μάλαγας ακούστηκε ισπανική σφυρίχτρα (Χουάν Κάρλος Μιτχάνα).

Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια της σεζόν υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες διαιτητές σφύριζαν σε κομβικούς αγώνες, στους οποίους ομάδες από την χώρα καταγωγής τους είχαν έννομο συμφέρον και έντονο ενδιαφέρον για το τελικό αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του αγώνα της Αρμάνι Τζινς Μιλάνο με τον Ολυμπιακό, όπου στο διαιτητικό τρίο υπήρχε ισπανική παρουσία, τη στιγμή που στον όμιλο συμμετείχε η ΤΑΟΥ που περίμενε ερυθρόλευκο στραβοπάτημα, προκειμένου να καπαρώσει την πρώτη θέση. Το ύποπτο non-call εις βάρος των Πειραιωτών το παραθέτω ως ιστορικό τεκμήριο των ισχυρισμών μου.

Γιατί όμως ακολουθείται η ίδια πολιτική και στο F4; Η απάντηση είναι ότι η συγκεκριμένη κίνηση εντάσσεται στο πλάισιο των δημόσιων σχέσεων της ULEB. Ας μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι, η διοργανώτρια αρχή προχώρησε σε ιστορικό συμβιβασμό με το αντίπαλο δέος (FIBA), όταν και υπήρξαν αμοιβαίες υποχωρήσεις, εξηγήσεις και υποσχέσεις. Ας συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι οι παραδοσιακά καλές ελληνικές σφυρίχτρες (Κουκουλεκίδης, Πιτσίλκας, κλπ) έχουν μεγαλώσει και έτσι προκύπτει απροσδόκητα η new entrance σε λάθος όμως timing...

Οι υπόλοιποι διαιτητές που θα πατήσουν το παρκέ της Ο2 Arena είναι ο κορυφαίος Μπραζάουσκας (αν και η απόδοσή του στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων με την επιλεκτική ερμηνεία των κανονισμών υπέρ των Αμερικανών, χάλασε την έξωθεν καλή μαρτυρία), ο αξιόλογος Ισπανός Αρτεάγκα (η παρουσία του ισορροπεί καταστάσεις), ο χαϊδεμένος Μπελόσεβιτς (με τις ευλογίες του προηγούμενου προέδρου της FIBA Europe), ο καλός Σλοβένος Πουκλ, ο συμπληρωματικός Πορτογάλος Ρόχα και οι πρωτάρηδες Μπάχαρ (Ισραήλ) και Ζαμόσκι (Πολωνία).

Συνέχεια...

Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών 5

Για τη Γερμανία, και πιο συγκεκριμένα για το Βερολίνο, πέταξαν οι δύο "αιώνιοι" του ελληνικού αθλητισμού, για την επόμενή τους μάχη, αυτή τη φορά εκτός συνόρων. Πεδίο μάχης; Το O2 World, ένα εκπληκτικό κλειστό γήπεδο των 16000 θέσεων (για αγώνες μπάσκετ), που εγκαινιάστηκε το 2008 και φιλοξενεί την μπασκετική ομάδα του Βερολίνου, την ALBA Berlin, και την ομάδα χόκεϊ επί πάγου της πόλης, την Eisbären Berlin, όπως και πολλές συναυλίες και αγώνες χάντμπολ.

Ο Παναθηναϊκός, πλήρης και αισιόδοξος, θα επιδιώξει να βάλει το 5ο ευρωπαϊκό τρόπαιο στη συλλογή του, όμως πρώτα πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο του πολύ ισχυρού φέτος Ολυμπιακού, σε μια μάχη που θα μας καθηλώσει, βράδυ Πρωτομαγιάς (22.00 - Σκάι), μπροστά στις τηλεοράσεις μας. Μόνο ένας από τους δύο "απεργοσπάστες" θα πάρει τη μία θέση του τελικού την Κυριακή το βράδυ, απέναντι στο νικητή του ζευγαριού ΤΣΣΚΑ Μόσχας - Μπαρτσελόνα!

Ο ελληνικός "εμφύλιος", έναν όρο που δεν αποδέχθηκαν οι Διαμαντίδης-Παπαλουκάς στην από κοινού συνέντευξή τους, έχει ένα θετικό και ένα αρνητικό στοιχείο. Απ' τη μία, θα συμμετάσχει σίγουρα μια ελληνική ομάδα στον τελικό, απ' την άλλη όμως, όπως έχει δείξει και η ιστορία, μετά τη μεγάλη μάχη των δύο "αιωνίων", δύσκολα θα απομείνουν στο νικητή τα ψυχολογικά, κυρίως, αποθέματα για να κατακτήσει το τρόπαιο. Μακάρι να αποδειχθεί λάθος αυτή η εκτίμηση, και να δούμε μια ελληνική ομάδα (κατά προτίμηση να φοράει πράσινα...) να κατακτά την Ευρωλίγκα!

Ο Παναθηναϊκός έχει δείξει φέτος ότι στα περισσότερα δύσκολα παιχνίδια (στον τελικό κυπέλλου, στη Μάλαγα, στη Σιένα, με εξαίρεση το ΣΕΦ) τα πάει περίφημα, έχοντας ίσως την πιο πλήρη ομάδα από κάθε άλλη χρονιά. Βέβαια, κάποιοι παίκτες-κλειδιά, όπως ο Γιασκεβίτσιους και ο Φώτσης, έχουν παρουσιάσει μεγάλη αστάθεια και θα αποτελέσουν τα μεγάλα ερωτηματικά για τον αγώνα της Πρωτομαγιάς. Η παράδοση λέει Ολυμπιακό, όμως οι παραδόσεις είναι για να σπάνε και οι Πράσινοι πάνε στη Γερμανία για να αρπάξουν το 5ο "Δαχτυλίδι" σε μια επική μάχη, που σηματοδοτεί μια νέα εποχή για το ελληνικό μπάσκετ!

Αγωνιστικά, και οι δύο ομάδες δείχνουν έτοιμες για τη μεγάλη μάχη, όμως τέτοιοι αγώνες δεν επιδέχονται ασφαλείς αναλύσεις και προβλέψεις. Γενικά, αναμένεται ένα δυνατό και νευρικό παιχνίδι, λόγω και της ιδιαιτερότητας της "αιώνιας" κόντρας. Η συγκέντρωση, η τύχη, η ψυχολογία και το καθαρό μυαλό θα κρίνουν το νικητή, σε έναν αγώνα που λογικά θα πάει πόντο-πόντο μέχρι το τέλος. Εκτός εάν...

Εκτός εάν, όπως ακούστηκε, οι εκπλήξεις που ετοιμάζει ο Ομπράντοβιτς στο Γιαννάκη ανατρέψουν τις ισορροπίες του αγώνα και βάλουν τους Πράσινους σε θέση οδηγού. Αν όμως τα τρικ του Ζοτς γυρίσουν μπούμερανγκ στη δική του ομάδα και οι ερυθρόλευκοι με την ταχύτητά τους και τον ενθουσιασμό τους ρίξουν στο καναβάτσο το Τριφύλλι; Όλα αυτά θα τα παρακολουθήσουμε με μεγάλη αγωνία σε κάτι περισσότερο από 48 ώρες, αφού πρώτα κατασκοπεύσουμε τους αντιπάλους της Κυριακής.

Viel Glück Panathinaikos!!!

Υ.Γ: για ότι νεότερο σχετικά με τους "απεργοσπάστες", θα επανέλθουμε με νέο κείμενο... & προς θεού όχι επεισόδια, γιατί οι Γερμανοί δεν αστειεύονται...

Συνέχεια...

Το τέλος των Σπερς

Αυτές οι μέρες οπωδήποτε είναι αφιερωμένες στην προσπάθεια των δύο αιωνίων που συγκρούονται μεθαύριο στο φάιναλ 4 του Βερολίνου με έπαθλο τη συμμετοχή στον τελικό της Ευρωλίγκας. Εντωμεταξύ όμως, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, η ιστορία συνεχίζει να γράφεται. Οι Σαν Αντόνιο Σπερς είναι από τα ξημερώματα και επίσημα εκτός πλέι οφ, καθώς υπέστησαν και την τέταρτη ήττα τους από τους Ντάλας Μάβερικς, τη δεύτερη μάλιστα μέσα στο "AT&T Center", αποχαιρετωντας τη σειρά από τον πρώτο γύρο. Είναι η πρώτη φορά εδώ και 9 χρόνια που τα "σπιρούνια" εγκαταλείπουν την ποστ σίζον τόσο νωρίς. Τελευταία φορά ήταν το 2000, όταν έπεσαν πάνω στους Λέικερς, που μόλις άρχιζαν την μίνι-δυναστεία τους με τα τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (2000, 2001, 2002).

Από το 2001 και μετά, τη χρονιά δηλαδή που η ομάδα του Τέξας κατακτούσε το δεύτερο δαχτυλίδι της ιστορίας της, ελάχιστα άλλαξαν και η φθορά του χρόνου έκανε κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία της. Ο σούπερ σταρ της ομάδας Τιμ Ντάνκαν κοντέυει πλέον τα 33, ο βασικός σμολ φόργουορντ Μπρους Μπόουεν έχει κλεισμένα τα 36, ο σέντερ Κερτ Τόμας επίσης, ενώ και ο Φαμπρίτσιο Ομπέρτο βαδίζει σιγά σιγά προς τα 34. Ο πάγκος της ομάδας δεν δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση, αποτελούμενος από τον 33χρονο Ζακ Βον, τον 35άρη Μάικλ Φίνλεϊ και τον 31 ετών Ίμε Ουντόκα. Η εμπειρία όλων αυτών των παικτών έδωσε στην ομάδα του Γκρεγκ Πόποβιτς την τρίτη θέση στην κανονική διάρκεια στην δυτική περιφέρεια, αλλά τα γηρατειά και η έλλειψη φρεσκάδας έκαναν τις δυνάμεις των υπερήλικων Σπερς (με διαφορά η γηραιότερη ομάδα του πρωταθλήματος) να τους εγκαταλείψουν πολύ πριν έρθει η ώρα για τα πραγματικά τεστ.

Ο Τόνι Πάρκερ στα 26 του δείχνει ο μοναδικός ώριμος παίκτης αυτής της ομάδας, αλλά και ο Γάλλος δεν θα μπορεί να μάχεται ολομόναχος για πάντα. Με εξαιρετικές εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά και με προσωπικό του σόλο στο δεύτερο παιχνίδι, το μοναδικό στο οποίο οι Σπερς αναδείχθηκαν νικητές, ήταν ο εξέχων από ένα σύνολο που έδειχνε να είναι έρμαιο της φθοράς του χρόνου και της "ακινησίας" στο ρόστερ του.

Μοναδική δικαιολογία για την παταγοδώς αποτυχημένη εκστρατεία των Σπερς στο φετινό πρωτάθλημα ήταν η απουσία του Μανού Τζινόμπιλι. Ο Αργεντίνος με την παρουσία του στο παρκέ έδινε την εντύπωση πως οι Σπερς έμοιαζαν ακόμη με ομάδα μπάσκετ και όχι με πέντε άτομα που βρέθηκαν σε ένα μπαρ και αποφάσισαν να δείρουν όλους τους θαμώνες για να περάσουν γύρο στα πλέι οφ. Αν και αυτή ήταν, κακά τα ψέματα, η συνταγή τους μέχρι και αυτή τη χρονιά. Οι διαιτητές σφύριζαν σαν... αδιάφορες πόρνες και τα φάουλ που όλος ο υπόλοιπος κόσμος έβλεπε πέρναγαν από τα μάτια τους όπως η ζωή από τα μάτια ενός ετοιμοθάνατου. Η θυματοποίηση πολλών ομάδων μάλιστα γινόταν θέμα πολλές φορές μετά το τέλος της σεζόν. Ο Μπόουεν, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς "βρώμικους" παίκτες της φουρνιάς αυτής, ευθύνεται μάλιστα για σοβαρούς τραυματισμούς πολλών παικτών με τα... αδερφίστικα κόλπα που έκανε (πόδι κάτω από σουτέρ που ήταν στον αέρα, χτυπήματα στο ύψος της μέσης κλπ) και μάλιστα λόγω της ύπουλης συμπεριφοράς του έτρωγε συχνά τις... μάπες του, με αποτέλεσμα να φαίνεται ο ίδιος ως το θύμα!

Θα αναρωτηθεί κανείς πως κατάφερε αυτή η ομάδα να μείνει ίδια για μια δεκαετία. Η απάντηση είναι αρκετά απλή. Δεν έμεινε! Φαινομενικά βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους παίκτες στο παρκέ συνέχεια, η αλήθεια όμως είναι άλλη. Ο πανούργος προπονητής των "σπιρουνιών" φρόντιζε κάθε χρονιά να φέρνει κάποιους καινούριους παίκτες, νεαρότερους σε ηλικία, οι οποίοι έπαιρναν τις ευκαιρίες τους και ενίοτε καθιερώνονταν. Οι παίκτες αυτοί είχαν ειδικούς ρόλους στο γήπεδο και η ομάδα του Σαν Αντόνιο φαινόταν σαν μια καλοστημένη μηχανή. Για παράδειγμα φέτος, ο δευτεροετής Τζορτζ Χιλ αποτέλεσε αξιόπιστη λύση πίσω από τον Τόνι Πάρκερ και καμιά φορά και στη θέση "2", ενώ ο πρώην "ερυθρόλευκος" Ρότζερ Μέισον μέτρησε αρκετά λεπτά συμμετοχής βασιζόμενος στην εξαιρετική του ικανότητα πίσω από τα 7,25 μ.

Ποιά θα είναι η επόμενη μέρα για τους γερασμένους πάλαι ποτέ πρωταθλητές; Ίσως τελικά έφτασε η στιγμή να δούμε μια μαζική έξοδο των... κουρασμένων νιάτων και την αντικατάστασή τους από νεαρούς, φιλόδοξους και με όρεξη για δουλειά παίκτες. Η δυναστεία έχει φτάσει στο τέλος της όπως και κάθε δυναστεία στο μπάσκετ, όπως και κάθε πράγμα σε αυτή τη ζωή. Το αύριο δεν μοιάζει ιδιαίτερα ευοίωνο για τους κατόχους 4 δαχτυλιδιών την τελευταία δεκαετία. Το μεθαύριο όμως; Ίσως υπάρχει λίγο φως εκεί...

Συνέχεια...

Γνωριμία με το Βερολίνο

Όπως έχετε ήδη καταλάβει το Greek Hoopz κινείται σε ρυθμούς F4 και καθώς πλησιάζουμε στο μεγάλο γεγονός θα εντατικοποιούνται και τα άρθρα που σχετίζονται με αυτό. Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσεται και τούτο εδώ το κείμενο, που στοχεύει στην παρουσίαση του Βερολίνου σε όσους τυχερούς θα βρίσκονται στην πόλη το ερχόμενο τριήμερο, αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους που θα ταξιδεύουν νοερά σ' αυτήν.

Τι αξίζει να δείτε:
Το Βερολίνο μπορεί να αποτελεί για τα ευρωπαϊκά δεδομένα μια σχετικά νέα πόλη (800 χρόνια ιστορίας), ωστόσο περιλαμβάνει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Πρώτα - πρώτα η Πύλη του Βραδεμβούργου, που αποτελούσε κατά το παρελθόν την μοναδική πύλη εισόδου στην γερμανική πόλη, ενώ σήμερα αποτελεί το σύμβολό της και χρησιμοποιείται ευρέως στην στρατηγική του place marketing, που έχουν χαράξει οι πρωτευουσιάνοι.

Το τείχος του Βερολίνου, προϊόν του ψυχρού πολέμου, που διαιρούσε την γερμανική πόλη και την διέκρινε σε δυτική (και καπιταλιστική) και σε ανατολική (και κομμουνιστική), σαφώς και στιγμάτισε την γερμανική πρωτεύουσα. Αποτελεί επίσης διαδεδομένο μνημείο και η κατάρρευσή του, το 1989, σήμανε το τέλος της περιόδου του ψυχρού πολέμου και τη γέννεση ενός νέου κράτους: της Ομοσπονδιακής Δημοκρατία της Γερμανίας. Η ανατολική του πλευρά αποτελεί χώρο έκφρασης αφηρημένης και μη τέχνης, με τα εκθέματα να είναι εντυπωσιακά. Φέτος μάλιστα συμπληρώνονται 20 χρόνια από την πτώση του τείχους και με αυτήν την αφορμή οι οικοδεσπότες του φετινού F4 διοργανώνουν πολλά happenings, που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν και οι Έλληνες ταξιδιώτες. Συγκεκριμένα το τριήμερο 1-3 Μαϊου θα επισημαίνονται συμβολικά με την βοήθεια ενός βέλους - αερόστατου τα κτίρια και οικοδομήματα, των οποίων η αρχιτεκτονική άλλαξε τα τελευταία 20 χρόνια.

Alexanderplatz: την πιο διαδεδομένη πλατεία της πόλης. Σημείο συνεύρεσης πολλών τάσεων και απ' ότι προβλέπεται θα φιλοξενήσει τους πανηγυρισμούς των οπαδών που θα γευτούν την χαρά της κατάκτησης του τροπαίου! Να σημειωθεί ότι αξίζει να ανέβει κάποιος στον πύργο των τηλεπικοινωνιών (όχι για να πανηγυρίσει βέβαια τυλίγοντας κάποιο κασκόλ γύρω από την κεραία) και να πιεί το καφεδάκι του έχοντας πιάτο όλη την πόλη. Μιάς και αναφέρθηκα σε πανοραμική θέα, θα ήθελα να προτείνω κάτι εναλλακτικό και τρομερά απολαυστικό. Πρόκειται για τη γνωριμία της πόλης με τη χρήση του δημόσιου τουριστικού μέσου σταθερής τροχιάς (S-bahn)! Το εισιτήριο κοστίζει 16 € και με την χρήση του μπορεί κάποιος να δει όλα τα κομβικά σημεία και αξιοθέατα της πόλης. Μια επίσης οικονομική πρόταση είναι η αγορά εισιτηρίου διαρκείας τριών ημερών έναντι 19 € για όλα τα Μουσεία του Βερολίνου (πάνω από 170)!

Το Checkpoint Charlie. Το συγκεκριμένο σημείο αποτελεί το πάλαι ποτέ σύνορο μεταξύ της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας και παράλληλα τόπο συνδιαλλαγής των πρακτόρων των δυο υπερδυνάμεων (Αμερική - ΕΣΣΔ). Αν, λοιπόν, θα θέλατε να μυρίσετε λίγο 70's - 80's και να μεταμφιεστείτε προσωρινά σε Gene Hackman στην ταινία the Package ή έστω στον πιο mainstream James Bond δεν έχετε παρά να περάσετε μια βόλτα από εκεί.

Τέλος, αφού σας παροτρύνω να επισκεφθείτε τον εξαιρετικό Ζωολογικό κήπο της πόλης, θα σας συμβουλέψω να ξοδέψετε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στο ανατολικό Βερολίνο, μιας και εκεί υπάρχει ακόμα μια υβριδιακή μετα-πόλη, η παλιά DDR, με τα στέκια της νεολαίας και τα σπίτια με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, που κάποιοι μιλάνε για διαμερίσματα που έμειναν άδεια από τη μέρα της πτώσης του Τείχους, όπως τα άφησαν είκοσι χρόνια πριν οι ένοικοί τους.

Viel Spaß λοιπόν!

Συνέχεια...

Το F4 των ρεκόρ

Η ώρα του τζάμπολ για το F4 του Βερολίνου όλο και πλησιάζει. Το Greek Hoopz σας παρουσιάζει σήμερα δέκα ξεχωριστές ιστορίες που θα σημαδέψουν το φετινό F4:

1. Είναι η πρώτη φορά από το 1988, όταν και καθιερώθηκε το σύστημα με τους 4 φιναλίστ, που και οι τέσσερις συμμετέχουσες ομάδες έχουν κατακτήσει προηγουμένως το τρόπαιο. Ποτέ άλλοτε στα 20 προηγούμενα F4 δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο!

2. Οι τέσσερις φιναλίστ έχουν κατακτήσει συνολικά (κρατηθείτε...) 176 τρόπαια οποιασδήποτε διοργάνωσης! Προηγείται η Μπαρτσελόνα (61) και ακολουθούν κατά σειρά ΤΣΣΚΑ (53), ΠΑΟ (46) και ΟΣΦΠ (17).

3. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φτάνει με αυτήν τις 11 συμμετοχές ως προπονητής σε F4 και φυσικά προηγείται στο σχετικό πίνακα. Μάλιστα, έχει καταφέρει να οδηγήσει σε F4 και τις 5 ομάδες που έχει προπονήσει στην καριέρα του (Παρτιζάν, Μπανταλόνα, Ρεάλ, Μπένετον, ΠΑΟ)!

4. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης θα συμμετάσχει για 9η φορά σε F4! Προηγείται στη σχετική λίστα ενώ στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο... Αλεξέι Ζεβροσένκο με 8 συμμετοχές.

5. Η ΤΣΣΚΑ θα πάρει μέρος για 7η συνεχή φορά σε F4, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τη δική της καλύτερη επίδοση.

6. Για 7η συνεχή φορά θα συμμετάσχουν σε F4 οι Τζέι Αρ Χόλντεν και Θοδωρής Παπαλουκάς, επιτυγχάνοντας ρεκόρ στο συγκεκριμένο τομέα.

7. Ο Χόλντεν με την 7η συνολικά παρουσία του σε F4 ισοφαρίζει την επίδοση του Ντέρεκ Σαρπ και γίνονται πλέον, από κοινού, οι Αμερικανοί με τις περισσότερες παρουσίες σε F4. Βασικό χαρακτηριστικό επίσης και των δύο, η...διπλή τους υπηκοότητα!

8. Οι Γιασικεβίτσιους και Άντερσεν προστίθενται στη λίστα των παικτών που έχουν αγωνιστεί σε F4 με τη φανέλα τριών διαφορετικών ομάδων. Ο Λιθουανός με Μπαρτσελόνα, Μακάμπι και ΠΑΟ ενώ ο Αυστραλός με Βίρτους Μπολόνια, ΤΣΣΚΑ και Μπαρτσελόνα. Κάτι αντίστοιχο έχουν πετύχει μέχρι σήμερα οι Πάσπαλι, Σάβιτς, Ρέμπρατσα, Μουλαομέροβιτς, Ρότζερς, Ντρόμπνιακ, Κακιούζης και Σμόντις. Ο Σάρας έχει την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκα που θα έχει κατακτήσει το τρόπαιο με τρεις διαφορετικές ομάδες!

9. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης γίνεται ο 5ος κατα σειρά, μετά τους Ομπράντοβιτς, Ντ' Αντόνι, Ιβάνοβιτς και Περάσοβιτς, που θα συμμετάσχει στο F4 και σαν προπονητής εκτός από παίκτης. Ο "δράκος" 'εχει την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα έχει κατακτήσει το τρόπαιο και με τις δύο αυτές ιδιότητες.

10. Με διαφορετική αυτή τη φορά ιδιότητα συμμετέχει και ένας άλλος "ερυθρόλευκος" στο φετινό F4. Ο Νίκος Μπουντούρης από "παραγοντική" θέση αυτή τη φορά και όχι ως αγωνιζόμενος όπως το 2000 στη Θεσσαλονίκη. Ο team manager του ΟΣΦΠ είναι ο 2ος που επιτυγχάνει κάτι τέτοιο πέραν του Ζόραν Σάβιτς, ο οποίος εκτός από παίκτης παραβρέθηκε σε F4 και ως general manager της Μπαρτσελόνα.

Συνέχεια...

Best of...

Ανακοινώθηκαν, λοιπόν, οι παίκτες που θα στελεχώσουν την πρώτη και τη δεύτερη καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκα, σύμφωνα με τις ψήφους των φιλάθλων και των δημοσιογράφων. Τα αποτελέσματα θα γίνουν γνωστά το βράδυ της 2ας Μαΐου σε τελετή που θα γίνει στο περιθώριο του Final 4 του Βερολίνου. Ακόμα, το ίδιο βράδυ θα γίνει γνωστό και το όνομα του φετινού πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης. Οι παίκτες είναι οι εξής:

Πλέι Μέικερ: Θοδωρής Παπαλουκάς (Ολυμπιακός), Τερέλ ΜακΙντάιρ (Σιένα)

Σούτινγκ Γκαρντ & Σμολ Φόργουορντ: Βασίλης Σπανούλης (Παναθηναϊκός), Ιγκόρ Ρακόσεβιτς (Τάου Κεράμικα), Χουάν Κάρλος Ναβάρο (Μπαρτσελόνα), Ραμούνας Σισκάουσκας (ΤΣΣΚΑ Μόσχας)


Πάουερ Φόργουορντ & Σέντερ: Γιάννης Μπουρούσης (Ολυμπιακός), Νίκολα Πέκοβιτς (Παναθηναϊκός), Τιάγκο Σπλίτερ (Τάου Κεράμικα), Έραζεμ Λόρμπεκ (ΤΣΣΚΑ Μόσχας)

Πολλές αντιρρήσεις υπάρχουν για το αν και κατά πόσο είναι δίκαιο δύο θέσεις να συμπτύσσονται σε μία, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στις θέσεις του σούτινγκ γκαρντ και του σμολ φόργουορντ. Χτυπητό παράδειγμα είναι ότι η θέση 3 (σμολ φόργουορντ) εκπροσωπείται μόνο από έναν παίκτη (Σισκάουσκας), ενώ η θέση 2 (σούτινγκ γκαρντ) από 3. Ακόμη, στους ψηλούς θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο τεσσάρι (πάουερ φόργουορντ), καθώς όλοι οι ψηλοί της λίστας παίζουνε κυρίως, αλλά και λογίζονται, περισσότερο σα σέντερ. Ίσως και ο Ιλιάσοβα (Μπαρτσελόνα), ή ο Τουρκσάν (Φενέρ) να χωρούσαν στη λίστα των υποψηφίων .

Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι εμπλεκόμενοι φορείς προσπάθησαν να βάλουν τους κατά τη γνώμη τους καλύτερους, μη μένοντας «κολλημένοι» στις θέσεις των παικτών. Άλλωστε, πολλές είναι οι περιπτώσεις των παικτών που έχουν την ικανότητα και την ευχέρεια να παίζουν εξίσου καλά σε περισσότερες από μία θέσεις.

Υπάρχουν βέβαια και αντιδράσεις για κάποιους εκ των μελών της λίστας αυτής. Πως να μην υπάρξουν άλλωστε, όταν ονόματα σαν του Διαμαντίδη ή του Βούιτσιτς, απουσιάζουν. Ο "Μήτσος" πλήρωσε την απουσία του από τα παιχνίδια με τη Σιένα λόγω τραυματισμού, αφού και σε αυτά που αγωνίστηκε ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό. Ίσως να του «έκλεψε» και ο Σπανούλης τη θέση, με την παρουσία του στα play-off, αφού πιο σταθερός κατά τη διάρκεια της σεζόν ήταν ο 3D. Ο Κροάτης, από την άλλη, είχε κακό ξεκίνημα στην αρχή της σεζόν, αλλά με το πέρασμα του χρόνου θύμιζε όλο και πιο πολύ τον παλιό καλό εαυτό του. Είναι όμως και άλλα ονόματα που είχαν αξιοπρόσεκτη παρουσία στη φετινή Ευρωλίγκα, όπως οι Λαβρίνοβιτς, Ιλιάσοβα, Μπατίστ, Τουρκσάν και Ελιγιάχου.

Τέλος, πρέπει να αναγνωριστεί ότι τρεις από τους δέκα υποψηφίους της λίστας αγωνίζονται σε ομάδες εκτός Final 4. Ακόμα τέσσερις υποψήφιοι ανήκουν στους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό με τους τρεις από αυτούς να είναι Έλληνες!

ΥΓ1: Ο Διαμαντίδης πάντως δεν έμεινε με άδεια χέρια , αφού για πέμπτη συνεχή χρονιά κατέκτησε το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς. Θα λέγαμε ότι το συγκεκριμένο βραβείο θεσπίστηκε για τον ίδιο, καθώς είναι ο μοναδικός κάτοχός του από τη μέρα δημιουργίας του. .

ΥΓ2: Περιμένω τις δικές σας απόψεις και σχόλια αναφορικά με τους φετινούς κατά την άποψη σας διακριθέντες στην Ευρωλίγκα, αλλά και για τον τρόπο επιλογής τους.

Συνέχεια...

Άρης vs Πανιώνιος: πρώτη πράξη

Στο χθεσινό παιχνίδι που διεξήχθη στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, ο Άρης επιβλήθηκε του Πανιωνίου με 75-74, σκορ το οποίο διαμορφώθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ήταν ένας αγώνας όπως ακριβώς τον περιμέναμε με έναν παθιασμένο Πανιώνιο, που ήθελε να κάνει την ανατροπή και να "σπάσει" το κάστρο των κίτρινων και ενός Άρη, που με τον κόσμο στο πλευρό του δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Φαίνεται ότι μας έβαλαν μυαλό τα λάθη του παρελθόντος. Ευτυχώς...

Εδώ ας μου επιτραπούν μερικές ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ παρατηρήσεις για τον αγώνα και τα παρελειπόμενά του. Από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις... Από την ώρα διεξαγωγής του αγώνα; Επιτρέπεται να γίνεται ο αγώνας στις 17:15 όταν στις 19:00 αγωνίζεται η ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη στο Κλ. Βικελίδης; Επιτρέπεται να γίνεται εκείνη την ώρα ο αγώνας όταν στις 19:00 αγωνίζεται η ποδοσφαιρική ομάδα του Π.Α.Ο.Κ. και οι οπαδοί του περνούν έξω από το Αλεξάνδρειο; Κύριοι υπεύθυνοι, τώρα που τελείωσε η χρονιά για τον ποδοσφαιρικό Άρη, τι ώρα θα βάζετε τους αγώνες; Ίσως στις 1 το μεσημέρι που είναι ανοιχτή η αγορά...

Ας ασχοληθούμε με κάτι άλλο... Ο κύριος Βορεάδης... Προσπαθώ να θυμηθώ έναν αγώνα που να μην έχει αδικήσει ο κύριος αυτός την ομάδα του Άρη. Έναν... Για άλλη μια φορά ο αξιότιμος διαιτητής έδειξε το μένος του εναντίον του Άρη... Όλως τυχαίως του έφταιγαν όλα: από τη μία λέει τον έφτυσαν από την κερκίδα, με αποτέλεσμα να απειλεί για εκκένωση του γηπέδου (θα πηγαίναμε και νωρίτερα στο Βικελίδης), από την άλλη έπρεπε να ματώσει κάποιος παίκτης του Άρη για να κερδίσει το φάουλ. Ο καημένος ο Ηλιάδης; Γιατί τον κοίταξε; Δεν ξέρει ότι τέτοια "προκλητική" συμπεριφορά τιμωρείται με τεχνική ποινή; Ο γκρίζος ισχυρίζεται βέβαια ότι τον ειρωνεύτηκε. Το χαστούκι που έφαγε όμως μπροστά στα μάτια του δεν το είδε ο κύριος Βορεάδης... Κι αυτό είναι ένα από τα πολλά που έγιναν στο χθεσινό αγώνα. Σας ευχαριστούμε κύριε Βορεάδη, σας περιμένουμε και στον επόμενο αγώνα μας. Είμαστε σίγουροι ότι θα σας ξανασυναντήσουμε μέχρι το τέλος της χρονιάς!

Τέλος, θα ασχοληθώ με την ανακοίνωση του σωματείου του Π.Γ.Σ.Σ. Για ποιό λόγο έβγαλε ανακοίνωση η ομάδα πριν από τον αγώνα με τον Άρη; Αλήθεια, ποια ομάδα έχει ευνοηθεί περισσότερο κατά τη φετινή χρονιά από τους κυανέρυθρους; Μάλιστα, όταν έπαιζαν με άλλες ομάδες της Αθήνας δεν τους πείραζαν όλα αυτά που γίνονται με τους διαιτητές; Στην ανακοίνωση αυτή αναφέρεται η αδικία εις βάρους του Πανιωνίου στον αγώνα με τον Άρη τη Μ. Τετάρτη, όπου σύμφωνα με τους κυανέρυθρους ευνοήθηκε η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Τώρα θα βγάλουν ανακοίνωση άραγε; Εμείς πάντως την αναμένουμε!!!

Συνέχεια...

Το πρώτο βήμα

Το πρώτο βήμα για την πρώτη φάση των PlayOffs έγινε! Αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν μετέωρο και διστακτικό, ενώ σε κάποιες άλλες σταθερό και αποφασιστικό! Όπως και να έχει η ουσία είναι ότι τα πολυπόθητα ροζ φύλλα αγώνα κατέκτησαν οι Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Άρης και Μαρούσι.

Την αρχή έκαναν οι ερυθρόλευκοι, που καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες τους Ροδίτες. Αλήθεια αυτός ο τύπος με το νούμερο 4 στην πλάτη, την γαμψή μύτη, που μοιάζει με τον Παπαλουκά είναι καινούργια προσθήκη; Διάβολε, ο άτιμος τον τελευταίο καιρό σουτάρει από το τρίποντο λες και εκτελεί lay up... Μου θυμίζει εκείνο το απίθανο scouting που είχαν κάνει στην Εθνική μας ομάδα οι Αμερικάνοι το 2006, όταν και έχρηζαν σουτέρ τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Μπορεί στο άκουσμα της είδησης να χασκογελούσε το πανελλήνιο, αλλά να που οι αντίπαλοί μας αποδείχτηκαν... αμερικανάκια μόνο στην πράξη και όχι στην θεωρία. Ο Διαμαντίδης μετά από εκείνο το τρελό τρίποντο επί σερβικού εδάφους για το Ευρωμπάσκετ του 2005 δικαιώνει φίλους και οχτρούς με τη συνέπειά του έξω από τα 6.25, έστω και αν ο ίδιος δεν παραδέχεται την ικανότητά του. Στο ίδιο μοτίβο και ο Παπαλουκάς, που στην αρχή της σεζόν δήλωνε ότι "αν υπάρχει άνθρωπος που να έχει κάνει αξιόλογη καριέρα χωρίς σουτ, αυτός είμαι εγώ". Ωστόσο, η αγωνιστική του παρουσία τους δυο τελευταίους μήνες τον διαψεύδει. Τα τρίποντα με αντιπάλους Ταού, Παναθηναϊκό, Ρεάλ, Πανελλήνιο και εσχάτως Κολοσσό (3/3) κάνουν τον Γκριρ να τον κοιτάει με απορία και τον Γιαννάκη να έχει άλλη μια λύση από την περιφέρεια! Στα του πρωταθλήματος τώρα, οι Πειραιώτες πάνε στην Ρόδο για να κλείσουν την σειρά, ενώ ο Κολοσσός θα προσπαθήσει να γλυκάνει τους φιλάθλους του μετά την φετινή του εντυπωσιακή πορεία.

Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, ο Παναθηναϊκός περίμενε με ανοιχτές αγκάλες τα παιδαρέλια του ΠΑΟΚ. Πριν από 2 εβδομάδες οι Θεσσαλονικείς είχαν βρει μπόσικους τους πράσινους και εκμεταλλευόμενοι τις απουσίες των Διαμαντίδη και Γιασικεβίτσιους, αλλά και βγάζοντας από την μύγα ξύγκι από τους ίδιους τους παίκτες τους, κατάφεραν να νικήσουν το θηρίο. Έλα, όμως, που το θηρίο πληγώθηκε και περίμενε με άγριες διαθέσεις τους επίδοξους breakers... Οι τριφυλλοφόροι, λοιπόν, έβαλαν κάτω τον δύσμοιρο ΠΑΟΚ και τον σφυροκοπούσαν ανελέητα, μην αφήνοντάς τον να ανασάνει και τον υποχρέωσαν σε μια από τις πιο βαριές ήττες στην ιστορία τους (το κοντέρ σταμάτησε στο +43). Ωστόσο, το πιο εντυπωσιακό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι το έκαναν χωρίς να δίνουν την εντύπωση ότι φορτσάρουν. Ασφαλώς και σκύλιαζαν στην άμυνα, δεν χάριζαν μπάλες και μοίραζαν το παιχνίδι σωστά και με φαντασία στην επίθεση, αλλά έδιναν την εντύπωση ότι η ομάδα έχει ακόμα υψηλότερα standarts. Η σειρά πλέον μεταφέρεται στην συμπρωτεύουσα και αυτή την φορά δε νομίζω να υπάρξουν εκ νέου δώρα, όσο ποιοτικός και αν είναι ο Τομάσεβιτς και παρόλη την τρέλα που κουβαλούνε οι ΠΑΟΚτσήδες οπαδοί...

Στις σημερινές, εκ προοιμίου, πιο αμφίρροπες αναμετρήσεις ο Άρης κατάφερε να διατηρήσει την παράδοση και να καταβάλει έναν ισάξιο αντίπαλο. Ο Πανιώνιος έδειξε ικανός να σπάσει μια δύσκολη έδρα, αλλά τα μοιραία λάθη και η ψυχοσύνθεση της ομάδας δεν του επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Καθώς, παρακολουθούσα το παιχνίδι απόρησα με το γεγονός ότι ο προπονητής των κυανέρυθρων δεν έβαζε τον ισοϋψή Μίτσοβ στο παρκέ, όταν ο Ματσόν αποφάσιζε να βαφτίσει 3άρι τον Νέλσον. Την απάντησή μου την πήρα στην πλέον καθοριστική φάση, όταν 25'' πριν το τέλος ο Μαυροβούνιος με αξιοζήλευτη άνεση, χάριζε την μπάλα στον Ράιτ. Από την άλλη, βέβαια ο Τριφούνοβιτς, παραβιάζοντας μια από τις βασικές αρχές της γιουγκοσλαβικής σχολής μπάσκετ, δεν πρόσταξε στους παίκτες του να κάνουν στους κιτρινόμαυρους φάουλ, προκειμένου να έχουν οι ίδιοι την τύχη στα χέρια τους. Η κατάληξη γνωστή και μοιραία... Αγωνιστικά οι κυανέρυθροι έπαιξαν πολύ pick n roll σημαδεύοντας πότε τα αργά πόδια του Ηλιάδη και πότε τραβώντας εκτός ρακέτας τον δεινόσαυρο Μπετς, δημιουργώντας μοιραία ανισορροπία στους κιτρινόμαυρους. Οι γηπεδούχοι από την άλλη, ευτύχησαν να έχουν στη σύνθεσή τους τον κοντορεβυθούλη δαίμονα Κίκι Κλάρκ, που παρέα με τον Μπετς έσυραν τον χορό και οδήγησαν την ομάδα στη λύτρωση. Η αντίδραση των δυο ομάδων αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ρεβάνς του Ελληνικού.

Στο τελευταίο παιχνίδι της μέρας αναμετρήθηκε ένα ζευγάρι που είχε ...ευρωπαϊκούς ανοιχτούς λογαριασμούς. Οι γηπεδούχοι θέλησαν να καθαρίσουν γρήγορα γρήγορα το παιχνίδι, αλλά λογάριασαν δίχως την αντίδραση των Ολυμπιονικών. Έτσι, λοιπόν, οι φιλοξενούμενοι δια χειρός Παπαμακάριου βρέθηκαν στο τιμόνι του οδηγού 2 λεπτά πριν το τέλος, αλλά δεν επέδειξαν ανάλογο ζήλο και ψυχραιμία, με συνέπεια να ηττηθούν. Το black out μπορεί να μην κόστισε στη σημερινή αναμέτρηση για το Μαρούσι, αλλά η σταθερότητα είναι το ζητούμενο. Όπως και το να πατάμε στα πόδια μας και να μην θεωρούμε εαυτούς πατριάρχες της προπονητικής. Έτσι κύριε Ζούρο;

Συνέχεια...

Unleash the beast!

Το νούμερο 1 των προσεχών ντραφτ είναι εδώ και μήνες αποφασισμένο. Καλός ο Ρίκι Ρούμπιο, τρομακτικός ο Χασίμ Θαμπέετ, αλλά κανείς από τους προαναφερθεντες δεν πλησιάζει καν σε δυνατότητες τον Μπλέικ Γκρίφιν. Ο 20χρονος φόργουορντ του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα ολοκλήρωσε την δεύτερη και κατά τα φαινόμενα τελευταία του χρονιά στο κολέγιο με επιδόσεις που εντυπωσιάζουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Σάρωσε όλα τα βραβεία, τόσο στην περιφέρεια που ανήκει το πανεπιστήμιό του (Big 12), όσο και πανεθνικά, ενώ δεν του ξέφυγαν ούτε και τα βραβεία μεγάλου κύρους, όπως το Τζον Γούντεν και το Άντολφ Ραπ. Σημείωσε συνολικά 30 (!) νταμπλ νταμπλ, μόλις ένα λιγότερο από τον ρέκορντμαν της σχετικής λίστας, Ντέιβιντ Ρόμπινσον (τον Ναύαρχο, ντε).

Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου έμελλε να κάνει το δικό του προσωπικό ρεκόρ. 40 πόντοι, με 18 στα 22 σουτ και 23 ριμπάουντ όλα αυτά σε 31 λεπτά, έκαναν... θρύψαλα κάθε μορφής τέντεξ. Στις αρχές του μήνα ο Γρκίφιν δήλωσε διαθέσιμος για τα ντραφτ του 2009 και σύμφωνα με τον ρεπόρτερ του ESPN Τσαντ Φορν (ειδικός στο σκάουτινγκ κολεγιακών πρόσπεκτς για το ΝΒΑ) έχει ήδη "καπαρώσει" το νούμερο 1.

Τον φωνάζουν "τέρας" και όχι άδικα. Βλέποντας τον κόσμο από τα 2,09 μ. και ζυγίζοντας 114 κιλά πληροί τις προδιαγραφές για έναν ιδανικό πάουερ φόργουορντ. Τα αθλητικά προσόντα του είναι ανάλογα με αυτά του Μάικλ Μπίσλεϊ (με αυτόν τον έχουν παρομοιάσει πάμπολλες φορές), με τη διαφορά πως ο Γκρίφιν έχει 150% περισσότερη δυναμική στο παιχνίδι του από τον νυν φόργουορντ των Χιτ. Στην Οκλαχόμα μπορούσε να πάρει τη μπάλα ποστάροντας και να δημιουργήσει από εκεί παιχνίδι για τους συμπαίκτες του. Φυσικά το ΝΒΑ είναι τελείως διαφορετικό πρωτάθλημα και είναι πολύ δύσκολο ακόμα και για έναν καλό ψηλό πασέρ να γίνει... Σαμπόνις. Είναι όμως κάτι παραπάνω από βέβαιο πως μόλις το "τέρας"... ελευθερωθεί, ήτοι τον Ιούλιο στην τυχερή ομάδα που θα κερδίσει τη λοταρία των "λούζερ" του ΝΒΑ, θα κάνει άνω-κάτω τα παρκέ του ΝΒΑ με τα θεαματικά καρφώματα και τα τρελά αθλητικά του προσόντα.

Συνέχεια...

He is...on fire!

Πριν από καμιά δεκαετία θυμάμαι τον εαυτό μου να "ταΐζει" συνεχώς με κέρματα, ένα από τα καλύτερα μπασκετικά ηλεκτρονικά παιχνίδια που κυκλοφόρησαν ποτέ στην αγορά, το NBA JAM. Ομολογώ πως δε γνωρίζω αν το συγκεκριμένο παιχνίδι εξακολουθεί να υφίσταται. Όσοι από εσάς πάντως είχατε την ευκαιρία να παίξετε ΝΒΑ JAM, θα θυμάστε τι γινόταν όταν ένας παίκτης πετύχαινε τρία συνεχόμενα καλάθια, χωρίς ταυτόχρονα να σκοράρει η αντίπαλη ομάδα: Ο παίκτης βρισκόταν πλέον σε κατάσταση on fire, η μπάλα έπαιρνε φωτιά και όλα τα σουτ, ανεξαρτήτου θέσης και απόστασης, κατέληγαν στο δικτάκι. Κάτι αντίστοιχο συνέβη στη χθεσινή αγωνιστική του τουρκικού πρωταθλήματος. Στο ρόλο του "εμπρηστή", ο Αμερικανός γκαρντ της Mersin, Chris Lofton. O 23χρονος Αμερικανός, με ύψος 1.88, στο παιχνίδι με αντίπαλο την ουραγό της βαθμολογίας CASA TED Kolejliler, σημείωσε συνολικά...61 πόντους!!! Με...17 εύστοχα τρίποντα!!! Απίστευτη επίδοση από τον Lofton, που γενικώς "βγάζει μάτια" στη γειτονική χώρα. Στις 8 Φεβρουαρίου πέτυχε απέναντι στη Φενέρμπαξε/Ούλκερ 47 πόντους με 13 εύστοχα τρίποντα ενώ ο φετινός μέσος όρος του είναι 20,1 πόντοι ανά παιχνίδι!

Ο Lofton πάντως δεν είναι τυχαίος παίκτης. Έχει κάνει αξιοπρόσεκτη καριέρα στο κολεγιακό πρωτάθλημα, αγωνιζόμενος με το πανεπιστήμιο του Tennessee επί 3 συναπτά έτη, με μέσο όρο 17,8 πόντους ανά παιχνίδι και μεγάλη έφεση στο περιφερειακό σουτ. Κατά τη διάρκεια μάλιστα της θητείας του στο κολέγιο, κατάφερε να ξεπεράσει σε αριθμό εύστοχων σουτ τριών πόντων, το σημαντικότερο απόφοιτο του Tennessee, τον "πολύ" Allan Houston. Την τελευταία του σεζόν στο κολέγιο (2007-2008) αντιμετώπισε σοβαρότατο πρόβλημα υγείας (καρκίνο στα γεννητικά όργανα) που του στέρησε τη συμμετοχή του στο draft του NBA. Αφού ξεπέρασε, με επιτυχία ευτυχώς, αυτή την άσχημη περιπέτεια του, ο Lofton μετακόμισε στην Ευρώπη υπογράφοντας συμβόλαιο με την άσημη τουρκική Mersin. Οι εκπληκτικές φετινές εμφανίσεις του, δημιούργησαν πληθώρα φημών περί ενδιαφέροντος ομάδων της Ευρωλίγκα, τουρκικών και μη. Η τουρκική εφημερίδα Fanatik μάλιστα, έγραψε πρόσφατα πως οι άνθρωποι της τουρκικής ομοσπονδίας βολιδοσκόπησαν τις προθέσεις του Lofton σχετικά με την απόκτηση τουρκικού διαβατηρίου και τη συμμετοχή του με την εθνική ομάδα της Τουρκίας στο ερχόμενο Ευρωμπάσκετ! Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο συγκεκριμένος παίκτης ενδέχεται να μας απασχολήσει και πάλι, οπότε δείτε ένα δείγμα από τις δυνατότητές του στο βίντεο που ακολουθεί.

Συνέχεια...

Προσκλητήριο για τα κορίτσια

Την Τρίτη που μας πέρασε ο ομοσπονδιακός προπονητής των γυναικών Κώστας Μίσσας, ανακοίνωσε τις 16 παίκτριες που θα ξεκινήσουν προετοιμασία με την εθνική ομάδα, ενόψει του Ευρωμπάσκετ που θα διεξαχθεί στη Λετονία από 7 έως 20 Ιουνίου. Οι εκλεκτές του Μίσσα είναι οι:

Τ. Καλέντζου, Κ. Σωτηρίου, Ο. Χατζηνικολάου (Εσπερίδες)
Σ. Καλτσίδου (Bourges Basket - A1 Γαλλίας)

Κ. Σπαθάρου, Μ. Ζικυρίδου, Ε. Σταμάτη (Παναθηναϊκός)

Α. Κοσμά, Π. Σαρέγκου, Ν. Σούλις (Αθηναϊκός)

Ε. Μάλτση (USK Prague - Α1 Τσεχίας)

Ζ. Δημητράκου (Μ. Αλέξανδρος)

Λ. Λύμουρα (Pool Comense - Α1 Ιταλίας)

Π. Παπαμιχαήλ (Πανιώνιος)
Μ. Τετενέ (Π. Φάληρο)
Φ. Βλάχου (Pabellon Ourense - Α2 Ισπανίας)

Μερικά πρώτα σχόλια που μπορούν να γίνουν σχετικά με τις κλήσεις του Κώστα Μίσσα είναι τα εξής:

1. Το πρόβλημα της ελληνικής ομάδας εξακολουθεί να είναι η έλλειψη κοριτσιών που να αγωνίζονται στη θέση της σέντερ. Τα προηγούμενα χρόνια η ομάδα κατόρθωνε με ομαδική δουλειά στα ριμπάουντ και αρκετό "ξύλο" μέσα στη ρακέτα να καλύπτει σε ένα βαθμό αυτή την αδυναμία. Θα χρειαστεί ανάλογη και ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια στον τομέα αυτό.

2. Δεν υπάρχουν στο ρόστερ ελληνοποιημένες παίκτριες. Το διάστημα των τελευταίων μηνών είχαν ακουστεί φήμες πως οι Αμερικανίδες Τρίσα Σκίμπι και Μεγκ Τιέρνι ετοίμαζαν τα χαρτιά τους για να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα ώστε να αγωνιστούν με την ελληνική ομάδα στο επερχόμενο Ευρωμπάσκετ, δίνοντας τη λύση στον πρόβλημα της έλλειψης "ψηλών". Τελικά καμία από τις δύο υποθέσεις δεν προχώρησε. Η δική μου άποψη πάντως για τις ελληνοποιήσεις έχει εκφραστεί στο παρελθόν από αυτό εδώ το blog.

3. Η επιστροφή της Σαρέγκου στην εθνική ομάδα είναι γεγονός. Η Πόλυ απέδειξε φέτος με τον Αθηναϊκό πως είναι υπερπολύτιμη μονάδα και αναμένεται να βοηθήσει αρκετά την εθνική.

4. Η κλήση για πρώτη φορά στην εθνική των Μαρίας Ζικυρίδου, Φρόσως Βλάχου και Μαρίας Τετενέ. Η Ζικυρίδου έκανε καλή σεζόν με τον ΠΑΟ και δικαίως κλήθηκε όπως και η "ξενιτεμένη" Βλάχου αφού χρειάζονται λύσεις μέσα στη ρακέτα. Όσον αφορά τη 18χρονη Τετενέ, η κλήση της οφείλεται μάλλον στη συνήθεια του Μίσσα να καλεί στην προετοιμασία κάποιες ελπιδοφόρες παίκτριες. Ορισμένοι βέβαια έχουν τις ενστάσεις τους για τη συγκεκριμένη κοπέλα αφού ούτε μεγάλο χρόνο συμμετοχής στο πρωτάθλημα είχε ενώ υπάρχουν και καλύτερες παίκτριες στην ίδια ηλικία με αυτήν, που θα μπορούσαν να κληθούν.

5. Τελευταία αφήσαμε τη μεγαλύτερη έκπληξη της λίστας του ομοσπονδιακού προπονητή, που είναι αναμφισβήτητα η απουσία της Αναστασίας Κωστάκη. Η ελληνίδα point guard επίσημα δήλωσε τραυματίας αν και ορισμένοι θεωρούν πως, κατά την προσφιλή της συνήθεια, ζήτησε να ενταχθεί αργότερα στην προετοιμασία. Ομολογουμένως η Κωστάκη έχει χάσει την παλιά της αίγλη αλλά η εμπειρία της θα ήταν αρκετά χρήσιμη για την ελληνική ομάδα.

Κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε πως στο Ευρωμπάσκετ της Λετονίας η εθνική γυναικών έχει κληρωθεί στο 2ο όμιλο με αντιπάλους την οικοδέσποινα χώρα, την Πολωνία και την Ουγγαρία, με τις τρεις πρώτες ομάδες του ομίλου να παίρνουν την πρόκριση για την επόμενη φάση της διοργάνωσης.

Συνέχεια...

Δεν μπορείς να μάθεις νέα κόλπα σε γέρικο σκύλο...

Η αυλαία της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος έπεσε και την νύφη την πλήρωσε τελικά το Αιγάλεω, που ηττήθηκε στην έδρα του από τον ανώτερο Πανελλήνιο! Έτσι, μετά από τρία χρόνια παρουσίας στα σαλόνια της Α1 το Αιγάλεω επιστρέφει στην Α2. Σίγουρα η απογοήτευση είναι μεγάλη για τους ανθρώπους της ομάδας, αλλά μπορούν να παρηγορηθούν σκεπτόμενοι ότι τελικά πήραν αυτό που τους άξιζε! Γιατί κύριοι του Αιγάλεω για να σταθεί μια ομάδα στην Α1 δεν αρκούν μόνο η βοήθεια του κόσμου της και οι ηρωικές προσπάθειες κάποιων παικτών της! Χρειάζεται αρχικά να μπει και λίγο το χέρι στην τσέπη. Χρειάζεται όταν το χέρι βγει απο την τσέπη να μπορεί να στηρίξει αυτό που έβγαλε. Χρειάζεται σχεδιασμός από την αρχή. Χρειάζεται να υπάρχει σεβασμός και πίστη σε άτομα που έχουν οι ίδιοι επιλέξει: άτομα που προσπάθησαν να βοηθήσουν αλλά δεν τους άφησαν. Αυτά είναι μόνο μερικά! Τι από όλα αυτά λοιπόν είχε το Αιγάλεω φέτος; Που στηρίχτηκε; Ποιόν πίστεψε; Το Αιγάλεω δεν ήταν η ομάδα με τις απανωτές αλλαγές (παίκτες-προπονητές); Το Αιγάλεω δεν ήταν η ομάδα χωρίς αγωνιστική ταυτότητα; Πώς να την βρει άλλωστε; Eκεί κάθε μήνα είχαμε γνωριμίες! Όμως παρόλα αυτά πριν λίγο καιρό κανείς δεν ανησυχούσε πραγμάτικα! Το δηλώνανε βέβαια "δεν έχουμε σωθεί" αλλά το πιστεύανε; Όχι!!!! Και ξέρετε γιατί; Γιατί οι άλλοι δεν κερδίζανε!!!! Οπότε σου λέει, θα βγει και φέτος η χρονιά! Έλα όμως που δεν βγήκε... Τα Τρίκαλα και η Καβάλα τελικά στρίψανε και σε συνδυασμό με την αδυναμία του Αιγάλεω να κερδίσει κομβικά παιχνίδια, η κατάσταση άλλαξε!

Ας μην ταλαιπωρείστε λοιπόν κύριοι του Αιγάλεω, μην ψάχνεται να βρείτε τι έφταιξε! Δεν έφταιξε ούτε ο Κολοσσός που έχασε με τρίποντο στη λήξη από τα Τρίκαλα, ούτε ο Πανελλήνιος που σεβάστηκε το θεσμό (όπως τόνισε και ο Ζούρος) και έκανε περίπατο στο άψυχο απο πλευράς σας παιχνίδι "ζωής και θανάτου" της τελευταίας αγωνιστικής! Εσείς ήσασταν αυτοί που στεναχωρήσατε τον κόσμο σας και με τις κινήσεις σας φτάσατε στον υποβιβασμό! Δεν υπάρχουν ούτε φαντάσματα, ούτε κάποιοι που δεν ήθελαν το Αιγάλεω στην Α1 και σας "πολέμησαν" όπως διαβάσαμε στις δηλώσεις σας! Επίσης, στις δηλώσεις σας υπόσχεστε στον κόσμο σας σύντομα άνοδο και πάλι στα σαλόνια! Προσωπικά, αν και το βλέπω δύσκολο, σας το εύχομαι και ελπίζω να σας ξαναδούμε εκεί πιο δυνατούς και πιο έτοιμους, αποφεύγοντας λάθη του παρελθόντος!

Γιατί αγαπητοί μου κύριοι, όπως μου 'λεγε κάποτε και η γιαγιά μου "ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ ΑΥΓΑ"

Συνέχεια...

Τέλος τα ψέματα!

Η κανονική διάρκεια της A1 τελείωσε και πλέον μπαίνουμε σε ρυθμούς play offs. Η πρώτη φάση ξεκινάει αυτό το Σαββατοκύριακο με τέσσερα ζευγάρια αγώνων, εκ των οποίων τα δύο αναμένεται να έχουν διαδικαστικό χαρακτήρα. Ασφαλώς και αναφέρομαι στα ματς Ολυμπιακού-Κολοσσού και Παναθηναϊκού-ΠΑΟΚ. Τόσο οι Ροδίτες όσο και οι Θεσσαλονικείς θα είναι μάλλον εύκολη λεία για τους "αιωνίους". Τα προβλήματα και για τους δύο είναι σημαντικά (οικονομικά-διοικητικά για το Δικέφαλο, τραυματισμοί για τον Κολοσσό), που και να ήθελαν, δύσκολα θα μπορέσουν να προβάλλουν κάποια αντίσταση. Το ενδιαφέρον στρέφεται έτσι στις δύο υπόλοιπες αναμετρήσεις, οι οποίες είναι σαφώς πιο αμφίρροπες.

Ο 3ος Άρης αντιμετωπίζει τον 6ο Πανιώνιο. Οι Θεσσαλονικείς ήταν αρκετά σταθεροί φέτος, χωρίς βέβαια να εντυπωσιάζουν με το παιχνίδι τους. Δίκαια κατέκτησαν την 3η θέση στην κανονική περίοδο κάτι που ήταν και ο αντικειμενικός τους στόχος. Από την άλλη ο Πανιώνιος προέρχεται από μια προβληματική σεζόν. Τα δύο "καρπούζια" (Πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα) δε χώρεσαν στην ίδια "μασχάλη", με αποτέλεσμα η ομάδα της Νέας Σμύρνης να αποκλειστεί από το ευρωπαϊκό TOP 16 αλλά και να τερματίσει μόλις 6η στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος, πίσω από όλους τους βασικούς της ανταγωνιστές για τη έξοδο στην Ευρωλίγκα (Άρη, Μαρούσι και Πανελλήνιο). Ο Άρης είναι το φαβορί σε αυτό το ζευγάρι, αν αναλογιστούμε το γεγονός πως έχει το πλεονέκτημα της έδρας. Στο Αλεξάνδρειο φέτος κέρδισαν μόνο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός! Ο Πανιώνιος έκανε κάποιες ενθαρρυντικές εμφανίσεις στο τέλος της κανονικής περιόδου, δείχνοντας ότι βρίσκει κάποιο ρυθμό. Πιστέυω πως έχει την ποιότητα για να αποκλείσει τον Άρη αλλά σίγουρα οι "κίτρινοι" έχουν τον πρώτο λόγο.

Σε ένα ακόμα πιο αμφίρροπο ζευγάρι, το 4o Μαρούσι συγκρούεται με τον 5ο Πανελλήνιο. Η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τον αντίπαλο της τη δεδομένη χρονική στιγμή. Άλλωστε η νίκη μέσα στην Κυψέλη πριν από τρεις εβδομάδες, ήταν αποφασιστικής σημασίας για την είσοδο στην τετράδα, για την ομάδα από τα βόρεια προάστεια. Στην αντίθετη όχθη τα πράγμα εξελίσσονται αρκετά άσχημα τις τελευταίες εβδομάδες. Το κακό finish στην κανονική περίοδο, υποχρέωσε τον Πανελλήνιο από εκεί που διατηρούσε κάποιες λιγοστές ελπίδες για την 3η θέση, να τερματίσει μόλις 5ος. Συν τοις άλλοις η ομάδα του Ζούρου έχασε για το υπόλοιπο της σεζόν, εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού, το Γιώργο Καλαϊτζή. Δεν πιστεύω πως ο παράγοντας έδρα θα παίξει τόσο σημαντικό ρόλο στις αναμετρήσεις των δύο ομάδων. Και οι δύο ομάδες πάντως γνωρίζονται αρκετά καλά μεταξύ τους, καθώς έχουν ήδη αναμετρηθεί τέσσερις φορές φέτος. Δύο από αυτές για το πρωτάθλημα και δύο για το Eurocup. Το μέχρι τώρα σκορ είναι 3-1 για την ομάδα του Αμαρουσίου.

Για τη δική σας ενημέρωση, το πρόγραμμα και οι τηλεοπτικές μεταδόσεις των αγώνων του Σαββατοκύριακου, έχουν ως εξής:

Σάββατο 25/4
Ολυμπιακός-Κολοσσός (16:15, ΑΝΤ1)
Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ (19:00, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV)

Κυριακή 26/4
Άρης-Πανιώνιος (17:15, ΑΝΤ1)
Μαρούσι-Πανελλήνιος ( 17:30, NOVASPORTS)

Συνέχεια...