Έφτασαν κοντά στα μετάλλια, έχασαν στα νοκ άουτ, διεκδίκησαν την πρόκρισή τους στο παγκόσμιο του 2010. Θέσεις 5-8.
Τουρκία
Ήρθε με χαμηλούς τόνους αφήνοντας τις υποσχέσεις για του χρόνου, που θα είναι γηπεδούχοι και με παρόντα τον Οκούρ.
Είδαμε στο παρκέ μια ομάδα πολύ μαχητική με ηγέτη τον Ιλιασόβα και έκλπηξη τον Ασίκ. Ο Τούρκογλου απογοήτευσε ξανά στην από δω πλευρά του ωκεανού με τη φανέλα της Εθνικής του, όντας μάλιστα φιναλίστ του ΝΒΑ αυτή τη φορά.
Θα θυμόμαστε την επάνοδο του Αρσλάν στο επίπεδο που αξίζει να βρίσκεται, καθώς και τη νίκη τους επί των Ισπανών. Κυρίως την προσπάθεια του Γιούλ να περάσει πάνω από μια ολόκληρη φροντ λάιν.
Το μέλλον της ομάδας θα κριθεί από την επερχόμενη παρουσία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μια διάκριση θα τους δώσει την αυτοπεποίθηση που τους χρειάζεται. Αν παίξει καλά ο Τούρκογλου επιτέλους...
Ρωσία
Ήρθε με χαμηλούς τόνους, που με τους τραυματισμούς των Κριάπα και Καούν λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ χαμήλωσαν ακόμη περισσότερο.
Είδαμε στο παρκέ μια ομάδα που με μοναδικό όπλο την άμυνα έφτασε όσο πιο μακριά μπορούσε. Δεν κέρδισε την απευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο ούτε τις εντυπώσεις. Μοζγκόφ και Πονγκρασόφ είχαν την πιο ξεχωριστή συμμετοχή...
Θα θυμόμαστε πως έκαναν τρεις νίκες με ισχνή διαφορά στα ματς του Μπιντγκος. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν χάσει σε όλα, μιας και δε διαχειρίστηκαν σωστά τις τελευταίες φάσεις κανενός.
Το μέλλον της ομάδας εξαρτάται από τις ορέξεις του Κιριλένκο, τουλάχιστον το άμεσο. Από κει και πέρα είδαμε ελπιδοφόρες παρουσίες που αν βρουν συμμετοχές ανάμεσα στους πανάκριβους ξένους του Ρωσικού πρωταθλήματος, θα ανεβάσουν επίπεδο και την Εθνική τους.
Κροατία
Ήρθε με μεγάλη αισιοδοξία, λόγω της σταθερά ανοδικής της πορείας τα τελευταία χρόνια στην εκτίμησή του κόσμου, καθώς και λόγω της επανόδου του Βούιτσιτς.
Είδαμε στο παρκέ μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερη συνοχή. Που προβλημάτιζε σταθερά από άποψη συνεργασιών στα έξι πρώτα ματς και βασιζόταν σε ατομικά ξεσπάσματα.
Θα θυμόμαστε το πόσο καλά έπαιξε απέναντι στους Σλοβένους στον προημιτελικό. Βρέθηκε πολύ κοντά στο μετάλλιο εκείνο το βράδυ, αν και με βάση τη συνολική της εικόνα δε θα το άξιζε. Επίσης δεν ξεχνώ τους τριάντα πόντους του Πόποβιτς κόντρα στη Γαλλία.
Το μέλλον της ομάδας μοιάζει ακόμη ανθηρό. Από τους φετινούς σημαντικούς συντελεστές μόνο ο Βούιτσιτς είναι πάνω από 30 και σύντομα θα έρθει η ώρα τους να επιστρέψουν πάνω από την έκτη - έβδομη θέση όπου κατοικοεδρεύουν την τελευταία πενταετία. Αρκεί να μη σουτάρουν από τα εννιά μέτρα ο Πλάνινιτς κι ο Ούκιτς. Αυτά δεν τα χουν.
Γαλλία
Ήρθε από τα προκριματικά, αλλά με στόχο την κατάκτηση τουλάχιστον κάποιου μεταλλίου. Άλλωστε ο Πάρκερ έχει μόνο ένα χάλκινο από το Βελιγράδι ενώ επιζητά κορυφή και τα χρόνια περνούν.
Είδαμε στο παρκέ ένα σύνολο αθλητικό που βασίζονταν υπέρ του δέοντος στον Πάρκερ. Τον δεύτερο σε μέσο όρο πόντων, τέταρτο στις ασσίστ και δεύτερο στα κλεψίματα στο τουρνουά.
Θα θυμόμαστε το Νάντο Ντε Κολό να διαλέγει Ισπανία. Με χαμόγελο.
Το μέλλον της ομάδας προδιαγράφεται θετικό. Ο αναλώσιμος τριαντάρης Ζαννό θα αντικατασταθεί εύκολα -από τον Ερτέλ; - και οι Τζάκσον και Αγινσά θα βρουν το δρόμο τους στην ομάδα. Κάποια στιγμή η λογική λέει ότι ο Τόνι θα τα καταφέρει.. Αν και δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι.
Ήρθε με χαμηλούς τόνους αφήνοντας τις υποσχέσεις για του χρόνου, που θα είναι γηπεδούχοι και με παρόντα τον Οκούρ.
Είδαμε στο παρκέ μια ομάδα πολύ μαχητική με ηγέτη τον Ιλιασόβα και έκλπηξη τον Ασίκ. Ο Τούρκογλου απογοήτευσε ξανά στην από δω πλευρά του ωκεανού με τη φανέλα της Εθνικής του, όντας μάλιστα φιναλίστ του ΝΒΑ αυτή τη φορά.
Θα θυμόμαστε την επάνοδο του Αρσλάν στο επίπεδο που αξίζει να βρίσκεται, καθώς και τη νίκη τους επί των Ισπανών. Κυρίως την προσπάθεια του Γιούλ να περάσει πάνω από μια ολόκληρη φροντ λάιν.
Το μέλλον της ομάδας θα κριθεί από την επερχόμενη παρουσία της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Μια διάκριση θα τους δώσει την αυτοπεποίθηση που τους χρειάζεται. Αν παίξει καλά ο Τούρκογλου επιτέλους...
Ρωσία
Ήρθε με χαμηλούς τόνους, που με τους τραυματισμούς των Κριάπα και Καούν λίγο πριν το πρώτο τζάμπολ χαμήλωσαν ακόμη περισσότερο.
Είδαμε στο παρκέ μια ομάδα που με μοναδικό όπλο την άμυνα έφτασε όσο πιο μακριά μπορούσε. Δεν κέρδισε την απευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο ούτε τις εντυπώσεις. Μοζγκόφ και Πονγκρασόφ είχαν την πιο ξεχωριστή συμμετοχή...
Θα θυμόμαστε πως έκαναν τρεις νίκες με ισχνή διαφορά στα ματς του Μπιντγκος. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν χάσει σε όλα, μιας και δε διαχειρίστηκαν σωστά τις τελευταίες φάσεις κανενός.
Το μέλλον της ομάδας εξαρτάται από τις ορέξεις του Κιριλένκο, τουλάχιστον το άμεσο. Από κει και πέρα είδαμε ελπιδοφόρες παρουσίες που αν βρουν συμμετοχές ανάμεσα στους πανάκριβους ξένους του Ρωσικού πρωταθλήματος, θα ανεβάσουν επίπεδο και την Εθνική τους.
Κροατία
Ήρθε με μεγάλη αισιοδοξία, λόγω της σταθερά ανοδικής της πορείας τα τελευταία χρόνια στην εκτίμησή του κόσμου, καθώς και λόγω της επανόδου του Βούιτσιτς.
Είδαμε στο παρκέ μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερη συνοχή. Που προβλημάτιζε σταθερά από άποψη συνεργασιών στα έξι πρώτα ματς και βασιζόταν σε ατομικά ξεσπάσματα.
Θα θυμόμαστε το πόσο καλά έπαιξε απέναντι στους Σλοβένους στον προημιτελικό. Βρέθηκε πολύ κοντά στο μετάλλιο εκείνο το βράδυ, αν και με βάση τη συνολική της εικόνα δε θα το άξιζε. Επίσης δεν ξεχνώ τους τριάντα πόντους του Πόποβιτς κόντρα στη Γαλλία.
Το μέλλον της ομάδας μοιάζει ακόμη ανθηρό. Από τους φετινούς σημαντικούς συντελεστές μόνο ο Βούιτσιτς είναι πάνω από 30 και σύντομα θα έρθει η ώρα τους να επιστρέψουν πάνω από την έκτη - έβδομη θέση όπου κατοικοεδρεύουν την τελευταία πενταετία. Αρκεί να μη σουτάρουν από τα εννιά μέτρα ο Πλάνινιτς κι ο Ούκιτς. Αυτά δεν τα χουν.
Γαλλία
Ήρθε από τα προκριματικά, αλλά με στόχο την κατάκτηση τουλάχιστον κάποιου μεταλλίου. Άλλωστε ο Πάρκερ έχει μόνο ένα χάλκινο από το Βελιγράδι ενώ επιζητά κορυφή και τα χρόνια περνούν.
Είδαμε στο παρκέ ένα σύνολο αθλητικό που βασίζονταν υπέρ του δέοντος στον Πάρκερ. Τον δεύτερο σε μέσο όρο πόντων, τέταρτο στις ασσίστ και δεύτερο στα κλεψίματα στο τουρνουά.
Θα θυμόμαστε το Νάντο Ντε Κολό να διαλέγει Ισπανία. Με χαμόγελο.
Το μέλλον της ομάδας προδιαγράφεται θετικό. Ο αναλώσιμος τριαντάρης Ζαννό θα αντικατασταθεί εύκολα -από τον Ερτέλ; - και οι Τζάκσον και Αγινσά θα βρουν το δρόμο τους στην ομάδα. Κάποια στιγμή η λογική λέει ότι ο Τόνι θα τα καταφέρει.. Αν και δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι.
