Από τους κοινοτικούς παίκτες του Παναθηναϊκού, ο Γιασικεβίτσιους ήταν αυτός που επέλεξε να μην ιδρώσει τη φανέλα της Εθνικής του αυτό το καλοκαίρι. Με καταστροφικές δυστυχώς συνέχειες για τους Λιθουανούς. Οι άλλοι τρεις έφθασαν όλοι τους στην επιτυχία... Mε ασημένιο μετάλλιο πρώτα απ' όλα εντάσσεται στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ο πρώην παίκτης της Παρτιζάν, ο Μιλένκο Τέπιτς. Ο Τέπιτς λόγω της αμυντικής έφεσής του και της ενέργειας που βγάζει στο παρκέ, ανέλαβε κατ' εντολή του Ντούντα τις ειδικές αποστολές και τα πήγε περίφημα. Αγωνιζόμενος στο 2 αλλά και στο 3 ανάλογα με τις περιστάσεις μπορεί να μην ξεχώρισε επιθετικά, καθώς σημείωνε οκτώ πόντους κατά μέσο όρο, αλλά ηγήθηκε στις κατηγορίες που δε φαίνονται στη στατιστική. Μπορεί ο Τεόντοσιτς με το ιδιαίτερο επιθετικό του ταλέντο να έκλεψε την παράσταση, αλλά και οι πράσινοι δε θα πρέπει να υποτιμούν την απόδοση του Μιλένκο. Ήταν πολύ καλή και αποτέλεσε το απαραίτητο γρανάζι στα σχέδια του Σοφού. Έδινε στην ομάδα τη σταθερότητα που χρειαζόταν από κοινού με το δυναμισμό που έδειχνε σε όλες τις μονομαχίες. Λογική που του απέφεραν αρκετά φάουλ, μιας και έμοιαζε να έχει την εντολή να παίζει στα όρια του σφυρίγματος επί σαράντα λεπτά. Σίγουρα του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Μοιάζει παράδοξο ίσως, αλλά ο Τέπιτς ήταν ο μοναδικός μη Έλληνας εκπρόσωπος του Παναθηναϊκού στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Οι άλλοι δύο αγωνίστηκαν στη δεύτερη ευρωπαϊκή κατηγορία εθνικών ομάδων, όπου τα πήγαν περίφημα μιας και συνέβαλαν ουσιαστικά στην άνοδο των ομάδων τους στην πρώτη κατηγορία, πράγμα που σημαίνει ότι θα διεκδικήσουν το καλοκαίρι του 2010 την πρόκρισή στο επόμενο Ευρωμπάσκετ.
Οι Σέρβοι και οι Μαυροβούνιοι εδώ και μια τριετία έχουν χωριστεί πλέον σε δύο διαφορετικά κράτη και αυτό έπηρέασε τις ζωές πολλών ανθρώπων. Μεταξύ αυτών και τη μπασκετική καριέρα του Νίκολα Πέκοβιτς σε εθνικό επίπεδο. Ο σέντερ των πρασίνων είχε κρεμάσει το 2005 και το 2006 δύο μετάλλια στο στήθος με τη φανέλα του ενιαίου κράτους σε επίπεδο νέων, όμως αντί να βρίσκεται με τον Κρστιτς υπό τις οδηγίες του Ντούντα χρειάστηκε να οδηγήσει μια νεοσύστατη εθνική από το μηδέν στην πρώτη κατηγορία ευρωπαϊκών εθνικών ομάδων. Και τα πήγε περίφημα μιας και ήταν ο απόλυτος ηγέτης του Μαυροβουνίου, συνεπικουρούμενος από τον πρώην πράσινο Βλάντο Στσεπάνοβιτς. Οι αριθμοί του Πέκο τα λένε όλα: 19 πόντοι μέσο όρο σε 23 λεπτά συμμετοχής, με 73% δίποντα, 78% βολές και 5,5 ριμπάουντ. Όσο εύκολοι αντίπαλοι και να ήταν οι ψηλοί Σουηδοί για παράδειγμα, ο Νίκολα βρισκόταν σε καλή φόρμα και ήταν για την ομάδα του ακρογωνιαίος λίθος.
Τελευταίος αναφέρεται ο πολύ ταλαντούχος Γκιόργκι Σερμαντίνι, από τα καλύτερα πρόσπεκτ με έτος γέννησης το 1989. Ο Γεωργιανός γίγαντας του ΠΑΟ είχε πολύ έντονο ανταγωνισμό στη θέση του σέντερ, μιας και βασικός ξεκινούσε ο παίκτης των Χοκς Ζάζα Πατσούλια. Aλλά και οι άλλοι δύο σέντερ -σύνολο τέσσερις- που είχε ο Κοκόσκοφ, ο παράλληλα βοηθός προπονητής των Φοίνιξ Σανς, δεν ήταν αμελητέοι. Ο Τσκιτισβίλι, το μεταγραφικό απόκτημα (ή μήπως όχι;) του ΠΑΟΚ και πρώην ΝΒΑer, και ο Μετραβέλι, ο δεκαοκτάχρονος ταλαντούχος που έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματά του η Μοντεπάσκι Σιένα. Με 5,5 πόντους σε 8 λεπτά και 67% ευστοχία δεν τα πήγε κι άσχημα. Άλλωστε όλο το μέλλον το έχει μπροστά του. Αν μάλιστα σταθεροποιηθεί στην πράσινη δωδεκάδα του 2010, οι προοπτικές βελτίωσής του την επόμενη σεζόν είναι μεγάλες.
Μετά από τις καλοκαιρινές και φθινοπωρινές περιπέτειές τους, οι παίκτες επιστρέφουν στους συλλόγους τους. Όντως για τους τρεις προαναφερθέντες τα πράγματα κύλησαν εξαιρετικά, όμως πλέον ανοίγεται μπροστά τους ένα νέο, εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο...
