Αποστολή εξετελέσθη

Για πρώτη φορά στην ιστορία τους οι Ισπανοί κατακτούν το χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ. Παρότι πάντοτε κάτι τους έλειπε ως τώρα, την τελευταία δεκαετία οι Φούριας Ρόχας είχαν βρεθεί μόνιμα στους τέσσερις τελευταίους, αλλά ποτέ στο πρώτο σκαλί του βάθρου.

Έφθασε λοιπόν η ώρα γι' αυτούς να πατήσουν κορυφή στο Ευρωμπάσκετ που από τις 30/06, τότε που ανακοινώθηκε η δωδεκάδα τους, όλοι έβλεπαν σαν αυτονόητο. Πως με τις απουσίες των υπολοίπων αν χάσουν ξανά την πρωτιά θα έχουν αυτοκτονήσει. Τα κατάφερε λοιπόν ο Γκασόλ και η παρέα του, παρότι το ξεκίνημά τους έκανε πολλούς κάπως "βιαστικούς" να θεωρήσουν πως υπερβάλλαμε. Μάλλον απλά διαχειρίζονταν με ιδιαίτερο τρόπο τους Γκασόλ, Ναβάρρο και Φερνάντεθ, που δεν είχαν ρυθμό αλλά παράλληλα φορμαρίζονταν χωρίς να φθείρονται υπέρ του δέοντος χρονικά. Επίσης, έφταιγε ότι ο άπειρος Ρούμπιο δεν ήταν έτοιμος να ντυθεί Καλντερόν, γι΄αυτό και η πίτα της οργάνωσης μοιράστηκε. Αυτά πλέον λίγη σημασία έχουν μιας και οι παίκτες του Σκαριόλο -που αυτός κι αν ανακηρύχθηκε σε απατεώνα ολκής- πέτυχαν αυτό που ήταν ο μοναδικός τους στόχος...

Το ματς δε χωρά έντονη κριτική, ήταν σα να νοίκιασε κάποιος από το βίντεο κλαμπ το "Σαϊτάμα νο2". Τελικό σκορ 85-63, με το Γκασόλ να κάνει ακόμη ένα νταμπλ νταμπλ (18 πόντοι, 11 ριμπάουντ) και τους πολύ καλούς Ρούντι Φερνάντεθ και Χ.Κ. Ναβάρρο να ακολουθούν.

Για τους Σέρβους ο Τεόντοσιτς ήταν δύσκολο να φτάσει ξανά τη χτεσινή του απόδοση, που προβλημάτισε τους Ισπανούς και προκάλεσε τον σημερινό ασφυκτικό του περιορισμό. Αρνητικός και ο Τέπιτς. Καλύτεροι Σέρβοι οι Τρίπκοβιτς - που φορτώθηκε νωρίς με φάουλ- και Βελίσκοβιτς, από κοινού με το μαχητικό Νέναντ Κρστιτς. Πάντως πραγματική νικήτρια του τουρνουά κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν η ομάδα του Ίβκοβιτς. Τουλάχιστον ως προς τις εντυπώσεις. Δήλωναν ικανοποιημένοι με μια παρουσία στα νοκ άουτ κι έφτασαν ως την πηγή. Απλά είναι μικροί ακόμη σε ηλικία -ο μεγαλύτερος είναι 26 ετών- κι έτσι δεν είχαν τον τρόπο ακόμα. Έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους...

Όσο για το μέλλον των Ισπανών, ο γράφων δεν το θεωρεί ζοφερό βλέποντας το Ρούντι και την προοπτική βελτίωσης του Ρίκι, αλλά και του Κλαβέρ. Το παρόν τους ωστόσο έχει ημερομηνία λήξης πιθανότατα το 2012. Κι ως τότε μάλλον απουσίες και σταδιακή πτώση.. Άλλωστε κατέκτησαν σχεδόν τα πάντα. Ο μόνος που λυπάμαι είναι ένας 33χρονος Μαδριλένος με λίγα μαλλιά, που ίδρωνε για την κορυφή της Ευρώπης όταν ο Γκασόλ ήταν έφηβος ακόμη. Διάλεξε τη λάθος χρονιά να αποσυρθεί από την εθνική του. Κριμα, αξιοπρεπέστατους αριθμούς είχε για την άκρη του πάγκου, που δεν μοιάζει τιμητική αλλά στα μάτια μου συνυφαίνεται με μια ακόμη σελίδα προσωπικής ιστορίας...