Η επικράτηση των Ρώσων επί των Κροατών με 62-59 άνοιξε την αυλαία στο Μπίντγκος. Από το πρώτο δεκάλεπτο προέβλεπε εύκολα κανείς το πόσο χαμηλά θα πάει το σκορ. Πολύ κακή κυκλοφορία, παντελής έλλειψη συνδυασμών, συστήματα στο βρόντο και κακή ευστοχία. Παρότι ο προσανατολισμός και των δύο ομάδων ήταν αμυντικός, δεν ήταν οι καλές -αλλά όχι εξαιρετικές- άμυνες που καθόρισαν το χαμηλό σκορ, αλλά η επιθετική μετριότητα. Η μπάλα μοιραία περνούσε ψηλά και ο Μοζγκόφ ξεκίνησε καλύτερα από όλους με 7 πόντους και 5 ριμπάουντ. Ο ΜακΚάρτι με δύο βολές ως το ημίχρονο και ο Ούκιτς με τις κακές επιλογές δεν σήκωναν πάνω τους τις ομάδες τους και μετά το 16-16 του πρώτου δεκαλέπτου το ημίχρονο έληξε 28-26, με τον Κασούν να φτάνει στους 9 και τα 5 ριμπάουντ και να αποτελεί από την είσοδό του κι έπειτα το αντίπαλο δέος του Μοζγκόφ.Το τρίτο δεκάλεπτο κύλησε εξίσου αδιάφορα και άστοχα, έτσι φτάσαμε στο φινάλε όπου οι Ρώσοι έβαλαν τις βολές, ο Πόποβιτς πρώτα έχασε την εύκολη προσπάθεια που του έδωσε η Ρωσική άμυνα κι έπειτα ξαναέβαλε τους Κροάτες στο ματς με το απίστευτο τρίποντό του 3 δεύτερα πριν το τέλος. Όμως ήταν αργά...
Ο νεαρός σέντερ της Κίμκι, ο Μοζγκόφ, ήταν ο πρώτος σκόρερ (18π.) και ριμπάουντερ (8 ρ.) των νικητών και μαζί με τον Μπίκοφ των 9 πόντων, των 5 ριμπάουντ και των 7 ασίστ ήταν τα κλειδιά για τη Ρωσική νίκη. Από τους Κροάτες ο Μπάνιτς προσέθεσε ακόμα μια καλή παρουσία σ' αυτό το Ευρωμπάσκετ στις προηγούμενες και μαζί με τον Κασούν πήγαν καλά στον τομέα του ριμπάουντ. Από τα γκαρντ της Κροατίας μόνο ο Πλάνινιτς έμοιαζε να έχει καθαρό μυαλό. Άλλωστε, λογικό είναι πως σε μια ομάδα που σουτάρει με 33% στο σαραντάλεπτο κάτι πάει στραβά κι ο καλός Γιάσμιν Ρέπεσα πρέπει να το εντοπίσει πριν να είναι αργά..
Το παιχνίδι ήταν κλειστό και κρίθηκε στο τέλος, μα αν αναζητούσαμε τον παράγοντα που έκρινε το τελικό αποτέλεσμα μάλλον θα ήταν λάθος να κοιτάμε το 40'. Στο παρκέ κατέβηκαν δύο ομάδες με τον ίδιο προσανατολισμό, άμυνα και υπομονή. Η μια ήταν σχεδιασμένη από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας να παίξει έτσι λόγω απωλειών αλλά και παρελθόντος με τον προπονητή της. Έπαιξε αυτό που ήξερε να παίξει, παρότι δε μοιάζει να την πηγαίνει μακριά. Η άλλη έχει πλούσιο επιθετικό ταλέντο αλλά δεν της βγαίνουν στο παρκέ αυτά που έχει σχεδιάσει. Και αποφάσισε να αλλάξει την προσέγγισή της προς μια κατεύθυνση που πάντα επιλέγει όποιος δεν έχει καλές πιθανότητες να ρισκάρει, την αμυντική. Αλλά με το σήμα της Κροατίας στη φανέλα ποτέ δεν είναι εύκολο να βρεις παίκτες με το κατάλληλο μπασκετικό DNA για άμυνες. Κι έτσι οι υποδεέστεροι Ρώσοι κέρδισαν γιατί εκείνοι ήταν που έπαιξαν αυτό που ξέρουν καλύτερα...
