Τιμολόγιο στους Τούρκους παρακαλώ

Περπέρογλου vs Ομέρ Βρυώνη, Σπανούλης vs Αλί Πασά ή μήπως Ασίκ vs Κολοκοτρώνη και Τούρκογλου vs Μαντούς Μαυρογένους;
Συγνώμη αλλά αυτοί οι παραλληλισμοί και οι παρωχημένοι χαρακτηρισμοί του τύπου "ήρωες", "ελληνική ψυχή", "ελληνική μαγκιά", "ελληνική καρδιά", κλπ. με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Το θέμα είναι ότι η Εθνική Ελλάδας έκοψε άλλο ένα τιμολόγιο στην αντίστοιχη Τουρκική, κατάφερε να μπει στις τέσσερις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες και να εξασφαλίσει την συμμετοχή στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010, χωρίς μάλιστα την ενοχλητική κηλίδα της χρήσης μιας wild card. Τι και αν προσπάθησε με 1000+1 τρόπους να δωρήσει το παιχνίδι στους αντιπάλους, τι και αν μάτωσε τη στεφάνη από την αστοχία, τι και αν επιστρατεύτηκε το κλειστό rotation, το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Γιόνας Καζλάουσκας παρά την μέτρια διαχείριση του ματς. Με σημαιοφόρο τον Βασίλη Σπανούλη (γυρίσαμε σε εποχές Γκάλη, όπου ο βασικός παίζει 35-40 λεπτά) και παραστάτη τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη η ζώνη των μεταλλίων μας πάει και μπορεί να φορεθεί! Παράλληλα, ο Στράτος Περπέρογλου έσβησε τους Τούρκους σταρ που κλήθηκε να περιορίσει, ο Αντώνης Φώτσης κατέβαζε ότι αιωρούνταν, αλλά και η πολύτιμη λύση που τελικά έδωσε ο Γίωργος Πρίντεζης όταν και σημείωσε καθοριστικό τρίποντο, φορώντας μάλιστα την άβολη στολή του σμολ φόργουορντ, αποτελούν σημεία αναφοράς του αγώνα. Από την άλλη, η ζώνη 2-1-2 που επιστράτευσε ο Τάνιεβιτς προβλημάτισε, σε μεγάλο βαθμό, και λειτουργεί ως ορεκτικό για την αγαπημένη αμυντική λειτουργία των αντιπάλων μας στον ημιτελικό: των Ισπανών. Το αυριανό όμως εμπόδιο είναι σαφώς πιο δύσκολο. Γιατί κακά τα ψέμματα, οι Τούρκοι με μόλις 2.5 ποιοτικότατους παίκτες, με τον έναν εκ των οποίων σε μέτρια κατάσταση και τον άλλο ωσεί παρών δεν ήταν φόβητρο, αλλά ούτε και άθλος ο αποκλεισμός τους. Άλλο βέβαια αν η εξέλιξη του παιχνιδιού και η σύγκρουση με τον μπαμπούλα της γειτονιάς δημιουργούν ειδικές συνθήκες και συντελούν στην γιγάντωση της πραγματικής αξίας του αντιπάλου. Υπέρβαση θα είναι μια (πολυπόθητη και χρωστούμενη) νίκη επί των Ισπανών. Εις αύριον, λοιπόν, τα σπουδαιότερα.

Υ.Γ.: Οι Γάλλοι θα πρέπει να μας μισούν μετά και την εξέλιξη των αγώνων του τελευταίου διημέρου...