Τι είχες Γιόνας μου; Τι είχα πάντα...

Η Ελλάδα δεν τα κατάφερε τελικά και θα δώσει αύριο την μάχη της για την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου. Αυτό που πόνεσε περισσότερο ήταν ότι ουσιαστικά δεν κατάφερε να προβάλλει καμία αντίσταση και έγινε έρμαιο στις ορέξεις των πειναλέων Ισπανών. Οι φούριας ρόχας όντας ξεκούραστοι, αφού πέραν της μιας μέρας αποχής από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις πραγματοποίησαν συντήρηση δυνάμεων στον προημιτελικό, ήταν διαβασμένοι στα plays της Εθνικής και είχαν σαφές ψυχολογικό προβάδισμα έναντι των ευκολοκατάβλητων στις μεταξύ τους αναμετρήσεις Ελλήνων, δεν δυσκολεύτηκαν να επιβάλλουν τον φρενήρη ρυθμό τους και να στρώσουν κόκκινο χαλί προς τον τελικό.

Με την πολυαγαπημένη ζώνη 2-1-2 και με ασφυκτική πίεση πάνω στον Βασίλη Σπανούλη έθεσαν τις βάσεις για μια άνετη επικράτηση. Η επιλογή της Εθνικής να πραγματοποιεί ντράιβ και έπειτα να σπάει την μπάλα προς τους αγκυροβολημένους στο τρίποντο ημίψηλους, αντιμετωπίστηκε με τον Ισπανό παίκτη που βρισκόταν στο κέντρο της αμυντικής διάταξης (στη ζώνη 2-1-2, ο παίκτης που βρισκόταν στο 1) να μην κλίνει προς την ρακέτα και τους δυο περιφερειακούς να κρατούν επίσης αποστάσεις. Εκ των πραγμάτων η συγκεκριμένη τακτική αποδείχθηκε εσφαλμένη και εξαιρετικά προβλέψιμη. Το αντίδοτό της θύμισε εν πολλοίς τον τρόπο αντιμετώπισης, που είχε επιλέξει ο Πίνι Γκέρσον στον 3ο τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος το 2007, όταν με παρόμοια ζώνη έβαζε στοπ στα πράσινα σπλιτ άουτ και με υποδειγματικές περιστροφές βραχυκύκλωνε τους αντιπάλους. Στο ίδιο πλαίσιο, που αφορά στην προβλεψιμότητα εντάσσεται και η οδηγία τα πάντα να ξεκινούν και να τελειώνουν από τον φορμαρισμένο Βασίλη Σπανούλη, με συνέπεια η ανάπτυξη να αποδεικνύεται ιδιαίτερα προσωποκεντρική και σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίσημη. Δεν θα ήταν υπερβολή να παραλληλισθεί με ομάδες που στηρίζουν μεγάλο μέρος του παιχνιδιού τους στον Νοβίτσκι, στον Γιάο, κλπ... Ώρες - ώρες η ανάγκη για υφαρπαγή της μπάλας από τα χέρια του V-Span φώναζε, καθώς η θολούρα και η κούραση του τελευταίου συντελούσαν στην δικαίωση του χαρακτηρισμού "turnover machine" που του είχε προσάψει ο Βαν Γκάντι κατά την θητεία του στους Ρόκετς. Το βάρος της οργάνωσης έπρεπε σίγουρα να επωμισθεί ο περισσότερο νηφάλιος Νίκος Ζήσης, αλλά και ο απρόβλεπτος Νικ Καλάθης, έτσι ώστε να αφήσουν πεδίο δράσης στον Λαρισαίο γκαρντ από την θέση του σούτιν γκαρντ.

Κανείς βέβαια και δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι μια διαφορετική προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Γιόνας Καζλάουσκας θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα, εντούτοις ήταν έκδηλο ότι δεν υπήρχε ποτέ plan B. Όταν θέλεις να παίξεις κλεφτοπόλεμο πρέπει να ρισκάρεις σε συγκεκριμένους τομείς και όχι σχεδόν σε όλους... Σίγουρα τα βέλη καρφώνουν τον Λιθουανό τεχνικό και οι πένες θα τον σημαδέψουν ως κύριο υπαίτιο της ήττας, αλλά από την κριτική δεν θα πρέπει να ξεφύγει και το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο, που έχει λόγο και μπορούσε να πιάσει περισσότερο τον σφυγμό των Ελλήνων διεθνών. Όπως και να έχει, οι Ισπανοί έκαναν επίδειξη δύναμης και παρουσιάστηκαν έτοιμοι για να κατακτήσουν το πρώτο τους χρυσό σε Ευρωμπάσκετ και να ισοφαρίσουν, μεταξύ των άλλων, την Αίγυπτο στο ράνκιν της ΦΙΜΠΑ... Είναι το απόλυτο φαβορί. Πόσο μάλιστα όταν φαίνεται να έχουν πάρει μπρος για τα καλά οι Πάου Γκασόλ και Ρούντι Φερνάντεθ, οι οποίοι δεν έχουν αντίπαλο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη, εμείς ελπίζουμε στην κατάρριψη της αρνητικής παράδοσης που μας θέλει να αποχωρούμε με σκυμμένο το κεφάλι από τον μικρό τελικό.

ΥΓ: Πάντως για άλλη μια φορά ξένισε αυτό το μπίρι-μπίρι του Γκαρμπαχόθα, ο οποίος διαμαρτυρόταν μέχρι και στην... μπασκέτα. Αλλά όποιος δεν μπορεί να κάνει θόρυβο εντός παρκέ, τον κάνει εκτός... Ή σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει, αν θέλετε...

ΥΓ2: Το επίπεδο διαιτησίας δεν ήταν αντάξιο ενός ημιτελικού Ευρωμπάσκετ. Όχι ότι αναπολούμε την ευγενική αντιμετώπιση του Λα Μόνικα (σφύριζε στο Παναμερικανικό), αλλά αυτός ο τρίτος ρεφερί ονόματι Λότερμοζερ ήταν πραγματικά εκτός κλίματος.

ΥΓ3: Είναι κρίμα να υιοθετείται η ποδοσφαιρική νοοτροπία, σύμφωνα με την οποία μετά από ήττα δεν μιλάνε οι πρωταγωνιστές, αλλά εμφανίζονται μπροστά από τον φακό οι ρεζέρβες.