Η ολοκλήρωση της 1ης φάσης του Ευρωμπάσκετ βρίσκει την εθνική μας ομάδα να προχωρά αήττητη στην επόμενη φάση, έχοντας ήδη εξασφαλίσει σε μεγάλο ποσοστό την πρόκριση στα προημιτελικά του τουρνουά. Είναι μάλιστα μία από τις τρεις ομάδες που συνεχίζουν στη διοργάνωση με μόνο νίκες στο ενεργητικό τους. Οι άλλες δύο είναι η Γαλλία και η Τουρκία. Και αν για τους Γάλλους το αήττητο δεν συνοδεύτηκε και από αρκετά πειστικές εμφανίσεις, δεν ισχύει το ίδιο για τους γείτονές μας...Οι Τούρκοι κατάφεραν να τερματίσουν 1οι και αήττητοι στον όμιλο του Βρότσλαβ, όπου βρίσκονταν οι διοργανωτές και ιδιαίτερα ανταγωνιστικοί Πολωνοί και η παραδοσιακά ισχυρή, έστω και με σοβαρές απουσίες, Λιθουανία. Κέρδισαν και τις δύο παραπάνω ομάδες σχετικά εύκολα ενώ "ισοπέδωσαν" την Βουλγαρία, νικώντας την με 28 πόντους διαφορά! Έχουν για την ώρα την 2η καλύτερη επίθεση του τουρνουά, πετυχαίνοντας 88,3 πόντους μέσο όρο (ακούγεται απίστευτο αλλά η 1η καλύτερη επίθεση είναι αυτή της Ελλάδας!) και βασίζουν πάρα πολλά στο περιφερειακό τους παιχνίδι. Προηγούνται στη λίστα με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα ανά παιχνίδι (9,3), σουτάροντας με το εξαιρετικό 42,4% έξω από τη γραμμή των 6.25. Και ένα ενδιαφέρον ιστορικό στατιστικό στοιχείο για την ομάδα του Τάνιεβιτς: Είναι η πρώτη φορά από το 1993 και έπειτα, όταν και ξεκίνησαν οι συνεχόμενες παρουσίες των Τούρκων σε Ευρωμπάσκετ, που η ομάδα της γειτονικής χώρας τερματίζει αήττητη στην 1η φάση των ομίλων! Ακόμα και στο Ευρωμπάσκετ που διοργάνωσαν οι ίδιοι το 2001 και έφτασαν στον τελικό, δεν κατάφεραν να τελειώσουν "αναίμακτα" την 1η φάση, γνωρίζοντας την ήττα από τους Σλοβένους.
Σε τι οφείλεται λοιπόν αυτή η πολύ καλή πορεία των Τούρκων στο φετινό Ευρωμπάσκετ; Νομίζω κυρίως σε δύο στοιχεία. Πρώτον, στο γεγονός πως οι δύο μεγάλοι τους σταρ διανύουν ίσως την καλύτερη περίοδο της καριέρας τους. Ο μεν Τούρκογλου προέρχεται από μια καταπληκτική χρονιά στο Ορλάντο, με το οποίο έφτασε στον τελικούς του πρωταθλήματος, ο δε Ιλιασόβα έκανε μια εξαιρετική σεζόν με την Μπαρτσελόνα και από του χρόνου επιστρέφει και αυτός στο NBA. Δεύτερον και σημαντικότερο, το καλό κλίμα μεταξύ των παικτών και του προπονητή. Οι τσακωμοί στα αποδυτήρια των Τούρκων είχαν γίνει "θεσμός" σε προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς ο Τανιεβιτς άφησε εκτός ομάδας τους κύριους υπαίτιους τέτοιων καταστάσεων, Οκούρ και Τουρκσάν. Επιπλέον και ο Τούρκογλου δεν "βεντετίζει" αγωνιστικά, με αποτέλεσμα η χημεία της ομάδας να διατηρείται σε πολύ καλά επίπεδα. Δε ξέρω πόσο μακριά θα φτάσουν τελικά οι Τούρκοι στο τουρνουά, έχω την αίσθηση όμως ότι η πορεία τους στην 1η φάση δε θα είναι "πυροτέχνημα" και μάλλον πρέπει να τους υπολογίζουμε σοβαρά ενόψει της συνέχειας. Άλλωστε στον όμιλο που ξεκινάει στο Λοτζ το Σάββατο, οι Τούρκοι ξεκινούν "καβάλα στο' άλογο", όντας η μοναδική ομάδα με 4 βαθμούς στο ενεργητικό της.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες ομάδες, πιστεύω πως η μεγαλύτερη απογοήτευση ακούει στο όνομα Κροατία. Περιμέναμε τουλάχιστον καλύτερες εμφανίσεις από μια ομάδα που πήγε στο Ευρωμπάσκετ με υψηλές βλέψεις και χωρίς σημαντικές απουσίες. Μάλλον ο Ρέπεσα θα πρέπει να δουλέψει πολλά όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι της ομάδας και να "τιθασεύσει" τον Ούκιτς που ώρες-ώρες μοιάζει να θέλει μια "μπάλα μόνος του". Εκτιμώ τέλος πως οι Ισπανοί θα βρουν τα πατήματά τους στη συνέχεια ενώ και οι Σλοβένοι μοιάζουν ικανοί για κάτι καλό, από τη στιγμή μάλιστα που ο προερχόμενος από τραυματισμό Σμόντις, αναμένεται να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής στη 2η φάση του τουρνουά. Με βάση τα όσα είδαμε μέχρι τώρα, αυτές οι δύο μαζί με τις Γαλλία, Ελλάδα και Τουρκία, θα είναι πιθανότατα οι ομάδες που θα διεκδικήσουν το τρόπαιο του φετινού Ευρωμπάσκετ.
Σε τι οφείλεται λοιπόν αυτή η πολύ καλή πορεία των Τούρκων στο φετινό Ευρωμπάσκετ; Νομίζω κυρίως σε δύο στοιχεία. Πρώτον, στο γεγονός πως οι δύο μεγάλοι τους σταρ διανύουν ίσως την καλύτερη περίοδο της καριέρας τους. Ο μεν Τούρκογλου προέρχεται από μια καταπληκτική χρονιά στο Ορλάντο, με το οποίο έφτασε στον τελικούς του πρωταθλήματος, ο δε Ιλιασόβα έκανε μια εξαιρετική σεζόν με την Μπαρτσελόνα και από του χρόνου επιστρέφει και αυτός στο NBA. Δεύτερον και σημαντικότερο, το καλό κλίμα μεταξύ των παικτών και του προπονητή. Οι τσακωμοί στα αποδυτήρια των Τούρκων είχαν γίνει "θεσμός" σε προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς ο Τανιεβιτς άφησε εκτός ομάδας τους κύριους υπαίτιους τέτοιων καταστάσεων, Οκούρ και Τουρκσάν. Επιπλέον και ο Τούρκογλου δεν "βεντετίζει" αγωνιστικά, με αποτέλεσμα η χημεία της ομάδας να διατηρείται σε πολύ καλά επίπεδα. Δε ξέρω πόσο μακριά θα φτάσουν τελικά οι Τούρκοι στο τουρνουά, έχω την αίσθηση όμως ότι η πορεία τους στην 1η φάση δε θα είναι "πυροτέχνημα" και μάλλον πρέπει να τους υπολογίζουμε σοβαρά ενόψει της συνέχειας. Άλλωστε στον όμιλο που ξεκινάει στο Λοτζ το Σάββατο, οι Τούρκοι ξεκινούν "καβάλα στο' άλογο", όντας η μοναδική ομάδα με 4 βαθμούς στο ενεργητικό της.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες ομάδες, πιστεύω πως η μεγαλύτερη απογοήτευση ακούει στο όνομα Κροατία. Περιμέναμε τουλάχιστον καλύτερες εμφανίσεις από μια ομάδα που πήγε στο Ευρωμπάσκετ με υψηλές βλέψεις και χωρίς σημαντικές απουσίες. Μάλλον ο Ρέπεσα θα πρέπει να δουλέψει πολλά όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι της ομάδας και να "τιθασεύσει" τον Ούκιτς που ώρες-ώρες μοιάζει να θέλει μια "μπάλα μόνος του". Εκτιμώ τέλος πως οι Ισπανοί θα βρουν τα πατήματά τους στη συνέχεια ενώ και οι Σλοβένοι μοιάζουν ικανοί για κάτι καλό, από τη στιγμή μάλιστα που ο προερχόμενος από τραυματισμό Σμόντις, αναμένεται να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής στη 2η φάση του τουρνουά. Με βάση τα όσα είδαμε μέχρι τώρα, αυτές οι δύο μαζί με τις Γαλλία, Ελλάδα και Τουρκία, θα είναι πιθανότατα οι ομάδες που θα διεκδικήσουν το τρόπαιο του φετινού Ευρωμπάσκετ.
