Τους χάσαμε από "πελάτες"

Έπρεπε να περάσουν 26 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσουν οι Γάλλοι να πανηγυρίσουν μια νίκη επί της εθνικής μας ομάδας. Η τελευταία φορά ήταν στις 27 Μάη του 1983, όταν στα πλαίσια της 1η φάσης του Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας, οι "τρικολόρ" επικράτησαν της Ελλάδας με 79-72. Από τότε μέχρι και το χθεσινό ματς μεσολάβησαν μόνο ήττες για τη γαλλική ομάδα, με κάποιες από αυτές να είναι είναι ιδιαίτερα οδυνηρές. Χρειάστηκε το εξαιρετικά δύσκολο buzzer beater του Νάντο Ντε Κολό, το οποίο "έσπασε" την συγκεκριμένη παράδοση και χάρισε στους Γάλλους την 1η θέση στον Ε΄ Όμιλο του φετινού Ευρωμπάσκετ. Αντίθετα, η εθνική μας ύστερα από αυτήν την ήττα τερμάτισε τελικά 3η και περιμένει πλέον να μάθει τον αντίπαλό της στον προημιτελικό της Παρασκευής, που θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ο ηττημένος του αυριανού αγώνα, μεταξύ Σλοβενίας και Τουρκίας.

Η εθνική για 2ο συνεχόμενο αγώνα βρέθηκε να "κυνηγά" στο σκορ. Αυτή τη φορά κατάφερε μεν να γυρίσει το ματς, όμως στο τέλος οι Γάλλοι ήταν πιο τυχεροί. Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και η αστοχία στα σουτ, ήταν σύμφωνα με τον Γιόνας Καζλάουσκας τα αίτια της ήττας. Συμφωνώ αλλά μονάχα στο δεύτερο κομμάτι. Η "ασθένεια" του αμυντικού ριμπάουντ, που βασανίζει την εθνική μας από τα φιλικά προετοιμασίας ακόμα, δε θα ήταν δυνατόν να μην παρουσιαστεί στο ματς με τους πολύ αλτικούς Γάλλους. Στο πρώτο ημίχρονο οι παίκτες του Κολέ, επικράτησαν κατά κράτος στον τομέα αυτό, παίρνοντας αρκετούς πόντους από δεύτερες επιθέσεις. Οφείλουμε να πούμε όμως, πως στο δεύτερο ημίχρονο η Ελλάδα βελτιώθηκε αισθητά σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, με τα στατιστικά να "λένε" πως οι δύο ομάδες τελείωσαν τον αγώνα έχοντας από 33 ριμπάουντ η καθεμία. Το πρόβλημα, γενικότερα βέβαια, συνεχίζει να υφίσταται και μας στοίχισε αρκετά περισσότερο στο παιχνίδι με τη Ρωσία.

Όσον αφορά την αστοχία, για την οποία έκανε μνεία ο Λιθουανός τεχνικός, θεωρώ πως ήταν ο βασικός λόγος της ήττας μας. Η εθνική μας, από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο, έδειξε πως θα "ψάξει" αρκετά το περιφερειακό σουτ. Ορθή επιλογή, από τη στιγμή που η αντίπαλη ομάδα διαθέτει μια ικανότατη "αεροπορία" στην άμυνα, η οποία σκεπάζει στην κυριολεξία τα καλάθια. Στα διαστήματα που ο Σοφοκλής ήταν στον πάγκο, ελάχιστες φορές καταφέραμε να απειλήσουμε μέσα από τη ρακέτα. Οι περιφερειακοί μας αναλώθηκαν κυρίως σε διεισδύσεις και split out, η ομάδα προσπάθησε να κυκλοφορήσει γρήγορα την μπάλα και γενικότερα επιχειρήσαμε να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις για ελεύθερα σουτ. Νομίζω ότι κάτι τέτοιο το πετύχαμε καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που οι παίκτες μας σούταραν ανενόχλητοι έξω από τα 6.25 μ. Όμως με ποσοστό 25% και 6/24 συνολικά τρίποντα, δεν ήταν δυνατό να κερδίσουμε το ματς. Η τριάδα των αγώνων της πρώτης φάσης, όπου σουτάραμε με ιδιαίτερα καλά ποσοστά, φαίνεται πως ήταν μια ευχάριστη παρένθεση στο χρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εθνική ομάδα στο σουτ. Ας ελπίσουμε πως τα ποσοστά μας θα "ανέβουν" και πάλι ενόψει του προημιτελικού.

Τέλος, επειδή πολύς λόγος έγινε για το αν υπήρξε θέμα επιλογής αντιπάλου, θεωρώ πως η ελληνική ομάδα δεν μπήκε ποτέ σε αυτή την διαδικασία και κυνήγησε μέχρι τέλους τη νίκη. Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο κατηγορηματικός για τους Γάλλους, οι οποίο έπαιξαν χωρίς κάποιους από τους βασικούς τους τα τελευταία λεπτά του ματς. Μπορεί βέβαια η 1η θέση του ομίλου να σημαίνει πιθανή "διασταύρωση" με τους Ισπανούς αλλά ταυτόχρονα προσφέρει και ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Οι Γάλλοι θα παίξουν προημιτελικό την Πέμπτη, έχοντας ξεκουραστεί την προηγούμενη ημέρα, ενώ ο αντίπαλός τους θα προέρχεται από παιχνίδι ένα βράδυ πριν και μια μετακίνηση το ίδιο βράδυ από το Λοτζ στο Κατοβίτσε. Σχετικά πάντως με τον αντίπαλο της εθνικής, εγώ έχω ξεκάθαρη προτίμηση: Σλοβενία! Η ομάδα του Ζντοβτς αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τραυματισμούς και μάλλον ταιριάζει καλύτερα στην εθνική μας από ότι οι σκληροτράχηλοι και αμυντικογενείς Τούρκοι. Ίδωμεν...