Εμφανίσεις κορυφής από Σέρβους και Ισπανούς

Τα παιχνίδια στο Κατοβίτσε ξεκίνησαν με δύο πολύ καλές εμφανίσεις από τους Σέρβους και τους Ισπανούς, που ήταν οι ξεκάθαροι και πανάξιοι νικητές των πρώτων προημιτελικών. Οι Σέρβοι του Ίβκοβιτς ανησυχούσαν ίσως όταν στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου βρίσκονταν τρεις πόντους πίσω από τους μονοδιάστατους Ρώσους, αλλά η ποιότητά τους δεν άργησε να φανεί. Για την ακρίβεια, δεν ανησύχησαν ξανά ως τη λήξη.

Δεκαεπτά συνεχόμενοι πόντοι από το έναυσμα της δεύτερης περιόδου έχτισαν μια υπεροχή που στο μέγιστο σημείο της έφτασε τους είκοσι πόντους. Πρώτος σκόρερ αυτή τη φορά ο Τρίπκοβιτς με 18 πόντους και 4/6 τρίποντα, ξανά πρωταγωνιστές οι Τεόντοσιτς, Κρστιτς και Βελίσκοβιτς. Πιο βαθειά στη ρακέτα τόλμησαν να αναζητήσουν νέες λύσεις οι Σέρβοι και δικαιώθηκαν, έχοντας ως κρυφό χαρτί τον Κόστα Πέροβιτς. Όσο για τους Ρώσους, το είχαμε ξαναπεί. Έπαιζαν αυτό το είδος μπάσκετ που είναι μαθημένοι να εκπληρώνουν ορθά επί Μπλατ και όσο πιο μακριά έφταναν με τόσες απουσίες, τόσο το καλύτερο... Αφήστε που όταν έχεις για πρώτο σκόρερ το Φριτζόν και σε τραγική βραδιά το συμπαθή αλλά ασταθή Μπίκοφ, δεν μοιάζουν καλές οι προοπτικές σου. Εξαιρετικά επιτυχημένο λοιπόν το τουρνουά για τους μεν, επιτυχημένο με μια απευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο για τους δε.

Μετά έχουμε τους Ισπανούς. Οι οποίοι έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση που ήταν για σαράντα λεπτά ανάλογη με τους τίτλους του απόλυτου φαβορί και του μεγαθηρίου που τους έχουν κατά καιρούς απονεμηθεί. Απλά πράγματα έκαναν οι Ισπανοί για να βελτιώσουν την εικόνα τους. Πρώτον, πέρασαν τη μπάλα στους παίκτες που βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση. Πάσαραν συνεχώς στο Γκασόλ, που σταδιακά επανήλθε στην κορυφαία του φόρμα. Και προσέφερε στον προπονητή του 28 πόντους και 9 "σκουπίδια". Έπειτα, έδωσαν τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες στον πάντοτε αξιόπιστο Ρούντι Φερνάντεθ, που ξεκίνησε ζεστός σκοράροντας τρια τρίποντα στην αρχή του ματς. Και φυσικά στο Ναβάρρο, ο οποίος, παρότι άργησε κι αυτός να βρει ρυθμό, δικαιώνει το Σκαριόλο για την υπομονή που έδειξε στην περίπτωσή του. Δεύτερον, τράβηξαν το αυτί του Ρούμπιο. Όχι πια ριψοκίνδυνες πάσες, απαγορεύονται τα ρίσκα για κλέψιμο που εκθέτουν την υπόλοιπη άμυνα, όχι άλλα αψυχολόγητα τρίποντα. Απλές οδηγίες, που ο μικρός ακολούθησε, μιας και αντιλήφθηκε ότι θα ήταν κρίμα να χάσει τη θέση του από κάποιον σαν το Ραούλ Λόπεθ, που πασάρει σταθερά αλλά ξανά ήταν άποντος (1,3 πόντους στο τουρνουά, 16,7% ευστοχία). Τέλος, τέρμα η δυσανάλογη αξιών χρησιμοποίηση και των δώδεκα. Δε σηκώθηκε από το πάγκο ο Καμπέθας -ίσως υπερβολικό-, τυπική συμμετοχή για τον άπειρο Κλαβέρ και τον "κόουτς θα πηδήξω πάνω από τρεις πανύψηλους και θα τους καρφώσω στα μούτρα να κερδίσουμε" Γιούλ. Λιγότερος χρόνος για τον ευρισκόμενο σε κακή κατάσταση και προερχόμενο από τραυματισμό Γκαρμπαχόσα, για τον υπερεκτιμημένο Μουμπρού και τον απλά θετικό στην Πολωνία Μαρκ Γκασόλ. Και οι αποτυχημένοι ξανάγιναν επίδοξοι κατακτητές της κορυφής...

Για τους Γάλλους δεν έχω κάτι να πω. Η πρώην αήττητη ομάδα πάει σπίτι της χωρίς μετάλλιο γιατί δεν μπόρεσε να κλείσει το Γκασόλ, καθώς δύο ψηλοί της αποβλήθηκαν με πέντε φάουλ. Γιατί δε βρήκε σταθερά σκορ από κανέναν της παίκτη. Γιατί ο Πάρκερ δε σήκωσε το βάρος που του αναλογούσε σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Καλά κλεισμένος είχε 1/8 εντός παιδιάς. Και γιατί με πρώτο σκόρερ τον Τουριάφ και πρώτο ριμπάουντερ το Ντιαό κάτι κάνουν ανάποδα...

Οι Σέρβοι περιμένοντας τους κακούς ως τώρα Κροάτες ή το καθιερωμένο ερωτηματικό, τους Σλοβένους, έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν. Κι οι Ισπανοί συγκρίνοντας τα πρώτα τους παιχνίδια με τα τρια τελευταία τους, μάλλον φοβούνται τους εαυτούς τους περισσότερο από τους Τούρκους ή εμάς ..