Άλλη μια μπασκετική σεζόν ολοκληρώθηκε, βρίσκοντας τον Παναθηναϊκό στην κορυφή, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Ευρώπης. Μια ομάδα που φτιάχτηκε για να σηκώνει τρόπαια, ένα οικοδόμημα που κτίστηκε από έναν αρχιτέκτονα που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τον τρόπο για να φτάσει στον επιθυμητό στόχο. Το σχέδιο το έχει στο μυαλό του, τον τρόπο για να υλοποιηθεί τον γνωρίζει, επιλέγει τους κατάλληλους συνεργάτες και τους κατάλληλους παίκτες και όλα στη συνέχεια μοιάζουν απλά, αν και δεν είναι...
Η φετινή, δύσκολη ομολογουμένως χρονιά, μιας και τα εμπόδια δεν ήταν λίγα, εξελίχθηκε στην πιο επιτυχημένη για το Τριφύλλι. Το τελευταίο εμπόδιο, που ονομαζόταν Ολυμπιακός, παρακάμφθηκε πιο εύκολα απ' ότι θα περίμενε και ο πιο αισιόδοξος φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Η φετινή δυναμική των ερυθρολεύκων προμήνυε μια δύσκολη σειρά τελικών και σε καμία περίπτωση σπάσιμο της έδρας από το πρώτο κιόλας παιχνίδι, δύο εύκολες νίκες (η μία χωρίς αντίσταση) στο ΟΑΚΑ και μόλις μια ήττα στο ΣΕΦ, όπου μάλλον οι πράσινοι στα τελευταία λεπτά είχαν στο μυαλό τους τη φιέστα τίτλου που θα ακολουθούσε στο ΟΑΚΑ.
Όπως τόνισε και ο κ. Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη τύπου του τέταρτου τελικού, αυτό το Triple Crown ήταν και το πιο δύσκολο, μιας και η ομάδα του έφτασε πολλές φορές στην καταστροφή ή σε πολύ δυσχερή θέση, αλλά πάντα τα κατάφερνε. Όπως όταν κατάφερε στην παράταση να νικήσει το Μαρούσι και να προκριθεί στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, όπως όταν έχασε από τη Σιένα στο ΟΑΚΑ και χρειάστηκε να νικήσει μέσα στην Ιταλία, όταν ο Ολυμπιακός μπήκε στους τελικούς με πλεονέκτημα έδρας και χρειάστηκε να σπάσει την έδρα του για να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Όντως ήταν το πιο δύσκολο και γι' αυτό ήταν και το πιο γλυκό!
Στον τέταρτο τελικό, όπως φάνηκε κυρίως από τις πολλές άστοχες βολές, οι παίκτες του Παναθηναϊκού είχαν άγχος και νευρικότητα, όμως η πίστη τους για τον τίτλο δεν τους άφησε να χαλαρώσουν λεπτό και να δώσουν την εντύπωση ότι μπορεί να τον χάσουν. Το ΟΑΚΑ φλεγόταν κατά τη διάρκεια του αγώνα, ενώ στο τέλος αποθέωνε Ομπράντοβιτς και παίκτες, ενώ ειρωνευόταν τον αντίπαλο κόουτς. Ο κ. Γιαννάκης διαμαρτυρόταν αδικαιολόγητα σε κάθε φάση, ενώ δεν έκανε τον κόπο να πει έστω ένα "συγχαρητήρια" στον ΠΑΟ για την κατάκτηση του τίτλου. Στη συνέντευξη τύπου, αναλώθηκε στο να πετάξει από πάνω του τις ευθύνες, που ήταν πολλές, και να ρίξει τα πάντα στη διαιτησία. Από την πλευρά του Παναθηναϊκού, απαράδεκτη ήταν η συμπεριφορά κάποιων που του επιτέθηκαν στη φυσούνα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γιαννάκης αποτελεί σύμβολο για το ελληνικό μπάσκετ, ανεξάρτητα από το αν μειώνει τον εαυτό του με τη συμπεριφορά του τον τελευταίο χρόνο.
Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι όλης της σειράς των τελικών, το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός είναι ακόμα αρκετά επίπεδα καλύτερος από τον Ολυμπιακό σαν ομάδα, διότι δεν έχει μεγάλα νεκρά διαστήματα, δεν πανικοβάλλεται όταν είναι πίσω στο σκορ, παίζει καλύτερη άμυνα, έχει καθαρό μυαλό, καλή ψυχολογία, ηρεμία, πιο ισορροπημένο σύνολο, περισσότερες λύσεις και πολύ περισσότερους τρόπους για να σκοράρει. Με άλλα λόγια, οι πράσινοι διαθέτουν τόσο το ταλέντο, όσο και την εμπειρία, για να κατακτήσουν όλους τους τίτλους που διεκδικούν, όπως και έπραξαν, αλλά και θα συνεχίσουν να πράττουν όσο υπάρχουν οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι, ο Ζοτς, ο Ιτούδης, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Μπατίστ, ο Φώτσης και όλοι όσοι ταιριάζουν στη φιλοσοφία, τις φιλοδοξίες και τον τρόπο παιχνιδιού του Πράσινου Αυτοκράτορα!
Αυτή η ομάδα δε θα πάθει ποτέ Υπερ-κούπωση...
Υ.Γ 1: Τις επόμενες μέρες η συνέχεια του αφιερώματος στον Παναθηναϊκό και τη φετινή πορεία του, αλλά και το μέλλον αυτής της μεγάλης ομάδας!
Υ.Γ 2: Συγχαρητήρια στο Μαρούσι για την επικράτησή του μέσα στο Αλεξάνδρειο και την πρόκρισή του στην Ευρωλίγκα της επόμενης περιόδου.
