Ζήση Μάη μου να φας τριφύλλι;

Ο Ολυμπιακός φέρεται να έχει αποφασίσει τελικώς να εντάξει στο δυναμικό του το Νίκο Ζήση, επισημοποιώντας ένα φλερτ ετών τώρα. Ωστόσο, οι ερχόμενοι σε γάμου κοινωνία υπέγραψαν προγαμιαίο συμφωνητικό με ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον περιεχόμενο: Συμβόλαιο ενός χρόνου φαίνεται να προβλέπει η συνεργασία των δυο πλευρών. Μα καλά, πώς προκύπτει να είναι ευχαριστημένοι και οι δυο όταν σφίγγουν τα χέρια μόνο για 12 μήνες; Ο Ολυμπιακός από την μια αδυνατεί να καπαρώσει έναν διεθνή γκαρντ που κουβαλάει στις αποσκευές του ένα από τα πολύτιμα και δυσεύρετα ελληνικά διαβατήρια και από την άλλη ο παίκτης δεν διασφαλίζεται επαγγελματικά, καθώς το επόμενο καλοκαίρι θα πρέπει να ξαναπρομηθευτεί αριθμό μητρώου για το ταμείο ανεργίας. Αυτή είναι βέβαια μια πρώτη πρόχειρη ανάγνωση των δεδομένων.

Η αλήθεια είναι ότι οι υπογραφές στα συγκεκριμένα συμβόλαια, μπορούν να αποδειχτούν εξυπηρετικές και για τις δυο εμπλεκόμενες πλευρές και μπαίνουν αφού ζυγίστηκαν πρώτα κάποιες καταστάσεις. Από την μια οι διοικούντες τον Ολυμπιακό, δέχονται την εισήγηση του τεχνικού επιτελείου, ωστόσο αυτή αντιμετωπίζεται με μια επιφύλαξη, καθώς δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση να δημιουργήσουν την επόμενη γενιά των δημοσίων υπαλλήλων που παραμένουν γατζωμένοι στο λιμάνι δείχνοντας την υπογραφή σε πολυετή κλειστά συμβόλαια. Άλλωστε, έχουν καεί οι Αγγελόπουλοι και φαίνεται ότι πλέον αποφασίζουν να φυσάνε και τον χυλό. Το (σωστό) ερυθρόλευκο σκεπτικό στηρίζεται πέρα από τα παθήματα του παρελθόντος και στο γεγονός ότι ο διεθνής παίκτης έχει να αγωνιστεί σε ομάδα με σημαντικό ρόλο από την εποχή Μπενετόν, με την αγωνιστική του κατάσταση και τον βαθμό ουσιαστικής συμβολής του στο παιχνίδι να συνοδεύονται από ερωτηματικά. Παράλληλα, θα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι σε περίπτωση που υλοποιηθεί ο διαρρέων μεταγραφικός σχεδιασμός και δοθεί ο Τεόντοσιτς δανεικός, τότε του χρόνου θα πρέπει να υπάρξει χώρος στην ομάδα για την σερβική επένδυση.

Από την άλλη, ο Νίκος Ζήσης δείχνει διατεθειμένος να αρπάξει την ευκαιρία, έστω και αν αυτή είναι σύντομη και λιγότερο προσοδοφόρα, με σκοπό να αποδώσει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του και αμέσως μετά την λήξη της σεζόν να μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερο συμβόλαιο. Έτσι κι αλλιώς η παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη αποτελεί εχέγγυο τουλάχιστον για την επανενεργοποίηση του παίκτη. Η προσαρμογή, εντούτοις, θα είναι δύσκολη, αφού πέρα από τις τεράστιες ερυθρόλευκες προσδοκίες, η παρουσία του ταυτίζεται με εκείνη του τεχνικού επιτελείου, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη αυστηρότητα από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Βέβαια κανείς δεν περιμένει από τον νεοαποκτηθέντα να μιμηθεί τις εμφανίσεις του με την ΧΑΝΘ, όταν και φόρτωνε τα αντίπαλα καλάθια με 70 πόντους ανά αγώνα. Το ζητούμενο είναι να ξαναθυμηθεί τον αγνοούμενο Ζήση της τριετίας 05-07 όπου έπαιξε μεστό μπάσκετ και το παιχνίδι του χαρακτηριζόταν από σπιρτάδα, ζωηράδα, νεύρο και τσαμπουκά. Σε αυτήν την περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι ότι το απαιτητικό ερυθρόλευκο κοινό θα τον αγκαλιάσει και θα τον ανταμείψει. Το ίδιο και η διοίκηση... Ίδωμεν...