Meet... Νέναντ Μιλιένοβιτς

Ήταν κάποτε μια μικρή ομάδα που την έλεγαν Ζελέζνικ. Ιδρυμένη στο Βελιγράδι έμοιαζε καταδικασμένη στη σκιά άλλων. Με μια παρουσία σε τελικούς Σερβίας δε γεμίζει το μάτι η ομάδα του Βελιγραδίου, ωστόσο έχει μια ευλογία: να παράγει τη νέα γενιά Σέρβων σταρ. Τη μάθαμε πριν 2 καλοκαίρια, μέσω Τεόντοσιτς. Πλέον ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει από εκεί και τον Έρτσεγκ. Προσπερνώντας βασικούς σαν τον Πρότιτς και 20χρονους σαν τον Ζιβάνοβιτς, φτάνω κατευθείαν στον παίκτη που πριν ένα μήνα έκανε όλο το Βερολίνο να μιλά γι'αυτόν, δίπλα στις συζητήσεις για το αν η ΤΣΣΚΑ έχει καλά σέντερ ή αν ο Διαμαντίδης ή ο Παπαλουκάς θα οδηγήσουν τις ομάδες τους στην πηγή.

Ο λόγος για τον 16χρονο Νέναντ Μιλιένοβιτς, που είχε δικαίωμα συμμετοχής στο Nike International Junior Tournament για πρώτη φορά, αν και ήταν κατά μέσο όρο 2 χρόνια μικρότερος από υμπαίκτες και αντιπάλους. Εντούτοις και παρά το "χάσμα γενεών" (που σε τέτοιες ηλικίες είναι σημαντικό) έκανε την αίσθηση που είχε αφήσει ο Ρούμπιο μια τριετία πριν. Σταδιακά χρησιμοποιούνταν περισσότερο, ώσπου στον τελικό άγγιξε το triple double. Ένας εξαιρετικός οργανωτής, ο μικρός είναι υπερόπλο επιθετικά καθώς οργανώνει, δημιουργεί, σουτάρει. Η αμυντική ωριμότητα λείπει, θα αυξηθεί όμως με την εξαιρετική δουλειά στην FMP. Κλείνοντας το τουρνουά με πάνω από 10 πόντους Μ.Ο., επισκίασε ακόμη και το σέντερ που όλοι ήθελαν να δουν, το Μούσλι, καθώς και τη δική μου αδυναμία,τους δεύτερους Λιθουανούς. Οδήγησε την ομάδα του τόσο καλά που στον τελικό σκόραρε 123 πόντους σε 40 λεπτά, σε αντίθεση με τους 62 στο πρώτο ματς, όπου αγωνίστηκε λίγο, ως νεότερος όλων. Το παιδί αυτό μοιάζει ήδη έτοιμο να γράψει ιστορία. Ναι, δε μαρκάρει. Ναι, είναι 16. Ναι, πήρε την ευκαιρία γιατί ο βασικός δεν απέδιδε. Όμως κυριάρχησε στο γήπεδο και πάνω απ'ολα στις καρδιές όσων τον είδαν, ακόμα και -όπως εγώ που δεν κατάφερα να βρεθώ στο Βερολίνο- μέσα από θολά βιντεάκια στο youtube.

Απλά κρατήστε το όνομα: Μιλιένοβιτς. Και να θυμάστε πρωτίστως ότι μέσα σε μια φτωχή ομάδα με εξαιρετικές ακαδημίες θα βρει το δρόμο του. Όχι όπως ο Κώστας Παπανικολάου που μπήκε 80 δευτερόλεπτα με το Μαρούσι σκοράροντας μάλιστα 5 πόντους, χρόνια μεγαλύτερος... Αλλά ο κάθε Νέλσον που κάθε χρόνο φεύγει θα είναι για μας πάντα πιο σημαντικός. Ώσπου η Εθνική μας να μείνει χωρίς παίκτες τοπ ευρωπαϊκού επιπέδου... Όπως η Ιταλία.