Η σταυροφορία για την παραμονή του Παναγιώτη Γιαννάκη έχει ξεκινήσει από την αμέσως επόμενη ημέρα της λήξης του πρωταθλήματος και κηρύσσεται από διάφορα μέτωπα. Παρά τη νέα στείρα σεζόν, που συνδυάστηκε κατά περιόδους από αποκρουστικό θέαμα, εντούτοις πλήθηναν οι φωνές καταστροφολογίας σε ενδεχόμενη απομάκρυνση του νυν ερυθρόλευκου προπονητή. "Η ομάδα έκανε βήματα προόδου", "Αν διαλυθεί η φετινή ομάδα, ο Παναθηναϊκός θα ξεκινήσει πάλι από θέση ισχύος", "Να φύγει ο Γιαννάκης, αλλά ποιος να έρθει", "Ο Μεσίνα είναι "πελάτης" του Ομπράντοβιτς" και η απαραίτητη στάχτη στα μάτια του κόσμου του Ολυμπιακού αμέσως μετά το τέλος της σειράς "Η διαιτησία...", είναι μόνο μερικά από τα επιχειρήματα που ακούστηκαν και εκφράζουν την υπερασπιστική γραμμή της πλευράς Γιαννάκη. Ας αξιολογήσουμε την πορεία του στο τιμόνι της ομάδας για να δούμε αν δικαιολογούνται οι βαρύγδουπες αυτές εκφράσεις.Στο πρόσφατο παρελθόν αναλύθηκε η τεχνική ανεπάρκεια του ερυθρόλευκου τεχνικού, όσον αφορά την διαχείριση μιας ομάδας με υψηλούς στόχους και μεγάλο μπάτζετ. Αντικείμενο αυτού εδώ του άρθρου είναι να επισημανθούν τα λάθη που έγιναν στην αρχή της σεζόν και οδήγησαν το ερυθρόλευκο καράβι σε ναυάγιο. Σχεδιασμός της ομάδας, λοιπόν... Τι πιο επίκαιρο, άλλωστε, αφού ένα χρόνο μετά, ο άνθρωπος που επωμίστηκε με την ευθύνη του στησίματος του Ολυμπιακού καλείται να το ξαναεπιχειρήσει. Ας ελπίσουμε αυτή τη φορά με περισσότερη επιτυχία.
Play maker
Ο τεχνικός του Ολυμπιακού επένδυσε πάνω σε ένα σίγουρο χαρτί, τον Θοδωρή Παπαλουκά, ενώ σκεφτόταν να προσδώσει αναβαθμισμένο ρόλο στον Μίλος Τεόντοσιτς. Συμπληρωματικά, επέλεξε να τους πλαισιώσουν οι Μιλόσεβιτς και Σλούκας ως τρίτες λύσεις. Στην πορεία, ωστόσο και εξαιτίας της παραγκώνισης του νεαρού Σέρβου και του μηδαμινού χρόνου συμμετοχής των άπειρων νεαρών, φάνηκε η γύμνια στη θέση του playmaker, με αποτέλεσμα η ομάδα να πονά στην οργάνωση και να συμμαζεύεται μόνο όταν αναλάμβανε ο αρχηγός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο τέταρτος τελικός όταν και με μοναδική (και αναγκαστική) λύση τον Μίλος στον ρόλο του οργανωτή και κάποιες πρόσθετες αλχημείες (Χαλπερίν) και εμπνεύσεις της στιγμής (Γκριρ και Τσίλντρες) ο Ολυμπιακός άντεξε για 30 λεπτά. Να υπενθυμίσω ότι πέρσι αποδεσμεύτηκε ο άνθρωπος κομπιούτερ Μπλάκνεϋ και ουσιαστικά αντικαταστάθηκε από τους Μιλόσεβιτς και Σλούκα. Δεύτερη και τελευταία παρατήρηση: ο έτερος πρωταθλητής Ευρώπης με τους εφήβους, Νίκος Παππάς υπέγραψε με την Μπιλμπάο, η οποία με την σειρά της έσπευσε να τον στείλει στην Γ' Εθνική Ισπανίας (δυνατό πρωτάθλημα, ίσως καλύτερο και από την δικιά μας Α2), προκειμένου να τον ψήσει. Από την άλλη ο Γιαννάκης επέλεξε να προσδώσει ρόλο νεροκουβαλητή στον Σλούκα... Εν κατακλείδι η αποτυχία πιστοποιήθηκε και με την μεταγραφή του Πάργκο, που ποτέ δεν κατάφερε να ενσωματωθεί στον Ολυμπιακό.
Guard
Ο Γιαννάκης εμπιστεύτηκε τον Γιοτάμ Χαλπερίν, παρότι οι της Μακάμπι έκαναν λόγο για παίκτη που εξαφανίζεται στα δύσκολα. Οι περισσότεροι γελούσαν σκωπτικά με αυτά που διέερεαν οι Ισραηλινοί και υποστήριζαν ότι τους πιάσαμε ...κότσο. Η επιβεβαίωση ήρθε στα κρίσιμα παιχνίδια. Από την άλλη, στο πρόσωπο του Γκριρ ο ερυθρόλευκος τεχνικός έβλεπε τον σύγχρονο Νίκο Γκάλη, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει. Ο Αμερικανός είναι πολύ καλός παίκτης, έχει πάρει μόνος του κάποια παιχνίδια, αλλά εμένα μου μοιάζει καμωμένος για ομάδα μικρότερου βεληνεκούς στην οποία και θα έχει ρόλο απόλυτου ηγέτη.
Small Forward
Το μεγάλο μπαμ ήρθε από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και άκουγε στο όνομα Τζος Τσίλντρες. Ένας παίκτης ποιοτικός, που έβγαλε απίστευτη ενέργεια στη σειρά των τελικών και έδειξε τον δρόμο για το πώς πρέπει να αγωνίζεται κάποιος που φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα. Εντούτοις ο κόουτς επέλεξε παίκτη που δεν απειλεί από την περιφέρεια, με αποτέλεσμα να μπαίνει εξαρχής ένα τεράστιο ερωτηματικό αναφορικά με την χημεία της ομάδας. Στα μείον του Γιαννάκη το γεγονός ότι δεν κατάφερε να αξιοποιήσει τα πλούσια αθλητικά του προσόντα με συστήματα κοντά στο καλάθι, αλλά τότε δεν θα μιλούσαμε για καθαρόαιμο τριάρι, οπότε πάλι πρόβλημα στις ισορροπίες... Το πρόβλημα γιγαντώνεται την στιγμή που τρακάρει με τον αναβαθμισμένο, μετά το ηγεμονικό συμβόλαιο, Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Ο Μιχάλης Πελεκάνος αποκτήθηκε με σωστό σκεπτικό, ωστόσο δεν πήρε ποτέ τον χρόνο συμμετοχής που θα έπρεπε.
Power Forward
Η έλευση του Ζόραν Έρτεγκ έγινε με τις ευλογίες του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Κοιτώντας το βιογραφικό του, αλλά και τα προσόντα του η μεταγραφή του είχε λογική. Δυστυχώς δεν βγήκε και αυτό συμβαίνει αρκετές φορές, οπότε δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σχετικά με το νεαρό Σέρβο. Ίσως με ένα καλύτερο σκάουτινγκ να υπογραμμιζόταν διπλά τα αργά πόδια στην άμυνα και το σοφτ εν γένει παιχνίδι του. Ο Πρίντεζης αποτελεί έναν από τους λίγους παίκτες που βελτιώθηκαν πραγματικά και βοήθησε σημαντικά την ομάδα.
Center
Εδώ αποφασίστηκε να δώσει βάρος ο Ολυμπιακός και σωστά κατά την άποψή μου, με δεδομένη την αδυναμία των αιώνιων αντιπάλων μέσα στο ζωγραφιστό, κάτι τελικά που έμεινε μόνο στα χαρτιά... Πώς άλλωστε από τη στιγμή που ο Νίκολα Βούιτσιτς δεν προσέφερε τα αναμενόμενα και οι υπάρχοντες ερυθρόλευκοι ψηλοί δεν μπορούν να ματσάρουν το Νίκολα Πέκοβιτς. Ο Γιαννάκης υπολόγιζε τον Σοφοκλή γι' αυτό το ρόλο, αλλά κακώς δεν έκλεισε κάποιον αξιόπιστο ψηλό (βλέπε Γλυνιαδάκη), αφού το να ποντάρεις σε ερωτηματικά είναι καταδικασμένη τακτική... Στα συν η εκπληκτική βελτίωση του Γιάννη Μπουρούση, που ώρες-ώρες έπαιζε μόνος και ας είχε πρόβλημα στο γόνατο, στις αμυγδαλές, κλπ.
Τι λέει, λοιπόν, η σούμα; Αποτυχία στο σχεδιασμό, καθώς οι περισσότεροι παίκτες που αποκτήθηκαν δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στην αμυντικογενή τακτική του Παναγιώτη Γιαννάκη. Παράλληλα, ενέκυψε πρόβλημα χημείας και στο επιθετικό κομμάτι, ελλείψει αξιόπιστου περιφερειακού σουτ. Σε μια πεντάδα που απουσίαζε ο Μπουρούσης, το μακρινό σουτ (προσευχή) προερχόταν αποκλειστικά από την θέση #2 (τον Γκριρ σε πρώτο επίπεδο και από τον Χαλπερίν σε δεύτερο), με συνέπεια ο Ολυμπιακός να γίνεται υπερβολικά προβλέψιμος. Για τις τιμές με τις οποίες αγοράστηκαν οι παίκτες καλύτερα να μην ανοίξει συζήτηση, αφού τα ποσά δεν αντικατοπτρίζουν την αντικειμενική τους αξία στο μπασκετικό χρηματιστήριο και έτσι το μπάτζετ να εκτινάσσεται στα ύψη και να προσδίδει λανθασμένα τεράστιες προσδοκίες. Ας ελπίσουμε τα λάθη να περιοριστούν το φετινό καλοκαίρι...
