Ίγκορ τον λένε και όλα τα παιδάκια κλαίνε

Οι ανάγκες της ομάδας φωνάζουν, το ίδιο και η αγορά. Ωστόσο, το τεχνικό επιτελείο εξακολουθεί να κωφεύει και να γυρίζει επιδεικτικά την πλάτη στον ελεύθερο σεσημασμένο σκόρερ, που ακούει στο όνομα Ίγκορ Ρακότσεβιτς. Η ενδεχόμενη απομάκρυνση του μοναδικού αξιόπιστου σουτέρ Λιν Γκριρ, αφήνει προς το παρόν την περιφέρεια δίχως απειλή από το τρίποντο και έρμαιο στα χέρια του Γιοτάμ Χαλπερίν. Συγγνώμη ξέχασα: προορίζεται για σούτινγκ γκαρντ ο Άντονι Πάρκερ... Μα είναι δυνατόν να ψάχνει συμβόλαιο ο Ρακότσεβιτς και ο Ολυμπιακός να μην εκφράζει ενδιαφέρον; Για να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τα γιατί της ερυθρόλευκης στάσης...

1. Ο Σέρβος μπόμπερ φέρει στο μέτωπο την επιγραφή "ατομιστής". Σε κάθε παιχνίδι παίρνει πολλές προσπάθειες, ανεξαρτήτως αν έχει ρυθμό (στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τον βρίσκει) ή όχι, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να θολώνει.
2. Είναι κακό παιδί... Ως γνήσιος εκπρόσωπος της μεγάλης των πλάβι σχολής, κουβαλάει την γλυκιά υπεροψία των Σέρβων που θεωρούν ότι αποτελούν "the special ones"... Φέτος μάλιστα πρωτοστάτησε στην ανταρσία που έλαβε χώρα στα αποδυτήρια της ΤΑΟΥ και στόχο είχε την απομάκρυνση του ομοεθνή σαδιστή προπονητή Ιβάνοβιτς. Παρέα με τον έτερο "διάολο της ίντριγκας" τον Πριτζιόνι φέρεται να έστειλαν τελεσίγραφο στη διοίκηση με τίτλο "Ή αυτός ή εμείς".
3. Δεν παίζει αποτελεσματική άμυνα. Αχ αυτή η εμμονή με την άμυνα και την στρατηγική καταστροφής του παιχνιδιού των αντιπάλων... Το μπάσκετ είναι εκ φύσεως επιθετικό παιχνίδι και πάντα ο επιτιθέμενος πλεονεκτεί του αμυνόμενου (ο δεύτερος προσαρμόζεται στην κίνηση που συνέλλαβε και εκτελεί ο πρώτος), αλλά στην Ελλάδα έχουμε αναγάγει το ξύλο, το κλέψιμο, την τάπα σε κυρίαρχα στοιχεία του παιχνιδιού. Το γεγονός ότι πονάνε τα μάτια μας και ότι το κάρο αγκομαχά να τσουλήσει απέναντι και σε μέτριες ομάδες, περνούν ασφαλώς σε δεύτερη μοίρα. Εντάξει ο άνθρωπος μπορεί να μην είναι Αρίζα ή Μπόουεν, αλλά το δολοφονικό του ένστικτο καλύπτει τις όποιες αδυναμίες στα μετόπισθεν.

Ποια είναι όμως τα προτερήματα του Σέρβου;

1. Δεινός σκόρερ. Του αρκούν κλάσματα του δευτερολέπτου και μερικά εκατοστά από τον προσωπικό του αντίπαλο, για να σηκωθεί και να βάλει την μπάλα στο καλάθι.
2. Δεν είναι στατικός. Αντίθετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "μαμούνι", αφού δεν σταματά να κινείται, εξαντλώντας όποιον δύσμοιρο καλείται να τον αντιμετωπίσει.
3. Είναι τρομερά εκρηκτικός. Το πρώτο του βήμα ίσως είναι το πιο γρήγορο ευρωπαίου παίκτη, ενώ η δύναμη με την οποία πατάει και οι αλτικές του ικανότητες του επιτρέπουν να τελειώνει αποτελεσματικά τα ντράιβς που επιχειρεί. Ένα απόσπασμα των ικανοτήτων του στον συγκεκριμένο τομέα, στο εντυπωσιακό βίντεο που ακολουθεί, απέναντι σε έναν γνώριμο του ελληνικού κοινού τον Άντριου Μπετς
   
   
4. Πρόκειται για ψηλό γκαρντ (1.92 μ). Τέρμα τα ποσταρίσματα που γινόντουσαν κατά το παρελθόν σε Έντνι, Πεν και Γκριρ. Παράλληλα, γίνεται εξαιρετικά δύσκολο το εγχείρημα του να σκεπάσεις και να εξαφανίσεις κοντύτερο παίκτη στην επίθεση, αφού μπορεί να ανταποκριθεί όσο... μακριά και αν είναι τα αντίπαλα χέρια.
5. Είναι παίκτης οικονομίας. Του αρκούνε 20-25 λεπτά προκειμένου να φορτώσει τα αντίπαλα καλάθια με 20άρες και στη συνέχεια να απολαύσει την συμβολή στο παιχνίδι από τον πάγκο. Φέτος στην Ευρωλίγκα έπαιζε κατά μέσο όρο 26:30 λεπτά και σκόραρε 16.8 πόντους.

Όλα τα παραπάνω μπορούν να επενδυθούν και με εικόνα στο βίντεο που ακολουθεί, προκειμένου να αρθούν οι όποιες αμφιβολίες.

Η επιλογή τού τεχνικού επιτελείου να βασίζεται σε δοκιμασμένες όσο και ξεπερασμένες λύσεις, που αποτέλεσαν πυλώνες μεταγραφικών σχεδιασμών κορυφαίων ομάδων προ επταετίας, καταδεικνύει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τόσο την ανασφάλεια όσο και την ανεπάρκεια στην στοιχειοθέτηση εμπεριστατωμένης και σύγχρονης πρότασης. Το παζλ φαίνεται να συμπληρώνεται με κομματάκια από άλλο σχέδιο, που δεν ταιριάζουν στο πρότζεκτ Ολυμπιακός 2009-2010... Εν αναμονή διαψεύσεων...