Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Αρπακτικό!

Πως να χαρακτηρίσει κανείς αυτήν την ομάδα; Αυτήν την ομάδα που απόψε έτρωγε σίδερα στην Ιταλία, που άρπαξε από τη Σιένα με εμφατικό και επιβλητικό τρόπο το πλεονέκτημα έδρας, που λίγες μέρες πριν της είχε κάνει δώρο...
Ο Παναθηναϊκός πέρασε απόψε σαν οδοστρωτήρας μέσα από την 7.000 θέσεων Palasport Mens Sana της Σιένα, ισοπεδώνοντας ό,τι βρήκε μπροστά του. Οι ανήμποροι να αντιδράσουν Ιταλοί άντεξαν περίπου ένα δεκάλεπτο και μετά παραδόθηκαν στις ορέξεις του "αρπακτικού" που λέγεται Παναθηναϊκός. Το Τριφύλλι στην καλύτερή του φετινή εκτός έδρας εμφάνιση, επικράτησε τελικά με 53-72, αν και η διαφορά είχε φτάσει μέχρι και τους 28 πόντους (39-67). Ο Ομπράντοβιτς διάβασε αυτή τη φορά πολύ καλά το παιχνίδι των Ιταλών και με άμυνα από γρανίτη τους έβγαλε εκτός ρυθμού. Στη συνέχεια, ήρθε το άγχος, τα άστοχα σουτ, ο εκνευρισμός και στο τέλος η απογοήτευση. Έτσι, ο Παναθηναϊκός πατώντας στην εξαιρετική του άμυνα και σε ένα μεθοδικό και γρήγορο παιχνίδι στην επίθεση, έβγαλε ελεύθερα σουτ, αλλά τροφοδότησε και τους ψηλούς του, βάζοντας έτσι εύκολα καλάθια εντός και εκτός ζωγραφιστού. Αντίθετα, οι Ιταλοί μοχθούσαν για να βάλουν έστω και ένα δίποντο.

Σημαντικό ρόλο στη νίκη του Παναθηναϊκού έπαιξε και ο αναγεννημένος Κώστας Τσαρτσαρής που κατέβασε πολλά επιθετικά (6) και αμυντικά (4) ριμπάουντ και έπαιξε άμυνα για σεμινάριο. Οι αριθμοί τα λένε όλα: Εζέ, Στόουνρουκ και Λαβρίνοβιτς έβαλαν μαζί 9 πόντους, με τον τελευταίο να είναι άποντος! Την υπόλοιπη δουλειά έκαναν οι Νίκολας και Σπανούλης που περιόρισαν τους ΜακΙντάιρ και Καουκένας σε 13 και 10 (6 από βολές) πόντους αντίστοιχα! Ο δε Σάτο που στην Αθήνα έκανε μεγάλη ζημιά έμεινε μόλις στο ένα δίποντο! Στο επιθετικό κομμάτι, Νίκολας (13π), Σπανούλης (13π), Γιασκεβίτσιους (10π) και Πέκοβιτς (11π) κάλυψαν την κακή βραδιά του Μάικ Μπατίστ που έμεινε στους 6 πόντους (με 3/10 δίποντα). Ο Διαμαντίδης, που ακόμα δεν έχει βρει πλήρως τα πατήματά του, περιορίστηκε σε καλή άμυνα και "σερβίρισμα" (5 ασίστ).

Αυτή η νίκη είναι πολύ σημαντική, αλλά έπρεπε να είχε ήδη επιτευχθεί στο ΟΑΚΑ, άρα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και φυσικά δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμη. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μια νίκη σε ένα από τα άλλα δύο παιχνίδια, για να σφραγίσει τα εισιτήριά του για Βερολίνο. Γι' αυτό, οφείλει να μπει με προσοχή στο τέταρτο παιχνίδι την Πέμπτη, ώστε να αρπάξει αν μπορέσει και την πρόκριση μέσα στην Ιταλία, αλλά κυρίως να μην πέσει σε τοίχο, γιατί μπορεί να πονέσει...

Συνέχεια...

"Honorable" referees *

For all of those who ever watched Partizan’s games, or at least saw the results made this season in Euroleague with such a talented, but very young team, they all know that what Partizan has experienced was in fact a fairy tale, or perhaps even a dream. A team consisting of a very smart and cool-minded Tepic, an all-round shooter such as Tripkovic, a very powerful Rakocevic, who can be seen as a clone of Pekovic, a very athletic and strong Lasme, an extremely young, yet brave fighter such as Vesely, and the man with the heart of 3 lions and strong will and determination that I have not seen in many years in ANY player, Novica Velickovic. Such a team has beat giants throughout this season, and those before, but everyone was surprised, except maybe me. One might call me an extreme optimist; even when my team is down 8 points and there’s still 2 minutes left, I always think to myself that there is still time, or there might be some chance that the opposing team messes up on offence, and gets the ball to my team. But when it came to Partizan, all of my optimism was true. That is, until last night.

CSKA Moscow
is a team to be respected and revered. A team consisting of 2 top class players on each position, a very high budget which allows them to buy and keep such players, and in my opinion their greatest strength, Ettore Messina. A very smart man, able to change tactics within a second, mostly due to the discipline he maintains within the team. Some experts say he is good enough to be a coach in the NBA even (I still think NBA sucks, and that their coaches are not good enough for European teams). Now a question arises: What would you expect to happen in a matchup between these two teams? Well, a very logical and simple answer would be the easy victory of CSKA. They have better players, higher budget, better coach. But does that really matter in a game? Does it really matter how much a player on the opposing team is worth more than you? Or the bigger amount of money they possess? Or the better captain that’s leading the basketball vessel?


The first two games were a complete disaster for Partizan
, but I wasn’t expecting much from them anyway, since they were playing them in Moscow. The lack of offensive creativity complemented by the sheer inexperience of these young players could only spell defeat for Partizan. In the first game, we were fortunate enough that CSKA’s offence was not functioning well either, and we lost that game with a mere 9 points. I say ‘mere’, because the next game’s difference was 27 points. What CSKA tried to do with that 27 point difference was to completely demoralize Partizan for the next game which was to be held in the Belgrade Arena (the same Arena which only about a few weeks ago broke the record for most attendance at a Euroleague match: 22567). One thing I did notice about the games though, was that even though both teams played solid and extremely aggressive defense, Partizan had a larger amount of fouls in both games. Not to mention all of the other suspicious calls made by the ‘honorable’ referees. But I thought: “Nah, they wouldn’t DARE do that in Belgrade... right?”

Oh, how mistaken I was. The downright theft that happened at the 3rd and final game of the series between CSKA Moscow and Partizan Igokea Belgrade was the the cherry on top of the icing. As I will not go into the game details, and each and every player of the Moscow team pissed me off more than when Serbia lost to France in 2005 on our own soil, I will stick to the many referee ‘mistakes’ that have happened during the game. First of all, I should start by noting that the Serbian television took an unusually analytical angle when it came to suspicious referee calls, so I had an extremely good viewpoint of every one of them. As in the previous games, CSKA’s aggressive defense was not penalized as much as Partizan’s. A good example was this one: on of CSKA’s attacks, Trajan Langdon was shooting a 3-pointer, and after he released the shot, Tepic caught his hand, and the referees signaled a foul. Though that was disputable, it can still be regarded as a foul, so I let that slide by me. Only minutes after, Rasic was also attempting a 3-pointer, and he got fouled the same way. But guess what, no call. Tepic had an identical situation, but this time it was more obvious, and yet STILL no call. Another of the referees countless mistakes were calls that were made after the attack of CSKA was signaled over (as in, 24 seconds passed). One both occasions, CSKA attackers were making hasty and aggressive drives into the basket through the center, and the Partizan player ‘fouled’ them. Problem was, on both occasions, the shot clock was out of time. This could clearly be seen, as the Serbian television had a small shotclock in the corner of the screen whenever they replayed the action. The shotclock showed a big, clear, red 0, and THEN the foul and the call were made.

Although I did promise I would not talk about players, I would like to address just one, whose situation coincides with the bad refereeing at the game. Matjaz Smodis is a very experienced player, with very good technique, as well as good outside shoot considering his size. But from now on, for me he will be the biggest scum I have ever seen touch a basketball. He should receive an Oscar for Best Female Actor (the female is intentional) tomorrow, because his/her performance tonight was just outstanding. It really brought tears to my eyes, but unfortunately for all the wrong reasons. I far as I know, acting/flopping in basketball is supposed to be sanctioned with a technical foul. But, I guess I’m just stupid, since the judges apparently know the rules better than I do. Velickovic fouled Smodis who was holding the ball at the top of the 3 point line. The foul was there, that is undeniable, but the fact was that Smodis blatantly dramatized the foul, and made it look as though Velickovic hit him with an anvil. Velickovic being the fighter (in a good way) that he always is, told Smodis to stop acting, to which Smodis replied by going into Velickovic’s face. The refs were fast enough to break them apart before Velickovic would break Smodis’ neck (he probably would, considering he broke a guy’s head about 5 years ago when he was only 17 at the game between Partizan and Hemofarm), but they were either too blind or too stupid to call a technical on Smodis.

I could go on like this until next season begins, but I just wanted to give you the gems. Now if you would please scroll back to the end of the second paragraph. Check out the second last sentence there. Does it really matter? Or is it just a coincidence that every time the refs are one-sided, that it is always against Partizan? Because, the fact is that Partizan does in fact, regardless of the tradition or current results, have the smallest budget and general financial power of all of the Euroleague teams (apparently, even smaller than SLUC Nancy, who I’ve never even heard of before this season). The fact is that they are from Serbia, a nation which gets fucked by everyone who’s bored and needs something to do. But, to keep this article nationalism-free, I’ll stick to the first fact. So, is it fair for a team who has worked hard, put all of their lives into their training, played games against much greater opponents and prevailed against them, to lose in such a dishonest way? For me, the Euroleague has just died. If they allowed themselves to become so soulless, so heartless and so shallow to be easily won over by money and power, then I think that Partizan has nothing else to ask from the Euroleague, and should simply leave it for good.

I apologize for the tone of this essay, but as you can see from it, my passion for basketball and Partizan runs very deep in my blood, and I cannot stand to see them lose in such a way. Winning against CSKA is almost an impossibility for such a team, and so even though a defeat would bring me some pain, a defeat such a this dishonest one is even more of a burden on my soul.

*by Lazar Mišković, a committed Partizan fan


Συνέχεια...

Η εκδίκηση είναι γλυκιά!

Όχι 39 αλλά 40 λεπτά αυτοσυγκέντρωση ζήτησε ο Ομπράντοβιτς από τους παίκτες του, ώστε να είναι έστω έναν πόντο μπροστά με τη λήξη του αγώνα! Κάτι ξέρει η αλεπού, αλλά τα αλεπουδάκια θα το πράξουν; Αυτό θα το δούμε το βράδυ, στη Σιένα της Ιταλίας (21.45 - Novasports 1), σε μια καυτή έδρα, όπου ο Παναθηναϊκός καλείται να πάρει την εκδίκησή του για την ήττα της προηγούμενης Πέμπτης στο ΟΑΚΑ και να αρπάξει το πλεονέκτημα έδρας από τα χέρια των σκληροτράχηλων Ιταλών. Τα λόγια του Ζοτς για αυτοσυγκέντρωση στοχεύουν συγκεκριμένα άτομα μέσα στην ομάδα, που εξαφανίζονται σε ορισμένα σημεία μέσα στον αγώνα, και τέτοιες πολυτέλειες στη Σιένα δεν θα υπάρξουν. Η ψυχολογία των παικτών έχει επηρεαστεί, αλλά σαν πρωταθλητές πρέπει να αφήσουν πίσω τον προηγούμενο αγώνα και να πιστέψουν ότι μπορούν να κάνουν ότι έκαναν και οι Ιταλοί εδώ.

Οδηγός ο αγώνας του 1ου γύρου στην Ιταλία, με εξαίρεση τα τελευταία λεπτά που ο Παναθηναϊκός αυτοκτόνησε και έχασε ένα δικό του ματς. Η άμυνα, και κυρίως η περιφερειακή άμυνα, θα φέρει την ομάδα του Ζοτς σε θέση ισχύος και με υπομονή και συνεχή κίνηση στην επίθεση οι Πράσινοι μπορούν να κάνουν το διπλό. Ο Διαμαντίδης ανεβάζει ρυθμούς και ο πράσινος λαός περιμένει πολλά από το Μητσάρα του! Αυτά που δεν μπόρεσε να κάνει στο ΟΑΚΑ, αφού τον πρόδωσε το επιβαρυμένο του πόδι από τα πολλά συνεχόμενα παιχνίδια, οφείλει να τα κάνει μέσα στο σπίτι της Σιένα. Οι Ιταλοί έχουν δείξει ότι κάτω από το καλάθι αντιμετωπίζουν προβλήματα, κυρίως στο εύκολο σκοράρισμα και στην αντιμετώπιση των Μπατίστ-Πέκοβιτς. Άλλο ένα μεγάλο μειονέκτημα των Ιταλών είναι το ύψος του ΜακΙντάιρ (μόλις 1,75 μ.), το οποίο στην άμυνα οφείλει κάποια στιγμή επιτέλους ο Παναθηναϊκός να το εκμεταλλευτεί, βάζοντάς τον μέσα στο καλάθι. Απ' την άλλη, πρέπει ο κοντορεβυθούλης μπόμπερ, αλλά και ο Καουκένας, να περιοριστούν (ως ένα βαθμό) στην επίθεση, μιας και όλα περνάνε από τα χέρια τους.

Το τι πρέπει να γίνει όλοι το γνωρίζουν, τον τρόπο όμως που αυτό θα επιτευχθεί τον ξέρει κανείς; Λίγο πριν τα μεσάνυχτα (αν δεν υπάρξει παράταση!), θα γνωρίζουμε την απάντηση...

Συνέχεια...

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Ένα κινηματογραφικό αστέρι γεννιέται

Το Greek Hoopz αγαπάει Χουάν Πλάθα και γι' αυτό αντιμετωπίζει το κάθε του ξέσπασμα με συμπάθεια! Ο λατρεμένος καταλανός κόουτς δίνει απαντήσεις! Το θέμα είναι βέβαια ότι κανείς δεν του έκανε ερωτήσεις, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία... Μπορεί οι Ισπανοί παίκτες να έχουν κάνει το flopping επιστήμη, ωστόσο ο Πλάθα παραδίδει δωρεάν μαθήματα υποκριτικής. Το ρεπερτόριό του πλούσιο, μιας και αποδίδει και στην κωμωδία αλλά και στο δράμα. Η αρχή, λοιπόν, είχε γίνει πριν το πρώτο παιχνίδι στο ΣΕΦ, όταν και δήλωνε ότι "δεν φοβάμαι ούτε Ολυμπιακό ούτε την ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, αλλά το διαιτητικό τρίο", κλέβοντας λίγο από την δόξα του κλώνου του Steve Carell! Η Ρεάλ Μαδρίτης να θίγει θέμα διαιτητικής εύνοιας. Μάλιστα - no comment! Δυστυχώς για τους μαδριλένους ούτε το παιχνίδι τους βγήκε ούτε η ερμηνεία... Το ρεπερτόριο έπρεπε να αλλάξει! Καιρός να επιστρατευθεί το πυρηνικό όπλο με κωδικό όνομα "κλάψα"! Στα μαύρα, λοιπόν και με τρεμάμενη φωνή ο Πλάθα σε ρόλο Μάρθας Βούρτση καταριέται την άδικη κοινωνία: "Δεν είναι δυνατόν να χρεώνεις με τεχνική ποινή τον πάγκο μας επειδή οι βοηθοί μου έριξαν διαφημιστικές πινακίδες(!). Είναι λυπηρό κι αδιανόητο. Μερικά πράγματα είναι σκέτη ντροπή, αλλά δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να κρίνω". Σνιφ..! Υπόκλιση! Για να δούμε τι περιλαμβάνει το μενού στο Βισταλέγκρε, καθώς αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες που τον θέλουν να απολύεται σε περίπτωση ευρωπαϊκής αποτυχίας, οφείλει στο κοινό του μια ηρωική και συνάμα χολιγουντιανή έξοδο!

Συνέχεια...

Και τώρα οι τέσσερις τους!

North Carolina, Villanova, Michigan State και Connecticut είναι τελικά οι φετινοί φιναλίστ του αμερικανικού κολεγιακού πρωταθλήματος. Τα βλέμματα πλέον στρέφονται στο Detroit όπου το ερχόμενο Σαββατοκύριακο αυτές οι τέσσερις ομάδες θα μονομαχήσουν για τον τίτλο του εθνικού πρωταθλητή. Ας ρίξουμε όμως μια σύντομη ματιά στους προημιτελικούς του Σαββατοκύριακου.

Η νίκη του Michigan State επί του Louisville με 64-52 ήταν το πιο απρόσμενο αποτέλεσμα, αν βέβαια μπορούμε να μιλάμε για απρόσμενα αποτελέσματα και εκπλήξεις σε μια τόσο προχωρημένη φάση του τουρνουά. Με όπλο την καλή της άμυνα και την υπομονή στην επίθεση η ομάδα του Michigan State απέκλεισε, μετά από την περσινή πρωταθλήτρια ομάδα του Kansas, και το Louisville, την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ νικών για φέτος. Άνετες σχετικά προκρίσεις για Connecticut, 82-75 το Missouri, και North Carolina, 72-60 το Oklahoma. Το πιο συγκλονιστικό παιχνίδι ήταν αυτό του Pittsburgh με το Villanova, όπου το Villanova επικράτησε με 78-76, με καλάθι που πέτυχε ο γκαρντ Scottie Reynolds, μισό δευτερόλεπτο πριν τη λήξη του αγώνα!

Στα πρόσωπα που ξεχώρισαν αυτή την αγωνιστική, διακρίναμε τον πρωτοετή γκαρντ του Connecticut, Kemba Walker. O Walker στο παιχνίδι με αντίπαλο το Missouri, ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του πετυχαίνοντας 23 πόντους ενώ είχε επίσης 5 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Είναι ίσως ο καλύτερος παίκτης στην ηλικία των 19 αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ. Μάλιστα στο περσινό Παναμερικανικό Πρωτάθλημα για παίκτες κάτω των 18 ετών, ως μέλος της αμερικανικής εθνικής ομάδας ήταν πρώτος σκόρερ και MVP του τουρνουά. Δεν αποκλείεται να τον δούμε και φέτος με τη φανέλα των ΗΠΑ στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων της Νέας Ζηλανδίας. Μεγάλη εμφάνιση και από τον σέντερ του Michigan State, Goran Sutton. Ο Sutton, που κατάγεται από τη Βοσνία και έχει ύψος 2.09, στο παιχνίδι με το Louisville έκανε, χωρίς υπερβολή, το ματς της ζωής του. Πέτυχε 19 πόντους με τρία τρίποντα ενώ μάζεψε και 10 ριμπάουντ. "Μάγεψε" ξανά ο Ty Lawson. Ο πόιντ γκαρντ και ηγέτης του North Carolina οδήγησε την ομάδα του στη νίκη επί του Oklahoma έχοντας 19 πόντους, 5 ασίστ και 5 ριμπάουντ. Για το τέλος αφήσαμε τον πρωταγωνιστή των τελευταίων δευτερολέπτων στο ματς Villanova-Pittsburgh, τον Scottie Reynolds. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τα highlights του παιχνιδιού καθώς και το buzzer beater του, που χάρισε τη νίκη στην ομάδα του.



Τα ζευγάρια του F4 είναι: Michigan State-Connecticut (Κυριακή ξημερώματα, 01:07) και North Carolina-Villanova (Κυριακή ξημερώματα, 03:47). Υπενθυμίζουμε πως από το link που υπάρχει στο πάνω δεξιά μέρος του blog μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά και δωρεάν όλα τα παιχνίδια του F4.

Συνέχεια...

Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Ηλυσιακός με... Καρύδ(ι)α!

Το ντέρμπυ της αγωνιστικής για την δεύτερη τη τάξη κατηγορία μπάσκετ πέρασε στο παρελθόν. Το Greek Hoopz, λοιπόν, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μια τέτοια αναμέτρηση και σας μεταφέρει το κλίμα του αγώνα. Παρά το γεγονός ότι η είσοδος στο γήπεδο απαιτούσε πρόσκληση και το ότι σ' αυτό θα υπήρχε παρουσία φιλάθλων και των δυο ομάδων, εντούτοις επιστρατεύτηκε το ελληνικό δαιμόνιο για να πραγματοποιηθεί μια χολιγουντιανή είσοδος.

Η ατμόσφαιρα θύμιζε ντέρμπυ Α1 και το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Οι δυο ομάδες βάδιζαν χέρι χέρι, με την ποιότητα να πηγαίνει περίπατο και να δίνει την θέση της στο physical game. Στο τέλος του 3ου δεκαλέπτου και στις αρχές του 4ου, όμως, η ομάδα της Δάφνης έχτιζε αθόρυβα διαφορές ασφαλείας (10 πόντους), για τις συνθήκες του αγώνα, που ωστόσο δεν διαχειρίστηκε σωστά μιας και ο Ηλυσιακός είχε απαντήσεις. Άξια αναφοράς ήταν η επιλογή του προπονητή των γηπεδούχων, Σορώτου, να μην καλέσει time out όταν έβλεπε την διαφορά να ροκανίζεται και το momentum να ευνοεί την αντίπαλη ομάδα. Αγωνιστικά, ο Μπόγρης μέσα στη ρακέτα είχε στήσει προσωπικό γλέντι, αποδεικνύοντας ότι είναι έτοιμος παίκτης Α1 και όποτε η άμυνα προσαρμοζόταν πάνω του, η απειλή απο την περιφέρεια και τον έμπειρο Καρύδα ήταν μάλλον... ασύμμετρη! Καρύδας είπαμε; Όνομα και πράγμα ο guard της ομάδας των Ιλισίων, καθώς με τρίποντη βόμβα 5" πριν την λήξη, έσπρωξε τους φιλοξενούμενους στην μεγάλη κατηγορία και βύθισε τους γηπεδούχους σε περισυλλογή, διαμορφώνοντας το τελικό 71-74.

Είναι γεγονός ότι το κλίμα στην ομάδα της Δάφνης δεν είναι το καλύτερο δυνατό, ενώ διάχυτη ήταν η πικρία στις εκδηλώσεις των φιλάθλων, του τεχνικού επιτελείου και των παικτών μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Η μεγάλη ευκαιρία δείχνει να έχει χαθεί. Έτσι, λοιπόν, η Δάφνη καλείται να υπερασπιστεί την τρίτη θέση, μιας και μόνο αν αυτοκτονήσει το Περιστέρι, μπορεί να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Τι να την κάνει την τρίτη θέση; Μα από την μια όψονται συγχωνεύσεις, που αναμένεται να έχουν αντίκτυπο στις ομάδες που θα συμμετάσχουν του χρόνου στην Α1 και από την άλλη μην ξεχνάμε ότι η Δάφνη είναι ΚΑΕ και ότι κάτι της χρωστούν από πέρσι... Αν, πάραυτα δεν τα καταφέρει και φέτος τότε θα είναι πολύ δύσκολο να παρουσιάσει και του χρόνου ανταγωνιστική ομάδα...

Υ.Γ.: Δεν θα μπορούσα να αποφύγω ένα σχόλιο για την διαιτησία του αγώνα, μιας και είναι κρίμα οι διαιτητές να θέλουν να πρωταγωνιστούν. Ο Βορεάδης, λοιπόν, λίγο πριν το τέλος του αγώνα έβαλε τη σφυρίχτρα στο στόμα και ανακάλυψε αντιαθλητικό φάουλ για να δώσει την ευκαιρία στον Ηλυσιακό να εκμηδενίσει την εις βάρος του διαφορά. Σύμπτωση ή deja vu;

Συνέχεια...

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Στην τελική ευθεία η "Τρέλα του Μαρτίου"

Μια ανάσα πριν από το F4 του Detroit βρισκόμαστε πλέον στο κολεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, μετά και την ολοκλήρωση του "Sweet Sixteen", της φάσης των 16 δηλαδή. Το τουρνουά μέχρι στιγμής είναι αρκετά προβλέψιμο με όλα τα φαβορί να παραμένουν στο θεσμό. Οι ομάδες που συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν είναι αυτές του Connecticut και του North Carolina που ξεπέρασαν εύκολα τα εμπόδια των Purdue και Gonzaga αντίστοιχα. Νέα μεγάλη εμφάνιση και από το Villanova, που μετά από το ιστορικό UCLA απέκλεισε και το Duke του Μάικ Σιζέφσκι. Το ρυθμό του φαίνεται να βρίσκει και το Louisville, του Ρικ Πιτίνο, που με όπλο το zone press στα 4/4 του γηπέδου, ισοπέδωσε το Arizona με 104-63! Το πιο θεαματικό ματς ήταν αυτό μεταξύ του Missouri και του Memphis, με το Missouri να επιβάλλει το αγαπημένο του transition game και να επικρατεί με 102-91.

Η αγωνιστική αυτή, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αγωνιστική των "ψηλών", αφού ξεχώρισαν για τις επιδόσεις τους κυρίως οι σέντερ των ομάδων. Αρχής γενομένης από το ματς Connecticut-Purdue όπου ο Hasheem Thabeet είχε 15 πόντους και 15 ριμπάουντ. Ο γεννημένος στην Τανζανία με ύψος 2.23 σέντερ, είναι ένας από τους καλύτερους μπλοκέρ και αμυντικούς του πρωταθλήματος. Αν καταφέρει να βελτιώσει και την επιθετική του συμπεριφορά, αναμένεται να επιλεγεί σε αρκετά καλή θέση στο επερχόμενο draft. Μεγάλη εμφάνιση και από τον Blake Griffin του OKlahoma στη νίκη της ομάδας του επί του Σίρακιους. O "Blake the Great", όπως είναι το παρατσούκλι του, τελείωσε τον αγώνα με 30 πόντους και 14 ριμπάουντ. Έχει ύψος 2.08 και αναμένεται να μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον καθώς οι ειδικοί τον τοποθετούν μέσα στην πρώτη τριάδα του draft για το 2009. Κλείνουμε με τον Tyler Hansbrough του North Carolina. Ο ύψους 2.10 σέντερ σημείωσε 24 πόντους και μάζεψε 10 ριμπάουντ στη νίκη της ομάδας του επί του Gonzaga. Στην καριέρα του στο κολέγιο έχει κερδίσει αρκετές ατομικές διακρίσεις, με αποτέλεσμα το πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας να έχει αποφασίσει από τώρα για την απόσυρση της φανέλας του μετά το πέρας των σπουδών του.

Η επόμενη φάση του τουρνουά, το "Elite Eight", διεξάγεται σήμερα και αύριο, με τα αντίπαλα ζευγάρια να είναι: Connecticut-Missouri, Louisville-Michigan State, North Carolina-Oklahoma και Pittsburgh-Villanova. Το βίντεο που ακολουθεί μας δίνει μια ιδέα για τις δυνατότητες του Blake Griffin, υποψήφιου ακόμα και για την πρώτη θέση στο draft του 2009.


Συνέχεια...

Μένουμε...Ευρώπη!

Το ελληνικό πρωτάθλημα διακόπτεται αυτό το Σαββατοκύριακο, για χάρη της καλύτερης προετοιμασίας των "αιωνίων" για τα ματς της Ευρωλίγκα. Όμως η δράση στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα συνεχίζεται κανονικά. Ας δούμε ορισμένα παιχνίδια που θα μας απασχολήσουν σε στοιχηματικό επίπεδο για αυτό το διήμερο.

Απόψε το βράδυ η Βαλένθια υποδέχεται την Καχασόλ. Χωρίς διάρκεια στην απόδοσή τους οι Βαλενθιάνοι είναι ικανοί για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Την προηγούμενη αγωνιστική έχασαν από τη Ρεάλ, παρότι βρέθηκαν να προηγούνται μέχρι και με 15 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο. Η Καχασόλ προέρχεται από 3 συνεχόμενες νίκες, με σημαντικότερη αυτή επί της Μπανταλόνα στη Βαρκελώνη και πλέον ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Βέβαια θέλει και άλλες νίκες για να σωθεί και έτσι αναμένεται να παλέψει όλα τα παιχνίδια μέχρι τέλους. Οι Σεβιγιάνοι δύσκολα θα κερδίσουν μέσα στη Βαλένθια αλλά το πλεονέκτημα των 7,5 πόντων που τους δίνει η BWIN εξίσου δύσκολα θα καλυφθεί. Οπότε, διπλό με χάντικαπ.

Αύριο, επίσης για το ισπανικό πρωτάθλημα η Σαραγόσα υποδέχεται τη Μπρουέσα, με τις δύο ομάδες να βρίσκονται στην ουρά της βαθμολογίας. Η έλευση του Λόρενς Γουντς μεταμόρφωσε τη Σαραγόσα η οποία με νίκη σήμερα εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό τη σωτηρία της. Αντίθετα η Μπρουέσα, με την ήττα από την Γκραν Κανάρια εντός έδρας την περασμένη Κυριακή, βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Αναμφισβήτητα, η Μπρουέσα δε διαθέτει την ποιότητα των παικτών της αντιπάλου της. Η Σαραγόσα με τη βοήθεια των 10.000 φίλων της, που γεμίζουν σε κάθε παιχνίδι το γήπεδό της, μπορεί να πάρει τη νίκη αλλά και να ξεπεράσει το χάντικαπ των 6,5 πόντων, σύμφωνα με τη BWIN, της Μπρουέσα. 'Αρα άσσος με χάντικαπ.

Τέλος, στην Ιταλία αύριο η Σκαβολίνι υποδέχεται τη Μπένετον. Η ιστορική ομάδα του Πέζαρο έχει δυνατή έδρα, στην οποία ηττήθηκαν τόσο η Ρόμα όσο και η Βίρτους Μπολόνια. Χρειάζεται απαραίτητα τη νίκη στην προσπάθειά της για είσοδο στα πλέυ οφ. Από την άλλη η Μπένετον προβληματίζει εκτός έδρας, με μόλις 2 νίκες σε 11 ματς. Συνυπολογίζοντας και το ενδεχόμενο οι παίκτες της να έχουν το μυαλό τους στο F8 του Eurocup που ξεκινάει την Πέμπτη, η Σκαβολίνι νομίζω ότι έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη. Στο 1,55 βρίσκουμε τον άσσο στη BWIN.

Συνοψίζοντας:
Βαλένθια-Καχασόλ (+7,5) 2 (1,90)
(-6,5) Σαραγόσα-Μπρουέσα 1 (1,90)
Σκαβολίνι-Μπένετον 1 (1,55)

Συνέχεια...

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

"Ότι αρχίζει ωραία τελειώνει με...;"

Το πρωτάθλημα της Α2 χωρίς αμφιβολία, αν και ταλαιπωρείται από πολλά προβλήματα, προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον κάθε χρόνο. Το γεγονός ότι το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό και ανταγωνιστικό συν το ότι οι ομάδες αποτελούνται και στηρίζονται κυρίως σε Έλληνες παίκτες (πολλές φορές υποσχόμενους), το κάνουν άξιο προσοχής και παρακολούθησης. Κάθε χρόνο βλέπουμε ομάδες (λίγες... αλλά τις βλέπουμε) να προσπαθούν από την λήξη κιόλας του πρωταθλήματος να κάνουν τον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς, καταβάλλοντας μεγάλες προσπάθειες για να σταθούν αξιοπρεπώς στις απαιτήσεις της κατηγορίας, κυνηγώντας η κάθε μια τους στόχους της, όποιοι και αν είναι αυτοί! Υπάρχουν βέβαια και οι ομάδες που μέχρι την τελευταία στιγμή λόγω προβλημάτων(κυρίως οικονομικών) προσπαθούν να μπαλώσουν "τρύπες"! Άλλοι τα καταφέρνουν και άλλοι οχι.

Ας δούμε όμως τι γίνεται φέτος στην κατηγορία...
Η χρονιά ξεκίνησε με 5 ομάδες (Περιστέρι, Δάφνη, Ηρακλής, Ρέθυμνο, Ολυμπιάδα) να δείχνουν εξαρχής τις διαθέσεις τους για πρωταθλητισμό. Έχουμε φτάσει πλέον στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, μόλις 8 αγωνιστικές πριν το τέλος και μόνο δυο από αυτές βρίσκονται κοντά στην επίτευξη του στόχου τους! Ο λόγος για το Περιστέρι και την Δάφνη, που πραγματοποιώντας αμφότεροι εξαιρετικές εμφανίσεις έχουν καταφέρει να διεκδικούν την άνοδο στην Α1! Δεν είναι όμως μόνοι... η έκπληξη του πρωταθλήματος, ο Ηλυσιακός στριμώχνεται στην πρώτη θέση παρέα με το Περιστέρι έχοντας πίσω τους έναν βαθμό την Δάφνη, που έχει αποδείξει ότι δύσκολα κάνει στραβοπατήματα! Το ενδιαφέρον στην υπόθεση ανόδου είναι ότι και οι τρεις ομάδες έχουν ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς. Έχουν να δώσουν από έναν ακόμα αγώνα μεταξύ τους, με το Περιστέρι να έχει τον πρώτο λόγο σ' αυτή τη μάχη αφού έχει κερδίσει τους άλλους δυο στην έδρα τους. Η συνέχεια, λοιπόν, στο θέμα ανόδου αναμένεται να είναι συναρπαστική, με την αρχή να γίνεται αυτό το Σάββατο στο γήπεδο της Δάφνης, όπου η ομώνυμη ομάδα υποδέχεται τον Ηλυσιακό στην πρώτη από τις μάχες των τριών!

Eκτός όμως από την μάχη της ανόδου υπάρχει και ο αγώνας για την σωτηρία, όπου εκεί αν παρατηρήσει κάποιος θα δει οτι τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα και είναι πολλές οι ομάδες (Μεντ, Ξάνθη, Κεραυνός, Ολυμπιάδα, Ερμής, ICBS, Ερυθραία) που έχουν μπλέξει με την υπόθεση υποβιβασμός! Με εξαίρεση την Μεντ η οποία μετράει μόλις 3 νίκες στο πρωτάθλημα και ουσιαστικά έχει χάσει το παιχνίδι, οι υπόλοιπες ομάδες παλεύουν ακόμα και έχουν ελπίδες! Ο Κεραυνός έχει δύσκολο έργο, με βάση την εικόνα που δείχνει και την αδυναμία να παίρνει αποτελέσματα. Η Ξάνθη μετά την νίκη έκπληξη απέναντι στο Περιστέρι ελπίζει, δείχνοντας παράλληλα ένα καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο. Η Ολυμπιάδα πληρώνοντας το κακό της ξεκίνημα βρίσκεται μόλις ένα βαθμό πάνω από την ζώνη υποβιβασμού, όμως στο δεύτερο γύρο παρουσιάζεται σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση και μάλλον θα ξεφύγει! Όσο για τους υπόλοιπους (Ερμής, ICBS, Ερυθραία), μπορεί να βρίσκονται σε καλύτερη βαθμολογική θέση, όμως η απόσταση δεν είναι ασφαλείας ακόμα για κανέναν και υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να έχουν προβλήματα, σε περίπτωση που δεν είναι αποτελεσματικοί στα παιχνίδια που πρέπει!

Έτσι έχει, λοιπόν, η κατάσταση μέχρι στιγμής όσον αφορά τα θέματα που καίνε (άνοδος - υποβιβασμός). Ωστόσο, κανένας σύλλογος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "αδιάφορος" αφού όλοι πρόκειται να παίξουν σημαντικό ρόλο στην τελική κατάταξη της βαθμολογίας! Μην ξεχνάτε ακόμα ότι το χάλι που επικρατεί αυτή την στιγμή στην πρώτη τη τάξει εθνική μας κατηγορία, κάνει τις ομάδες της Α2 να διεκδικούν παθιασμένα ακόμα και την 3η και 4η θέση. Το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο αλλά προκύπτει από το γεγονός ότι στην μπασκετική Ελλάδα ζούμε, πολλά έχουμε δει και κανένας δεν ξέρει που θα αγωνίζεται την επόμενη χρονιά...

Συνέχεια...

Black out...

Όλα έμοιαζαν ιδανικά... Ο αρχηγός επέστρεψε, η ομάδα έπαιζε καλό μπάσκετ, η διαφορά ήταν στο +16, ο κόσμος ήταν εκστασιασμένος και το 2-0 ήταν πολύ κοντά... Τότε όμως ήρθε το black out! Η άμυνα χαλάρωσε, η επίθεση έγινε προβλέψιμη, οι παίκτες "έκατσαν". Έτσι, σε 15 δευτερόλεπτα οι 16 πόντοι της διαφοράς έγιναν 10 και στη συνέχεια όλο και λιγότεροι. Το μυαλό θόλωσε, η ψυχολογία άλλαξε πλευρά, η κερκίδα έδινε παλμό, αλλά μάταια. Το ματς γύρισε, οριστικά και αμετάκλητα (79-84) και τώρα οφείλουν όλοι να δώσουν το 110 % των δυνάμεων και των δυνατοτήτων τους, ώστε να μη χαθεί το όνειρο στα πλακόστρωτα της Σιένα!

Η ιταλική ομάδα απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι εκ των κορυφαίων της Ευρώπης και ότι μπορεί πάντα να επιστρέφει στο παιχνίδι ακόμα και από τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Μέσα στην έδρα της είναι δυνατή αλλά δεν κερδίζει εύκολα ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο οποίος μπορεί να κάνει το διπλό και να ξανακερδίσει το πλεονέκτημα που δύσκολα κέρδισε και εύκολα πέταξε...

Τα πρώτα 25 λεπτά κύλησαν ιδανικά για το Τριφύλλι, που σκόραρε με πολλούς τρόπους και έπαιζε σχετικά καλή άμυνα, με αποκορύφωμα το πρώτο μισό του 3ου δεκαλέπτου. Σπανούλης, Μπατίστ, Νίκολας και Πέκοβιτς ήταν οι κορυφαίοι ως τότε, αλλά στη συνέχεια τους πήρε κι αυτούς η μπάλα. Ο Γιασκεβίτσιους πρώτα πουλούσε συνεχώς τη μπάλα και μετά έτρεχε και δεν έφτανε, ο Διαμαντίδης (φανερά επηρεασμένος από τον τραυματισμό του και μάλλον ανέτοιμος) δε βοήθησε, ο Πέκοβιτς έχανε τη μπάλα μέσα από τα χέρια και έτρωγε τάπες από τα στεφάνια, ενώ ο Σπανούλης κρύφτηκε κάπου μέσα στο παρκέ!

Το πάθημα με τη Μάλαγα και την Παρτιζάν δεν έγινε μάθημα. Τώρα πρέπει να κάνετε τα αδύνατα δυνατά μέσα στη Σιένα και με κάθε τρόπο (κομψό ή μη), όπως έπραξαν εδώ και οι Ιταλοί άλλωστε, προκειμένου να κερδίσετε το 3ο παιχνίδι και να φέρετε τη σειρά εδώ στο ΟΑΚΑ ξανά. Τότε το γήπεδο θα ξαναγίνει κόλαση και αυτή τη φορά οι Ιταλοί θα δυσκολευτούν να βγουν από το καζάνι αλώβητοι...

Συνέχεια...

My name is Greer... Lynn Greer

Ο Λιν Γκριρ είχε δηλώσει πριν την έναρξη της σειράς των Play Off ότι τα λάβαρα στο ΣΕΦ έχουν παλιώσει. Οι περισσότεροι, άλλωστε, από τους ερυθρόλευκους οπαδούς ζούνε με τις μακρινές αναμνήσεις των κατορθωμάτων του Ντέιβιντ Ρίβερς στη Ρώμη. Είναι γεγονός ότι οι δηλώσεις δίνουν το στίγμα από το κλίμα που επικρατεί στα αποδυτήρια. Στην περίπτωση των ερυθρολεύκων, λοιπόν, φαινόταν από την αρχή ότι έπνεε άνεμος σιγουριάς και αισιοδοξίας. Δεν έφτανε, όμως, μόνο αυτό. Χρειαζόταν αποφασιστικότητα και εντός παρκέ. Ο μικρόσωμος Αμερικανός, που κάτι χρωστούσε στον εαυτό του αλλά και στον προπονητή του, που τον στήριξε στις πλέον δύσκολες στιγμές, ήταν ο πρώτος που φώναξε παρών στα δύσκολα. Βγήκε, λοιπόν, στο παρκέ και γεμάτος αυτοπεποίθηση συστήθηκε στους αντιπάλους: "Το όνομά μου είναι Γκριρ... Λιν Γκριρ...". Μπορεί ο τρόπος με τον οποίο εκτέλεσε τις αποστολές του στα τελευταία 24ωρα να μην είναι σκληροτράχηλος, όπως κάνει ο κινηματογραφικός χαρακτήρας, αλλά σίγουρα είναι γοητευτικός και αποτελεσματικός. Ο ερυθρόλευκος πράκτορας, λοιπόν, σήκωσε τα μανίκια και με προσωπικές ενέργειες ξεμπλόκαρε το πειραιώτικο κάρο που συχνά κολλούσε στην μαδριλένικη ζώνη. Παράλληλα, αποτελούσε το σημείο αναφοράς της ομάδας στις ελεύθερες βολές, μιας και οι συμπαίκτες του ήταν ιδιαίτερα νευρικοί και ως εκ τούτου άστοχοι... Έτσι, λοιπόν, ο Λιν αναδείχθηκε ο MVP των δυο πρώτων εντός έδρας αναμετρήσεων, βοηθώντας τα μέγιστα τον Ολυμπιακό να κάμψει την αντίσταση της Ρεάλ και να την στείλει στραπατσαρισμένη στη Μαδρίτη για τη συνέχεια της σειράς. Αν κάποιος νομίζει ότι το 2-0 είναι εύκολη υπόθεση και ότι μια ομάδα μπορεί να νικήσει δυο συνεχόμενες φορές μέσα σε τρία 24ωρα έναν αντίπαλο επιπέδου final8, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα αποτελέσματα της Μπαρτσελόνα και του Παναθηναϊκού.

Τι συμπέρασμα βγαίνει μετά την ολοκλήρωση των εντός έδρας αναμετρήσεων; Μα ότι η ομάδα αποκτά χαρακτήρα. Μαζί και ο κόσμος της, που με την συμπαράστασή του, θύμισε ΣΕΦ από τα παλιά... Ακολουθεί απόσπασμα από το choreo της ερυθρόλευκης κερκίδας.

Συνέχεια...

Στο δρόμο για το Βερολίνο

Οι ελληνικές ομάδες έδωσαν ήδη ραντεβού με τους αντιπάλους τους για την επόμενη εβδομάδα, με τα συναισθήματα από τη χθεσινή βραδιά να είναι ανάμεικτα για το ελληνικό μπάσκετ. Η Ευρωλίγκα όμως δεν είναι μονάχα ελληνική υπόθεση. Ας δούμε λοιπόν τι συνέβη στα παιχνίδια των άλλων δύο ζευγαριών της προημιτελικής φάσης.

Στη Μόσχα η ΤΣΣΚΑ έκανε περίπατο...εις διπλούν επί της Παρτιζάν με 56-47 και 77-50. Οι Ρώσοι καθάρισαν και τα δύο παιχνίδια από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο, παίρνοντας διψήφια διαφορά την οποία συντήρησαν μέχρι τέλους. Είναι γεγονός πως τα "μωρά" του Βουγιόσεβιτς δε μας έχουν συνηθίσει σε τόσο άσχημες εμφανίσεις. Με 8/34 τρίποντα σύνολο και στα δύο παιχνίδια, δεν έχεις ελπίδες για νίκη μέσα στη Μόσχα. Τα εύσημα βέβαια ανήκουν στην άμυνα της ΤΣΣΚΑ, η οποία έκλεισε όλους τους διαδρόμους προς το καλάθι της, αναγκάζοντας τους Σέρβους να σουτάρουν διαρκώς από μακριά και συνήθως υπό άσχημες προϋποθέσεις. Μεγάλος πρωταγωνιστής και των δύο αγώνων ο Έραζεμ Λόρμπεκ. Ο Σλοβένος σέντερ της ΤΣΣΚΑ κυριάρχησε κάτω από τα δύο καλάθια με 16 πόντους - 4 ριμπάουντ στο πρώτο ματς και 21 πόντους - 7 ριμπάουντ στο δεύτερο. Η σειρά πλέον μεταφέρεται στο Βελιγράδι και στο κατάμεστο από είκοσι και πλέον χιλιάδες "Παρτιζάνους" Μπεογκράτσκα Αρένα. Δε νομίζω όμως ότι η Παρτιζάν έχει τη δυνατότητα να κερδίσει τους περσινούς πρωταθλητές δύο φορές μέσα σε τρεις μέρες. Το πιθανότερο πλέον, είναι η σειρά να κλείσει υπέρ των Ρώσων, από την ερχόμενη εβδομάδα κιόλας.

Αντίθετα, στον ισπανικό εμφύλιο, ο δρόμος φαίνεται να είναι ακόμα μακρύς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τη Τρίτη η Ταού κατάφερε σχετικά εύκολα να σπάσει την έδρα της Μπαρτσελόνα κερδίζοντας με 75-84. Οι Καταλανοί δεν έδειξαν σε κανένα σημείο του αγώνα ότι μπορούσαν να ακολουθήσουν το ξέφρενο ρυθμό των Βάσκων τόσο σε άμυνα όσο και επίθεση. Σίγουρα οι "Μπλαουγκράνα" πλήρωσαν και την κούραση από το "μαραθώνιο" των τεσσάρων παρατάσεων με αντίπαλο τη Μανρέσα την Κυριακή. Μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς ο Πάμπλο Πριτζιόνι τόσο σε ρόλο εκτελεστή (14 πόντοι) όσο και σε ρόλο οργανωτή (8 ασίστ). Χθες όμως, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Η Μπαρτσελόνα, ευρισκόμενη πλέον με την πλάτη στον τοίχο, διέλυσε την Ταού με 85-62. Οι Καταλανοί ήταν ισοπεδωτικοί στο δεύτερο ημίχρονο και με όπλο τη "σκυλίσια" άμυνά τους εκτόξευσαν τη διαφορά σε δυσθεώρητα ύψη. Κλειδί στην προσπάθεια αυτή ήταν ο περιορισμός του Πριτζιόνι σε ρόλο "κομπάρσου" (2 πόντοι - 3 ασίστ) ενώ ταυτόχρονα τέσσερις παίκτες της Μπάρτσα (Λάκοβιτς, Ναβάρο, Ιλιασόβα, Βάσκεζ) πέτυχαν διψήφιο αριθμό πόντων. Η Ταού βέβαια έκανε τη δουλειά της, με τη νίκη της Τρίτης και περιμένει τώρα τον αντίπαλό της μέσα στο "άντρο" της, με το σκορ να είναι πλέον στο 1-1. Η Μπαρτσελόνα χρειάζεται οπωσδήποτε νίκη εκτός έδρας για να παραμείνει ζωντανή. Όλα δείχνουν ότι η σειρά αυτή, έχει "πολύ ψωμί" ακόμα.

Κλείνοντας, ας μου επιτραπεί ένα μικρό σχόλιο για τα ματς των ελληνικών ομάδων, αν και περιμένουμε τα σχόλια των πιο ειδικών Banou και Sof 3D. Αφού ο Ολυμπιακός δεν έχασε χθες από τη Ρεάλ στο Φάληρο, δε βλέπω πότε θα χάσει. Οι Μαδριλένοι έκαναν εμφάνιση νίκης στο ΣΕΦ, χτυπώντας τον Ολυμπιακό όπως ακριβώς έπρεπε: Με ζώνη στην άμυνά τους στο κρίσιμο χρονικό σημείο και "σημαδεύοντας" τον αργό Βούισιτς στην επίθεσή τους. Παρόλα αυτά δεν κατάφεραν να κερδίσουν...Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, βρίσκεται πλέον σαφώς σε δύσκολη θέση. Η απουσία του Διαμαντίδη κόστισε τέλικα στους "πράσινους". Πως είπατε; Ο Διαμαντίδης αγωνίστηκε; Ας είμαστε σοβαροί...Ο διεθνής γκαρντ, όντας ανέτοιμος, δεν πάτησε ποτέ πραγματικά το παρκέ του ΟΑΚΑ. Από την άλλη πλευρά, είδαμε ένα Λαβρίνοβιτς που έμοιαζε σαν να είναι έτοιμος από καιρό για αυτό το παιχνίδι. Ακόμα, επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στο τελευταίο λεπτό του αγώνα οι "πράσινοι" δεν έκαναν φάουλ ώστε να διεκδικήσουν και την τελευταία τους πιθανότητα να κερδίσουν τον αγώνα. Τίποτα βέβαια δεν έχει κριθεί ακόμα και η χθεσινή ανατροπή της Σιένα από το -15, αποδεικνύει ότι σε αυτό το επίπεδο, δε μπορείς να επαναπαύεσαι ποτέ!

Συνέχεια...

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Έλεγα να σας πω ένα τραγούδι vol. I. This is our night...

Ο Ολυμπιακός άνοιξε, λοιπόν, τη σειρά με νίκη μέσα στο ΣΕΦ, ενθουσιάζοντας και προβληματίζοντας κατά διαστήματα με την απόδοσή του. Αυτοί είναι, όμως, οι ερυθρόλευκοι της σεζόν 2008-2009: μια ομάδα με σκαμπανεβάσματα, που προσπαθεί να χωρέσει τόσο ταλέντο στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Πάνω απ'όλα, όμως, είναι μια ομάδα με χαρακτήρα. Διαχειρίζεται με ψυχραιμία τις εις βάρος της καταστάσεις και τείνει να υιοθετήσει το περιβόητο σλόγκαν της "υπομονής". Αποτέλεσμα όλων αυτών; Είσοδος με το δεξί στα Play Off και 1-0 με σουτ... τηλεφώνημα. Ο Πλάθα μπορεί να πόνταρε στην αστοχία των ερυθρόλευκων έξω από την γραμμή των 6.25, γι'αυτό και έστησε ζώνη κατενάτσιο 2-1-2, λογάριασε όμως χωρίς τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο, ο οποίος άρπαξε το μικρόφωνο από τους σεσημασμένους ερυθρόλευκους σκόρερ και τραγούδησε στους μαδριλένους: "This is our night"... Η συνέχεια του στίχου ("fly...") μάλλον αναφέρεται στον τρόπο που ο ερυθρόλευκος άσσος ξεφορτωνόταν την μπάλα στο τέλος του χρόνου των επιθέσεων και στην καμπύλη που αυτή διέγραφε για να καταλήξει στο δυχτάκι. Όπως και να έχει ο Βασιλόπουλος δίνει απαντήσεις εντός γηπέδου στον εαυτό του και στην κριτική που του ασκήθηκε - σίγουρα η πιο ευχάριστη εξέλιξη της βραδιάς.

Αν θα θέλαμε να μοιράσουμε ρόλους στις ομάδες με βάση την κοινωνική διαστρωμάτωση των μελισσών, ελέω "βασίλισσας", θα λέγαμε ότι οι ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν ως "εργάτες". Με συγκέντρωση και αυτοπεποίθηση δούλεψαν το παιχνίδι, χτίζοντας σταδιακά διψήφιες διαφορές. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι τους βγήκαν και τα πάντα: τρίποντα από Βούιτσιτς, Τσίλντρες και Παπαλουκά είναι μόνο κάποια από τα... συζητήσιμα plays, που είχαν όμως θετική κατάληξη. Ωστόσο, οι Πειραιώτες θέλησαν να τελειώσουν πολύ νωρίς το παιχνίδι και επαναπαύθηκαν σαν... "κηφήνες", με συνέπεια οι Ισπανοί να σημειώσουν επί μέρους σκορ 22-0 και να φέρουν τον Ολυμπιακό σε μειονεκτική θέση. Όταν έσφιξαν τα πράγματα ο Γιαννάκης πήρε το ελάχιστο δυνατό ρίσκο, κλείνοντας το rotation και στριμώχνοντας σε αυτό 5,5 παίκτες: τους Παπαλουκά, Γκριρ, Βασιλόπουλο, Χαλπερίν, Βούιτσιτς, Μπουρούση. Αυτούς δηλαδή που θα του έκαναν την δουλειά. Έτσι και έγινε, με τους ερυθρόλευκους να κερδίζουν στο τέλος μάλλον εύκολα (88-79). Το θετικό, πέρα από το νικηφόρο αποτέλεσμα, είναι το γεγονός ότι το σκορ δεν άνοιξε, έτσι ώστε ενόψει δεύτερου αγώνα οι ερυθρόλευκοι να μην (ξανά) παρουσιαστούν ως "κηφήνες" και να μην υποτιμήσουν την "βασίλισσα". Πλέον ζητείται συνέχεια και διάρκεια. Ραντεβού, λοιπόν, στο ΣΕΦ (Novasports 1 20:45).

Συνέχεια...

Κι όμως μπορεί!

Ο Μητσάρας δεν κατάφερε να καταρρίψει και την ιατρική, και έμεινε καθηλωμένος, με τα πολιτικά του ρούχα, δίπλα στη ζωντανή ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού, το Φραγκίσκο Αλβέρτη (παραδόξως, όχι στον πάγκο αλλά στη baseline). Ο μαέστρος του Παναθηναϊκού έζησε τον αγώνα περισσότερο απ' οποιονδήποτε στο ΟΑΚΑ και πεταγόταν σαν ελατήριο από την καρέκλα του σε κάθε φάση και κάθε σφύριγμα.

Όμως, οι Πράσινοι τα κατάφεραν μια χαρά και χωρίς το Διαμαντίδη και με κόντρα διαιτησία, και έκαμψαν με 90-85 την αντίσταση της σκληροτράχηλης Σιένα. Όλοι έδωσαν το 100% της ενέργειάς τους στην άμυνα βάζοντας χειροπέδες στους περισσότερους παίκτες της Σιένα (με εξαίρεση τους Σάτο και ΜακΙντάιρ που ήταν πραγματικά ασταμάτητοι) και στην επίθεση με μεθοδικό και υπομονετικό παιχνίδι κατάφεραν να φτάσουν τους 90 πόντους απέναντι σε μια ομάδα που παίζει δυνατή και σκληρή άμυνα.

Ο αγώνας κρίθηκε κάτω από τα καλάθια όπου οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν να πάρουν εύκολους πόντους από τους ψηλούς τους, ενώ απ' την άλλη οι Πράσινοι χτύπησαν κυρίως εκεί που πονούσε η Σιένα, ειδικά μετά την απουσία του Λαβρίνοβιτς και τα γρήγορα φάουλ του Εζέ. Οι Πέκοβιτς και Μπατίστ έκαναν εναλλάξ πάρτυ μέσα στο ζωγραφιστό με τις υπέροχες πάσες πάρε-βάλε των Γιασκεβίτσιους και Σπανούλη. Βέβαια, κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός έφευγε μπροστά με κάποια σοβαρή διαφορά, οι Ιταλοί επέστρεφαν αμέσως με ατομικές κυρίως ενέργειες του φοβερά αθλητικού Σάτο και του κοντοπίθαρου διαόλου ΜακΙντάιρ.

Την τελευταία όμως διαφορά των 10 πόντων (που έκτισε ο συγκλονιστικός στο τέλος Αντώνης Φώτσης) δεν μπόρεσαν να την ανατρέψουν οι συνήθως εφτάψυχοι Πράσινοι Ιταλοί και έτσι ο Παναθηναϊκός έκανε το 1-0 και πάει με ψυχολογικό πλεονέκτημα στο σημερινό αγώνα (21.45 - Σκάι). Ο Μητσάρας επιστρέφει, αλλά θα χρησιμοποιηθεί μόνο αν κριθεί απαραίτητο, ώστε να είναι πανέτοιμος για τα δύο εκτός έδρας παιχνίδια της επόμενης εβδομάδας στη Σιένα. Αναμένεται ένα παρόμοιο παιχνίδι, σκληρό και με μικρές διαφορές στο σκορ, όμως ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορεί με σταθερότητα στην απόδοσή του να το κερδίσει και αυτό, και να πάει στην Ιταλία για την πρόκριση.

Υ.Γ: Ο Στόουνρουκ έδειξε για άλλη μια φορά ότι μπορεί να σκοράρει μόνο από την περιφέρεια και αυτό μετά από αρκετά άστοχα σουτ. Ας τον αφήσουμε λοιπόν και σήμερα να σπάσει τα καλάθια...

Συνέχεια...

Το ΄91 στη Γενεύη...


Σήμερα συμπληρώνονται 18 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που ο ΠΑΟΚ κατέκτησε τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο. Ήταν 26 Μαρτίου του 1991 όταν η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα νικούσε στον τελικό την ισπανική Σαραγόσα και γινόταν έτσι η δεύτερη ελληνική ομάδα που κατακτούσε το κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης. Είχε προηγηθεί η ΑΕΚ το 1968, επικρατώντας, σε έναν αλησμόνητο τελικό, της Σλάβια Πράγας στο Παναθηναϊκό Στάδιο με 89-82. Ας θυμηθούμε όμως μαζί την πορεία του ΠΑΟΚ εκείνη τη χρονιά, η οποία μόνο "στρωμένη" με ροδοπέταλα δεν ήταν.

Για τη φάση των 16 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε την άσημη αγγλική Σάντερλαντ, το εμπόδιο της οποίας ξεπέρασε εύκολα με δύο νίκες (96-89 εκτός και 97-85 εντός). Στη συνέχεια για τη φάση των ομίλων αντιμετώπισε τις Σαραγόσα, Ερυθρό Αστέρα και Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν. Η πρόκριση ήρθε με περιπετειώδη τρόπο, με το "Δικέφαλο του Βορρά" να σημείωνει ρεκόρ 3 νίκες (όλες εντός έδρας) και 3 ήττες. Στα ημιτελικά βρήκε μπροστά του τη Δυναμό Μόσχας. Στον πρώτο αγώνα στο Αλεξάνδρειο, ο ΠΑΟΚ επικράτησε με διαφορά 13 πόντων (95-82), την οποία κράτησε, με νύχια και με δόντια, στη ρεβάνς της Μόσχας, χάνοντας με 75-63! Έτσι προκρίθηκε στον τελικό της Γενεύης, όπου θα αντιμετώπιζε ξανά την ισπανική Σαραγόσα, η οποία στον άλλο ημιτελικό είχε επιβληθεί της γαλλικής Σολέ.


Τα πράγματα για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, που είχε τη συμπαράσταση περίπου 5000 οπαδών της, δεν πήγαιναν καλά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Οι Ισπανοί, με μεγάλο αστέρι τον Αμερικανό Κέβιν Μαγκί, γνωστό από τη θητεία του στη Μακάμπι, προηγούνταν διαρκώς στο σκορ. Στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου μάλιστα, ήταν μπροστά με 59-51, ενώ ταυτόχρονα ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε προβλήματα με τα φάουλ, έχοντας Φασούλα και Παπαχρόνη εκτός ματς με πέντε και το Μπάρλοου χρεωμένο με τέσσερα. Όμως στα τελευταία λεπτά "μίλησε" ο μεγάλος Μπάνε και ο ΠΑΟΚ κατάφερε να φέρει το ματς στα ίσια (70-70) λίγο πριν το τέλος, για πρώτη φορά στον αγώνα. Ο Μπάρλοου, στη συνέχεια, ήταν αυτός που με έξι συνεχόμενους πόντους έδωσε τη χαριστική βολή στη Σαραγόσα, γράφοντας το τελικό 76-72 υπέρ της ελληνική ομάδας.
Τους πόντους του ΠΑΟΚ σε εκείνο το ματς σημείωσαν οι: Πρέλεβιτς 31, Μπάρλοου 20, Σταυρόπουλος 15, Φασούλας 7, Ιωάννου 3 ενώ απλή συμμετοχή είχαν οι Παπαχρόνης, Μακαράς αλλά και ο νεαρός τότε, στα πρώτα βήματα της καριέρας του, Νίκος Μπουντούρης.

Συνέχεια...

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Η γέννηση ενός... θεού

Σαν σήμερα, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, πριν από 95 χρόνια γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους αθλητικούς συλλόγους της χώρας, ο Άρης. Ένας σύλλογος, που η προσφορά του στο άθλημα που αγαπάμε και υπηρετούμε μέσα από αυτό εδώ το Blog, μόνο ως ανεκτίμητη μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πρωτοβουλία για την ίδρυση του ανήκει σε μία ομάδα μαθητών του 1ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης μετά από παρότρυνση του πατέρα ενός μαθητή, του Δημητρίου Ιωαννίδη. Ο "μύθος" λέει πως η ιδέα για την ίδρυση του σωματείου, γεννήθηκε ύστερα από έναν νικηφόρο ποδοσφαιρικό αγώνα της ομάδας των νεαρών μαθητών απέναντι στον Ηρακλή. Ο "νονός" της ομάδας ήταν ένας 17χρονος, ο Τηλέμαχος Καραγιαννίδης, ενώ ως πρώτος πρόεδρος του συλλόγου ορίστηκε ο Μήδων Κυδωνάκης. Ως έμβλημα επιλέχτηκε ο αναπαυόμενος θεός του πολέμου, έτοιμος να δώσει τις μάχες του αν χρειαστεί, και χρώματα το κίτρινο και το μαύρο για να θυμίζουν σε όλους το Βυζάντιο. Είναι γνωστό άλλωστε πως η Θεσσαλονίκη ήταν η δέυτερη μεγαλύτερη πολιτεία στα χρόνια της αυτοκρατορίας.

Αναμφισβήτητα, το καμάρι της οικογένειας του Άρη, είναι το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου. Το μπάσκετ εντάχθηκε στις δραστηριότητες του συλλόγου το 1922, οκτώ χρόνια μετά την ίδρυσή του. Ήταν μια εποχή που το άθλημα μόλις είχε εμφανιστεί στην Ελλάδα, με πρωτεργάτρια την ιστορική ομάδα της ΧΑΝΘ το 1919. Δε χρειάστηκαν αρκετά χρόνια, παρά μόνο τρία, για να φτάσει ο Άρης στην κορυφή του πρωταθληματος Θεσσαλονίκηςτην περίοδο 1925-1926 και μάλιστα αήττητος. Από εκεί κει πέρα ακολούθησαν πολλά τρόπαια για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, με αποκορύφωμα τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του 1980 και των αρχών του 1990. Τότε είναι που ο Άρης, μεταξύ άλλων, κατακτά 7 συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδος, 2 ευρωπαϊκά τρόπαια και δίνει το παρόν σε τρία συνεχόμενα F4 του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης. Είναι η περίοδος που οι οπαδοί της ομάδας, και όχι άδικα, αποδίδουν στην ομάδα το προσωνύμιο "αυτοκράτορας". Ας θυμηθούμε αναλυτικά τους τίτλους του μπασκετικού Άρη:

Πρωταθλητής: 10 φορές (1930,1979,1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991,)
Κυπελλούχος: 8 φορές (1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1998, 2004)
FIBA Champions Cup: 1 κατάκτηση (2003)
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1 κατάκτηση (1993)
Κύπελλο Κόρατς: 1 κατάκτηση (1997)
Euroleague Final Four: 3 συμμετοχές (1987, 1988, 1989)

Συνέχεια...

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Μια Βασίλισσα που ψάχνει στέμμα

Η αυλαία της σειράς των προημιτελικών πλησιάζει. Μπήκαμε λοιπόν στην τελική ευθεία. Ο Ολυμπιακός καλείται να υπερασπιστεί την έδρα του και να γεμίσει τις αποσκευές των μαδριλένων με δυο κίτρινα φύλλα αγώνα, προκειμένου να επισκεφθεί την Μαδρίτη απαλλαγμένος από άγχος και έτοιμος να κλείσει τη σειρά στο σπίτι των αντιπάλων του. Ωραία η θεωρία. Τι γίνεται όμως στην πράξη είναι το θέμα. Η αλήθεια είναι ότι έχει περάσει η εντύπωση ότι τα παιχνίδια είναι μάλλον εύκολα, ο αντίπαλος περιορισμένων δυνατοτήτων και ότι οι ερυθρόλευκοι με το πλεονέκτημα έδρας θα περάσουν στο F4. Αν ρίξουμε, όμως, μια πιο προσεκτική ματιά στον προσεχή αντίπαλο του Ολυμπιακού θα διαπιστώσουμε ότι η Ρεάλ έχει όλες τις προδιαγραφές για να πρωταγωνιστήσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά η χημεία της δεν της το επιτρέπει, κάτι το οποίο χρεώνεται ο προπονητής της. Το ρόστερ της βασίλισσας είναι αξιόλογο... 4 δυνητικά στελέχη της εθνικής Ισπανίας και μαζί τους οι Σάντσεθ, Τόμας, Βαν ντε Σπίγκελ, Χάμιλτον. Πάνω από όλα όμως το βαρόμετρο της ομάδας: ο Λούις Μπούλοκ! Η κλάση του Αμερικανού guard είναι αδιαμφισβήτητη και είναι από τους παίκτες που μπορούν να πάρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους, ιδίως όταν οι μπάλα καίει και οι συμπαίκτες εξαφανίζονται. Ωστόσο, ο Sweet Lou μεγάλωσε πλέον και οι ανάσες του είναι λίγες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βοηθά την ομάδα του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πόσο μάλλον όταν θα έχει να αντιμετωπίσει το ασφυκτικό πρέσινγκ που θα επιβάλλει ο Γιαννάκης. Δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες Λου... Αν όμως ο Μπούλοκ είναι ο ηγέτης της ομάδας, την διαφορά σε αυτήν κάνει η ισπανική τριπλέτα (Ρέγιες, Λόπεζ, Μούμπρου) στην οποία φέτος προστέθηκε ένας νέος δαίμονας με τρομερή ενέργεια από τα φυτώρια του συλλόγου, που ακούει στο όνομα Λουλ! Ο Σέρχιο Λουλ, λοιπόν, τείνει να υποσκελίσει τον πανέξυπνο Σάντσεθ και τον στάσιμο Λόπεζ και να αποτελέσει τον βασικό μαέστρο της ομάδας. Η αλήθεια είναι ότι το αξίζει και το λέει η καρδιά του, μιας και έχει πάρει από το χεράκι πολλές φορές την βασίλισσα, βοηθώντας την να κάτσει στο θρόνο της (18 πόντους στη νίκη με Μπαρτσελόνα, κλπ). Πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν: η Ρεάλ Μαδρίτης έχει ποιοτικούς παίκτες στο ρόστερ της.

Για να αξιολογήσουμε όμως και το σύνολο. Η εικόνα της ομάδας είναι σίγουρα προβληματική και χαρακτηρίζεται από σκαμπανεβάσματα και νεκρά διαστήματα τόσο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα (έφτασε να χάνει με 55-27 στο Ελληνικό από τον Πανιώνιο, για να ηττηθεί τελικά με 68-66) όσο και σε σειρές αγώνων. Ο Πλάθα δεν έχει σε καμία περίπτωση καταφέρει να εμφυσήσει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία στην ομάδα και να μοιράσει σωστά τους ρόλους, με αποτέλεσμα το στήσιμο της Ρεάλ να είναι εξαρχής τουλάχιστον συζητήσιμο... Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η δριμεία κριτική, που ασκείται στο πρόσωπό του από τον μαδριλένικο Τύπο. Το ίδιο συμβαίνει και με τους φιλάθλους: εκεί που ετοιμάζονται να του κουνήσουν τα γνωστά λευκά μαντήλια, από το πουθενά η βασίλισσα κερδίζει ανέλπιστα κάποιον αγώνα για να καταλαγιάσει (προσωρινά) πάλι το κλίμα. Τι είδους αγώνες; Έχουμε και λέμε: εύκολο διπλό μέσα στην Πόλη με αντίπαλο την Εφές (81-95), νίκη μέσα στην πανίσχυρη έδρα της ΤΣΣΚΑ (78-82), διπλό στο Τελ Αβίβ και αποκλεισμός της Μακάμπι, με ότι συνεπάγεται αυτό... Αμφισβητεί, λοιπόν, κανείς την ικανότητα της ομάδας να κάνει ζημιές; Δε νομίζω... Η πρόκριση, βέβαια, κρίνεται στις τρεις νίκες και με δεδομένο την ποιοτική ανωτερότητα του Ολυμπιακού θα είναι δύσκολο μια ζημιά να είναι αρκετή για να τη στείλει στο F4. Σε περίπτωση, όμως, που οι μαδριλένοι αποδράσουν με νίκη από το ΣΕΦ, η ψυχολογία πηγαίνει με το μέρος τους και τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ στο καυτό και διψασμένο για εκδίκηση, μετά τον περσινό αποκλεισμό από το F4 της Μαδρίτης της ομάδας τους, κοινό του Παλάθιο Βισταλέγκρε... Συμπέρασμα δεύτερο: η Ρεάλ Μαδρίτης είναι ικανή για το χειρότερο αλλά και για το καλύτερο.

Για τέλος, μια τεχνική προσέγγιση και με βάση την εικόνα που παρουσίασε η ομάδα στην χθεσινή εντός έδρας αναμέτρηση με αντίπαλο την Βαλένθια. Η πρώην ομάδα του Κατσικάρη κατάφερε παίζοντας, σε μεγάλο διάστημα, ζώνη 2-3 στην άμυνα να βραχυκυκλώσει τους μαδριλένους, απειλώντας τους με εντός έδρας ήττα (48-62 προς το τέλος του 3ου δεκαλέπτου). Επιθετικά οι συνεργασίες high-low μεταξύ Πέροβιτς και Νίλσεν ανάγκασαν τον Πλάθα να αποσύρει τον Ρέγιες και να χρησιμοποιήσει τον Βαν ντε Σπίγκελ ως 5άρι, ενώ η απειλή του Αβντάλοβιτς έξω από τα 6.25 κράτησε τον Μπούλοκ στον πάγκο για να επιστρατευθούν οι Λουλ και Λόπεζ. Ένα ξέσπασμα στα τελευταία 7 λεπτά ήταν αρκετό για να το γυρίσει η βασίλισσα με ασφυκτικό πρέσινγκ, πολύ ξύλο και τραβηγμένα τρίποντα από τα 7+ μέτρα. Πάντως στο σημερινό παιχνίδι η Ρεάλ θα στηριχτεί σε μεγάλο βαθμό στους αυτοματισμούς των Μπούλοκ-Ρέγιες, ενώ θα ποντάρει στην άμυνα ζώνης 2-1-2 και ζώνη σταυρού, προκειμένου να θολώσει τους ερυθρόλευκους. Να προσθέσουμε ότι οι μαδριλένοι είναι μεγάλοι προβοκάτορες, που δεν διστάζουν να γκρινιάζουν, να παίζουν θέατρο και γενικά να κάνουν άνω κάτω ένα παιχνίδι, με σκοπό να εκνευρίσουν αντίπαλους παίκτες και κόσμο. Θυμάστε το Eurobasket 2007 και τα καραγκιοζιλίκια της εθνικής τους ομάδας; Από σήμερα με ένα εισιτήριο στο ΣΕΦ θα μπορείτε να απολαύσετε και μπάσκετ και θέατρο! Guest stars: Ρέγιες και Μούμπρου... Έτσι όπως την κατάντησαν, η βασίλισσα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα την πραγματική βασίλισσα της νύχτας: Ζωζώ Σαπουντζάκη!

Αυτά προς το παρόν. Η συνέχεια από το ΣΕΦ

Συνέχεια...

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Μήπως ήρθε η ώρα;

Ήταν Απρίλιος του 1995 όταν συναντήθηκαν για τελευταία φορά οι 2 "αιώνιοι" στο final four της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της καλαθοσφαίρισης, στη Zaragoza της Ισπανίας. Ο Ολυμπιακός του φοβερού και τρομερού E. Johnson και ο Παναθηναικός του Z. Paspalj (στην πρώτη του χρονιά μετά τη σπουδαία του καριέρα με τους ερυθρόλευκους) βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωποι σε ημιτελικό, σε μια ευκαιρία για τους τριφυλλοφόρους να πάρουν τη ρεβάνς για την ήττα τους μία χρονιά πριν στο Tel Aviv... και πάλι όμως το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Οι ερυθρόλευκοι επικράτησαν και πάλι(με 58-52), όμως το αποτέλεσμα του τελικού ήταν όμοιο με της προηγούμενης χρονιάς (όταν είχαν ηττηθεί 59-57 από τη Badalona του απίθανου Thompson), ήττα απο τη βασίλισσα Real Madrid του γίγαντα Sabonis και του εκπληκτικού Arlauckas με 73-61. Και πάνω που πήγε να μας γίνει συνήθεια αυτός ο "εμφύλιος" μια ο ένας και μια ο άλλος δεν κατάφερναν να προκριθούν στο final four... πάλι καλά βέβαια διότι έκτοτε αριθμούμε 5 τρόπαια ως χώρα(τη μερίδα του λέοντος έχουν οι πράσινοι με 4).

Όμως αυτή η "μάχη" εντός των τεσσάρων γραμμών ήταν το αλατοπίπερο εκείνων των 2 χρόνων για το ελληνικό μπάσκετ και όχι μόνο... Όπως και να έχει η αξία του ηττημένου είναι αυτή που έδινε, δίνει και θα δίνει δόξα στο νικητή, έτσι λοιπόν ένα τρόπαιο που θα κατακτηθεί από τoν ένα εκ των δύο, αφού πρώτα ο ένας επικρατήσει του άλλου θα έχει ιδιαίτερη αξία, θα μείνει σίγουρα στην ιστορία ως κάτι ιδιαίτερο! Από το '95 αυτή η ευκαιρία δεν έχει δωθεί... φθάσαμε 2009 μήπως ήρθε η ώρα; Άραγε να 'ναι το Βερολίνο η τυχερή πόλη που θα φιλοξενήσει έναν τέτοιο ελληνικό μπασκετικό εμφύλιο; Η απάντηση εντός ολίγων ημερών! Το πραγματικό παιχνίδι ξεκινάει αύριο με τις πρώτες αναμετρήσεις Παναθηναικού - Σιένα και Ολυμπιακού - Ρεαλ Μαδρίτης, ο νικητής αναδεικνύεται πλέον στις 3 νίκες (κάτι που φαινομενικά τουλάχιστον ευνοεί τις πιο ισχυρές ομάδες, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι είναι οι ελληνικές) και το πλεονέκτημα έδρας το έχουν Παναθηναικός και Ολυμπιακός αντίστοιχα. Εμείς ελπίζουμε να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους... γιατί το αξίζουν και γιατί μετά από τόσα χρόνια θέλουμε να το ξαναζήσουμε!


Συνέχεια...
Related Posts with Thumbnails