Από τα σαλόνια στα αλώνια...

Ήταν 1999 όταν ο τότε αρχηγός του Π.Α.Ο.Κ. Γιώργος Μπαλογιάννης σήκωσε για τελευταία φορά κάποιο τρόπαιο για το δικέφαλο του βορρά και από τότε... λειψυδρεία! Ποιός να το φανταζόταν ότι η ομάδα που μαζί με τον ΑΡΗ κράτησαν ψηλά τη σημαία του ελληνικού μπάσκετ για περισσότερο από μια δεκαετία (μυθικές οι μεταξύ τους κόντρες), η ομάδα που έφερε τον πρώτο ευρωπαικό τίτλο μετά το 1968 (όταν η ΑΕΚ κατέκτησε το πρώτο ευρωπαικό τρόπαιο στο μπάσκετ) το 1991, θα βρίσκεται από τότε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας! Ποιός να το περίμενε ότι η ομάδα που τις δεκαετίες του '80 και του '90 είχε ως στόχο τίτλους σε ελληνικό και ευρωπαικό επίπεδο θα κινδυνεύει με υποβιβασμό ακόμη και στην Α2 εθνική κατηγορία! Σίγουρα για όλη αυτή την κατάντια μέρος ευθύνης έχουν όλοι(φίλαθλοι,παίχτες,διοίκηση) άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, όλους άλλωστε τους κρίνει η ιστορία. Το θέμα δεν είναι να αναζητηθεί ο υπαίτιος και να του αποδωθούν οι ευθύνες, το θέμα είναι να βρεθεί επιτέλους λύση γιατί βρισκόμαστε σε αδιέξοδο... Μήπως ήρθε η ώρα να βγεί και πάλι ο κόσμος μπροστά; Μήπως αυτό το τμήμα καλαθοσφαίρισης, που κράτησε το λαό του ΠΑΟΚ κοντά στην ομάδα τα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου, που του έδωσε τόσο μεγάλες χαρές πρέπει να τύχει καλύτερης αντιμετώπισης; Ελπίζω η απάντηση να είναι θετική και να έλθει σύντομα για να μη φθάσουμε στο σημείο τα επόμενα χρόνια η Θεσσαλονίκη να εκπροσωπείται από ένα μόλις σύλλογο στην Α1 εθνική κατηγορία... Ο Ζαγοράκης στο ποδόσφαιρο έδειξε το δρόμο. Χρειάζεται κάποιος ανάλογου βεληνεκούς και στο μπάσκετ και ελπίζω να μην αργήσει να βγεί μπροστά για να δώσει και πάλι όραμα... Ως τότε Πέτζα φόρτωνε τα καλάθια των αντιπάλων όσο περισσότερο μπορείς!