Ο κύβος ερρίφθη. Το τεχνικό επιτελείο του Ολυμπιακού αποφάσισε για τη σύνθεση του αμερικάνικου διδύμου με το οποίο θα πορευθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα. Μέχρι νεωτέρας, λοιπόν, Τσίλντρες και Γκριρ κερδίζουν την άτυπη μάχη για τα λεπτά συμμετοχής στην Α1... Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι συζητήσιμη, μιας και η εικόνα στο παρκέ προϊδέαζε τους φίλους των ερυθρολεύκων για μια διαφορετικού τύπου εξέλιξη, κατά την οποία η part time δουλειά θα έπεφτε στον Γκριρ. Ο Γιαννάκης, όμως, στην λευκή κόλα χαρτί στην οποία σημείωνε τα συν και πλην του κάθε παίκτη, άφησε μετεξεταστέο τον Πάργκο. Όσα βέβαια γνωρίζει ο νοικοκύρης δεν τα γνωρίζει ο κόσμος όλος. Ωστόσο, από τα βιώματα του θυμόσοφου λαού μας προκύπτει και το αντεπιχείρημα, κωδικοποιημένο στην έκφραση "Άναψε του αγίου δυο κεριά και του δαιμόνου πέντε". Στο πλαίσιο αυτό ο Γκριρ είχε αποδεχτεί τον ρόλο του συμπληρωματικού, γεγονός το οποίο είχε και επιπτώσεις στην απόδοσή του μέσα στο παρκέ. Όμως είναι βέβαιο ότι δεν υπήρχε πιθανότητα να δημιουργήσει πρόβλημα στην ομάδα, έστω και αν παραγκωνιζόταν και βοηθούσε μόνο στην Ευρωλίγκα. Από την άλλη ο Πάργκο είναι ο άγνωστος Χ: απρόβλεπτος, νέος στην ομάδα, δεν έχει ακόμα δεθεί με συμπαίκτες, δεν έχει εξοικειωθεί με τα συστήματα. Παράλληλα, όμως είναι ο άνθρωπος με το φονικό σουτ (που για να το βρει πρέπει να έχει και αυτοπεποίθηση - άρα και να αγωνίζεται), που δημιουργεί και δεν εγκλωβίζεται σε συστήματα και ασκεί ασφυκτική πίεση στον προσωπικό του αντίπαλο.
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη συγκεκριμένη απόφαση τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θα βάλω όμως δυο αστερίσκους. Ο πρώτος μπαίνει στον τραυματισμό (;) του Πάργκο και ο δεύτερος στην συμπάθεια που τρέφει ο Γιαννάκης στο πρόσωπο του Λιν θέλοντας να τον στηρίξει μήπως και βρει την χαμένη του αυτοπεποίθηση (τον έχει χαρακτηρίσει σύγχρονο Γκάλη και εισηγήθηκε την παραμονή του το καλοκαίρι των σούπερ μεταγραφών). Φέτος όμως στο μεγάλο λιμάνι οι ισορροπίες είναι λεπτές και τα εγώ που μαζεύτηκαν πολλά. Οι χειρισμοί, λοιπόν, πρέπει να είναι επιδέξιοι, καθώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια για καμένα χαρτιά (ούτε αμερικάνικα ούτε σέρβικα). Για να δούμε τι θα δούμε...
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τη συγκεκριμένη απόφαση τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θα βάλω όμως δυο αστερίσκους. Ο πρώτος μπαίνει στον τραυματισμό (;) του Πάργκο και ο δεύτερος στην συμπάθεια που τρέφει ο Γιαννάκης στο πρόσωπο του Λιν θέλοντας να τον στηρίξει μήπως και βρει την χαμένη του αυτοπεποίθηση (τον έχει χαρακτηρίσει σύγχρονο Γκάλη και εισηγήθηκε την παραμονή του το καλοκαίρι των σούπερ μεταγραφών). Φέτος όμως στο μεγάλο λιμάνι οι ισορροπίες είναι λεπτές και τα εγώ που μαζεύτηκαν πολλά. Οι χειρισμοί, λοιπόν, πρέπει να είναι επιδέξιοι, καθώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια για καμένα χαρτιά (ούτε αμερικάνικα ούτε σέρβικα). Για να δούμε τι θα δούμε...
2 σχόλια:
Πολύ καλή ανάλυση banou...Νομίζω πως υπάρχει το δικαίωμα αλλαγής των 2 αμερικάνων ξανά στα play-off(διόρθωσε με banou,άμα κάνω λάθος :P)οπότε δεν είναι τίποτα σίγουρο ακόμα..Αν προσπαθούσα να "μπώ" στο μυαλό του Γιαννάκη θα έλεγα πως διάλεξε τον Λιν διότι είναι πιο πολύ καιρό στην ομάδα,και επειδή είναι ο παίκτης που μπορεί να πάρει μόνος του ένα match...Ο Childress δεν γίνεται να μείνει εκτός ομάδας(πάρα πολλοί λόγοι αγωνιστικοί,οικονομικοί,διαφημιστικοί κλπ).Ο Πάργκο λοιπόν μάλλον "πληρώνει" τον τραυματισμό του στους προσαγωγούς,και το ότι είναι νέος στην ομάδα..Πάντως σωστή η αναφορά του banou σε καμένα σερβικά και αμερικανικά χαρτιά.Προς θεού μην χαθεί ο ΜΙΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΖΟΡΑΝ.Όσο για τον Πάργκο πιστεύω ότι θα είναι και του χρόνου σην ομάδα...Πάντως ας κρατήσουμε πως ο Λιν είναι εντελώς ντεφορμέ αυτόν τον καιρό,αλλά αυτό δεν γίνεται να συνεχιστεί γιατί είναι μεγάλος παίκτης και παίκτης ψυχολογίας η οποία σίγουρα θα αυξηθεί μετά από αυτήν την απόφαση του Γιαννάκη.Banou από ότι κατάλαβα εσύ προτιμάς τον Πάργκο :P Γιατί όμως??("Λατρεύω" τον Γκριρ αν και φαίνεται πως ο Πάργκο είναι πιο "μπασκετικός",πιο all around παίκτης,αν είναι δόκιμος αυτός ο όρος :D
Όχι σωστά το λες: Ολυμπιακός έχει δικαίωμα να ξαναλλάξει το δίδυμο ενόψει Play Off, οπότε τίποτα δεν είναι οριστικό και τελεσίδικο.
Προσωπικά μου αρέσουν και οι δυο αμερικάνοι guard. Απλώς προτιμώ τον Πάργκο από αυτά που μου έχει δείξει και που τον διαφοροποιούν από τον Λιν. Άσε που ο Τζανίρο έχει και αυτό το αλήτικο και streetballer στυλ, που λείπει από την ομάδα. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητώ την αξία του Γκριρ. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός δεν είναι τόσο προσωποκεντρικός στο επιθετικό του παιχνίδι - όχι όσο πέρσυ τέλος πάντων. Πλέον οι παίκτες δεν ανοίγονται στις γωνίες για να πάρει την προσπάθεια ο Γκριρ στο τέλος του χρόνου. Στο κάτω κάτω αν δεν δώσεις σε αυτό το κομμάτι της σεζόν, που ουσιαστικά έχει κριθεί η πρωτιά στην Α1, την ευκαιρία στον Πάργκο να προσαρμοστεί στην ιδιοσυγκρασία της ομάδας και στα συστήματά της με όσους περισσότερους αγώνες, πότε θα το κάνεις;
Δημοσίευση σχολίου
Δώσε την ασίστ σου ή κάρφωσε με ένα σχόλιο...